The sun shines and i'm trying to sleep. [Raza]

Geamuseerd nam hij het kamp in zich op, wat was het toch leuk om een Bloodclanner te zijn. Kil keek hij naar zijn leider die met een paar oudere Members in gesprek was. Even overwoog hij of hij ze zou afluisteren, toen schudde hij het idee weer van zich af. Ze hadden hoogstwaarschijnlijk niks interessants en anders kwam de witte kater het toch wel te weten. In plaats daarvan richtte hij zijn blik op de kleine bruine muis waar hij al een tijdje ongeïnteresseerd mee zat te spelen. Het beestje was in twee happen weg en Draco's aandacht ging weer naar het kamp. Vanaf zijn positie, een redelijk warme kleine kuil in de grond, kon hij alles goed zien. Zo merkte hij op tijd dat twee kittens wel erg dichtbij kwamen. Met een kleine glimlach die hij speciaal voor kittens bewaarde stuurde hij ze weg. Grijnzend volgde de young-one hoe de twee kleintjes weer naar hun moeder gingen. De jonge moeder kat stuurde hem een glimlachje voor ze haar kleinste kitten begon te likken en tevreden ging hij liggen. De warmte maakte hem slaperig en wetend dat hij veilig was sloot hij zijn ogen. Het geluid van een naderende kat stoorde hem echter. Zonder zijn ogen te openen gromde de witte kater. Tevreden ontspande hij weer het was duidelijk dat hij probeerde te genieten van de zon die zeldzaam warm was en niet in was voor een gezellig gesprek. Wie hem zojuist dan ook had verstoord, de onbekende kon wat verwachten als hij er mee doorging.

Vrolijk trippelde ze door het Elite kamp, volledig anders dan een paar dagen geledrm toen ze een kat bijna had vermoord. Waar ze nu zin in had was een gesprek met een Elite kat. Haar passen waar luidruchtig en kort, en haar oortjes wiebelde toen ze een zwak grommetje hoorde. Duidelijk niet van een Warrior, maar ach, Young-Ones waren soms ook plezierig. Ze glimlachte en liep naar het katertje dat met zijn oogjes dicht zat. Ze wist dat hij niet sliep, dus tikte ze hem zachtjes aan."Jij noemt dat een grom?" Zei ze plagerig en glimlachte.

Geïrriteerd door de onbekende kat opende hij een oog om te zien wie het waagde hem lastig te vallen. Met een zucht draaide hij zich zo dat hij een goed uitzicht had op de kat. Raza, hij had het kunnen weten. Hij had haar wel vaker zien rondlopen door het kamp al leek ze niet altijd zo vrolijk. Te lui om op te staan bleef hij met een oog gesloten liggen en deed niet al te veel moeite op zijn antwoord. 'Dat was een betere grom dan jij ooit zal kunnen maken.' De zin was dan misschien niet geweldig het maakte wel zijn mening duidelijk. Draco wou absoluut niet het risico lopen om de warmte van de zon kwijt te raken en bewoog dus niet terwijl de poes antwoordde. Loom sloeg hij met zijn staart op de grond en besloot dat het gesprek met Raza niet eens zo'n ramp was.

Ze grinnikte op zijn woorden, altijd weer hetzelfde met die Draco. "Oh ja? En dat weet je super zeker?" Haar stem was niet gemeen maar plagerig, eigenlijk was het kleine katertje nog best schattig.

lol ik weet dus echt niet wat ik er verder in moet gooien? sorz... zal de volgende langer maken! maar als ik dees langer zou maken zou het niet info voor jou hebben die je zou kunnen gebruiken om de jouwe langer te maken en t scheelt mij tijd ;D

Het was duidelijk dat Raza hem niet meer met rust ging laten en dus kwam hij overeind. Toen hij eenmaal zat concludeerde hij dat de zon nog steeds zijn vacht kon verwarmen en hij een redelijk gesprek kon hebben. 'Ik weet dat meer dan zeker' antwoordde hij zelfverzekerd voor hij zich uitrekte. De vermoeidheid die de jonge kater eerder had gevoeld was weg en dus vond hij het gesprek wel oké. Tenslotte kwam je niet iedere dag aardige katten tegen, al vroeg hij zich af of Raza tegen iedereen aardig was. Hoogstwaarschijnlijk niet, bedacht hij en een lichte grijns verscheen op zijn gezicht. 'Dus Raza, nog wat leuks gedaan de laatste tijd?' vroeg hij om te zorgen dat hun fantastische gesprek op gang bleef. Draco kon namelijk niet het risico lopen om weer te gaan slapen, dat zou vreselijk zijn.

~Geeft niks ^^ Ik vind ook wel prettig zo'n topic met niet al te lange posten, ook goed voor mijn huiswerk xD

Ze glimlachte toen het leek of de kater meer zien kreeg in een gesprek, ze had niet vaak met hem gesproken, eigenlijk bijna niet dus hem beter leren kennen kon toch geen kwaad? "Hmm, niets bijzonders. En jij?" Hij was nog best jong, dan had hij toch vast wel iets spannends beleefd?

Oke mooi, dan blijf ik maar kort posten behehehe

Hij dacht even na over wat hij precies ging antwoorden, het grootste deel van zijn leven ging de poes niks aan. 'Ik heb gisteren gevochten met een paar kittypets' antwoordde hij nonchalant. Het was de halve waarheid, hij had gevochten maar met de hulp van Demon, Raza wist dat echter niet en dus was zijn antwoord prima.

~Mijne worden ook steeds korter ^^

Ze glimlachte, gevochten met kittypets ha? "Goedzo! Dat zal die scharminkels vast leren." Spuugde ze. Ze walgde zo van hun dat ze niet eens het woord 'kittypet' uit haar lippen wou laten komen. "Je hebt toch wel gewonnen?" Vroeg ze met een vragende blik, een beetje grinnikend. Dat moest toch wel? Winnen van een kittypet was echter geen probleem. Of wel?

~~~Komt doordat mijne kort zijn en zo vullen we elkaar aan ;D

Grijnzend knikte hij, 'ofcourse, het zijn kittypets.' Hij legde een duidelijke nadruk op kittypets die vrij goed duidelijk maakte wat hij van ze vond. Serieus, het grootste deel had nog moeite met voer uit bakjes eten. 'Ze waren gewoon lachwekkend' voegde hij er met een grijns aantoe.

Ze grinnikte naar de kater, ze mocht dit kleine ventje wel. "Altijd toch." Zei ze spottend, die beesten wisten echt niets nuttigs te doen in hun levdn. "Echt, wat is het nut van hun leven? Eten, slapen. That's it." Bij elk woord dat ze over hun zei haatte ze ze nog meer, als dat wel mogelijk was...

Instemmend knikte hij grijzend omdat de Raza en hij dezelfde mening hadden. Nutteloze wezens die iedere dag meer op hun eten gingen lijken. 'Tja, zelfs wij hebben mindere katten nodig' miauwde hij 'tegen de verveling.' Tenslotte werd het saai om alleen op muizen te jagen een kittypet op zijn tijd was ook eens leuk.

~Steeds korter.. xD

"Dat klopt." Ze grinnikte, ze mocht die kleine vent wel. "Hoewel die kreten die ze laten geweldig zijn." Ze glimlachte bij de gedachten, oh die kittypets.

~kan het korter?? >3

'Alles wat ik zeg klopt' zei hij met een grijns. Het sarcasme in zijn stem was duidelijk te horen sinds hij geen behoefte had aan arrogantie tegenover de bruine poes. Lachend antwoordde hij; 'kreten? ik zou het eerder piepen noemen.'

~waarschijnlijk niet ^^

"Allés?" Ze keek de kater vragen aan met een sluwe glimlach op haar gezicht, niemand kon leven zonder ook maar een kleine leugen? "Ja, piepen is het juiste woord." Ze lachte met hem mee, nooit geweten dat ze zoveel plezier zou kunnen hebben met een minderjarige. "Mag ik jou manier van vechten weten?" Nieuwsgierig keek ze Draco in zijn ogen, een vorm van twinkeling duidelijk in haar ogen.

'Alles' antwoordde hij en lachte. Raza was prettig gezelschap en hij genoot van het gesprek. Draco had geen enkele behoefte aan slaap over. 'Zie je, dat klopt ook al.' De witte kater had ook al gelijk gehad in het feit dat Kittypets piepen. Hij was goed bezig. De vraag verbaasde hem en het duurde een tijdje voor hij antwoord gaf. 'Meestal praat ik eerst tegen ze, je weet wel, van die dingen als 'ik ben Draco en jij?' en dan val ik aan vooral gebruik makend van mijn snelheid. En jij?'

Ze grinnikte, de witte kater was een leuk gezelschap. Na de vraag van zijn gevecht keek hij verbaasd, wat haar nou niet verbaasde. Sure, het was best wel een random vraag op een random moment. Maar ze was gewoon nieuwsgierig naar hoe andere het nou deden. Ze glimlachte naar zijn manier en vooral toen hij vroeg hoe zíj het deed... Tsja. "Nouja, het ligt eraan. Maar ik uhm, manipuleer. Ik huil erbij, vaak. Dat helpt echt... En dan ga ik helemaal lopen l***len over dat ik niet in de Elite hoor en wil zijn. En als ze me willen troosten, helpen, dan zet ik mijn klauwen in dat verse stuk vlees en rond het af." Ze likte haar tanden af bij de gedachtes, die miezerige blik van vertrouwen bij die clankatten was altijd geweldig gewoon.

De manier van Raza was ook interessant. Helaas zou het een beetje raar lijken als hij in huilen uitbarstte. Best jammer, het zou goed kunnen werken als hij een poes was geweest. 'Klinkt goed, hoe veel katten heb je al vermoord?' Vroeg hij met een grijns al was 'ie niet gemeend. Als Raza dezelfde vraag aan hem ging stellen moest hij wel liegen. Het zou te slap zijn om geen te antwoorden.

Hoeveel katten? Tsja... Dat was toch een goede vraag. Persoonlijk telde ze ze niet, dus had ze eigenlijk geen idee, maar het waren er in ieder geval genoeg. "Hoeveel tsja... Ik tel niet echt hoeveel ik er heb gemoord... Geloof je me als ik zeg genoeg?" Grinnikte ze, ze had er ook een paar met haar zus gemoord, een paar alleen, ja... Ze had niet het beste geheugen, moorden tellen was wel het laatste waar ze zich mee bezig zou houden. "En jij?"

Lachend knikte hij. 'Genoeg klinkt als de waarheid' antwoordde hij bevestigend. Toen stelde Raza de vraag die hij al gevreesd had, wat klonk het geloofwaardigst? Misschien 5 ofzo, ja, maar hij mocht geen Member worden omdat... Hoe hard hij het ook probeerde, hij kwam niet tot een logische reden. 'Niet heel veel, meestal vind ik het vechten leuker. Zonde om iets leuks te beëindigen, niet waar?' Zenuwachtig keek hij in haar gelige ogen en hoopte dat ze tevreden was met het antwoord.

Ze grinnikte naar de jonge kater, door het liegen dat ze zelf altijd deed kon ze ook het kleinste sprankeltje van zenuwen of leugens zien. Maar ze besloot erin mee te gaan, hem zelfvertrouwen geven kon ook geen kwaad. "Ik snap het, dat had ik ook op die leeftijd." Ze glimlachte en gaf hem een vriendelijk duwtje tegen zijn schouder.