Leaves everywhere

Winterkit bleef toch wel nieuwsgierig naar wat er allemaal buiten de nursery te ontdekken was, dus ook vandaag had ze weer het besluit genomen om het kamp te gaan verkennen. Ze wist wel dat ze op haar kop kon krijgen, maar zolang dat niet gebeurde maakte het haar niet uit. Eenmaal buiten zette ze het even op een rennen. Ze had namelijk zin om haar pootjes te strekken en daar was rennen goed voor, alleen toen ze weer probeerde af te remmen gleed ze door, door de bladeren die op de grond lagen en botste ze tegen een andere kat op. Met grote ogen keek ze omhoog naar de kat, bang dat deze boos zou zijn.

[Eerste post Starlingpaw]

Haar grijze vacht stond alle kanten op en haar groene ogen stonden dof van de vermoeidheid. Slapen had ze al even niet gekund en de fase van voortdurende prikkelbaarheid was zelfs overgegaan in emotieloze blikken. Met een zucht zakte ze naast een grote hoop gekleurde bladeren in een en legde moe haar grijze kop op haar poten, terwijl ze haar staart langs haar lijfje plaatste. Langzaam gleden haar oogleden dicht, maar voordat ze even van de duisternis kon genieten voelde ze iets tegen haar flank aanbotsen. Een snelle reactie kwam er echter niet, slechts haar oogleden gleden open en ze zag een kleine en jonge kitten, die wat angstig haar kant op keek. "Voor deze keer ben je gespaard, kleintje." Murmelde ze vermoeid, met een speelse grijns op haar gelaat en ze keek de kitten tussen bijna dicht gegleden oogleden aan.

Winterkit wist niet goed wat ze nu moest doen het was namelijk niet haar bedoeling geweest om tegen de kat op te botsen en straks zou ze nog kwaad op haar worden. "Voor deze keer ben je gespaard, kleintje." Het leek er gelukkig niet op dat de poes boos was en dat zorgde toch wel voor een opluchting bij haar. "Sorry, de blaadjes waren glad." Het leek haar alsnog goed om haar excuses aan te bieden, want straks zou de poes daar alsnog boos over worden. "Mijn naam is Winterkit." Zei ze en liet deze keer een kleine glimlach zien. Zolang de poes nog niet boos was kon ze vast wel gewoon een gesprek beginnen, ook al leek het erop dat de poes er vermoeid uitzag, dus misschien was het toch niet verstandig om dit te doen.

Ze trok haar wenkbrauwen wat op bij het excuusje dat de kitten nog uitbracht. Huh? Was dat nodig? Starlingpaw schudde haar kopje lichtjes en kwam wat overeind, haar borst een paar snelle likken geven, terwijl ze de rest van haar vacht nog half overeind stond. "Aangenaam Winterkit, ik ben Starlingpaw." Begroette ze de kitten nog vriendelijk voor haar doen. "Hoe oud ben je nu?" Misschien kon ze vandaag wel even rustig aan doen, een beetje energie terug pakken. Niemand zou haar toch boos benaderen als ze met een kitten aan het praten was?

De poes kwam wat overeind, waardoor de kitten iets verder naar boven moest kijken om de poes aan te kijken. "Aangenaam Winterkit, ik ben Starlingpaw." De poes was dus nog een apprentice. Ze vond het altijd lastig om te beoordelen, aangezien ze bijna allemaal groter dan haar waren. "Hoe oud ben je nu?" Daar hoefde ze niet lang over na te denken, want zo oud was ze dan nog wel niet, maar ze was er toch nog best wel trots op. "Ik ben nu 1,5 maan oud." Zei ze enthousiast en keek met een trotse blik naar de poes, ook al wist ze niet of het iets was om trots op te zijn, maar ze voelde zich er toch wel trots over.

Met een trotst glimlachje gaf de kitten antwoord op haar vraag en Starlingpaw wierp haar een wat roestig glimlachje toe. Bij StarClan, deze kitten was zo vervelend nog niet, niet zoals die Dustkit, die alleen maar door kon vragen en vragen en vragen. "Zo, dus je bent eigenlijk al een tijdje hier, niet?" Om het voor de kitten wat gemakkelijk te maken zakte ze weer door haar voorpoten en kwam op ooghoogte met Winterkit. "Wat vind je het allermooiste aan de clan?"

"Zo, dus je bent eigenlijk al een tijdje hier, niet?" Ze knikte bij die vraag. Ze vond dat ze er al aardig lang was, maar dat kwam meer omdat het voor haar zo voelde, want zou ze het vergelijken met andere katten was het helemaal niet lang. "Dat klopt." Was dan ook haar korte antwoord. "Wat vind je het allermooiste aan de clan?" Dat was eigenlijk best wel een lastige vraag als ze eerlijk was. Ze kende namelijk nog niet heel veel van de clan, dus veel keuze had ze niet en eerlijk gezegd had ze geen idee. "Ehm... de warriors?" Dat was waarschijnlijk de domste opmerking die ze kon maken en even dacht ze na of ze nog wat beters kon verzinnen, maar veel kon ze niet op komen. Ze bewonderde de warriors namelijk best wel, maar of dat het allermooiste was wist ze zonet nog niet.

Redelijk verbaasd trok Starlingpaw haar wenkbrauwen op. De warriors? Niet.. haar eigen ouders? Of de clanleader? Of de den waar deze in sliep? Hm. "En eh.. waarom dan? Door je papa en mama?" Vroeg ze, om het gesprek toch maar een beetje op gang te houden.

"En eh.. waarom dan? Door je papa en mama?" Dat was ook weer een goede vraag. Het kwam ook zeker wel door haar papa, maar ook was het 's ochtends wel leuk om te zien wat ze allemaal aan het doen waren en ze wilde er zelf natuurlijk ook eentje worden, dus dat was vast wel reden genoeg. "Het komt inderdaad wel door papa, maar ook omdat ze groot en sterk zijn en ik er zelf eentje wil worden." Het was toch wel wat de meeste kittens wilden worden, maar dat maakte haar niks uit het was tenslotte wat ze zelf wilde en ze zou er ook alles aan doen om dat uit te laten komen.

"Het komt inderdaad wel door papa, maar ook omdat ze groot en sterk zijn en ik er zelf eentje wil worden." Starlingpaw begon te glimlachen en gaf haar rug een paar snelle likken voordat ze haar groene kijkers weer op de kitten richtte. "Zou je ooit ook daar willen slapen?" Met haar staart wees ze de den aan waar alle clanleaders van ThunderClan hadden geslapen.

"Zou je ooit ook daar willen slapen?" Winterkit richtte haar blik even op de plek waar Starlingpaw naartoe wees met haar staart. Ze wist dat dat de plek was waar de leider sliep, dus waarschijnlijk zou ze er nooit slapen, maar als het kon zou ze het zeker willen doen. "Als het kon wel." Zei ze, ook al wist ze wel dat het zo goed als onmogelijk was dat ze daar ooit te slapen kwam, maar dat zou de toekomst wel leren.

Met een grijns kwam de grijze apprentice overeind. "Nou dan maken we nu een den voor u, Winterstar." Grijnsde ze speels en harkte een paar van die gekleurde bladeren met haar voorpoten bij elkaar. "Waar is een goede plek?"

"Nou dan maken we nu een den voor u, Winterstar." Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze keek enthousiast toe hoe de apprentice bladeren bij elkaar verzamelde. "Waar is een goede plek?" Even dacht ze erover na en wees toen met haar staart een plek aan. "Daar." Ze had eigenlijk maar gewoon een plek gekozen, maar dat maakte niks uit. Ze wierp nog even een blik op Starlingpaw voor ze voor de apprentice uitliep naar de plek toe. "Hier wil ik hem hebben." Dit klonk misschien een beetje commanderend, maar dat had ze zelf niet heel erg door.

Ze schraapte de laatste paar bladeren nog bij elkaar en pakte ze toen op met haar mond, de vieze smaak van aarde even negerend en volgde de jonge kitten toen naar een bescholen plekje. Ze gooide de bladeren op de grond en begon ze met haar voorpoten geleidelijk te verdelen over de aarde, zodat, als Winterkit erop zou zitten of liggen, ze geen grond zou voelen. "Hmm.. d'r ontbreekt nog wel wat hoor. Een leader kan natuurlijk niet alleen op bladeren liggen, niet? Is er nog iets wat je erbij wilt hebben?"

Winterkit zag dat Starlingpaw haar was gevolgd en de apprentice was ondertussen ook begonnen aan het maken van haar nest. "Hmm.. d'r ontbreekt nog wel wat hoor. Een leader kan natuurlijk niet alleen op bladeren liggen, niet? Is er nog iets wat je erbij wilt hebben?" Even dacht ze daarover na, want in haar nest in de nursery had ze in ieder geval mos, maar of dat mogelijk was om te halen wist ze niet. "Mos zou kunnen." Er konden ook nog wel andere dingen die een nest zachter maakten, maar die zouden waarschijnlijk niet te vinden zijn in het kamp.

Ze knikte, nog half aarzelend, op het antwoord van de kitten. "Mja zou kunnen, maar ik bedoel, een clanleader heeft natuurlijk een nest en den om jaloers op te zijn." Grijnsde ze. "Dus als jij nou mos verzamelt, dan kijk ik net buiten het kamp voor iets moois, lijkt je dat geen goed idee?"

Het leek alsof de apprentice een beetje aan het aarzelen was en even twijfelde of ze wel het juiste had gezegd. "Mja zou kunnen, maar ik bedoel, een clanleader heeft natuurlijk een nest en den om jaloers op te zijn." Bij die opmerking knikte ze even. Ze vond namelijk wel dat Starlingpaw gelijk had. Het nest zou iets speciaals moeten krijgen. "Dus als jij nou mos verzamelt, dan kijk ik net buiten het kamp voor iets moois, lijkt je dat geen goed idee?" Ze moest dus voor mos gaan zoeken. De vraag was alleen waar ze het vandaan moest gaan halen, maar dat zou ze nog wel kijken. "Dat vind ik goed, maar dan moet je wel iets moois mee terug brengen." Ze zou zelf ook wel het kamp uit willen om te gaan zoeken, maar waarschijnlijk zou ze dan op haar kop krijgen.