We are killers just for fun, fun, fun.

Drama, actie, en nog meer drama. Wat een gedoe. Niet alleen met Demon, maar ook met haar familie. En dat, dat zat mary nu het meeste dwars. Met Demon was het nu oke, al kon ze moeilijk aan het kleffe gedoe wennen. Ze hield er niet van. Hield ze dan wel van hem? Een luide zucht onstanpte haar bek. Hier hoorde ze niet over na te denken. Crying is for the weak Met nieuwe, wrede moed beende ze verder. En dan het familie drama. Tss. Eerst leek het allemaal zo leuk, te perfect... Oh, ze wist wel dat het te mooi was om waar te zijn! De kattin schudde boos haar kop. En nu was iedereen verscheurd. Alleen omdat Slenderstep van alles zo'n gedoe moest maken... En dan had je nog Forest. Ugh. De lieve, perfecte warrior. Niet zo perfect dus, hij had namelijk een verboden relatie. En hield niet van moordenaars. Mary stond stil, en speurde met haar rode ogen de omgeving af. Een klein vonkje in haar was stiekem opzoek naar Jeff. Haar grote broer leek echt van haar te houden, niet zoals de rest van haar 'familie'. Like it or leave it. Jeff had ze gemakkelijk voor al zijn daden vergeven. Ten eerste had ze toch al geen band met haar ouders gehad. Ten tweede begreep ze hem. Heel goed. De rogue wou hem gewoon even zien, even praten. Opnieuw keek ze om zich heen, en deed een paar voorzichtige stappen richting een vervallen gebouwtje. Het zag er uit als een twoleg nest, maar kleiner. Mary stapte door, totdat voor het bouwsel stond. Er ingen planken en hout los. "Jeff?"

Jeffrey Woods

"Jeff?" Verbaasd hief de donkere kater zijn kop op, want hij verwachtte niet echt andere op het moment, niet dat hij ooit bezoek verwachtte, maar oké. De Rogue stond op, en knipperde met zijn ogen om in het donker te kunnen zien, vermits de nacht al gevallen was over de plaats waar ze woonden. "Mary? Yes?" Hij liep naar de richting waar hij de aanwezigheid van zijn zuster voelde, en drukte zich kort tegen haar aan. "What brings you here, sister?" vroeg hij, lichtelijk ongerust. Hij haatte zichzelf ervoor dat hij zo veel gaf om zijn zuster, maar ze was immers hetzelfde als hem, een kille moordenaar die geen medelijden had met katten, als je een paar buiten de boot rekende. Slenderstep, voor haar interesseerde hij zich niet, ze was een vieze ShadowClanner, die hem haatte voor het feit dat hij hen ouders vermoord had. Forestrain haatte hem er ook voor. De rest van zijn familie herrinerde hij zich al bijna niet meer. Mary was zijn zus. De andere waren gedwongen familie.

Tag: Mary --- Words: ### --- Notes: ### --- Mood: Worried | Confused

"Mary? Yes?" Het stelde haar gerust om zijn aanwezigheid te voelen. Even voelde ze zijn pels tegen de hare, als een teken van affectie. Zeldzaam, maar welkom."What brings you here, sister?" Jeff leek nerveus, en het was ook niet gebruikelijk. Ze was niet van de onnodige theekransjes.
"The drama, Jeff." Begon ze. Mary wou het uitpraten. Afspreken wat ze zouden doen. Hoe ze dit op gingen lossen. "Family. They hate us. What do we when..." Het was niet te voorkomen, ooit zouden ze hun o zo lieve shadowclan familie weer ontmoeten. En zij wou zeker weten dat Jeff en zij dezelfde mening hadden. Ze hield van haar broer, meer dan ze toegaf. Hij voelde als echte familie. Het maakte haar blij om soms kleine tekens te spotten dat het bij hem ook zo was. "Well, You know, we'll meet 'em one day again," Begon ze. "Big chance that there's gonna be a fight." Een beetje aarzelend keek ze naar de grond. Thank hell dat het zo donker was. Toen ze Slender ontmoette, mocht ze haar zusje echt wel. Ze dacht alleen dat ze het wel zou begrijpen... Als je een keer bloed proeft, ben je verslaafd. Maar dat Forest er niks van wist, en er zo op tegen was? Misselijk.

We are killers just for fun, fun, fun. 34pc782

 There's Slender!

Tot nu toe ging het weer redelijk goed tussen de twee. Het gesprek met Forest was goed verlopen, en uiteindelijk had zij; buiten haar principes; hem vergeven. Uiteindelijk maakte het haar niet meer uit. Zolang ze die Windclanner maar nooit samen met hem tegenkwam was het goed.
Sloom rekte Slender zich uit en stapte de den uit. Ze had vannacht al even gaan jagen, met weinig succes, het leek er op dat veel dieren zich verborgen hielden. Nog een teken meer dat Leafbare eraan kwam. Een lachje sierde de poes haar snuit. Ze hield wel van Leafbare. Tenminste, als ze dagelijks nog een prooi kon vangen. Over de ziekte's die het kamp teisterden maakte ze zich minder zorgen. Vaak was ze de hele dag buiten, op jacht voor de clan, waardoor ze tenminste sterk en gezond bleef.

Zonder dat ze besefte had ze alweer afgedraafd tot aan het Roguegebied. Slender schrok pas op toen de verschillende rogue geuren haar neus binnen kwamen. Eigenlijk was ze best benieuwd hoe het met haar andere familie leden zat. De twee rogues die ze het meest van al haatte. Ook al waren ze familie, toch bleef het gedwongen familie van hen.

De poes begaf zich verder door de schaduwen. Al jarenlang trainde ze hier in, en was het dan ook meer dan gewoon. Wellicht wisten velen niet van haar aanwezigheid af, maar dat maakte het juist spannend voor haar. Vanuit 'haar' schaduwen volgde ze een geurspoor die behoorlijk sterk naar haar zus rook. Het leidde tot één of andere veel te grote den van hout. De poes kneep haar ogen dicht en probeerde de gedachten aan het gevecht met de rogues te vergeten. Even beleefde ze alles opnieuw. De zwarte kater die op hen afkwam, hoe zij het woord tegen hem nam, en hoe langzaam steeds meer rogues erbij kwamen en hen; Tallpaw, Petalpaw en zij; bij elkaar dreven. Gelukkig kon Innerghost en nog wat andere warriors hen beschermen.
Ze keek weer naar de plaats waar één van hun apprentices door die zogenaamde 'leider' gedood zou zijn. Meende ze nou echt bloed op die plek te zien liggen? Voorzichtig kwam de poes uit de schaduwen vandaan en liep naar de plek toe. Natuurlijk geen bloed, maar toch rezen haar haren overeind. De tranen prikten in haar ogen terwijl ze zich omdraaide en wegbeende. Opnieuw naar haar schaduwen.

'Well, You know, we'll meet 'em one day again,' Onmiddellijk rezen haar haren weer overeind. Was het ook niet normaal dat ze deze twee hier kon verwachten? Maar toch, was er nog steeds wrok aanwezig sinds het laatst dat ze hen zag. 'Big chance that there's gonna be a fight.' Slender greens. O ja die kwam er echt wel. Ze luisterde nog even verder, alsof er nog meer kwam die van belang kon zijn voor haar, maar in tegenstelling tot dit bleef het stil. Uiteindelijk kwam de poes maar tevoorschijn uit haar schuilplaats waarbij ze op de twee rogues afstapte. "Zo zo. Een familiereünie? En ik ben niet uitgenodigd?" Ze deed geen moeite om de twee te begroeten. Daarvoor was ze nog te kwaad op hen.

srry flut ><

TAG: JEFF ' MARY | WORDS: ENOUGH | (DRAMA) FAMILY | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Jeffrey Woods

"The drama, Jeff." zei de poes. "Family. They hate us. What do we when..." Hij keek haar aan, afwachtend. "Well, You know, we'll meet 'em one day again," Hij haalde zijn schouder kort op, en luisterde verder. "Big chance that there's gonna be a fight." Hij zag dat de poes naar de grond keek, en net toen hij zijn mond opendeed om te antwoorden, kwam een ongewenst karakter het toneel op. "Zo zo. Een familiereünie? En ik ben niet uitgenodigd?" Jeff's haren gingen overeind staan, en voor hij het wist, sprong hij op de poes af, om haar tegen de grond te pinnen. "Mary, yes they hate us, and there will be a fight, but I don't care, 'cause I won't talk to 'em, they're weak." Jeff richtte zich naar de poes onder hem. "No, ofcourse we didn't invite you. Who'd ever invite you? Not me." Hij had een hekel aan zijn familie, en hij had ze liever nooit ontmoet. Buiten Mary dan.
Slender haatte hem om hen ouders, dat wist hij, maar dat ze er zo flauw over moest doen, dat begreep hij niet. "They were idiots. They didn't deserve to live. Neither did Liu." Hij ging van de poes af, en liep naar Mary toe om naast haar te gaan zitten. "You're in my Territory, do you know that? I'm in my right if I kill you, right now."

Tag: Mary|Slenderstep --- Words: 231 --- Notes: Hij zou d'r niet vermoorden hoor hij probeerd enkel indruk te maken door praatjes te verkopen >-> Mood: Angry|Amused|Pissed

Natuurlijk kon ze zijn reactie wel verwachten. Het duurde even voordat ze weer bij zichzelf was, maar het duurde niet te lang voordat ze de kater van haar afgegooid had. Haar kaken plaatsten zich om de kater zijn voorpoot en tgelijkertijd trapte ze met haar achterpoten in zijn buik. Het was nochtans een trucje die ze van jongs af aan al kende, haast elke kit zou dit kunnen bedenken, maar het bleef wel een effectieve manier. De zwarte poes sprong overeind en schudde haar vacht weer net. "Je bent wel goed met woorden he. Maar ben je ook zo goed met die klauwen van je?" Het kwam er nogal honend uit. Haast spottend zelfs. Haar zwarte blik verplaatste zich op de poes naast hem. Ze vond het spijtig dat door hem, Mary en zij nou ruzie hadden. Maar als zij voor hem koos was dat haar keuze. "Dachten jullie nou echt dat ik zo stom ben. Ik lok geen oorlog uit. Daarbij, kwam ik alleen herinneringen ophalen." Ze had wel even genoeg nu van al dat liegen. Het zou haar situatie er ook niet beter op maken.

Een onaangename geur kroop haar neus binnen. Shadowclan. Slenderstep. Hoe? Hoe kon het zo toevallig zijn? Als er dan ook maar iets van een bovennatuurlijke macht bestond, dan haatte die haar. "Zo zo. Een familiereünie? En ik ben niet uitgenodigd?" Mary wierp haar zuster een giftige blik toe, en ze merkte op dat Jeff's haren overeind kwamen. Voor de rogue er erg in had was Jeff in de aanval gegaan, en sprong hij boven op de warrior, en pinde haar neer. "Mary, yes they hate us, and there will be a fight, but I don't care, 'cause I won't talk to 'em, they're weak." Sprak haar broer. Hoe hard het ook was, Mary deelde zijn gevoelens. Zijn gevoelens van wraak. "No, ofcourse we didn't invite you. Who'd ever invite you? Not me." Nu trok de poes ook haar mond open. "Get lost Slender. If you leave now, then we won't hurt you." Snel keek ze naar de tabby. Het hoefde niet zo mis te gaan. Al had ze het akelige gevoel van wel. Maar ze was er klaar voor. "They were idiots. They didn't deserve to live. Neither did Liu." Vervolgde Jeff, terwijl hij van Slender af kwam, en naast de rogue ging zitten. "You're in my Territory, do you know that? I'm in my right if I kill you, right now." Mary wist dat de schuur tot haar broer behoorde, en zijn vriend. n stilte hoopte ze dat Slender weg zou gaan om nooit meet terug te komen. Vervelend wicht. "Je bent wel goed met woorden he. Maar ben je ook zo goed met die klauwen van je?" Ze wist heel goed wat haar zus deed. Ze probeerde hen boos te krijgen. "Dachten jullie nou echt dat ik zo stom ben. Ik lok geen oorlog uit. Daarbij, kwam ik alleen herinneringen ophalen." Mary versmalde haar blik. Geen oorlog, eh? Dat zouden ze nog wel zien. Ze deed een paar passen naar voren, en staarde Slenderstep recht aan. "Herinneringen, zeg je? Wat wil je weten? " Siste ze, ze was pissed. "Herinneringen over hoe onze ouders ons verlieten? Hoe ik nooit meer terug kwam, hoe niemand naar mij zocht?"

Wat een dramaqueen zeg. Slender trok haar schouders op terwijl ze haar zus aankeek. En zij die nog zoveel van haar hield. Maar blijkbaar was het niet wederzijds. "Neen Mary. Als het even kan, ik kwam hier voor de clan. Niet iedereen denkt alleen maar aan zichzelf." Ze geraakte geïrriteerd maar liet het niet zo blijken. Haar blik straalde nog steeds evenveel rust en vertrouwen uit. Maar ze had ook niet voor niets geleerd om te liegen. Zelfs haar over haar lichaamsuitdrukkingen loog ze. "Well dan, ben ik maar weer verder. We horen elkaar nog wel." Er lag niets van verwijt in haar stem. Maar ze was echt pissed op die twee.

OOC;; Jullie mogen der gerust aanvallen c: heb geen probleem ermee.

Jeff

Go to sleep for now kid. When you see a bit more of the world, I'll be back
to save you from it
♥

~ Jeff The Killer ~

"Get lost Slender. If you leave now, then we won't hurt you." had hij zijn zus horen zeggen, voor hij Slender aanviel. Slender's tanden boorden zich in zijn voorpoot, en terwijl stampte ze in zijn buik. Hij had deze truc moeten kennen, maar hij gaf niet om goedkope trucs. "Je bent wel goed met woorden he. Maar ben je ook zo goed met die klauwen van je?" Jeff zorgde dat hij los raakte, en haalde zijn klauwen over haar kop, en ook over haar oor heen. "Dachten jullie nou echt dat ik zo stom ben. Ik lok geen oorlog uit. Daarbij, kwam ik alleen herinneringen ophalen." Hij lachte zich haast dood. Herinneringen? Aan wie, Lui, hen ouders, aan hen 'gelukkig' leventje? "Herinneringen, zeg je? Wat wil je weten?" siste Mary. "Herinneringen over hoe onze ouders ons verlieten? Hoe ik nooit meer terug kwam, hoe niemand naar mij zocht?" Jeff wist dat dit nog erger mis kon gaan, maar hij zweeg even. "Neen Mary. Als het even kan, ik kwam hier voor de clan. Niet iedereen denkt alleen maar aan zichzelf." Dit was belachelijk. "Go to sleep, and try to dream about the memories. We don't want to remember the memories." zij hij, duidend op Mary en hij. "Well dan, ben ik maar weer verder. We horen elkaar nog wel." Hij knikte. "Bye, have fun with Forestrain." grijnsde hij, duideend op hen broer.

Onderwerp: Re: We are killers just for fun, fun, fun.