Sharing Tongues || Everything Changes

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

De zon begon langzaam weg te zinken aan de horizon en de prooistapel was, zoals de laatste maanden al zo vaak het geval was, niet zo gevuld als zou moeten. Maar ze zouden het wel redden.. Dogdance legde de veldmuis en de spreeuw die ze gevangen had neer op de stapel en ruilde dezen in voor een eekhoorn. Eventjes keek de poes om zich heen, maar stapte toen toch weg van de stapel en plofte neer. Ze had helemaal niet hoeven jagen, een queen zijnde, maar ze werd zo nerveus in het kamp nu Firestar dood was en Silverfang zijn levens moest gaan halen, dat ze het liefste er zo nu en dan op uit ging. Ze zette haar tanden in de eekhoorn en begon met kleine hapjes te eten.

Firestar is dood, Sunningrocks verloren, genoeg dingen om over te praten!

STATUS

Sharing Tongues || Everything Changes KagiOrq

COMPANY

TAG: Nog niemand

NOTES

-

De rosse kitten liep naar buiten, het oranje licht van de zonsondergang in. Dit was het laatste moment van de dag dat het licht was, dat ze durfde buiten te zijn. Tevens ook het moment voor de sharing tongues, een event waar ze tot nu toe nog niet mee meegedaan had. Zonder een prooi te pakken -ze was nog kitten- liep ze naar een poes die eenzaam lag te eten. Met een knikje begroette ze haar. Haar staart zwaaide wat onwennig heen en weer. Ze wou vele vragen stellen, over de nieuwe leader en deputy en ook over deze poes in het algemeen, maar ze wist niet hoe ze kon communiceren me teen kat die haar probleem niet echt kende.

Tag; Dogdance

~Ik ga ervanuit dat ze Dogdance nog niet ontmoet heb, ben niet zeker x'D Het zal wel nogal een monoloog worden tenzij er een andere kat bijkomt, hope you don't mind (a)

Zuchtend liep Frostfang het kamp in. Ze had net een ommetje gemaakt. Het verlies van Firestar was zwaar, en nu Silverfang weg was was het maar hopen dat er geen nieuwe Riverclan aanval kwam. Vermoeid liet ze zichzelf naast de prooistapel ploffen en pakte er een kleine muis uit, omdat ze zelf niet gejaagd had. Ze liep zonder na te denken op Dogdance en een kitten af, de dochter van de Deputy. Ze ging zitten en sloeg netjes haar staart om haar poten heen. Ze begon rustig haar buik te wassen, iets wat zeker nodig was. De witte vacht was gelig en had nog steeds wat bloedvlekken van het gevecht in zich. "Sorry dat ik stoor, mag ik erbij komen zitten?" Vroeg ze, toen ze doorhad dat het wel erg onbeleefd was om zomaar ergens te gaan zitten en niks te zeggen.

Tag: Dogdance en Daykit.

(Niemand een probleem ermee als ik dit wat omhoog schop?)

Cinderpelt rekte zich eventjes uit en klemde haar kaken nog eens een keer rustig rond de vogel die ze zojuist gevangen had. Hierna liep ze vlug het kamp binnen en legde deze op de prooistapel. Voor nu had ze helemaal niet zoveel eten nodig. Het was eerder een maaltje voor een queen ofzo. Cinderpelt had niet veel nodig. Ze pakte daarom rustig een muis van de stapel. Dat zou genoeg zijn voor nu. Het werd weer bladkaal, dus ze moest zuiniger zijn. Er was niet zoveel prooi meer. Rustig ging de grijze poes liggen. Er waren nog niet veel katten, dus wie weet, misschien kwamen er nog wel katten naar haar toe.

TAG: Niemand

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Hij had zonet gegeten en lag nu verveeld voor de apprentice's den. Zijn blauwe ogen straalden een rustige blik uit terwijl hij het kamp rondkeek, opmerkende dat katten naar elkaar toe gingen om samen te tongen. De roodwitte kater stond op en rekte voorzichtig zijn lange poten uit, om vervolgens naar de dichts bijzijnde kat toe te trippelen. Zijn blik ving een grijze poes op, eentje die wat ouder was dan hem. Hij wierp haar even een vriendelijke blik toe en ging vervolgens naast haar zitten. Zijn aandacht viel even op de muis die ze bij zich had liggen, maar keek vervolgens weer voor zich uit. Hij had al gegeten, en dus had hij er geen nood aan. ”Goedendag. Cinderpelt, toch?” Miauwde hij vriendelijk, hopende dat hij de juiste naam had uitgesproken.

{Zit bij Cinderpelt}

Cinderpelt vouwde haar dikke staart netjes om haar lichaam heen, om ervoor te zorgen dat de kou niet in haar vacht zou kruipen. De poes snorde eventjes tevreden, haar voorpootjes netjes onder haar lichter gekleurde buikje gevouwen en begroef daarna haar tanden in de prooi die ze mee had genomen van de prooistapel. Net toen ze de eerste hap gekauwd had en doorgeslikt, viel er een schim van beweging op in haar ooghoek. Vrijwel meteen sloeg de poes haar blauwe ogen op en keek ze naar de apprentice die haar benaderd was. Een voorzichtige glimlach verscheen op haar lippen en ze veegde haar pootje eventjes langs haar snorharen om deze van mogelijk bloed te ontdoen. Hierna glimlachte ze warm naar de kat die naar haar toe was gekomen. "Goedenavond Zealpaw," groette ze de rode kater, "Ja, dat klopt." Ach, wie kende de kittens van Firestar niet? Het was niet moeilijk om zijn naam te weten.

Ligt bij Zealpaw

Don't cry because it's over, smile because it happened.

'Goedenavond Zealpaw,' Groette ze hem met een warme glimlach. Hij glimlachte even terug en krulde vervolgens zijn staart om zijn lichaam heen. 'Ja, dat klopt.' Vervolgde ze nadien, als antwoord op zijn vraag. Een opgeluchte zucht verliet zijn kopje en hij keek haar vriendelijk aan. "Hoe gaat het? Het is nogal somber de laatste dagen sinds dat de Sunningrocks zijn overgenomen." Miauwde hij, met een zekere triestige ondertoon in zijn stem. Zealpaw's blik gleed vervolgens even over de andere groepjes katten heen, om te bevestigen dat de meesten nog niet waren opgedaagd. Zijn oortjes wiebelden wat toen hij ten slotte nog enkele likken over zijn witte borstkas gaf, om vervolgens de grijze kattin opnieuw aan te kijken.

{Zit bij Cinderpelt}

Nu hun leider overleden was, hing er een gespannen droevige sfeer in het kamp. Ze vond het zo vreselijk, Firestar was altijd een speciale kat voor haar geweest. Hij had haar op vele gebieden geholpen. Hij was een goede vriend geweest. De queen keek naar haar kittens die nog bij haar lagen. Sommigen waren voor de nursery aan het spelen, anderen lagen nog lekker in haar nest. Enkel kreeg de gevlekte poes toch wel last van haar poten, door het stil liggen. Ze gaf haar kittens om de buurt een lik over hun kopjes, en stond toen op. Toen ze de nursery uit kwam kreeg ze toch wel de rillingen van de koude lucht. Greenleaf had niet lang mogen blijven, Leaf-fall was alweer aangebroken. Ze staarde om zich heen, kijkend of iemand er voor open stond om een prooi te delen.

TAG: Niemand.

Onderwerp: Re: Sharing Tongues || Everything Changes