I knew you were trouble {Whitelion ' Silhouetteheart}

Het betekende toch niet dat ze het nog maar uitgemaakt had met hem dat ze niet meer welkom was op Windclan terrein? Sowieso was ze nooit welkom, maar wat boeide het haar nu. Ze moest iets doen. Die twee Windclanners zouden zeker weten hun lesje wel leren. Ze passeerde de eerste grens en opzettelijk wreef ze haar geur zo goed mogelijk in één van de bomen die ze als eerste tegenkwam.

Ze plaatste haar poten opzettelijk hard neer in het gedeelte waar het zand nog nat was. Het maakte niet zo veel uit, vroeg of laat werd haar pootafdruk toch weer verborgen. Maar voor nu was ze tevreden over haar daad. Ze deed echter zo veel mogelijk moeite om achtervolgd te worden. Een grijns verscheen op haar snuit toen ze dacht aan de Windclanners die haar op de hielen zouden zitten. Die allen getuige zouden zijn van hoe ze één van hun warriors de keel open klauwde.

Ze haatte het feit dat beide katers hier niet onmiddellijk waren. Het wachten maakte haar pisnijdig. Ze stak haar snuit de lucht in en tekende met haar klauwen een klein onopvallend kruisje in de aarde. Hopelijk waren zij hier eerder dan een groepje patrouillerende katten die ze nog niet lang geleden had geroken.

{Open voor eventueel wat Windcanners en/of de zogenaamde patrouille nadat White en Silhouette gepost hebben.}

Gestaag lieg de zwart-witte kater fier met borst naar voren en klauwen opzettenlijk over de grond slepend om sporen na te laten achter Silvergale aan. Na een kleine aanvaring en wat chaos bij Fourtrees was hij de zilveren vis al snel achterna gegaan toen zij besloot van het toneel te verdwenen eens ze het uit had gemaakt met dat walgelijk vriendje van haar. Hij rook patroueie maar ach dat was toch leuk? Zo die misselijkmakende hazen eens lekker pesten door fier als een clanleider door hun territorium en straks ook nog door hun clan te parraderen alsof het territorium van hem was. Hij had hier ervaring mee, het was niet zijn eerste keer dat hij hier de Windclan kwam terroriseren. Hha. "Komt je vriendje nog terug?" riep hij lichtjes spottend toen hij de zilveren poes leek in te halen, ze leek een kruis op de grond te tekenen? Waar was dat nu weer goed voor? "Zin om iemand aan het kruis te spietsen ofzo?" zei hij grappend, in plaats van dreigend of agressief zoals normaal. Hij was in een geamusseerde en pestende stemming, niet in een moordzuchtige. Hij wou Silver niet vermoorden, of welke eventuele handlanger ook. Laat die clankittypetjes hun leider maar boeten, en hoe meer kittypets er bij leden hoe leuker natuurlijk!

(Met toestemming van Assie)

Ze had er niet echt op gelet, maar blijkbaar was de zwart-witte rogue de eerste die haar inhaalde. Had hij haar dan serieus achtervolgd? Silver's haren rezen de lucht in bij de gedachte. En bedaarde ook niet bij de woorden die hij sprak. "Was dat niet duidelijk misschien? Hij is mn vriendje niet meer. En als het je niet aanstaat, vertrek dan, want ik heb geen zin om je vacht te bevlekken met zijn bloed." Ze was best groot, voor haar leeftijd en geslacht. Daarmee had ze het voordeel om op gelijke ooghoogte te staan als de kater. Ze bespeurde de omgeving nog eens af waarbij ze haar poot op de plaats van het kruis plaatste zodat die niet zichtbaar meer was. "Ik wil gewoon een Windclanner een kopje kleiner maken." Ze keek neer op het kruis die ze verborg en weer naar de kater. Grote kans dat hij niet wist wat ze er mee zou proberen.

De poes glimlachte vals toen de kater zijn geur hun kant op kwamen. 'Blijkbaar kan ze het niet alleen en moet ze haar Roguevriendjes erbij hebben,' Ongeïnteresseerd rolde ze met haar ogen bij die opmerking. "Ik heb tenminste iemand die mij vertrouwt." Sprak ze spottend. "Lafaard. Let even op je woorden wil je." Siste ze. Haar wenkbrauw trok zich op waarna ze op de kater af stapte. Haar bewegingen hadden iets van trots, iets sierlijks in zich. Maar dat zou gauw over zijn. Ze gaf de kater een harde kopstoot waarbij ze hem onmiddellijk tegen de grond pinde met haar ene poot drukkend op zijn luchtpijp en haar andere zijn borst doorborend. Haar ene oog trok spastisch wat samen maar herstelde toen weer toen ze een sadistische grijns liet verschijnen. "So you thought, you'd never see me again?" Ze liet opzettelijk haar tong over zijn gezicht gaan en keek hem poeslief maar nogal sadistisch aan. Perfect moment voor de patrouille om nu hier te komen.

Be prepared, a new devil is walking the earth >D

Cyber zat gewoon aan de kant te kijken, met zijn lui zwart gat op de ijzige platte grond geplaatst en zijn wenkbrauw ongeïnterreseerd opgetrokken. De twee waren echt heel saai bezig nu, dat liefdesgedoe bah! Niets voor hem, gaf hem maar wat actie. Wat gepest en gejen, iets om sadistish bij te gijnzen en te lachen zonder te denken aan de gevolgen die een handeling kon voortbrengen. "Zijn onze verliefde muisjes eindelijk uitgelebberd en klaar met kittens opwekken? Want ik heb nu echt geen zin in die pluizebollen!" lachte hij toen hij opstond. Die twee leken wel een oud stel oudsten, de zielepoten.

Hij kon het natuurlijk niet laten om haar toch nog terug vast te grijpen. Zijn klauwen boorden zich diep in haar borst, maar veroorzaakte amper pijn. Silver keek ernaar en vervolgens greens ze weer sadistisch naar hem. Haar mondhoeken krulden zich op tot een nog sadistischere grijns. Haar hoektanden blonken goed door in het licht van de zon. "Bye Silhouette." Ze draaide zich een halve slag en duwde hem naar de plek waar ze het kruis in de grond had gekerfd. Natuurlijk in de buurt van een lege boomstronk. Ze gaf de kater een tweede maal een harde kopstoot waarna ze haar tanden in zijn keel plaatste en hem met zijn kop neersloeg op de boomstronk. Het bloed die uit de wonde in zijn nek stroomde vloeide langs haar kaken naar beneden en bevlekte de grond in een rode kleur. Haar ogen kwamen bloeddoorlopen terwijl de tranen van plezier zich vermengden met de kater zijn bloed die langs haar lippen liep. De kattin draaide zich om naar de zwart-witte kater waarbij ze het bloed van haar lippen likte. "Klaar? Ben je uitgepraat?" Nu was het nog wachten op die andere, witte kater.

(Hoop dat het niet te goor is wat er staat ;3
Otherwise, mss had ze wel de intensie voor silhouette te doden, maar de verwondingen moet je maar zelf beslissen c:)

Op zijn gemak liep de grote kater door het territorium van zijn clan. Misschien zou hij moeten jagen, maar om eerlijk te zijn had hij daar niet al te veel zin in. Een vleugje Riverclan geur vloog zijn neus in, maar het was gemengd met de geur van een Windclan patrouille dus besteedde hij er niet te veel aandacht aan. Hij had niet door dat hij onbewust het spoor van de poes aan het volgen was, tot er opeens de geur van bloed zijn neusgaten in vloog. Hij was meteen alert, en rende die richting uit. Het tafereel daar was tamelijk gruwelijk; De zilveren Riverclanpoes die de leiding wou nemen bij de gathering van nog niet zo lang geleden, met bloeddoorlopen ogen en een bek waar het bloed uitdroop naast een zwart-wit lichaam dat hij herkende als Silhouetteheart. Hij had een grote wonde iets boven de dodelijke plek, waardoor hij waarschijnlijk nog leefde, maar het leek alsof hij buiten westen was. Al Whitelion's haar stond recht overeind, waardoor hij nog groter leek dan hij al was. Met een sprong was hij op de zilveren poes, met de intentie haar op de grond te duwen. Hij had geluk dat hij van achteren genaderd was, al had hij niet gelet op de wind.

Spoiler voor Assie:

De zilvern poes lachte vals toen de Windclanner geen kick meer leek te geven. Ze had niet bepaald de behoefte om terug op hem af te stappen en zijn lichaam te gebruiken als afweermiddel voor de opkomende geur van de witte kater. Daarvoor was ze nog net wijs genoeg in haar kop. Maar toch was ze te laat. De witte Windclanner had haar al beet op haar rug. De klauwen en tanden van de kater deden haar niets. Ze drongen zo haar vel door alsof ze geen gevoel meer had. Maar ze wist goed genoeg dat het de adrenaline was die ervoor zorgde. Ze was redelijk breed en gespierd voor haar leeftijd, dus had dat altijd al voordelen met zich gehad. Hoewel het deze keer niet haar spieren waren die haar uit de situatie hielpen, maar de lessen behendigheid die ze in al die moons aan zichzelf geleerd had, kwam er nog een hoop spierkracht bij kijken. De poes rolde zich enig keer over de grond waarbij ze in één keer haar grip vond in de kater zijn keel en onderbuik. Haar klauwen drongen zich in de kater zijn huid waarbij ze zijn buik vervolgens volledig open krabte. De lust om de kater te doden was hoog, maar toch liet ze zijn keel met rust. Haar tong schuurde over zijn kop heen waarbij ze deze ook open legde en van hem afstapte. Het zand onder haar poten schopte ze opzettelijk in de kater zijn gezicht. "Puddle." Hij mocht haar nog zo vaak aanvallen als hij zelf wou, deze keer zou ze niet van haar zwakste kant laten weten.

OOC;;- Andere WC'ers mogen het topic nu ook joinen
- @Laura, zou het mogelijk zijn je post evt in een spoiler onder de sheet te plaatsen? Mn ipod en hovers gaan niet samen ;3

Soepel draaide ze hem om, en haar scherpe klauwen haalden zijn buikvacht open. De adrenaline van het gevecht verdrong de pijn tot nu toe echter, dus veel last had hij er niet van. Zijn spierwitte vacht kleurde bloedrood, en de grijze poes sprong van hem af. Ze schopte zand op hem. "Puddle" Dat deed alle stoppen doorslaan. De blik in zijn ogen werd ronduit moorddadig, de bloedlust nam hem helemaal over en al zijn moralen betekenden in dat moment niets voor hem. Hij gebruikte zijn kracht en zijn gewicht om op haar te springen en op de grond te duwen, happend naar haar hals om hem door te bijten en voor eens en voor altijd een einde te maken aan dit zielige excuus van een kat.

De zwart-witte kater keek met vernauwde ogen naar de chaos die voor zijn ogen plaatsvond. Eerst wilt die grijze vis haar vriendje vermoorden en vervolgens veroorzaak Silvergale een bloederig tafereel tussen haar en dat fluffig wit konijn! Ronduit vermakenlijk, dacht Cyber terwijl hij wat dichterbij de twee vechtende ging staan. Het leek erop dat Whitelion de keel van Silver wou doorbijten. Cyber, die ondertussen achter Whitelion stond, boog even voorover en gaf de witte kater een harde duw waardoor deze hopelijk zijn evenwicht verloor of op zijn minst verschoot van hem. "Boe" gromde Cyber met een grijns terwijl hij kort lachend zich omdraaide en naar het vriendje, waar Cyber nog altijd de naam niet van wist, en naar dat zielig hoopje vacht begon te wandelen. Staart dominant in de lucht en zijn kilgroene oogjes verachtend in spleetjes op de andere zwart-witte kater gericht. "Arme stakker" zei hij mierzoet, alsof Cyber het echt erg vond voor dit misselijkmakende mormel. "Achtergelaten door je vriendinnetje, je tortelduifje is gaan vliegen met die Windclanwarrior. Ach joh, je krijgt haar nooit meer terug" Deed Cyber er nog een schepje bovenop op dat mierzoette toontjes met zijn grijns. Snel ging Cyber op een kattelengte van het ex-vriendje van Silver zitten en legde zich neer met zijn kop op zijn poten gelegd. Cyber moest niet bang zijn voor deze halve dode rat, hij kreeg hem nog met één poot en zijn kilgroene kijkers dicht tegen de grond.. roepend om zijn mammie. Maar door alle gebeurtenissen heen bleef de zwart-witte Rogue constant één oog op Silvergale houdden, als ze hulp nodig had was hij hier om dat witte kittentje van haar af te trekken.

De pijn die ze de kater uitdeelde leek hem niets te doen. Silver stapte van hem af nadat zijn buik volledig opengehaald was en keerde haar rug naar hem toe; verwachtend dat hij terug zou aanvallen. Ze rolde met haar ogen toen ze de trillingen in de grond waarnam en hij zijn klauwen in haar rug plaatste en haar vervolgens op de grond duwde. Ze had wel het geluk dat ze vaak trainde, en daardoor zelfs hem van haar kon gooien, maar de wonde die hij maakte in haar keel en daarbij al de kracht uit haar lichaam weg vloeide, zorgde ervoor dat ze er als een hopeloze hoop vacht bleef bij liggen. Ze keek de kater met nauw geknepen ogen aan, toen één of andere kat hem van haar af probeerde te duwen. Met haar laatste krachten gaf ze de kater een trap in zijn flanken waarbij ze deze half beschadigde. Wel onmiddellijk wurmde ze zich onder het dikke Windclan konijn vandaan. Uit de open wond uit haar nek stroomde nog steeds bloed. Silver snoof waarbij ze haar poot op de wond drukte en het bloed voorzichtig op likte. Haar blik wierp zich weer op de kater achter hen. Haar mondhoeken krulden haast op tot een sadistische grijns waarbij ze de kater opnieuw toevloog en bij deze ook zijn keel open reette. Haar kaken plaatsten zich vervolgens op zijn linker pols waarbij ze deze volledig verbrijzelde. Het maakte haar niets meer uit als hij haar nu aanviel en zich op de wonde in haar nek richtte. Nu stonden ze tenminste quite.

Er kwam onverwachts een duw van opzij, waardoor hij zijn evenwicht wat verloor. Het was niet genoeg voor hem om lost te laten, maar het bood de kans voor de zilveren poes om zich los te wurmen. Toch bleef ze redelijk levenloos liggen, en tevreden keek de witte kater toe hoe er bloed uit de wonde in haar nek stroomde. Ze trapte haar achterpoten in zijn zij, wat misschien een blauwe plek maakte, maar ook zijn oude litteken terug openrukte. Hij vloekte toen zijn zicht bezoedeld werd met zwarte vlekken, maar hij wist overeind te blijven. dat bood de poes jammer genoeg wel de mogelijkheid om in zijn keel te bijten. De wond was niet heel diep en niet dodelijk, maar er gutste bloed uit. Ook viel ze zijn poot aan, maar die kon hij net op tijd weg te trekken. De grote kater werd nu compleet woedend, alsof er een furieuze vlam in hem brandde. het leek alsof alles wat hij zag een rode tint had gekregen. Hij zou niet verliezen van een kleine Riverclan poes! Hij balanceerde op zijn achterpoten en kwam met een verpletterende kracht neer met zijn voorpoten op het hoofd van de poes, in de hoop haar zo buitenwesten te slaan. De beweging zorgde dat het bloed overal spetterde, waardoor ook de twee omstaanders niet smetteloos bleven.

Natuurlijk had ze een tegenaanval van hem verwacht. Terwijl ze zich omdraaide liet ze haar blik naar de rogue en de 'dode' Windclanner gaan, die kennelijk niet zo dood was als ze verwacht had. Silver gromde waarbij ze op de kater afstapte maar weer op de grond geduwd werd door de andere kater. Ze probeerde tevergeefs naar zijn achterpoot te happen, voordat de kater op zijn twee achterpoten sprong en met een harde klap haar kop verpletterde. Het leek wel alsof alles zwart werd, en voordat ze iets kon doen viel haar kop op de grond en sloten haar oogleden zich over haar ogen. Het bloed uit haar nek, en hoofdwond bleef maar vloeien en het groene gras rood kleuren.

OOC;; zi's bewusteloos door het teveel aan bloedverlies.
Tevens mogen jullie der godmooden (voor deze week althans).