The sun shines and i'm trying to sleep. [Raza]

Snel verbeterde hij zijn eigen woorden. Natuurlijk had het stom geklonken. 'Nee, natuurlijk niet. Niet allemaal tenminste...' Hij keek op naar de bruine poes. 'Alleen Stonepaw, die is aardig, of eigenlijk onaardig, hij heeft me geholpen met het vermoorden van een kat.' Hij slaagde erin om te praten onder haperingen. 'De rest is gewoon een verzameling kittypets'

Ze had het gevoel in de maling genomen te worden maar liet dit gaan, hij was jong, hij moest nog leren. Ze zuchtte waarna ze rustig ging zitten alsof er niets gebeurd was. "Oh, Draco. Mag ik je misschien een vraag stellen? Ik wil een eerlijk antwoord, en geloof me, ik kan het zien als je liegt. En dat zou ik erg vinden, als je zou liegen. En het maakt niet uit als het antwoord niet perfect is. Zolang het eerlijk is, oké?"

Hij knikte. Eerlijk antwoorden moest wel lukken. Hoe erg kon zo'n vraag nou zijn. Raza mocht die van haar wel stellen en hij ging zijn best doen. Al was er kans dat zijn antwoord niet honderd procent ging kloppen. Het hing er van af wat de vraag was. Vastberaden keek hij voor zich uit. Dit was simpel vergeleken met moorden.

Ze liet haar kopje zakken tot hij schuin stond en keek serieus uit haar ogen. "Heb je ooit al een kat... Hoe zal ik het zeggen. In je ééntje vermoord?" Ze was zich dit serieus aan het afvragen en wou er sowieso antwoord op, waardoor haar pupillen wat groter werden.

De vraag van de poes verbaasde hem. 'Ehm... eentje met Demon, een met Voldemort en een met Stonepaw. Misschien eentje ik herinder het me niet meer.' Even dacht hij na. 'Nee, dat was ook niet alleen.' Licht triest keek hij op naar de poes. 'Het antwoord is nee.' Het was stom om toe te geven maar Taxa had om de waarheid gevraagd. Die kreeg ze dus ook.

Ze knikte, ze had het eigenlijk al een beetje door gehad maar wou het zeker weten. “Luister, wat vind je ervan als ik je train tot je je officiele mentor krijgt?” Ze glimlachte en ontblootte daarbij haar tanden, die ze kort aflikte.

Het duurde niet lang voor hij antwoord gaf. 'Graag!' Natuurlijk wou hij training, al werd het waarschijnlijk toch training in moorden. Draco moest het leren en Raza had ervaring, dus waarom niet? Door zijn nagels uit te klappen liet hij merken dat hij er klaar voor was.

Zijn enthousiaste verassing deed haar wenkbrauwen omhoog springen, dus hij had er zin in? Een paar seconden geleden had ze gedacht dat hij het eng zou vinden, en nu stond hij voor haar zijn nagels uit te klappen. "Oké dan. Dan zullen we maar gelijk beginnen, niet waar?" Ze grinnikte en ging rustig zitten. "Ik wil eerst zien wat je al kan. Show me what you got. Ik heb natuurlijk net wat gezien," Ze nam even pauze om haar wond af te likken. "Maar laat bijvoorbeeld eens zien hoe snel je bent, plus hoe lang je dat kan volhouden." Ze keek even om zich heen om te zien wat voor opdracht ze hem hier kon geven. "Ik wil dat je, op je snelst, tot hoelang jij vind dat je het aankan je tot die," Ze richtte haar ogen op de boom die ze in gedachte had en maakte het ook nog even duidelijk door met haar staart er naar te wijzen. "Boom en terug naar mij rent."

Tevreden knikte hij. Zijn lichaam gespannen om meteen te kunnen doen wat Raza hem opdroeg. De opdracht was perfect. Snelheid was een van zijn betere punten. Eigenlijk was hij in alle basis dingen best oké. Jagen en vechten had hij allebei hard getraind maar rennen bleef toch zijn favoriet. Iets wat je niet zou verwachten als je naar zijn lichaamsbouw keek. Zoals bevolen begon hij te rennen op zijn hardst. Hij dacht er niet aan dat hij zo misschien te moe zou zijn. Eenmaal bij de juiste boom draaide hij zich om en ging nog steeds op volle snelheid terug. Langzaam begon hij echter te vertragen. Eerst nauwelijks merkbaar, maar toen hij bijna terug was werd het duidelijk. Hijgend hield hij uiteindelijk stil Raza. Vragend keek hij op, was dat goed genoeg geweest?

Ze keek tevreden toen de kater redelijk snel begon, hoewel ze streng moest blijven. "Draco, waarom vertraagde je." Ze vroeg het kort, bot en met een strak gezicht.

KORT MAAR KRACHTIG

'Ik was moe' antwoordde hij zonder schuldig te klinken. Tenslotte was hem om de waarheid gevraagd, al belde dit waarschijnlijk nu niet meer. 'Jij zou op dit moment ook moe zijn als je had gerend.' Met een serieuze blik keek hij Raza aan. Als ze niet blij was met zijn eerlijkheid was het haar probleem.

Ze trok haar wenkbrauwen op en lachte wat spottend. "Oja? Moet ik het voor doen ook? Ik zóu moe zijn. Maar ik zou niét stoppen. En dat is een groot verschil, Draco."

'Maar jij bent ouder.' Voor het gemak negeerde hij het feit dat ze bijna even groot waren even. 'Bovendien heb jij meer conditie kunnen opbouwen.' Ze had helemaal geen redenen om hem te bekritiseren. In feite kon hij haar beschuldigen voor opscheppen. Want ze zou zelf vast ook stoppen.

"Je kan leuk eigenwijs doen maar jij bent degene die de training nodig heeft of in ieder geval wilt, dus bot tegen mij doen zal geen nut hebben, right?" Hoewel hij op sommige punten gelijk had bracht hij ze verkeerd over, iets waar ze niet tegen kon. "Maar goed, als jij vind dat je conditie op moet bouwen beginnen we toch daar mee."

'Ik doe niet eigenwijs, ik benadruk mijn punt.' Wel, misschien deed hij eigenwijs, maar ook dat vergat hij even. 'Hoe weet ik dat jij me goed kan helpen. Toon eerst maar zelf dat en conditie hebt?' Draco had deze reactie niet van zichzelf verwacht, maar de woorden hadden zijn mond al verlaten. Hij kon er gewoon niet tegen als iemand hem een bevel gaf.

Ze rolde met haar ogen, hij was in ieder geval een wijsneus. "Whatever." Zijn volgende zin deed haar licht schrikken, serieus? "Ik dacht toch echt dat jij een paar minuten geleden enthousiast was en ja zei. Je had ook nee kunnen zeggen. En, last time i checked, was ik nog de mentor en was ik niet van plan de rollen om te draaien. Maar als je me toch niet vertrouwt ga ik gewoon weg toch?" Ze sprong soepel op en draaide in een ruk om, charmant met haar staart zwiepend.

Dan, waarom waren poezen zo ingewikkeld? 'Wacht, ik wil getraind worden! Ik heb alleen een wantrouwen ontwikkeld door traumatische ervaringen uit mijn verleden.' Dat was er best soepel uitgekomen. Draco begon langzaam te ontdekken dat hij talent had voor liegen. Zo traumatisch waren de dingen uit zijn verleden ook weer niet. 'Vertel maar wat ik moest doen'

Ze kwam rustig tot stilstand, haar rug nog steeds gericht naar de kater. Langzaam draaide ze zich om, één wenkbrauw omhoog getrokken. "Traumatische ervaringen. Sure, good one." Ze sprak serieus maar moest daarna toch wel kort lachen. "Oké dan. Laten we eerst naar de Twoleg place terug rennen. No worries, we gaan gewoon in een normaal tempo."

Het was een goede. Raza had het recht niet om te lachen. Draco knikte kort als teken dat hij er klaar voor was. Hij zou Raza voorop laten gaan. Zij had meer ervaring.

KORT ZONDER KRACHT

Ze begon met een drafje en hield het tempo laag, zijn poten waren immers kleiner en namen dus kleinere passen.

Eenmaal aangekomen was haar hart ietwat sneller gaan kloppen, maar haar ademhaling was nog regelmatig en goed. "Ik wil dat je het eerste dier dat je ruikt, ziet, hoort dood en naar me brengt. Als jij de training goed hebt voltooid, mag je hem zelf opeten."