Settling in

Samen met haar grijze zusje liep de zwart-witte, kersverse apprentice naar haar nieuwe den. Ze haalde diep adem en keek haar zusje even in de ogen voor ze naar binnen stapte, de schemerige den in. De reuk van de apprentices van hun clan was overwelmend. Hier en daar scheen een lichtstraal door het dak van de den, maar over het algemeen was het redelijk donker. Het fragiele poesje bleef eventjes staan, liet Floodpaw het initiatief nemen. Het was hier nog wel gezellig, maar op een andere manier dan de nursery. Hier had je niet de geur van melk en van klein, nieuw leven. Lostpaw keek haar zusje even aan, met een klein glimlachje om haar lippen gevouwd.

~Eerste post Floodpaw, daarna mag iedere apprentice komen joinen c=

Ze wist niet door wie het kwam, maar op de één of andere wijze was het gelukt. Lostpaw, het zusje waarmee ze de sterkste band had, ondanks hun vele verschillen in karakter, stond naast haar in het schemerduister. Het leukste, vond de kleine tabby en net apprentice, dat er een glimlachje in en om haar snuitje lag. Ze knikte blij naar de zwart-witte she-cat. "Duss..." Haar ijsblauwe kijkertjes spiedden rond de den. Zoveel onbekende geuren hier! En er was wel veel plek, maar waar zouden ze liggen? Ze zag een plekje bij de wand, groot genoeg voor twee of misschien zelf drie apprentices. Een royaal grote ruimte voor hen twee. "Daar?" Haar staartje gebaarde ernaar voor haar zusje. "Dat lijkt me een perfecte plek. Nu alleen nog het bouwen van ns nest, hè?" snorde ze, meer dan tevreden met de goede plek die ze gekozen had om een nieuw nest op te bouwen. Maar waar ze zich natuurlijk het meest op verheugde was de training!

"Duss..", zei Floodpaw. Ze keek om zich heen, en ook Lostpaw zoch tnaar ene goed plekje, maar het was haar zusje die het perfecte plekje als eerste spotte. "Daar?" Het zwart-witte poesje volgde de richting die ze aanwees. Het was een ongebruikte plek tegen de rand, zeker groot genoeg voor twee apprentices. Ze knikte en ging haar zusje voor naar de plek, blij om te ruiken dat de plek al een tijdje ongebruikt was. "Dat lijkt me een perfecte plek. Nu alleen nog het bouwen van ons nest, hè?" Opnieuw knikte Lostpaw. Ze zouden mos moeten verzamelen.. Haar grijsblauwe ogen keken op naar Floodpaw. "Hoe doen we dat?", vroeg ze met haar zachte, fluwelen stemmetje.

Achter haar zusje aan wandelde ze naar het plekje. Toen stelde ze de bevestigingsvraag, waarop de gevlekte poes knikte. Grijsblauw ontmoette helblauw en even keken ze elkaar gewoon aan. "Hoe doen we dat?" Dat was haar stem! Ietwat verrast keek Floodpaw haar zusje aan. Was dat haar stem? Ze had hem slechts één keer eerder gehoord. Ze had een mooie stem. Zacht en lief. Het verbaasde haar niet heel erg. Aan haar houding te zien was het ook wel een logische vorm van pratrn. Maar dat ze überhaupt sprak verbaasde haar toch wel. "Eh..." miauwde ze, nadenkend over haar vraag. "Laten we gras en mos gaan verzamelen? Buiten ligt er vast wel iets!" Ze keek rond naar andere nesten. Ja, dat was het ongeveer. Gras, mos. Ook een paar katjes of plukken van een soort iets wat ze niet kenden. Stokjes staken uit de bodems. "En stokjes als een soort fundering ofzo?"