Another encounter with ShadowClan. [&DAUNTPAW] [FINISHED]

Met uitgestrekte poten en een uitgerekte gaap rekte Riverpaw zich 's middags uit. Hij had even een dutje gedaan en besloot dat het nu wel tijd werd om zijn bijdrage te doen aan de Clan. Na toestemming te hebben gevraagd om het kamp te mogen verlaten, ging Riverpaw op zijn gemakje het kamp uit. Hij trippelde opgewekt langs de rivier, stak zijn neus in de lucht en snoof en dacht ondertussen aan de dingen die Secretvoice hem had geleerd. Hij zakte in jachthouding toen hij de geur van muis rook, bewoog zich naar voren en zag het kleine diertje op een zaadje knabbelen dichtbij waar hij zich bevond. Zonder aarzelen sprong de tabby kater naar voren en belandde niet al te zacht op de muis. Hij doodde het met één beet en begroef het daarna, trots zijnd op zijn vangst. Hij was nu tien maanden oud en op de helft voor elf manen. Hij sloot genietend zijn ogen en bracht zichzelf naar waar zijn neusje hem leidde. Het duurde niet lang voor de kater de plek bereikte waar hij al drie katten van andere Clans had ontmoet: Fourtrees. Hij wilde net weer rechtsomkeert maken toen hij een geur rook. Het was dezelfde geur die hij een tijdje geleden bij Lightningpaw had geroken: ShadowClan. 'Hallo?' vroeg hij opgewekt. 'Is daar iemand?'

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Uncomfortable

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

Dauntpaw rekte haar kaken open. Ze had honger, maar omdat Innerghost weer eens een slechte dag had gehad en spoken begon te zien, mocht ze niet meer eten. Al de tweede keer na elkaar beschuldigde haar deputy haar van eten voor het voeden van de clan, maar al twee keer na elkaar was ze onschuldig. Boos liet ze haar tanden weer op elkaar klappen. Haar gevlekte poten brachten haar naar Fourtrees. De vier grote eiken doemden op. 'Hallo? Is daar iemand?' De plotselinge stem deed haar opschrikken. Ze vernauwde haar ogen. Die viskat moest niet zo opvallend doen. Als Shrewstar zou horen dat ze zonder volle maan een kat uit een andere clan had ontmoet, dan hing ze. Daarom sprong ze zonder nagels op de kater. Haar volle gewicht belandde op de kat en drukte hem op de grond. "Niet zo luid.", siste ze. Haar oren lagen plat op haar kop en haar lip was opgetrokken. Ze keek van links naar rechts en hupte er weer af.

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Nog voor hij iets kon zeggen of doen, voelde hij een gewicht op zich. Dankzij de kracht en de verrassing zakte hij door zijn poten en viel hij verbaasd om. De spieren in zijn robuuste schouders begonnen echter op te bollen en geërgerd keek Riverpaw naar de poes boven zich. Als ze het zo wilde hebben, dan deed hij even goed mee. Hij wilde net aanvallen toen ze weer van hem sprong. Het geweldige ding aan RiverClan was dat niet alleen zijn vacht glansde van de prooi in de Clan, maar dat hij ook spieren kweekte door veel rond te zwemmen. De kater was nog maar tien en een half manen oud, maar kwam al wel best intimiderend over. De kater sprong dan ook gauw overeind en dook in een jachthouding, zijn oren waren recht naar voren gericht. 'Wat bezielt je om mij zomaar aan te vallen?' siste hij terwijl hij zijn nagels in de grond boorde. 'En waarom moet ik stiller zijn? Ben je soms stiekem je kamp uit gevlucht?' Hij grijnsde nu een tikkeltje spottend naar haar, maar bleef nog wel altijd in jachthouding staan voor als ze hem opnieuw zou belagen. Maar dan zou hij er deze keer klaar voor zijn.

OOC: De 400ste post van Riverpaw is voor jou (a)

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Confident

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

'Wat bezielt je om mij zomaar aan te vallen?' Dauntpaw grinnikte genietend van haar moment. 'En waarom moet ik stiller zijn? Ben je soms stiekem je kamp uit gevlucht?' Ze ging zitten en ontspande. Ook haar oren kwamen omhoog. "Rustig kleine viskat.", miauwde ze. De grijns werd een glimlach dat dan nu ook haar ogen bereikte. "Wat denk je dat die Dawnstar van jouw zou zeggen als zij ons hier ziet praten." Haar staart zwaaide heen en weer. Ze keek naar boven. "Het is geen volle maan."

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

De glimlach om haar lippen bracht hem in de war, maar hij schudde het van zich af. Het lichtste moment dat hij afgeleid was, kon ze hem nog altijd aanvallen en dat wilde hij voorkomen. Hij moest echter wel toegeven dat ze niet echt meer gebrand leek op het aanvallen van hem. Hij ontspande dus ook lichtelijk en luisterde naar wat ze te zeggen had. Hoe wist zij nu de naam van zijn Clanleider? Kende hij de naam van haar Clanleider? Hij dacht goed na, maar hij wist het niet zeker. 'En jij dan?' vroeg hij verontwaardigd. 'Jij bent toch ook hier? Je zou moeten weten dat Fourtrees dé plaats is waar de Clans elkaar makkelijk tegenkomen.' Alsof hij daarmee een streepje qua kennis op haar voor had, stak hij zijn kop fier in de lucht. Toen schoot haar eerdere opmerking hem te binnen. 'Ik ben niet klein,' snauwde hij. En dat was waar. Ondanks dat hij net iets jonger was als de poes, staken zijn spieren scherp af tegen zijn toch al brede schouders. Nee, klein kon je hem niet noemen. En als die kat dat nog één keer zou zeggen... hij hield zichzelf in. Hij moest rustig blijven.

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Confident

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

'Jij bent toch ook hier? Je zou moeten weten dat Fourtrees dé plaats is waar de Clans elkaar makkelijk tegenkomen.' Dauntpaw rolde glimlachend met haar ogen. "Ja tss... Alsof ik dat niet weet. Maar jij moet toch weten dat Fourtrees dé plaats is waar de Clans elkaar bij volle maan makkelijk tegenkomen." De calico poes gooide haar kop in haar nek. 'Ik ben niet klein.' Haar ogen werden eventjes groot, maar daarna herinnerende ze haar zin weer. Hij was duidelijk gespierd, maar niet groter dan haar. Zij had het niet van spieren, maar van haar slankheid en hoog op haar poten te staan. Haar moeder was ook zo geweest, dus ze had het niet van vreemden. Ze trok haar lip sussend op. "Rustig maar." Haar ogen twinkelde geamuseerd.

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Riverpaw gaf een korte zwiep met zijn staart toen hij Daunpaw hoorde praten. Hij ontspande zich al iets meer. Het gedrag van de poes leek uiteindelijk nog wel mee te vallen, maar ze mocht hem echt niet klein noemen. De kater wierp een blik opzij. Eigenlijk was het helemaal niet veilig voor hun om hier te staan praten. Er konden elk moment andere katten langskomen en als dat toevallig Warriors waren, zouden ze zeker vragen krijgen. Toch vond hij het wel eens leuk om katten van andere Clans te ontmoeten. Hij richtte zijn blik weer naar voren, naar Dauntpaw. Hij kon niet ontkennen dat het een mooie poes was. Hij schudde zijn kopje even. 'Trouwens,' sprak hij grijnzend, 'alsof jij soms de regels niet verbreekt. Soms moet je toch eens andere katten ontmoeten van andere Clans?' Hij keek haar nieuwsgierig aan. 'Of ben jij niet nieuwsgierig naar de anderen hun levensstijl?' vroeg hij vervolgens.

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Amused

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

'Trouwens,' sprak hij de kater grijnzend. 'alsof jij soms de regels niet verbreekt. Soms moet je toch eens andere katten ontmoeten van andere Clans?' Dauntpaw humde wat. Eigenlijk had ze niet de behoefte, maar ze moest toegeven dat heel aangenaam was. In dit geval dan toch. 'Of ben jij niet nieuwsgierig naar de anderen hun levensstijl?' Ze liet haar tong over haar lippen gaan. "Mwa. Een lekkere muis vind ik interessanter dan jouw vacht hoor." Haar ogen glinsterden plagend. Ze glimlachte scheef naar hem.

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Laatst aangepast door Dauntpaw op wo 8 okt 2014 - 15:16; in totaal 2 keer bewerkt

Het was hem gelukt. De poes leek al iets meer te ontspannen en Riverpaw glimlachte. Ze konden in zijn kamp wel veel verhalen vertellen over ShadowClan die niet allemaal even leuk waren om te horen, maar hij had toch wel weer mooi het bewijs voor zijn neus dat ook katten van de ShadowClan aangename gesprekspartners konden zijn. Hij grinnikte even toen hij haar woorden hoorde. 'Nu ben ik zeer gekwetst,' sprak hij geacteerd droevig, waarna hij zo droevig mogelijk keek en daarna weer lachte. 'Weet je,' zei hij opeens, iets serieuzer nu, 'soms zou ik het wel leuk vinden als die eeuwige vijandschappen tegenover elkaar eindelijk eens aan de kant geschoven konden worden en we elkaar eens beter konden leren kennen.' Hij keek even bedrukt naar zijn pootjes. 'Helaas zal een ontmoeting tussen verschillende Clankatten altijd illegaal moeten blijven.'

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Calm

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

'Nu ben ik zeer gekwetst,' Dauntpaw lachte met hem mee. 'Weet je,' zei hij opeens. Ze keek hem doordringender aan. 'soms zou ik het wel leuk vinden als die eeuwige vijandschappen tegenover elkaar eindelijk eens aan de kant geschoven konden worden en we elkaar eens beter konden leren kennen. Helaas zal een ontmoeting tussen verschillende Clankatten altijd illegaal moeten blijven.' Ze knikte. "Ja. En als je vraagt aan je mentor of hij er ook zo over denkt is het antwoord altijd: vroeger. Ik vraag me af wat hun mening dan veranderd heeft."

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Riverpaw bewoog zijn oortjes heen en weer toen hij merkte dat de poes hetzelfde vond. Voor hetzelfde geld had ze hem uitgelachen en had ze hem vervolgens weggejaagd. Hieruit bleek toch maar weer dat nieuwe gesprekspartners zoeken en eventueel vrienden worden voor hem geen grote obstakel was. Hij was dan ook niet het soort kater dat van vechten en ruzie hield. Hij hield meer van lol maken, elkaar plagen en er voor elkaar zijn, ook al wist hij dat het gewoon onmogelijk zou zijn bij een kat die uit een andere Clan kwam. Op een dag zou hij het tegen hun op moeten nemen in een gevecht en dan kon hij maar gewoon hopen dat hij niet tegenover hun zou komen te staan. 'Ik heb het nog niet aan mijn mentor gevraagd,' gaf hij eerlijk toe, 'we zijn vooral veel bezig geweest met mijn training, dus veel tijd voor vragen was er niet.' Hij besefte opeens dat hij zijn naam nog helemaal niet verteld had. 'Oh ja, ik ben trouwens Riverpaw,' grinnikte hij. 'Heel toepasselijk ja, ik weet het.' Hij lachte even met twinkelende oogjes aan. Hij keek daarna met een vragende blik naar haar, wachtend tot zij haar naam zou zeggen.

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Afoul

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

Een naam kwam in haar op Slenderstep. Ze zuchtte, het waren vreemde gevoelens, maar ze waren er. En nu, nu ook bij hem. Ze herkende de duidelijke kriebel bij haar buik. 'Ik heb het nog niet aan mijn mentor gevraagd,' Ze keek weg van haar poten en zette weer een glimlach op. 'we zijn vooral veel bezig geweest met mijn training, dus veel tijd voor vragen was er niet.' Dauntpaw knikte. Ze had het alleen maar aan Thornwind gevraagd. Met Nevermind was er gewoonweg geen tijd. 'Oh ja, ik ben trouwens Riverpaw,' grinnikte hij. 'Heel toepasselijk ja, ik weet het.' Dauntpaw zette de verwarde gedachten opzij. Het zou wel weer over gaan. Ze grijnsde naar hem. "Heel toepasselijk inderdaad." Ze lachte zachtjes. "Ik heet Dauntpaw."

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Terwijl de poes de tijd nam om erover na te denken, keek Riverpaw omhoog. De grote vier eiken die zich op nog geen paar vossenlengtes van hun bevonden reikten majestueus boven hun uit. Hij had zeer veel ontzag voor de eiken. De vier eiken, welke het waarschijnlijk al generaties lang hadden volgehouden door al het slechte weer heen, bevonden zich nog steeds op precies dezelfde plek. Riverpaw vroeg zich af welke van de vier eiken centraal stond voor zijn Clan. Hij draaide zijn hoofd echter weer opzij toen hij hoorde dat de poes zich voorstelde als Dauntpaw. 'Dat is een mooie naam,' complimenteerde hij haar vriendelijk. Hij bewoog even met zijn staartpunt heen en weer terwijl hij zich bedacht welke vragen hij nog allemaal kon stellen. 'Ik zie dat je ongeveer mijn leeftijd bent,' sprak hij glimlachend, 'jij wordt binnenkort zeker ook Warrior, niet?' Hij keek haar vragend aan en een glimlach verspreidde zich om zijn lippen, waarna hij ging zitten en zichzelf grondig begon te wassen, maar hij lette wel scherp op wat Dauntpaw zei. Of deed.

TAG: Riverpaw

WORDS: Numbers

MOOD: Proud & Afoul

When they see that you're brave, they begin to laugh.

Dauntpaw~

'Dat is een mooie naam,' Dauntpaw knikte. Dat had ze al vaker gehoord. 'Ik zie dat je ongeveer mijn leeftijd bent,' sprak hij glimlachend, 'jij wordt binnenkort zeker ook Warrior, niet?' Trots stak ze haar kop in de lucht. "Ja dat klopt. Nog een paar moons training en ik wordt misschien Dauntclaw ofzo." Ze grijnsde scheef naar hem. "Jij dus ook." Het was wat overbodig maar ze vervolgde al snel haar zin. "En wat wil jij eigenlijk als achtervoegsel?

Ordinary acts of BRAVERY help you UP.

Hij haalde opgelucht adem toen hij merkte dat hij goed gegokt had. Stel dat ze toch jonger was geweest dan hem, misschien had ze dat dan als een belediging opgevat. Hoewel... zou hij zich beledigd voelen als hij ouder werd aangezien dan hij werkelijk was? Misschien als hij ergens rond de dertig manen was, maar nu zou het hem juist super lijken. Zijn brede schouders lieten hem soms zelf denken dat hij ouder was dan hij werkelijk was. Zijn brede schouders kwamen echter van het zwemmen in de rivier en sowieso het trainen in de RiverClan. Riverpaw vroeg zich echter af of Dawnstar ook al vond dat hij een Warrior mocht worden. De kater keek op toen hij een nieuwe vraag hoorde. 'Goh,' sprak hij glimlachend, 'ik heb eigenlijk nog geen idee. Ik denk dat ik mijn leider gewoon voor me laat kiezen. Leiders weten immers wel de beste achtervoegsels, niet?' Hij glimlachte vriendelijk naar haar. Ze leek het opeens niet meer zo erg te vinden dat ze van verschillende Clans waren en hier open en bloot met elkaar aan het praten waren. Wat had haar gedachten in vredesnaam doen veranderen? Daarnet leek ze zo paniekerig en nu leek ze haast... op haar gemak gesteld.

'Goh,' Zijn glimlach stelde haar nog meer op zijn gemak en maakte haar vrolijk. 'ik heb eigenlijk nog geen idee. Ik denk dat ik mijn leider gewoon voor me laat kiezen. Leiders weten immers wel de beste achtervoegsels, niet?' Ze knikte. "Maar toch heb ik een voorkeur hoor. Shadow ofzo, of... fleck. Bright en night vind ik ook wel mooi." Ze grijnsde breed naar hem. Dauntfleck of Dauntnight. Het klonk wel in haar oren.

Riverpaw was een beetje verbaasd over het feit dat Dauntpaw daar al zo mee bezig was. Hij was eerder bezig met het feit dat hij al Warrior zou worden, niet welke naam hij zou gaan krijgen. Nee, dat mocht Dawnstar op het moment zelf wel beslissen, hij volgde haar gewoon en droeg de naam vervolgens als een trotse Warrior. Na het Warriorschap zou alles anders worden en zou hij geen toestemming meer hoeven te vragen om het kamp te verlaten. Hij hoefde ook geen verklaring meer af te leggen als hij naar Fourtrees wilde gaan, hij hoefde alleen maar te zorgen dat hij niet betrapt werd. Hij wist dat wat hij deed fout was, maar hij was ook zo nieuwsgierig naar de andere katten hun levensstijl! 'Hé Dauntpaw,' sprak hij glimlachend, 'er gaan geruchten in onze Clan rond dat jullie Clan, ShadowClan dus, de gevaarlijkste Clan is met de meest duistere katten ooit. Hoe kan het dan dat jij zo vriendelijk bent?' Hij bewoog met zijn oortjes en keek haar vervolgens vragend aan.

'Hé Dauntpaw,' sprak River glimlachend, 'er gaan geruchten in onze Clan rond dat jullie Clan, ShadowClan dus, de gevaarlijkste Clan is met de meest duistere katten ooit. Hoe kan het dan dat jij zo vriendelijk bent?' Haar kopje ging vragend scheef. Tot het tot haar doordrong legde ze haar oren plat tegen haar nek. "Ooh, maar jij dénkt alleen dat ik vriendelijk ben.", grauwde ze lachend naar hem. Ze sloeg met haar poot hard tegen zijn kop. Dauntpaw grijnsde voldaan. "Tja. Niet iedereen is wat hij denkt hé. En ShadowClanners zijn zo slecht niet. Net zoals ze zeggen van jullie viskatten dat jullie heel vaak heel neidig doen. Al merk ik daar niets van." Ze gebruikte expres haar favoriete bijnaam voor de RiverClanners.

Riverpaw keek een tikkeltje geschrokken naar Dauntpaw toen deze haar oren in haar nek legde. Hij had toch zeker niks verkeerds gezegd tegen haar? Een piepje dat ferm op die van een kitten leek ontsnapte zijn mond toen hij een klap kreeg en verbouwereerd keek de kater haar aan. Hij luisterde naar haar woorden, grinnikte en schudde daarna zijn kopje zodat het effect van de klap een beetje zou verdwijnen. Daarna sprong hij razendsnel en zonder pardon tegen Dauntpaw aan, waardoor hij niet veel later de overhand had genomen en zich nu boven haar bevond. Hij had zijn poten aan weerszijden van haar lichaam gelegd zodat hij haar zeker niet zou pletten met zijn gewicht en keek haar plagend aan. 'Viskatten, hè?' sprak hij lachend, waarna hij zuchtend zijn hoofd schudde. 'Oh please, jullie zijn gewoon jaloers dat jullie geen lekkere vis hebben waar je pels glanzend van wordt. In plaats daarvan moeten jullie het doen met stinkende muizen.' Hij stak plagerig zijn tong uit. Hij hield echter zijn poten gewoon waar ze waren zodat ze niet zou kunnen ontsnappen. Nee, eerst hem een klap voor zijn kop geven en dan hem uitschelden voor viskat en dan zou hij haar moeten laten gaan? Echt niet!

OOC: Mooi nieuw setje heb je daar! (:

Ze werd plotseling omvergeworpen. En ze moest daarbij toegeven dat River best sterk was. 'Viskatten, hè?' Dauntpaw keek engelachtig naar hem. Had ze dat echt gezegd? Oh... 'Oh please, jullie zijn gewoon jaloers dat jullie geen lekkere vis hebben waar je pels glanzend van wordt. In plaats daarvan moeten jullie het doen met stinkende muizen.' Ze trok een vies gezicht. "Blek hou je vissen maar bij. En trouwens ik was vergeten er víéze voor te zetten." Met moeite wrong ze een poot eruit. Ze balde al haar spieren op en zette de poot op zijn buik. Met een grijns rond haar mond duwde ze met al haar kracht op de poot. Ze kon best goed vechten en verzon allemaal nieuwe handelingen, daarom draaide ze zich ook scherp om. Haar flank werd nu geplet, maar door de poot die ze op hem had geplaatst was de greep wat losser. Ze wrong en schopte er zich onderuit. Net toen ze zich omdraaide zag ze een figuurtje bovenaan het dal. Ze duwde zich tegen de grond en keek angstig achterom. "Ik dat ik moet gaan.", fluisterde ze. Haar staart ging even langs zijn kaak als afscheid en dan vluchtte ze de helling op. Het figuurtje was verdwenen terug naar ShadowClan. Ze keek nog even achterom en verdween dan in het struikgewas.

Haha ik hou van plotselinge eindes xD, maar omdat ik iets van plan ben met Dauntpaw wil ik nog wel een topic doen Smile

~