Trees fallin' from heaven (Sid)

"Vogelvrij betekend, dat als je degene die dat is ziet, je die met alle lol mag afmaken. En aangezien ik niet echt geliefd ben bij een groot deel van de Bloodclanners, zou ik dat niet zo graag zijn" Antwoordde ze, waarna ze haar staart op de grond mepte. "Ik heb nu geen keus, ik zou in ieder geval member moeten zijn eerder ik het red! Anders zou ik binnen een mum van tijd onthoofd worden door Claw of een andere bloodclanner." Ze dacht even aan Royal, die had beloofd dat hij haar zou beschermen, maar niet tegen zijn eigen clan, toch? Gefrustreerd sloeg ze haar klauw in de aarde en gromde. "Ik heb altijd ongeluk, dat zal nooit lukken! Daar zorgt mijn vervloekte ongeluk wel voor!" Tranen dropen nu over haar wangen, en toen hij vertelde dat ze een leuke poes was schoot ze al helemaal vol. Hoe kon hij dat vinden?

Sid liep even weg en kwam weer terug en herhaalde het daarna, dit was wat ze ijsberen noemde toch? 'Sunset er moet iets zijn...Kan je niet gewoon weg rennen? Verstoppen? Waarom zouden ze een hele clan achter je aan laten gaan? Je zegt zelf dat ze je niet mogen, dan kan je niet heel belangrijk voor ze zijn toch?' Sid liep weer naar haar terug en ging zitten, zijn staart over zijn poten gekruld. 'Niet alles in het leven is ongeluk, er moeten katten zijn die zich bij jou kant hebben gevoegd, katten die je kunnen helpen al is het er maar één.' Sid zuchtte en keek omhoog naar de bomen. 'Ik geloof je meteen als je zegt dat je niet veel keus hebt, maar wegrennen kan altijd, misschien is het niet de beste optie maar wel de enige, daarna kan je kijken voor betere opties.' Een blaadje dwarrelde naar beneden en landde voor de voeten van Sid en Sunset. De rode kleur gaf mooi af tegen de bruinde grond. 'Overal zit een beetje kleur.' Mompelde de kater en keek op naar Sunset. 'Ook hier,' Hij tikte haar zwarte kopje aan en glimlachte.

"Je hebt gelijk.." Murmelde de poes, en ze staarde naar het blaadje op de grond, en schrok even van de poot die op haar kop tikte. "Je hebt gelijk, ik ga weg uit de Bloodclan denk ik." Dit was een aardig moeilijke beslissing, misschien zou ze blijven maar misschien ook niet. "Maar eerst wil ik een member worden en training hebben gehad." Vertelde ze vastbesloten, een lach vormde op haar gezicht. "Ze krijgen me toch niet te pakken, behalve misschien de oud Skyclan katten.." Ze dacht even diep na maar begon daarna te lachen. "Ehm, nee. Zelfs die niet." En gelijk had ze. Een aantal moons van haar leven heeft ze alleen maar in de bomen geleefd, gejaagd, geslapen en gevochten. Bomen waren haar thuis, en ze was ontzettend snel daarboven, ze schoot zo snel tussen de takken dat ze sneller was dan een kat op de grond. Door haar lichte gewicht kon ze soms zelfs over wat dikkere twijgjes balanceren, en door haar ontzettend sterke achterpoten kon ze adembenemend verre sprongen maken. Die Skyclanners waren misschien snel en gewend aan jagen in bomen, maar hebben ze ook geleefd, gevochten en gevlucht? Ze slikte een tikkeltje zelfverzekerd. "Nee, die krijgen mij niet te pakken."

Sid knikte heftig bij alles wat ze zei, ze had gelijk, hij had gelijk! Eindelijk zag ze in dat ze wel een keus had, misschien was het er maar eentje, maar het was een begin! 'Ja, en dan word je gewoon een rogue, net zoals mij! Dan kan ik je helpen, of nee, ik zal je helpen.' De kater lachte van enthousiasme, en tikte vrolijk met zijn staart de grond aan. 'Ik weet zeker dat mijn partner je ook wil helpen!' Sid dacht aan Buzzard en glimlachte, maar..nee, Buzzard was zwanger, zij had zijn hulp op het moment meer nodig dan Sunset, dat was de verantwoordelijkheid die hij droeg als partner, zelfs als de kittens niet eens van hem waren. Een frons ontstond op zijn voorhoofd toen hij aan Cyber dacht, die sluwe ouwe brompot liep ook nog steeds rond. Toch was Sid er gerust op dat Cyber hun niks zou doen, hij was dan wel een killer maar ergens die van binnen kon hij wel liefhebben, al was het maar een heel klein beetje. Hij had om Buzzard gegeven.

"Partner?" Meteen schoten haar gedachten naar Vulture, de kater van wie ze hield, maar hij niet van haar. "Leuk." Antwoordde ze vrolijk, maar lichtelijk droogjes. Zouden ze misschien kittens hebben ofzo? Neh, vast niet. Sid zag er ongeveer als dezelfde leeftijd uit als Sunset zelf. "Dankje Sid." Misschien zou Vulture haar wel helpen. Tenminste, als hij überhaupt nog bij haar in de buurt durfde te komen nadat zij hem had aangevallen en hij haar vervolgens had gered. "Misschien," dacht ze hardop, per ongeluk. Een steek vloog door de wond van de enorme tak, en ze kuchte pijnlijk. Waarna ze een libelle van haar vacht af schopte. "Rotbeesten."

Onderwerp: Re: Trees fallin' from heaven (Sid)