Every step...

-Eerste post voor Forestrain, (Jeff), Mary, (en Crookedtalon)-

De laatste dagen was ze nogal afwezig geweest. Het waren sommige clangenoten al opgevallen die haar er dan op attent maakten. Het leek wel alsof ze met haar hoofd in de wolken was. Dus had ze hulp nodig om weer tot aarde te komen. Maar daar ging ze vandaag voor zorgen. Ze was vroeg op jacht gegaan en had net nog een muisje achter de kiezen geslaan terwijl ze één of andere vogel en een rat op de prooistapel had gelegd. Ze had ervoor gezirgd om niemand te wekken. Zelfs Forestrain niet. Ze vertrouwde er wel op dat hij haar overduidelijke geur markeringen wel zou volgen.

Het rogue territorium lag niet zo ver van hun territorium. Tot haar grote opluchting bereikte ze de plaats nog voor zonhoog. Geen irritante warme zon die op haar pels scheen dus. Slender maakte zichzelf gemakkelijk ergens in de oksels van een boom terwijl ze bleef wachten op Mary of Forestrain.

Slender keek op toen ze de stem van haar zusje hoorde. Ze glimlachte breed maar verborg die gauw weer onder een koele uitdrukking. Voorzichtig klom ze de boom weer uit en kwam tot stilstand voor de poten van haar zus. "Mary!" 'Hoe is het? Waarom ben je hier?' Slender grinnikte. "Ik had je toch beloofd om Forest eens mee te nemen?" Ze keek om zich heen of de kater al in de buurt was. "Waar blijft die nou toch? Hij zal het toch niet vergeten zijn hé!" Ze keek nog eens achter zich maar richtte zich toen terug naar haar zusje. "Prima met mij. Ik probeer uit te zoeken wat er met onze ouders is gebeurd." Dat de echte waarheid haar kon kwetsen wist ze niet. Maar instinctief had ze al een vermoeden dat het niet alleen rozengeur en maneschijn ging zijn. Daar was het nu al te lang geleden voor. Slender snoof. Vroeg of laat ging ze de hele geschiedenis wel achterhalen. "Maar hoe loopt het bij jou? Alles in orde?"

Nee, vergeten was hij het absoluut niet. Met voorzichtige passen was hij het territory uitgestapt, het geurspoor van zijn zus volgende. Slenderstep kon nu niet ver zijn; het geurspoor was nu ontzettend vers en dichtbij. Bijna nooit was hij hier geweest, en het was erg lang geleden dat hij Mary had gezien, zijn andere zusje. En nu liep hij weer eens hier, na een lange, lange tijd geleefd te hebben met alleen één van zijn trouwe siblings. Hij spitste zijn oren toen hij stemmen hoorde, niet ver bij hem vandaan. In automatie draaide hij zijn kop een paar keer heen en weer over het veld, waarna hij zijn zwarte zusjes allebei spotte, dichtbij in het gras. "Mary!" riep hij vrolijk, terwijl zijn pas versnelde en de afstand tussen zijn siblings en hijzelf aanzienlijk verkleinden. "Slender." sprak hij ook nog toen hij bij hen was. Het aantal vrolijkheid in zijn stem erg hoog. "Lang niet gezien." grinnikte hij tegen zijn rogue zus, zijn neus zachtjes met de hare laten connecteren. "Ik had het best druk de laatste tijd, ook met mijn nieuwe warriortaken, maar ook met-" Hij kapte zijn zin af. Slender mocht niet weten van zijn relatie met Honeyblossom, en hij had zichzelf bijna verraden!

Het duurde niet lang nadat ze had gezegd dat hij het waarschijnlijk vergeten was toen hij plots opdook. Slender lachte vriendelijk en knikte naar hem. "Hoi Forest," Ze sloeg de twee zwarte katten gade bij hun ontmoeting. Het leek wel een dood normale ontmoeting tussen twee bekenden. Dus voelde ze niet onmiddellijk de drang om zich met hen te moeien. 'Ik had het best druk de laatste tijd, ook met mijn nieuwe warriortaken, maar ook met-' Slender hield haar kop wat schuin toen hij plots zijn zin stopte. Blijkbaar was het Mary ook opgevallen. 'Ook druk met wat?' Ze stapte voorzichtig op de twee af. "Met zijn nieuwe leerling waarschijnlijk. Hé Forest?" Ze porde hem op zijn borst. Sinds de laatste ceremonie was het haar opgevallen dat Forest ook een leerling toegewezen had gekregen. Maar zij had er ook één bijgekregen, en nu stond ze met de taak om twee apprentices op te leiden. Maar af en toe liet ze eens een dagje tussen met trainen zodat de apprentices nog konden genieten van hun tijd als leerling.

Maar het ging niet zomaar onopgemerkt. "Ook druk met wat?" vroeg Mary, en hij zag Slender dichterbij stappende naar hem. "Met zijn nieuwe leerling waarschijnlijk, hè Forest?" Hij voelde haar in zijn borst porren, maar hij lette er niet echt op. Opgelucht zuchtte hij even. "Ja... Ja dat bedoelde ik ook." Hij hoopte een beetje overtuigend te klinken naar beide zussen. "Jij toch ook?" Een vage lach klonk op uit zijn bek. Toen wendde hij zich tot zijn rogue zus. "En hoe is het leven hier bij jou op het territory?" Ze moest nu van onderwerp veranderen. Hij had het voor zichzelf willen houden. En dat zou hij ook moeten blijven doen! Slenderstep zou het vast niet begrijpen, ze was veel te loyaal om zich daar bij neer te leggen. Ze zou er alles aan doen om hun relatie te verbreken, dat wist hij zeker.

Slender trok een wenkbrauw op toen haar zus haar ook opeens afkapte. Wat was er met die twee aan de hand? Ze schudde haar kop en besteedde er geen aandacht meer aan. "Hé, euh ja. Ik heb m'n poten vol met die twee bengels." Ze glimlachte even. Het was fijn om nu twee leerlingen te hebben, maar het vroeg wel veel van haar tijd. 'En hoe is het leven hier bij jou op het territory?' Slender keek haar jonge zus aan. Ze was best benieuwd naar haar antwoord. 'Prima, maar ik heb geen vast gebied. Als ik iets bind, blijf ik daar en ik zorg dat de oude bewoners-' Slender trok een wenkbrauw op toen haar zus haar ook opeens afkapte. "Hé jongens, is er soms iets wat ik moet weten?" Ze keek beide haar zus en broer aan. Wat was er met die twee aan de hand? "Whatever." Sprak ze schouderophalend. "Hoezo dan? Is er soms meer aan de hand?" Ze keek van Mary naar Forest. Zou die ook iets verzwijgen? "Is het iets over onze ouders?" Ze kwam hier zo gek van als ze niet op de hoogte gehouden werd.

Maar natuurlijk. Slender, die gaf niet op, terwijl Mary alweer was doorgegaan op zijn vraag. Maar ook zij eindigde in een afgebroken zin, en dat was de druppel, de doorslag. Slender vroeg verder. "Hé jongens, is er soms iets wat ik moet weten?" Vanbinnen was Forest kwaad op Mary, maar hij besefte dat hij ook schuld droeg hieraan. "Whatever." voegde ze er nog aan toe, terwijl ze haar schouders schudde. "Hoezo dan? Is er soms meer aan de hand?" Haar donkere ogen drongen in de zijne, en daarna in de bloedrood gekleurde van Mary. "Is het iets over onze ouders?" Forest slikte. Zou hij dat zeggen? En dan iets verzinnen? Maar zijn donkere rogue zus was hem voor. "Slender, dear," zei ze, gericht tot Slender. "Our parents are dead, but I know who killed them..." De gifgroene kijkers van Forest verwijdden zich. En dat had ze niet eerder verteld? Voor een moment dacht hij niet meer aan zijn probleem. "And it's family." Slender? Of Mary? Waar ging dit heen? Had Mary zelf hun ouders vermoord? Hoe kon dat? "We have an older brother, Jeff. Mom was a Shadowclanner, but Dad was a rogue. Before us they had another litter; Jeff. After that, we were born, Forest, you, I and... Liu. Mom, dad and Liu moved and became rogue. But Jeff... Hoe ging ze dit op een normale manier zeggen? "Jeff became, you know, like me, and killed both of our parents and Liu." Like me? Was Mary ook zo... Moordzuchtig? Nee... Dat kon niet! Ontzet van het verhaal keek hij Mary aan. Maar hij moest nog. Het kwam met een klap op hem terug. "Jongens... Ik... Heb ook iets te vertellen..." Het was zeker minder erg, maar hij was bang om Slender hiermee kwijt te raken. Dan had hij helemaal niemand meer! "Sorry Slender... Het spijt me zo, ik had het je moeten vertellen... Maar ik heb een mate..." Hij was helemaal vergeten te vertellen dat ze WindClan was.

Er klopte iets helemaal niet aan de situatie. Slender voelde de kwaadheid in zich borrelen. Maar vreemd genoeg was ze ook nieuwsgierig. 'Slender, dear,' Slender keek haar jonge zus aan. Ze haatte die serieuze stem. Alsof ze iets ernstigs had gedaan en het wilde uitleggen. 'Our parents are dead, but I know who killed them... And it's family.' Haar ogen werden groot van ongeloof. Ze keek van Mary naar Forest en weer terug. Maar ze ging alweer verder. 'We have an older brother, Jeff. Mom was a Shadowclanner, but Dad was a rogue...' Vanaf daar kreeg ze er genoeg van. Ze draaide abrubt haar kop van de twee weg en begon te wenen. "Waarom. Waarom Mary had je dit niet eerder verteld." De tranen nog steeds in haar ogen keek ze haar zus aan. 'Jongens... Ik... Heb ook iets te vertellen...' Ze draaide haar kop naar haar broer. "Jij toch ook niet?" 'Sorry Slender... Het spijt me zo, ik had het je moeten vertellen... Maar ik heb een mate...' De poes zuchte opgelucht. "Forest, daar hoef je je toch niet voor te excuseren? Dat is toch hartstikke leuk! In tegenstelling tot haar nieuws..." Ze wierp een kwade blik op Mary. Ja ze was kwaad. En ja het zou nog lang duren voordat zij het haar zou vergeven.

~ If i may? (Mag genegeerd worden hoor xD)

Dauntpaw liet haar schouders triestig hangen. Ze keek naar haar poten terwijl er druppels op vielen. Dit was de eerste keer dat ze huilde om haar ouders. Haar vader... Ze kon haar gedachten niet afmaken. Zwarte poten denderden voorbij. Ze keek op en knipperde de tranen weg. De geur van Forestrain bereikte haar neus. Nieuwsgierig sprong ze op, haar slechte gedachten wegdrukkend. Ze volgde zijn lange staart tot ze aan de grens kwam. Met grote ogen keek ze naar de grens. Wat was hij van plan? Daunt schudde haar gevlekte kop en bracht haar spieren in beweging. Het leek haar slim om hem te volgen al was zijn staart al uit het zicht verdwenen.

Ze hijgde. De zon was al wat gezakt en nog steeds was het zoeken vruchteloos. Ze opende haar mond. Een klein spoortje van Slenderstep kwam in haar geurklieren. Verward liep ze naar de geur toe. 'Slender, dear,' Dauntpaw hield haar adem in. Ze herkende de stem van Mary. 'Our parents are dead, but I know who killed them... And it's family.' Dauntpaw dook bij de grond. Wat? 'We have an older brother, Jeff. Mom was a Shadowclanner, but Dad was a rogue...' Het tolde haar. Slender had een zus, Mary. De kattin waar ze zo vijandelijk tegen had gedaan. "Waarom. Waarom Mary had je dit niet eerder verteld." Ze hoorde tranen in Slenders stem. Het deed haar pijn. 'Jongens... Ik... Heb ook iets te vertellen...' "Jij toch ook niet?" 'Sorry Slender... Het spijt me zo, ik had het je moeten vertellen... Maar ik heb een mate...' Verward kroop Daunt dichterbij. "Forest, daar hoef je je toch niet voor te excuseren? Dat is toch hartstikke leuk! In tegenstelling tot haar nieuws..." Ze zag de drie katten staan. Haar ogen werden groot. Het was één grote family meeting. "Oh god. Didn't you tell forest about me? Huh? Jeff is a friend. A big brother, and a better sibling than you all! He understands me! And yes, I'm a pshycopath, a crazy maniac! Don't cry Slender! We didn't even knew them! And they obviously didn't care about us!" De gevlekte kattin sprong recht. Ze wandelde rustig naar hen toe, alsof ze niets had gehoord. Haar kop draaide zich naar Mary, Forest en daarna naar Slenderstep. De kriebel in haar buik laaide weer op. Ze negeerde het en liet een geschokte blik in haar ogen komen. "W-wat?"

En zijn zussen kregen ruzie. Maar Slender was aardig tegen hem. En ze begreep het niet. Maar Mary had nog meer tegen hem te zeggen. "And yes, I'm a pshycopath, a crazy maniac!" Hij snakte naar adem. Het was waar, maar hij kon haar niet geloven. Dat kon niet. Mary was niet zo'n kattin. Mary leek gewoon een ardige rogue. Maar... Dat was ze niet? Wat verborg ze nog meer? Maar toch vond hij dat hij haar niets kon verwijten. Hij had ook zat geheimen voor zijn familie. Zijn rogue zus was te kwaad voor woorden, maar zij was haar tong niet verloren aan deze familieruzie. "Don't cry Slender! We didn't even knew them! And they obviously didn't care about us!" In het begin, toen ze elkaar net tegenkwamen, toen was het allemaal zo vrolijk geweest, maar dat was nu voorbij. En plots was er nog iets. Een apprentice die hij goed genoeg kende kwam erbij staan. Dauntpaw, die vroeg wat er was. En hij schrok. Nu moest hij het ook aan haar vertellen. Maar als ze het tegen Innerghost zou vertellen, dan werd hij rogue, en dan zou hij die Jeff gaan zoeken, en hem vermoorden. "Slender!" bracht hij tegen zijn Clanzus aan. Een ijskoude hand greep hem om zijn hart. Hij kon dit niet. Maar hij moest. "You don't understand! My mate is from WindClan!"

De kater had de hele dag al lui liggen wezen en had uiteindelijk toch besloten om maar op jach te gaan. Met tegenzin had hij zijn warme plekje verlaten en omgeruild voor het Greenleaf gebeuren. Zijn kaken hadden geklapt in een geeuw en zijn nagels hadden zich uitgestrekt voor hij vertrok. De geur van een muis vulde al snel zijn neus en met een hongerige flikkering in zijn ogen was hij naar de muis vertrokken. De geur bleef kort maar zigzagde van links naar rechts wat betekende dat zijn prooi een spel aan het spelen was, een spel dat hij persoonlijk niet zo erg leuk vond. Met een lastige uitdrukking op zijn gezicht had hij het sluipen opgegeven en was met grote lawaaierige sprongen achter het beest aan gegaan. Zijn nagels drongen in het lichaampje en hij kraakte het beestje's nek over. "You again?" Jeff spitste zijn oren ook al wist hij dat de stem het niet tegen hem had. Hij herkende zijn zuster's stem. Nadat ze hadden uitgevonden dat ze familie waren had hij slecht geslapen en had hij amper gegeten, vandaar dat hij zo hongerig was.D- De kattin was ook een Rogue, maar hij had nog en zuster, Slenderstep, een ShadowClanner, schande, oh .. Hij trippelde korter naar de struik toe en hoorde meer stemmen, geuren, en vooral de aanwezigheid van een aantal katten. "So we meet agian, non?" Op een of andere manier verstond hij enkel zijn goede zuster. "Listen little rat, if you will slip one word, one word, en it's done." Wat was er aan de hand?! "I will skin you, feed your inside to the dogs, en use your pelt as a sunscreen. Understood?" Zo kende hij Mary wel. De kater srpong door de struiken heen om zijn zus bij een Apprentice te zien staan, en het leek niet alsof ze echt van plan was die in leven te laten. "Mary?! What the hell is going on here?" vroeg hij met opengesperde ogen. Ging ze een Apprentice vermoorden?! "Don't kill that Apprentice!" Zijn ogen glommen. "I mean not without me." hij kwam korter en keek rond, hij zag Slenderstep. En ook zag hij Forestrain. En deze Apprentice, nou die kende hij niet. Met rollende ogen liep hij naar Slenderstep toe. "Hi sister." hij spoog dat woord bijna uit, hij wou niets met de ShadowClan te maken hebben. Daarna keerde hij zich naar Forestrain. "And I heard that you are my brother." Hij trok zijn wenkbrauwen lichtelijk op en ging naast Mary zitten. "And now tell me what the hell there's going on please!"

+Faal post AHAH xD Ik kreeg er niets beters uit, veel plezier met hier iets op te doen xD

"So we meet agian, non?" Dauntpaw voelde nagels in haar vel prikken. "Listen little rat, if you will slip one word, one word, en it's done." Ze voelde hoe de kat -Mary genaamd- de nagels in haar huid drukte. Ze voelde iets warms langs haar keel lopen. In haar ooghoeken zag ze rode druppeltjes vallen op de stoffige grond. "I will skin you, feed your inside to the dogs, en use your pelt as a sunscreen. Understood?" Ze draaide met haar ogen en rukte zich van de kat af. "Jaja, ik heb het begrepen.", snauwde ze. "Mary?! What the hell is going on here?" Een nieuwe kat kwam opdagen. Haar hoofd tolde, dit was te veel informatie. "Don't kill that Apprentice! I mean not without me." Dauntpaw keek hem dankbaar aan. "Ben jij die Jeff waarover Strawp... Strawwillow het had?" Strawwillow was heel zuinig geweest met die informatie. De vreemde poes had alleen gezegd dat ze een kat had ontmoet die met zijn beste vriend in de vrijheid leefde.

Ezz, we moeten echt nog eens een topic met Strawwillow x Jeff xD~

Het werd haar allemaal wat teveel. Mary die maar bleef door kibbelen op haar, Forest die ook nog eens wat zei, en toen plots Dauntpaw en hun broer Jeff; had ze die kater al niet eerder ontmoet?; Die kwamen opdagen. Ze was nog steeds kwaad op Mary. Dat kon je zo zien. Maar haar actie waarbij ze op de poes afstapte en een klauw in haar gezicht gaf was echt ondoordacht. "Zwijg nu Mary." Ze wierp nu een furieuze blik op Forestrain. Hiermee kwam hij niet makkelijk mee weg. "Jij verrader. Wacht maar tot de clan hier van hoort. Wacht maar tot Inner dit hoort. Jij bent geen familie meer van me!" Ze was echt furieus op die twee. Vervolgens keek ze Mary argwanend aan toen deze naar Dauntpaw toe ging en een straaltje bloed bij haar teweeg bracht. Ze beende kwaad op de zwarte poes af en duwde haar ruw van haar clangenoot weg. "Laat haar met rust! Jij monster." Ze was het gevecht met de rogues een paar manen geleden nog steeds niet vergeten. Toen de leider van die rogues één van hun leerlingen vermoord had. Dit zou ze niet opnieuw laten gebeuren. Slender keek Dauntpaw aan toen hun broer Jeff ook nog eens begon te praten. "Blijf uit mijn buurt jij!" Gromde ze hem toe. Ze gaf Dauntpaw een zacht tikje tegen haar schouder. "Ga terug naar het kamp. Het is hier niet veilig voor je." Ze wierp nog een kwade blik op de drie katten die haar aandacht niet waardig zijn. Ze zou dit oplossen. Als het nu op een gevecht uitdraaide of niet, ze zou dit oplossen.

En het gebeurde zoals hij had gedacht dat het zou. "Jij verrader. Wacht maar tot de clan hier van hoort. Wacht maar tot Inner dit hoort. Jij bent geen familie meer van me!" riep ze woedend naar hem. Daar had je het al. Hij zou uit de Clan worden geschopt, en dat zou niet lang duren. Maar hij wist wat hij eraan zou doen. Hij zou Honey vragen en haar meenemen, opdat ze samen konden leven zonder regels, als rogues. Niets zou hen samen kunnen houden. Misschien was het verkeerd om zo te denken als je wist dat je Clan uit zou worden geschopt. En hij zou het ook niet zo laten gebeuren. "Je kunt ervan vinden wat je wil, Slender!" schreeuwde hij. "Je doet maar! Ik kies voor mezelf, als je het niet erg vindt!" Met samengeknepen ogen keek hij van zijn warrior zus naar Jeff, de verrader, die hun ouders genadeloos had vermoord. "En jij?" Hij was nu zo kwaad dat niets hem kon weerhouden. "Hoe kom jij aan het lef om je je tegenover me te vertonen?" siste hij hem toe, waarbij het geluid zo hoog was dat het hemzelf pijn deed aan zijn oren. Oh, en Dauntpaw stond er ook nog. Slender vertelde haar deze familieontmoeting meteen te verlaten, omdat het niet veilig was. Ja, dat vond hij ook wel. Ze wist al meer dan nodig was.