No time for bad news

Heel af en toe had ze het nog benauwd, heel af en toe nog een kriebel in de keel. Was ze beter aan het worden? Ze hoopte van wel. Ja, als ze het benauwd had ging haar zicht achteruit en had ze het weer benauwd, maar had dat echt met haar weg ebbende white cough te maken? Nee toch? Roughkit keek op toen ze Littlestream op haar af dacht te zien komen.

OOC: Littlestream, anderen met toestemming.

haar ogen:

 

Ze vond dat het ondertussen wel goed was geweest. Ze had Roughkit vanaf de zijlijn in de gaten gehouden, en vond dat de kitten klaar was om terug te keren naar de Nursery. Met kleine, opeenvolgende pootstappen baande de smalle grijze poes zich een weg naar de kitten toe. Vreemd genoeg merkte Roughkit dit pas op toen ze al bijna bij haar gearriveerd was. "Hallo Roughkit," Begon ze rustig, de bruine kitten een vriendelijk knikje gevende.

Littlestream kwam ook daadwerkelijk op haar afgelopen. Roughkit grijnsde naar haar tante, ze mocht Littlestream graag. "Hallo Roughkit," begroette de medicine cat haar. Roughkit grijnsde, kwam de grijze kattin haar nu dan eindelijk goednieuws brengen? "Ben ik beter?" Vroeg ze recht voor z'n raap. Als dat zo was, was er honderdprocent zekerheid dat ze warrior worden ging!

"Ben ik beter?" De grijze poes greens even en keek de bruine kitten vriendelijk aan. Ze was zo oprecht en eerlijk. Tenminste, nu nog. Ergens hoopte ze dat Roughkit een verwend leventje zou hebben, en dat ze niet met alle oneerlijkheden werd geconfronteerd net zoals Littlestream. Ze gunde namelijk niemand verdriet toe, zelfs niet haar grootste vijand. Dat was gewoon laf. "Je bent zoals als de oude, je moet alleen wel rustig aandoen. Het kan zijn dat je lichaam niet meer gewend is aan grote inspanningen. En als je je plots weer slechter voelt, dan moet je meteen terugkomen, oké?" Haar stem klonk vriendelijk, eerlijk maar ook bezorgd. Net zoals een moederkat tegen haar kittens zou praten. Haar groene blik hield het kleine poesje strak in de gaten, wachtende op enige response.

Roughkit keek Littlestream afwachtend aan terwijl haar blik heel af en toe afdwaalde. Ja, door dat ze zo ziek was geweest, zorgde er voor dat ze zich nog meer in moest spannen om goed te zien. "Je bent zoals als de oude, je moet alleen wel rustig aandoen. Het kan zijn dat je lichaam niet meer gewend is aan grote inspanningen. En als je je plots weer slechter voelt, dan moet je meteen terugkomen, oké?" Roughkit knikte heftig bij de woorden van Lttlestream. "Ja! Dat zal ik doen!" Miauwde ze terwijl haar staartje blij heen en weer ging. Ze stond op en liep naar Littlestream toe en gaf haar een kopje. "Dankjewel! Dankzij jou zal ik de beste Warrior ooit worden!" Miauwde ze blij. Ja, ze was brutaal, maar ze kon ook een echte schat zijn.

Ergens vond ze het spijtig en goed tegelijkertijd dat de kleine kitten terug beter was en dus terug mocht verhuizen naar de nursery. Roughkit was een leuke gezelschap geweest, en met haar vertrek zou het terug een pak stiller zijn in de medicine den. Alauw werd de donkergrijze kattin uit haar gedachten getrokken door de kleine bruine kat welke hevig knikte bij haar woorden. "Ja! Dat zal ik doen!" Miauwde de poes vol blijdschap, een antwoord dat haar lichtelijk deed glimlachen. Echter maakte de volgende actie die de kitten uitvoerde haar nog vrolijker. Het warme kopje dat haar gegund werd wekte een vuurtje in haar op en met nieuwe vreugde in haar groene kijkers keek ze toe hoe de kitten weer op haar plaats ging zitten. "Dankjewel! Dankzij jou zal ik de beste Warrior ooit worden!" Miauwde de kitten blij. "Dat geloof ik best," Grinnikte ze terug. Algauw herpakte de poes haarzelf en maakte ze teken met haar staart dat de kitten nog eventjes hier moest blijven. "Roughkit, ik moet je wel nog een iets vragen," Haar stem klonk alweer wat serieuzer, aangezien het hier ook over iets belangrijks ging; de gezondheid van het poesje. "Heb je per toeval last van je ogen?" De poes knipperde even bezorgd met haar ogen en wierp de de jongere kat een blik toe, hopende dat de vreugde van de kitten hiermee niet in één keer weggeblazen zou zijn.

Roughkit was close geweest met Littlestream toen ze in de medicine cat den had geslapen voor een redelijk aantal moons. Zowat haar halve kitten periode. Het was haar eigenschuld geweest, maar ze had er zeker van geleerd. Een hele hoop. Ja, interesse voor medicine cat taken had ze niet gehad, Roughkit ging warrior worden, geen medicine cat apprentice. "Roughkit, ik moet je wel nog een iets vragen," klonk de stem van Littlestream toen. Roighkit deed een Laar stapjes naar achteren en liet zich op haar kont vallen. "Heb je per toeval last van je ogen?" Roughkit fronste haar voorkop. Ja, ze had last van haar ogen, maar dat was niet meer dan normaal toch? "Jawel..." reageerde Roughkit aarzelend, nog steeds een peinzende uitdrukking op haar gelaat. "Mijn ogen doen wel eens pijn, en soms lijkt het als of alles waziger is, terwijl andere kittens wel zeggen dat ze bijvoorbeeld dat vlindertje op die boom daar verderop kunnen zien, ik moet altijd dichter bij lopen, maar dat is niet meer dan normaal. Ik ruik alles wel heel goed, en kan vaak wel instemmen in wat ze zeggen, omdat ik het dan hoor, ruik of zelfs voel," brabbelde Roughkit nog steeds peinzend, haar woorden kwamen er misschien ook een beetje nuchter uit. Ze bedoelde niet dat ze een vlinder ruiken of voelen kon van een afstand, maar het fladderen herkende ze wel. "Ik ben niet blind hoor!"