Facing my fears for the first time {Open}

{Dit is een open topic}

Nu hij zowel geen mentor meer was van Tallpaw als van Eaglepaw, die nu Eaglespirit was, leek er gewoon een stuk uit zijn leven te missen. Altijd had hij apprentices gehad waar hij op moest letten, een jonge kat die hij onder zijn hoedde had en waar al zijn vrije tijd naar ging. Nu voelde zijn leven een stuk saaier aan. Shrewstar had hem nog geen nieuwe apprentice toevertrouwd, waar hij eigenlijk wel een beetje van baalde. Frostlake stond bekend als een goede mentor en zonder het door te hebben had zijn hele warrior leven daar tot nu toe om gedraaid. De enige vriendschappen die hij binnen had gelaten waren Wonderland en Minnowleaf, waarvan die laatste nu zijn partner was, en die eerste hem haatte. Het was al moeilijk genoeg voor hem geweest om een keuze te moeten maken tussen die twee poezen. Hij mocht Wonderland graag, maar Minnowleaf en hij waren gewoon voor elkaar voorbestemd geweest. Of tenminste, dat dacht hij. De zwarte kater was nooit goed geweest in de liefde, al had hij anderen vaak genoeg adviezen gegeven, hij kon zijn eigen liefdesleven amper onderhouden. De laatste tijd was hij erg afwezig geweest in het kamp en had hij geen enkele seconde van zijn tijd met Minnowleaf doorgebracht. Best stom, gezien ze partners waren en hij vele koppeltjes niks anders zag doen dan om elkaars nek hangen. De kater sloot zijn ogen eventjes en voelde hoe er een paar herfstbladeren neervielen op zijn zwarte pels, maar hij deed de moeite niet om op te staan en ze af te schudden. De kater had zijn prooi van de Sharing Tongues meegenomen om alleen te kunnen zijn, buiten het kamp. Zo hoefde hij geen anderen onder ogen te komen als die zouden gaan vragen waarom hij Tallpaw was verloren als apprentice. Zelf wist hij het eigenlijk ook niet goed, maar die vraag had hij al meerdere keren gehad. De kater nam nog een hap van de raaf en sloot zijn ogen. Zijn kop leek wel een beetje te bonken en zijn maag keerde zich om. Had hij iets verkeerd gegeten? De kater keek verschrikt naar de raaf, en zag dat de binnenkant rot was. Nee. Hij probeerde over te geven maar de happen zaten al te diep in zijn maag. De kater probeerde op te springen, maar na een paar stappen viel hij weer neer op de grond. Zijn grote logge lichaam trilde en hij kokhalsde weer een paar keer. De kater hees zich weer op zijn poten. "Wat doe je?" mompelde een zacht stemmetje achter hem. Hij keek om en zag Minnowleaf staan, gelukkig. "Minnow, de raaf," wist hij uit te brengen en hij hoestte. De rode gestalte keek naar de rotte prooi en toen weer terug naar Frostlake, een zoete glimlach op haar gezicht. De kater deinsde achteruit bij het zien van haar omvormende glimlach, want deze veranderde van zoet naar duister. Plots was ze weg. "Frostlake." De kater draaide zich wankelend om en keek recht in de woedende ogen van Wonderland. Geschrokken stapte hij achteruit, want de poes kwam met opgeheven klauw op hem af. "Jij," siste een stem vlak bij zijn oor. Het was Minnowleaf weer. De kater stapte langzaam achteruit en kokhalsde zo nu en dan. Dit kwam door de verrotte prooi, dit waren Minnow en Wonder niet, dit waren hallucinaties. Zijn vacht was vochtig van het zweet dat hem uitbrak en hij voelde een boomstam achter hem. De twee poezen kwamen op hem af, klauwen opgeheven en vreselijke glimlachen die hun gezichten sierden. "Ga weg! Laat me met rust!" schreeuwde de kater en hij kneep zijn ogen samen. Hij voelde hoe zijn poten wankelden en viel trillend neer op de grond.

OCC: Frostlake is ziek geworden omdat de raaf vergiftigd is, en nu dus rot. Hij ziet hallucinaties van Minnow en Wonder omdat die de laatste tijd veel in z'n kop zitten.