Can I just have some fun? [OPEN]

Een kater zwart als de nacht met groengele ogen drong zich 's middags tussen het hoge gras naar het Rogue-territorium. Hij wist nog niet zo goed wat hij ging doen. Hij had Yinyang, Cobra, Cloud en Moon laatst nog bezocht. Tot zijn grote vreugde zag hij dat ze alle drie al veel groter begonnen te worden en tussen hem en Moon liep ook nog alles soepel. Ze was nog steeds de poes waar hij verliefd op geworden was en dat deed hem goed. De kater keek om zich heen en stapte daarna het territorium met verschillende geuren binnen. Aangezien de verschillende territoria van de Rogue's zich zowat overal bevonden, kon hij maar beter even kijken in welke van de territoria hij nu weer zou stappen. Hij wist dat Moon's territorium zich vanaf hier aan zijn rechterkant bevond, dus stapte hij naar links. Hij wilde niet dat zijn zoontjes en zijn dochtertje zijn geur roken en hem gingen achtervolgen, want dan bracht hij ze misschien in gevaar. De kater sloop laag over de grond een territorium binnen en een nieuwe geur drong zijn neus binnen. Hij wist dat de meeste Rogue's absoluut geen fan waren van BloodClan-cats en dat hij hier de meeste gevechten zou verkrijgen. Hij grijnsde even, waarna hij om zich heen keek. Wiens territorium was hij binnengestapt?

OOC: Voor de Rogue's (:

Zoals normaal zwerfde de kattin door de woesternij, door het rogue territorium. Net zoals altijd, alleen was er een verschil; Ze had nu aan partner. Het was een raar idee, en het stond haar eigelijk niet zo aan. Maar ze hield wel van Demon. Ongeveer. Door al deze gedachtes was ze verward, en had ze opnieuw een kittypet kitten vermoord. Het was een slechte gweoonte, en eigelijk moest ze er mee stoppen. Maar kon ze dat? Nee. Wilde ze dat? Nee.
Na een tijdje slenteren drong een bekende, vieze geur binnen. Bloodclan. Maar herkenbaar. Het was duidelijk niet Demon, maar wie wel? Hoe veel Bloodclanners kende ze nou eigelijk. Haar nieuwsgierigheid verborg ze onder een verveelde blik, en beende op de geur af. Een vlek vormde zich, die een figuur werd, die een kat werd. Mary versmalde haar rode ogen. Wie was deze kater ook al weer? Ze minderde vaart, totdat ze voor hem stond. Het was duidelijk bloodclan, en ze kende hem al. Maar wie? Zou hij Demon kennen? Voor het eerst hoopte ze dat zijn geur niet aan haar kleefde, ze had geen zin om dingen uit te leggen aan deze... Deze.... Claw. O ja, die kat die ze s'nachts had ontmoet. Die kat met een geheim. Toen kwam die kit erbij. Ja, ze wist het weer. Zou hij haar herkennen? Mary deed niks, ze zweeg. Ze keek hem enkel strak aan, met versmalde ogen. Haar houding een tikje nijdig. Hij mocht de opening verzorgen.

Een bekende geur drong zijn neus binnen, maar Claw kon deze niet onmiddellijk plaatsen. Wat hij wel meteen kon bevatten was dat een zwarte poes met bloedrode ogen vlak voor hem stond. Het was niet Sunset, gelukkig genoeg voor de poes. Met die achterlijke poes had hij sowieso nog een appeltje te schillen omdat zij hem bijna had verraden bij... Mary. Hij herinnerde de naam van de poes opeens weer en koppelde deze meteen aan de kat die voor hem stond. Zo te zien stond ze er nog altijd even nijdig bij. Ze was een mooie poes, dat moest hij wel toegeven. Ze was, net als hem, ook aan de slechte kant en Claw durfde te wedden dat ook zij moorden pleegde. Hij moest haar maar een beetje uit de buurt houden van zijn kittens, want hij wist niet hoe ze op zijn kleintjes zou reageren. 'Mary,' bracht hij kil uit. 'Wat ontzettend leuk om je weer te ontmoeten.' Zijn stem klonk nogal sarcastisch en hij draaide niet al te subtiel met zijn groengele ogen. Dat deze poes de partner was van een kater die hij eerder had ontmoet en waarmee hij twee honden had bevochten, drong even niet tot hem door. 'Hoe gaat het met je?' Hij grijnsde vals, waarna hij ging zitten en wachtte op haar antwoord.

'Mary,' Hij herkende haar dus. 'Wat ontzettend leuk om je weer te ontmoeten.' Zei de kater overdreven en sarcastisch. Een oogrol kwam snel daarna. Mary keek Claw strak aan. "Insgelijks," Zei de poes. 'Hoe gaat het met je?' Deze kater was daar totaal niet in geïnteresseerd, dat was ook wel duidelijk. "Zo goed en slecht als het gaat." Antwoordde ze simpel. Toen keek de rogue hem onderzoekend aan. "Wat doe je hier? Moet je niet naar je elite?" Ze bleef alert, ze vertrouwde hem voor geen meter. "Je stinkt trouwens ook naar een rogue..." Elke rogue had een andere geur, en de meeste stonken naar foxdung. De bloodclanner meurde naar een kat, en de geur was bekend. Welke rogue had ook deze geur... Mary kon nog geen verbinding leggen, dus wachtte ze op antwoord van de zwarte kater.

Claw luisterde maar half naar wat Mary zei. Als het slecht met haar ging, had hem dat geen moer geïnteresseerd. Als het goed met haar ging, had hem dat nog minder geïnteresseerd. De kater draaide zijn oortje toen hij een vraag kreeg en wilde deze net beantwoorden toen hij een mededeling ontving die hem zijn klauwen liet ontbloten. Moon. Toen drong het opeens tot hem door welke poes hij voor zich had. Mary. Demon's Mary. Hij had de kater plechtig beloofd om haar geen pijn te doen. Toch leek het hem wel duidelijk dat de poes hem niet mocht en hij kon niet echt zeggen dat hij vol smacht op haar saaie verhalen zat te wachten. 'En jij stinkt naar BloodClan,' kaatste hij terug, met een opstandige blik die vertelde dat hij er genoeg van wist. Ja, hij wist dat Mary Demon's vriendin was. En aangezien hij geen ruzie wilde met Demon - niet omdat hij bang was, maar omdat Demon tot zijn zelfde klasse behoorde - besloot hij om maar geen ruzie met de poes te zoeken. 'Dat ik naar Rogue stink kan zijn omdat ik me momenteel in hun territorium bevind,' zei hij droog, niet antwoord gevend op wat Mary nu eigenlijk wilde horen. Ze wilde natuurlijk horen wie zijn vriendin was. En dan kwam ze er ook nog achter dat hij kittens had. Nee, dat ging niet gebeuren. Hij moest Moon en zijn kittens beschermen en hij vertrouwde Mary eigenlijk voor geen meter.

Omen liep voorzichtig op het geluid af van de twee pratende katten. Ze waren in háár territorium beland, en daar was ze niet al te blij me. Goed oplettend dat ze niet op een herfstblaadje of takje stapte, sloop ze voort. Toen ze eenmaal het laatste struikje had bereikt, maakte ze zich klaar voor de aanval. Niemand moest haar territorium inkomen zonder toestemming. Ze bekeek de katten vluchtig. De ene was een Rogue en de andere was een Bloodclanner. Ze besloot om de jongere aan te vallen, omdat de oudere er toch niks tegen zou doen. Het was nogal duidelijk aan allebei hun houdingen dat ze elkaar niet mochten. De rode poes klapte haar nagels open, rolde even met haar spieren, en sprong. Ze belandde bovenop de zwarte poes en duwde haar op de grond, zodat de zwarte kop niet omhoog kon. "Wat doen jullie hier op mijn territorium?" Siste ze en ze drukte haar nagels diep in de vacht van de kattin.

+ Mind if I join? :3

'En jij stinkt naar BloodClan,' De opmerking kwam aan als een klap in haar gezicht. Hij... Hij had het geroken? Hij wist het? Had Demon zijn mond voorbij gepraat? Trillerig staarde Mary de zwarte kater aan. 'Dat ik naar Rogue stink kan zijn omdat ik me momenteel in hun territorium bevind,' ging Claw verder, en de poes zocht naar woorden om te antwoorden. Maar ze had het wel gehoord. Roddels, dat Claw een rogue liefje had. Misschien was het waar? Ze moest in elk geval een comeback verzinnen. Maar wie het ook was, ze wist niet eens of ze dat mormel wel had ontmoet. "Je stinkt naar rogue, omdat je een rogue liefje he-" De poes werd bruut afgekapt door een plotselinge aanval. Een rossige rogue had zich op haar gestort, en hield haar kop tegen de grond. Instinctief was Mary een aanval-mode. Ze siste woest, en gebruikte haar achterpoten en deed een poging de buik van de kattin open te rijten. Een paar keer trappelde haar poten in de lucht, tot ze eindelijk een pluk vacht voelde. Mary duwde en trok. Ze wist dat zij en Claw nu niet heel dik met elkaar waren, maar een beetje hulp was niet verkeerd? Ze zaten immers in het zelfde schuitje. Deze gedachte werd echter op de achtergrond gebracht door woede. De woede die ze voelde als ze iemand bevocht. Als ze iemand vermoordde.

Een lichte grijns verspreidde zich om Claw's lippen terwijl hij naar de poes keek. Hij kon gewoon aan haar blik zien dat hij het juist had. Hij kon het ook niet anders dan juist hebben, omdat Demon hem dat zelf gezegd had. Dus zelfs al zou de poes het ontkennen, dan had hij alsnog genoeg bewijs. Hij opende zijn bek om iets te zeggen, maar rook daarbij meteen een geur. Zijn oortje bewoog naar Mary toen zij iets zei, maar ze werd ruw afgekapt door een poes die tegen haar sprong. Even keek Claw emotieloos toe, maar daarna herinnerde hij zich de belofte die Demon tegenover hem had gemaakt. Demon had beloofd om zijn kittens te beschermen, dus dan kon Claw toch wel iets voor hem terugdoen? De beslissing was al snel gemaakt toen hij de woorden van de poes hoorde. Hij stoof naar voren, verhief zich op zijn achterpoten en zette zijn nagels in de schouder van de rode poes. Hij trok hard aan haar en zette zijn tanden in haar nek om haar van Mary af te helpen. Het probleem was dat de poes nogal zwaar was en hij al zijn kracht moest gebruiken. Hij kwam weer neer op zijn voorpoten en spuugde een stuk vacht uit. 'Jouw territorium?' snauwde hij haar toe. 'Sorry,' voegde hij er vervolgens spottend aan toe, 'ik heb nergens een naambordje zien hangen, maar we zullen de volgende keer zeker oppassen.' Onbewust had hij zichzelf voor Mary opgesteld om er zeker van te zijn dat de jonger dan hem zijnde kat niet opnieuw aangevallen werd. Sure, ze hadden zo hun meningsverschillen, maar ook hij kon loyaal zijn als dat moest. Bovendien was dit de partner van de kater waar hij goed mee op kon schieten en waarom zou hij Mary niet verdedigen als Demon had beloofd om dat ook met zijn kittens te doen?

Toen de rode kattin de verschrikkelijke pijn voelde van een pluk vacht die uit haar vel werd getrokken, dacht ze dat het niet erger kon. Deze poes was getraind en je kon haar zeker niet zonder handschoenen oppaken. Maar, ze had het duidelijk mis. Ook de andere kat begon haar nu te bevechten, en hij drukte zijn nagels in haar schouder en zijn tanden in haar nek. Een krijs verliet de bek van Omen en woedend probeerde ze vast te houden aan de poes, door haar nagels harder in de zwarte schouder te duwen, maar het wilde niet lukken. Ze werd van de kattin afgetrokken door de kater en met een woedende blik in haar geelgroene ogen keek ze van de één naar de ander. De zwarte kater ging over de poes heen staan, en even leek het alsof ze partners waren. Toch schudde Omen deze gedachte snel van haarzelf af, dat kon niet als ze zo'n meningsverschil hadden gehad. 'Jouw territorium?' snauwde de kater naar haar en ze blies meteen terug. 'Sorry, ik heb nergens een naambordje zien hangen, maar we zullen de volgende keer zeker oppassen.' Omen ontspande een klein beetje, maar merkte toen dat het één en al sarcasme was en haar rug bolde weer omhoog en haar nekharen rezen overeind. "Dit is mijn territorium. Sinds wanneer is er een naambordje nodig als ik al markeringen heb uitgezet?!" Siste ze toe en keek even naar de grond, waar er gras was platgedrukt en je precies zag hoe ze neergegooid was door de kater. "Ik stel voor dat jullie je liefdesproblemen ergens ánders oplossen, anders zal ik jullie helaas maar moeten vermoorden." De rode poes, die misschien niet de aardigste was maar zeker niet agressief, leek nu wel een killingmachine.

Mary had raak. Een grote grijns trok over haar gezicht toen ze haar achterpoot nagels in het vlees voelde boren. Door alle adrenaline en woede leek ze haast niet te voelen dat haar schouder werd opengehaald. Ineens sprong Claw erbij, en rukte de rode poes van haar af. Mary krabbelde snel overeind, en begon de pijn te voelen. Er was een wond te zien op haar schouder. Claw stond voor haar, verdedigend. What the... Het enige wat ze kon bedenken was dat hij Demon als een vriend zag. Anders zou hij dit nooit doen. 'Jouw territorium?' Spuugde de member, Sorry, ik heb nergens een naambordje zien hangen, maar we zullen de volgende keer zeker oppassen.' De rode kattin bolde haar rug en de haren rezen overeind. "Dit is mijn territorium. Sinds wanneer is er een naambordje nodig als ik al markeringen heb uitgezet?!" Mary ging nu naast Claw staan, ze kon best zelf vechten. Ze hoefde niet beschermd te worden. "Ik stel voor dat jullie je liefdesproblemen ergens ánders oplossen, anders zal ik jullie helaas maar moeten vermoorden." Geez, waarom was deze rogue zo op haar territorium? Mary deed een stap naar voren. Ze was op haar hoede, maar ze ging er van uit dat de rogue niet nog een keer zou aanvallen, omdat ze zelf gewond was. "Luister eens even, trut," Begon ze, kwader dan ooit. "Ik stel voor dat jij die klep van je dichthoud. Ten eerste zijn we geen stel." Ze zwaaide met haar staart naar Claw. "Denk jij echt dat je ons kunt vermoorden? Well Sweetie, you're dead WRONG."

Onderwerp: Re: Can I just have some fun? [OPEN]