Footsteps in the ash

Hij moest toegeven dat hij al een lange tijd nieuwsgierig was geweest naar het oude Skyclan gebied. Moeilijk was het niet bepaald te vinden. Het was het enige grijze stuk gebied van al het territorium dat er was in het woud. Zijn pluizige grijze vacht golfde lichtjes toen een kille wind langs hem heen streek. Zijn amberkleurige blik gleed eventjes rond en een soort van medelijden stond in zijn ogen te lezen. Echter zou hij dit niet toegeven aan anderen. Het was sowieso niet bepaald een leuk onderwerp om over te beginnen, zeker niet tegen oud-Skyclanners. Algauw viel zijn oog op een klein meertje. Nieuwsgierigheid groeide alleen maar sneller bij iedere stap die hij in de richting van het water nam. Algauw was hij er gearriveerd en zag hij zijn reflectie in het water. Dit moest een van de laatste overgebleven plaatsen zijn in het oude territorium. Een zachte zucht verliet zijn bekje, nog niet doorhebbende dat hij niet langer alleen was.

{Eerste post voor Dogdance & spt}

"Verbaasd me om jou hier te zien, Graystripe," Hoorde hij plots iemand zeggen. Zoekend keek de kater rondom zich, maar eens hij doorhad dat de stem afkomstig was van boven hem, keek hij op. Algauw zag hij de poes die hij herkende als Dogdance liggen. "Je bent het precies nog niet verleerd." Miauwde hij, alles behalve honend. Er was slechts vriendelijkheid te horen. Graystripe was sowieso niet de kater die zomaar tegen iedereen zuur ging doen. Zeker niet tegen deze poes, aangezien hij haar reputatie kende. Al vond hij dat hij de poes daar niet op kon beoordelen, alsnog waarschuwde het hem wel om niet te lastig te doen rondom haar.

De langharige grijze kater keek toe hoe de poes zich van de tak liet afglijden en vervolgens voor hem stond. "Wat brengt jouw naar Skyclan gebied?" Vroeg ze uiteindelijk, de vraag die Graystripe eigenlijk al wel verwacht had. Het was normaal dat oude Skyclan katten naar hier kwamen. Om herinneringen op te snuiven, of om nog eens af te spreken met oude Clangenoten. Maar hij daarentegen. Hij was een kat die nooit iets te maken had gehad met dit gebied, noch de oude Clan die zich hier ooit gevestigd had. "Om eerlijk te zijn was ik gewoon nieuwsgierig," Zuchtte hij uiteindelijk, om vervolgens zijn amberkleurige blik op haar te werpen. ".. en om even weg te zijn van het drukke kamp." Vervolgde hij zijn zin, waarna hij zijn blik weer liet afdwalen naar het glinsterende water.

Nog steeds woei er een koude wind over het oude Skyclan gebied heen. Het deed hem echter niet huiveren wegens zijn dikke pak vacht dat hem beschermde tegen bijna iedere soort koude. Tijdens Greenleaf was het werkelijk amper uit te houden, maar zodra Leaf-fall startte speelde het enorm in zijn voordeel. "En, bevalt het wat je ziet?" Hij zag wel dat hij haar ergens beledigd had, waarschijnlijk onbewust, en zou dan ook voor nu niet proberen te achterhalen hoe hij dat had gedaan. Hij liet slechts zijn amberkleurige blik over het dorre territorium heen glijden, om vervolgens weer bij Dogdance uit te komen. "Kun je hier je rust vinden?" De grijze kater zette even zijn oren schuin bij die woorden en besloot vervolgens om zich geluidloos neer te zetten op de grond. "Ik ben niet naar hier gekomen om hetgeen wat over is gebleven van het territorium te bewonderen. Ik ben naar hier gekomen met het gedacht hier geen Clangenoot tegen te komen." Miauwde hij met een zuivere toon in zijn stem. "Ik heb nooit gelachen om hetgeen wat er is gebeurd met jullie oude Clan." Vervolgde hij, waarna hij zijn blik van haar afkaatste. Hij had zijn stuk gezegd, nu lag het hef in haar poten. Zij moest beslissen wat ze over zou denken. Maar als ze lastig ging doen wegens zijn aanwezigheid, dan zou hij haar met rust laten en weggaan. Hij kon dat allesbehalve gebruiken nu. Zeker met de gedachte dat hij binnenkort misschien de Clan waarin zijn kittens en Silverstream zich bevonden moest aanvallen.. Hij had er zelf voor gezorgd, en dus zou hij dan ook maar de verantwoordelijkheid moeten dragen..