A half circle in the sky

De rode kitten die intussen alweer bijna de leeftijd van drie moons had bereikt lag rustig in zijn nest, tegen zijn moeder Softvoice aan. Het was nacht, maar hij voelde zich onrustig en kon dus niet slapen. Dazzlekit stond op en liep naar de rand van de nursery waar hij zitten ging, en zijn felle geel gekleurde ogen naar buiten richtte. Hoog in de lucht scheen een grote halve cirkel, hij was zilver en viel zeker op in de lucht. Een halve maan, Oh wat mooi. Daar omheen zaten allemaal zilveren lichtjes, dat waren de sterren dus de overleden warriors. Keken ze echt op hen neer?

OOC: Open

Een maan kon echt fascinerend zijn. De licht dat het afstraalde, de kleur dat het had, en dan alle lichtjes om heen, ofwel de sterren. Het was prachtig, en als hij er naar keek werd hij helemaal rustig. Het was gewoon zo mooi. Helemaal in gedachten verzonken bleef de kitten van bijna drie moons er naar kijken. "Hoi," hoorde hij plots. Dazzlekit schrok op en keek om. "Hoe heet jij?" Vroeg de kitten. De kitten was ongeveer anderhalve moon jonger dan hij was. Dazzlekit glimlachte, "Oh, hey Flashkkt," miauwde hij vriendelijk. "Ik ben Dazzlekit," stelde hij zichzelf voor. Het was normaal dat jonge kittens de anderen nog niet zo goed kende. Maar de oudere kittens kende de nieuwe kittens vaak wel al. "Kon jij ook niet slapen?"

Flashkit~ schreef:

THIS ANIMAL INSIDE OF YOU

Ze zag de kleine glimlach die op het snuitje van de rossige kitten verscheen. "Oh, hey Flashkit," groette hij terug. Hij had wel haar naam onthouden. "Ik ben Dazzlekit." sprak hij toen. Zijn stemmetje klonk vriendelijk. Begrijpend knikte de grijze tabby haar kopje op een neer. "Oh ja." miauwde ze. Wist ze dat wel? Hmm... Misschien wel... Ze wist het niet zeker meer. In ieder geval hoefde ze daar niet langer over in te zitten, want het oudere katertje kwam met een vraag voor haar. "Kon jij ook niet slapen?" vroeg hij. Met een trots gezicht schudde ze haar kopje. "Neh. Ik had deze middag al 'eslapen. En ik dacht dat er misschien nog wat leuks was inne donker," Een paar woordjes klonken nog ietwat vervormd, maar een goed spreken zat er nu aan te komen. Ze wierp een groene blik achterover, om te zien of haar moeder wakker was. "Ik mag eigenlijk niet naar buiten, snappie?" Haar kopje stond lichtelijk schuin terwijl ze de bevestigingsvraag aan de andere kitten stelde.

tag: Dazzlekit - words: 171 - notes: here

APOLLYMI @ SHINE

Dazzlekit glimlachte, mooi het poesje wist zijn naam weer. Vervolgens vroeg Dazzlekit of ze ook niet slapen kon. Kittens, ook hij, mochten niet in de het donker buiten zijn, in ieder geval niet zonder begeleiding van een warrior of queen. Sowieso moest de moeder queen er toestemming voor geven. "Neh. Ik had deze middag al 'eslapen. En ik dacht dat er misschien nog wat leuks was inne donker," reageerde Flashkit. Dazzlekit glimlachte naar de andere kitten. "Eigenlijk is er niet zoveel te doen in het donker, alle katten slapen, op enkele na. Een grote warrior heeft mij verteld dat er 's avonds toezicht gehouden word door katten die in de nacht op wacht staan," vertelde Dazzlekit. Omdat hij intussen al anderhalve moon de nursery uit mocht, kon hij veel leren door opa mede katten af te stappen, zoals de elders en de warriors. "Ik mag eigenlijk niet naar buiten, snappie?" Dazzlekit haalde zijn schouders op. "Ik mag eigenlijk ook niet, hoor. Normaal hou ik me wel aan de regels, en als ik straf krijg accepteer ik het ook wel... Maar ik kon niet slapen en wou naar de maan kijken," piepte Dazzlekit toen.

Het gevoel dat Flashkit bewondering voor hem toonde streelde zijn ego zeker. Hij werd er blij van, en dat liet hem Flashkit ook extra graag mogen. Hij mocht elke kitten wel, behalve als ze gemeen of slechte tekens vertoonde, gelukkig had hij zulke kittens of katten nog niet ontmoet. "De maan... De maan is zo mooi en wit." Dazzlekit keek even met een kritische blik naar de maan. "Nee, ik vind de maan toch echt zilver van kleur," reageerde hij. vervolgens kreeg hij de vraag of hij veel warriors had ontmoet. "Ehm, jawel, ik heb best wel veel warriors ontmoet, maar ik heb het meeste geleerd van mijn vader, Rushleap," piepte hij enthousiast. Zijn vader was geweldig, loyaal en sterk. "Ik word ook een warrior later. En jij?" De rode kitten grijnsde. "Ik ook, en daarna Deputy, en daarna Leader! Dan zal ik Dazzlestar heten, verblindende ster," grijnsde hij, ondanks dat zijn houding nog steeds vriendelijk.

"Kan er maar één de leader zijn?" Vroeg Flashkit. Spijtig knikte Dazzlekit met zijn kop, natuurlijk gunde hij Flashkit het om ook een leader te zijn, maar dat kon niet. En Dazzlekit was toch wel ouder en ook al groter, dus was het logisch dat hij de leader titel kreeg. "En anders ben ik Flashflight, en dan wordt ik deputy!" Zei Flashkit uiteindelijk. Dazzlekit knikte met zijn kop. "Ja, dat kan wel ja," piepte hij enthousiast. "Dan benoem ik, Dazzlestar jou in de naam van Starclan tot Deputy!" Sprak hij zo officieel mogelijk met zijn kopje geheven. "Maar wil je echt Flashflight heten? Vind me Flashflare of Flashgaze niet veel mooier?" Vroeg Dazzlekit. Flare betekende gloed, flitsende gloed, en gaze betekende blik, een flitsende blik. Dat vond hij veel beter dan flitsende vlucht.

Oke, Flashflower, dat was ook wel een goede naam. Maar een naam voor een Deputy? Nou ja, als zei het wou, dan moest het wel goed zijn. Flashkit was tenslotte een poes, geen kater. "En wie is dan de medicine cat? Of hoeven we die niet?" Vroeg Flashkit, nog voor Dazzlekit antwoorden kon ging Flashkit al verder. "Mallowkit wilde dat worden." Dazzlekit keek bedenkend, maar knikte vervolgens goedkeurend. Zo goed kende hij Mallowkit niet, maar het zou wel goed zijn. "Oke, dat vind ik goed," reageerde hij met een glimlach. "En jouw siblings? Worden die ook warriors?". Vroeg Flashkit toen. Dazzlekit knikte zonder enkele aarzeling. "Maar natuurlijk, minnsiblings zijn fantastisch, zij zullen gerespecteerde warriors zijn!" Grijnsde hij. Ja, nu was hij officieel leader van de kittens.

"Gaaf! En dan wordt Fluffykit ook een geresteerde warrior!" Dazzlekit fronste even niet begrijpend, maar al snel viel het kwartje. Ze bedoelde 'gerespecteerde'. "Weet jij een naam voor Fluffykit?" Vroeg Flashkit vervolgens. Dazzlekit sloot zijn oogjes even terwijl hij nadacht en op zijn onderlip beet. Hij dacht nog even na, een goede warrior naam voor het voorvoegsel 'Fluffy', het was wel een moeilijke vond hij. "Fluffy... Fluffybite? Fluffypelt... Ja, Fluffypelt... Dat klopt het meeste in mijn kopje," sprak Dazzlekit uiteindelijk met een lachje rond zijn lippen. "En hoe heten jouw broertjes en zusjes eigenlijk?" Vroeg Flashkit toen. "Leafkit, Silentkit, Tansykit, Dawnkit en Lockkit," vertelde Dazzlekit. Ja, en nu moesten zei ook nog warrior namen hebben. "Ik benoem ze tot... Leafspark, Silentsong, Tansyleaf, Dawnrise, en Locksoul," sprak hij met een grote lach op zijn gelaat.

Dazzlekit vond het fijn hoe hij zo goed vrienden maken kon. Hij haatte het om te zien hoe andere kittens soms alleen waren, en dat wou hij dus niet. En hij gunde het de anderen ook niet. Hij was er dus ook voor iedereen, een echte goedzak dus. Maar zeker niet in het overdreven of dat hij dan dus ook alleen maar goed en braaf was. "Wij worden de coolste Clan in altijd!" Kwam er blij uit Flashkit's bekje. Dazzlekit lachte even en raakte de schouder van Flashkit aan met zijn staartje. "De sterkste en moedigste!" Hij grijnsde en hief zijn kop trots op. Zijn ogen sprankelden van blijdschap, hij vond dit echt leuk. "Maar, Flashflower, mijn Deputy, wat vind jij de beste Clan naam voor onze Clan?" Vroeg hij toen. Ja, van Thunderclan wou Dazzlekit uiteindelijk leader zijn, omdat dat ook echt zijn clan was, maar dat was nu nog niet mogelijk, dus moesten ze een eigen clan hebben, tot Dazzlekit er klaar voor was.

Dazzlekit was een gezonde, vriendelijke, gelukkig kitten vol met zelfvertrouwen. Hij was een vriend voor iedereen, en zo voelde hij zig ook. Maar wie echt zijn beste vrienden waren? Op dit moment voelde Flashkit als een beste vriendin, en dat deed het katertje goed. "LightningClan. De Clan van de bliksem." Dazzlekits oortjes schoten enthousiast naar voren, en zijn staartje zwaaide even een paar keer terwijl zijn lippen breder opkrulden. "Dat klinkt echt vet!Reageerde hij. "Een clan zonder aarzeling vol met kracht! Dat vond hij wel passend. Wat gaaf! Nu hadden ze hun clan zo goed als compleet. Een leader, een Deputy, een medicine cat, en een hoop warriors!

De Lightningclan, tot het zijn beurt was om de leiding van Thunderclan opzich te nemen. Zijn zijn bleek oranje oogjes sprankelden van plezier. De woorden van Flashkit deden hem dus ook goed. "We zullen een supergoeie Clan zijn!" Klonk haar stemmetje. "Riverclan, Windclan en Shadowclan zullen ons respecteren, en niet lastig vallen!" Hij noemde Thunderclan niet, want Thunderclan hoorde bij de Lightningclan, of Lightningclan hoorde bij de Thunderclan..? "Waar is ons camp dan? Hier ergens?" Vroeg Flashkit. "Gewoon de nursery? Want al onze clan genoten wonen daar nog.." reageerde hij bedenkelijk. Het leek hem het meest logisch.

Op haar vraag dacht hij even na. Met haar kopje schuin wachtte ze op zijn antwoord. Toen zei hij: "Gewoon de nursery? Want al onze Clangenoten wonen daar nog.." Oh ja. Hij had gelijk, dat was de handigste plek voor hun mooie LightningClan. Iedereen zou hen eren, en StarClan zou zo erg van hen houden dat ze zouden zorgen dat het altijd Greenleaf was. "Goed idee," snorde ze tevreden. Ze zocht naar nog een vraag die ze nodig hadden voor hun Clan. Wat hadden ze in ThunderClan nog meer wat ze konden bedenken? Ze dacht aan het gevecht waar haar mama over had verteld. "Maar... Als de andere Clans ons gewoon respecteren... Dan hoeven we ook niet te vechten, wel dan?" Ze glimlachte. Ja, volgens haar had ze het helemaal goed uitgesproken.