Everything starts as somebody's daydream (Silverstar)

Langzaam liep de jonge calico warrior door. Met haar blauwe ogen en haar slanke bouw was ze een precieze kopie van Dreamheart, een queen die voor haar geboorte was overleden. Haar gehele leven lang had ze niets anders aangehoord dan dat ze precies die poes was maar nu begon ze langzaam maar zeker meer op zichzelf te lijken. Ze werd gezien als een volwaardig warrior en was ondanks haar jonge leeftijd al een goede warrior.

Ook was zij momenteel een van de weinige echt 'actieve' warriors gezien er veel waren met verwondingen van het vreselijke gevecht dat geweest was waarbij de thunderclan leader Firestar zijn leven was verloren en starclan had gejoined. Het had haar moeder gebroken. Maar Light had het net zo veel geboeid als de gemiddelde warrior. Het had er uiteindelijk wel voor gezorgd dat ze een oud skyclan warrior ontmoet was die een tijdje bij hun in Riverclan had geleefd. De jonge warrior had haar gevraagd te spreken met twee katten, die te laten weten dat ze nog leefde en daar was Light nu naar onderweg. Silverstar.. De oud Skyclan deputy en nu Thunderclan leader. Oud mentor van Lucretia's zusje toen Lucretia nog Dovepaw heette. Daarnaast wou ze de nieuwe Leader ook nog feliciteren met zijn rang. Ergens had ze altijd opgekeken tegen de kater, hoewel ze vijanden waren. De kater had haar altijd wijs geleken en hij moest door veel zijn gegaan de laatste tijd.. Dus waarom niet?

Met die gedachte in haar hoofd kwam ze aan bij de border en zette een paar stappen op de gladde stenen die niet boven het water uitkwamen en bleef daar wachten. Ze had vaker opgemerkt dat de kater hier langs kwam. Vandaag was de dag dat ze hem aan zou spreken. Al vroeg ze zich af of dat goed zou komen en hij haar niet meteen aan zou vallen vanwege haar clans daden..

-sorry die is echt veel te lang geworden xD

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Sinds Riverclan Sunningrocks had overgenomen, liep Silverstar altijd even een extra rondje langs de grenzen, om er zeker van te zijn dat die vissenvreters geen poot teveel op het territorium van Thunderclan zette. Hij stuurde er al elke dag patrouilles op af, maar hij kon het toch niet laten. Stiekem zat er ook een andere reden in zijn acties verborgen. Iedere keer als hij langs Sunningrocks liep werd hij weer geconfronteerd met de dood van Firestar. Dat zette hem steeds weer aan het denken. Wat hij had kunnen doen om het te voorkomen. Wat hij had kunnen doen om het gevecht te stopen. Het antwoord was simpel. Niets. Het was gebeurd, en er was niks wat dat nog kon veranderen. Dat liet het schuldgevoel echter niet verdwijnen, en hij hield sindsdien Riverclan scherp in de gaten, alsof hij het zo een beetje goed kon maken. Hij gaf hen niet de schuld van Firestar's dood, maar hij kon ook niet erkennen dat hij hen volledig kwijt schold. Hij was over één ding vastbesloten. Silverstar ging nooit toestaan dat Sunningrocks zo makkelijk in het bezit Riverclan zou blijven. Op een dag zouden ze weer voor hun territorium terug vechten, en winnen. Al was het alleen al om Firestar op die manier te eren.

~~Silverfang~~ Silverstar was dan ook absoluut niet blij om opeens een Riverclan kattin in het zicht te krijgen. Wat zeldzaam was aangezien hij er normaal nooit iets op tegen had om een schoonheid tegen te komen (maar Dogdance was natuurlijk de mooiste). Ze stond duidelijk op iets, of iemand te wachten, en hij stopte langs de kant van de rivier om haar aan te kijken. "Heb je iets nodig?" vroeg hij met een vernauwde blik. Ze stond in ieder geval niet op Sunningrocks te pronken, dan hadden zijn woorden waarschijnlijk nog een heel stuk vijandiger geklonken.

Edit OOC: Laten we eens tellen hoe vaak ik Silver's naam verkeerd ga typen. :'D
Teller: 1.

Bijna had ze de hoop opgegeven, niet wetend of ze wel moest wachten op de kater. Ze had geen idee hoe hij zou reageren op haar en eerlijk gezegd was ze er een beetje bang voor.. Ze wou zich bijna omdraaien en weglopen toen ze de vaag bekende geur rook en keek op naar de zilver/grijze kater en probeerde haar glimlach in te houden en bracht haar kopje iets omlaag willen aantonen hoe onderdanig ze was aan de kater maar keek langzaam op van tussen haar wimpers. Het was een grote kater viel haar nu pas echt op en ze voelde zich nog kleiner met haar tengere lichaam. Maar ze hielt elk spoortje angst in en keek hem recht aan. Haar blauwe ogen stralend. "Mijn naam is Lightbringer Silverstar en ik kom een boodschap brengend van Dovesong." Sprak ze geen spoor van angst in haar stem en een glimlach gleed even over haar lippen en ze deed een klein stapje naar hem toe.

-wahaha word leuk xd

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Zijn vermoeden dat ze op hem had staan wachten, groeide toen hij haar blik op ving. Ze keek hem op een respectvolle wijze aan, wat bijna onwennig was van een kat uit een vijandige clan. ~~Silverfang~~ Silverstar liet zijn wantrouwige houding nog niet helemaal varen, maar ontspande wel al meer toen bleek dat de kattin geen kwade intenties had. Ze stelde zich voor als Lightbringer, en deelde mee dat ze een boodschap kwam brengen. Een boodschap van Dovesong. Er ging een glans van herkenning door zijn ogen toen hij de bekende naam hoorde. Ze hoorde dan nu misschien bij Riverclan, maar dat betekende niet dat hij zijn oude clangenoten zo snel was vergeten. Silverstar vroeg zich af waarom Dovesong niet zelf de boodschap kwam brengen, als het zo belangrijk was. "Oké. Wat is de boodschap?" vroeg hij toen. Lightbringer deed een stapje naar voren, maar ~~Silverfang~~ Silverstar maakte verder geen vijandige beweging. Zolang ze op haar deel van het territorium bleef was het goed.

Teller: 3

De jonge kattin was niet helemaal zeker van Silverstar's vriendelijkheid. De kater was sowieso al een stuk ouder en had veel meer ervaring dan zij. Daarnaast was hij al was zij een aardig formaat toch groter dan zij was. Al met al had hij veel meer voordelen als het op een gevecht uit zou draaien, iets wat zij absoluut niet van plan was te laten gebeuren maar toch.. Lighties oortjes trokken even en ze zuchtte zacht. "Dovesong draagt niet langer haar naam meer. Ze draagt tegenwoordig de naam Lucretia en verblijft momenteel bij Bloodclan." Sprak ze helder en wachtte even tot het doordrong bij hem. "Ze wil je feliciteren en vertellen dat alles goed met haar gaat. Een glimlach gleed over haar lippen al was er een trieste blik te vinden in haar ogen. "Ze heeft besloten Riverclan te verlaten om boven zichzelf uit te reizen en dat is ook gebeurd." Ze glimlachte. "Ze is gelukkig maar denkt er over binekort ook Bloodclan te verlaten en het leven te leven als Rogue."

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverstar was verrast toen hij het nieuws van Lightbringer hoorde, en vergat voor een moment zijn defensieve houding. Hij liet zijn pels zakken en keek haar met een verbaasde blik aan. "Bloodclan?" herhaalde hij, met een enige toon van afschuw in zijn stem. Wat had Dovesong, Lucretia nu blijkbaar, in starclansnaam in die rogue groep te zoeken? Hij was zich er wel van bewust dat elke Skyclan kat zijn eigen weg had gekozen. Maar, Bloodclan? Van ontzet schudde hij even met zijn kop. Lightbringer sprak echter alsof het een dierbare vriendin van haar was geweest, en hij hoorde zowel de trots als teleurstelling in haar stem toen ze zei dat Lucretia de beslissing had genomen om boven zichzelf te reizen. Ze was gelukkig, als rogue. Silverstar zou die keuze nooit gemaakt hebben, maar het was fijn om te horen dat ze in ieder geval zelf vond dat ze goed terecht was gekomen. Hij schudde even met zijn kop. "Het is spijtig dat Dovesong" - hij gebruikte voor nu nog liever haar oude naam, anders klonk het alsof ze het over een vreemde hadden - "vond dat ze dit nieuws niet zelf kon komen brengen. Al kan ik het begrijpen gezien we geen rogues tolereren in ons territorium." Of Riverclan katten, voegde hij er zwijgend aan toe. Hij wierp even een sceptische blik op Lightbringer, maar glimlachte toen kleintjes. "Bedankt voor de boodschap," sprak hij toen. Hij was blij dat ze in ieder geval de moeite had genomen om Dovesong's bericht bij hem af te leveren. Al had hij niet echt meer wat met haar te maken, het lot van zijn oude clangenoten ging hem nog altijd aan.

ZE zuchtte zachtjes en keek even omlaag terwijl ze knikte. "Bloodclan ja.." Mompelde ze op een fluistertoon en sloot haar ogen even herinnerend wat Lucretia tegen haar gezegd had. Zodra hij haar oude naam gebruikte glimlachte ze even triest. De naam had zo mooi geklonken. Het was jammer dat die nooit meer zou klinken in het woud. Iedereen zou haar nu moeten leren kennen als Lucretia.. een gevaar voor de clans.. Ze wiebelde een met haar oren en sloot haar ogen. "Ze wou niet langer op clangebied blijven dan nodig was om.. misverstanden te voorkomen. Ik had haar per toeval gevonden langs de border." Mompelde ze zachtjes en likte even over haar poot voor ze de kater recht aankeek. "Ze kon niet leven.. Met de herinneringen die ze had. De monsters die over haar waakte.." Mompelde ze en keek hem even strak aan terwijl ze de donkere tabby kater herinnerde die haar op de laatste gathering dat ze er nog was doods had aangestaard. "Die tabby skyclan kater.." Mompelde ze. "Die jou gevolgd is.. Ik zou op hem letten." Mompelde ze alleen en kwam omhoog. "Ze zal haar wraak ongetwijfeld willen nemen.." Mompelde ze alleen en glimlachte half.