So, This was supposed to be fun right?

Het open terrein wat voor haar neus lag zag er kil uit. Met haar gedachten vol walging haalde ze haar neus op en zette haar poten op het terrein, en gestaag liep ze verder. Ze hield hier niet van, het voelde alsof de Clankatten continu naar haar keken.
Ze stond stil, keek om zich heen, en toen ze zeker wist dat er geen kat op de kust was haalde ze opgelucht adem. Normaal was ze nooit zo angstig, maar Navi hield nu eenmaal niet van open vlaktes, geef mij maar een beschut Forest dacht ze bij zichzelf.
De gedachte dat katten hier op dit vreselijke terrein wilden leven, er leek amper prooi te zitten, behalve de rare bruine beesten met een wollig bolletje aan hun achterste had ze nog niks bijzonders gezien.
Navi stond op en liep verder, ze voelde een naderende aanwezigheid van katten, en ze liep door.
Haar loopje werd een sprint, ze keek achterom, niks te zien. Snel draaide ze haar hoofd terug naar voren, en slippend kwam ze tot stilstand, de gestalte van een kat zichtbaar in de verte. Haar gedachten duwde ze aan de kant en ze rende naar de kat toe. Grijnzend bereidde ze zich voor op het gesprek wat misschien komen zou.

Het was de zoveelste keer sinds de aanval van de BloodClan-cat dat Calmnight de grenzen opnieuw controleerde op vreemde geuren. Ze rook echter geen geuren van andere katten. Alleen WindClan. De poes kalmeerde al iets meer en keek om zich heen opzoek naar prooi. Ze opende haar bek en nieuwe geuren drongen binnen: muis, konijn en vink waren de voornaamste. Een lichte regen viel neer op de poes en ze schudde geërgerd heen en weer zodat de irritante druppeltjes haar vacht zouden verlaten. De poes richtte haar amberkleurige ogen op een konijn die tevoorschijn kwam en haar lippen likkend zonk Calmnight neer naar een jachthouding. Haar blik was gefixeerd op de prooi, maar haar neus ving een heel andere geur op. Calmnight verstijfde toen ze dezelfde geur rook van een paar weken geleden. Opnieuw bevond een BloodClan-cat zich in de WindClan. Haar verbazing was groot toen een jonge poes naar haar toe kwam rennen en hiermee haar prooi verjoeg. Calmnight zette zich schrap voor een aanval, maar deze bleef uit. Dan moest ze het zelf maar doen. Ze ontblootte haar nagels en sprong zonder genade tegen de kat aan, waarna ze deze handig tegen de grond wist te drukken. 'Een beetje verdwaald zijn we, niet waar?' sprak ze sissend naar de jongere BloodClan-poes.