Trust me please...

Onderwerp: Trust me please... wo 22 okt 2014 - 23:31

Rustig liep Leaf naar de steppingstones. Arme Glow, hij was zo'n goede vriend en nu hadden ze nog meer gemeen. Alleen dit had ze hem niet toegewenst; Zijn vader was doodgegaan. Haar vader was zelf ook niet lang geleden doodgegaan, iets wat de meeste katten nog niet wisten. Ja, ze wisten dat hij had afgetreden als leader, maar dat hij was 'geraakt door de bliksem' deel alleen nog niet. Dat stukje vertrouwde ze voor geen vossenlengte. Heel toevallig hoor, Dawnflight gaat naar de moonstones met haar vader en dan komt ze alleen terug en zegt ze dat hij is geraakt door de bliksem. Goed bedacht hoor Dawnflight, ze zou never ever ever naar de sunningrocks gaan. Niet onder háár leiding. Zelfs als ze daar zou moeten patrouilleren zou ze dat niet doen. Never ever ever. En daarbij, dat zou één van haar beste vrienden pijn doen, dat kon ze ook al niet doen!

- Glowpaw 1e post :3

Onderwerp: Re: Trust me please... do 23 okt 2014 - 12:13

Hij wou het niet. Hij wou niet in de buurt van Riverclan komen, maar hij moest. Hij moest proberen te jagen, en amfibieën zoals kikkers en salamanders kreeg hij nog wel eens te pakken. Zijn kopje schoot omhoog toen hij een heel bekende geur rook, Riverclan maar dan bekender... Gelijk dacht hij aan Leafbreeze, de poes die er zo verdrietig over was dat haar vader was afgetreden en dat nu Dawnstar hun leader was. Nou, dat kon hij wel begrijpen, dat rotwijf heeft de Sunningrocks en zijn vader afgepakt! Treurig keek hij naar de Steppingstones, niet wetend wat hij moest doen. Kon hij haar nog vertrouwen? Kon hij nog bij haar in de buurt komen? Kon hij met haar spreken, zonder een paniekaanval te krijgen?

Onderwerp: Re: Trust me please... do 23 okt 2014 - 13:17

Leaf keek op toen een bekende ThunderClan geur haar neus bereikte. Dat was... Glowpaw? Toen ze hem echt zag verschijnen zag ze de twijfeling bij hem. "Je kan me vertrouwen Glow.." begon ze zachtjes, terwijl ze op de eerste steen sprong. "Je weet hoe ik tegenover Dawnstar sta. Ik ben nog nooit op die plek geweest en ik zal er ook nooit komen, Glow." vervolgde ze zachtjes. Ze wist wat er gebeurd was, ze zou nooit naar die mousebrain luisteren. Nu was ze wel happy zeker, nu dat gebeurd was. "Ik begrijp je pijn op dit moment Glow, geloof me." vervolgde ze terwijl ze nog een steen dichterbij kwam.

Onderwerp: Re: Trust me please... vr 24 okt 2014 - 0:06

Alle woorden klonken waar, en hij verwachtte echter niet van haar. "W-was je er bij het gevecht?" Sprak hij, tranen opnieuw in zijn ogen terugdenkende aan die tijd. Hij werd steeds zenuwachtiger toen ze een steen verder kwam. W-w-wat moet hij doen?

lekker kort!

Onderwerp: Re: Trust me please... vr 24 okt 2014 - 16:19

"W-was je er bij het gevecht?" Waarop Leaf haar kopje schudde. "Dat beloof ik je Glow.." miauwde ze rustig. "Alsjeblieft, laat me niet mijn vriend verliezen..." vervolgde ze zachtjes. "Alsjeblieft, ik weet hoe je je voelt, geloof me." Niet dat hij dat zou moeten geloven. De vorige keer zat ze te janken omdat Dawnstar leader werd. Toen leefde hij nog.

OOC: Lekker kort is niet erg 8)

Onderwerp: Re: Trust me please... za 25 okt 2014 - 19:24

Hij geloofde haar, maar iets in hem wóu haar niet geloven. Daarbij bleven de zenuwen, maar dit was gewoon iets waar hij zich overheen moest zetten. "O-oké" Was het enige wat hij er nu nog uit wist te krijgen. Hij wou zijn angst overwinnen dus vervolgde hij dit door een stap op een van de stenen de zetten, hoewel het heel wankelig ging.

Onderwerp: Re: Trust me please... zo 23 nov 2014 - 16:10

"O-oké" hoorde ze waarna hij één steen dichterbij kwam. Vanaf hier zou ze het wel kunnen vertellen, hem duidelijk kon maken dat ze wist hoe hij zich voelde. "Mijn vader, Stormstar, is op weg naar Dawnstar's leader ceremonie geraakt door de bliksem, waaraan hij is gestorven." miauwde ze zacht. "Daarom snap ik hoe je je een beetje voelt Glow..." vervolgde ze zachter, met haar oren een beetje naar achteren gevouwen.

Onderwerp: Re: Trust me please... zo 23 nov 2014 - 20:26

Voorzichtig luisterde hij naar de poes maar haar woorden deden hem pijn. Niet om zíjn vader, niet om háár vader, om haar. Wat was hij een egoïst... "H-het spijt... me" Voor hij het wist voelde hij een harde klap tegen zijn kin, hij kon niet meer staan en rolde het water in. Zijn lichaam begon te panikeren, het was koud en zwemmen was niet bepaald wat hij kon. Toen hij zijn kop boven water wist te krijgen reek hij uit naar een steen maar bleef maar naar beneden plonzen. "H-help." Zijn stem klonk bibberend en vol angst... was dit het einde??

Onderwerp: Re: Trust me please...