I remember every word (Fawnstep)

Nee, vergeten was ze het niet, die hele gebeurtenis waarin haar vader en moeder geruzied hadden. Wat er toen gezegd was? Dat was ze echt nog niet vergeten. Veel dee ze het niet, maar elke dag schoof het wel weer terug in haar kop. De wanhoop van haar moeder, en haar vader die zei dat Fawnstep haar rang als Queen opgeven moest, puur omdat ze geen goede moeder was. Was dat echt zo? Wat was een goede moeder dan wel? Ze hoestte en gign even recht op zitten om haar longen de ruimte te geven. Het hoesten was wel minder geworden, enkel heerste die koppijn nog heel erg, en stonden haar ogen heel wazig, ze zag alles ook nog steeds zo wazig. Als ze beter was zou dat wel veranderen, maar nu nog niet.

OOC: Fawnstep eerst, daarna open.

Ze staarde naar waar het licht vandaan kwam, naar waar buiten zich bevond. Waar alle kittens nu vast lekker aan het spelen waren in het net aangebroken Greenleaf, of wat daarvan te merken viel. Zij wist het niet, ja het was zelfs een beetje warmer in de medicine cat den. Een naderende schaduw vehinderde het licht dat de nursery binnen kwam, en al snel verscheen de silhouet van een andere kat. Tenminste zo zag zij het. Door haar white cough was haar zicht verslechterd en had ze voortdurend een bonkende koppijn die daar ook niet bij hielp. "Oh Roughkit," klonk de stem van haar moeder. Roughkit focuste haar blik, en zag toen dat het inderdaad haar moeder was. Haar lippen krulde zich op, tot ze het waterige glimlachje zag. Dat was geen blije glimlach. "Mama, het komt wel goed hoor! Ik hoest al een heel stuk minder! Dus ik ga over een quarter moon gewoon een apprentice worden, samen met Hailkit en Aurorakit!" Verzekerde ze haar moeder met een grijnsje.

Dat Fawnstep's gezichtsuitdrukking veranderde van waterig naar trots deed haar goed. Ja, dat is wat ze zien wou, de trotse mama, want zo hoorde dat. En toch, volgens Ashdrizzle was ze geen goede moeder. Dat had ze allemaal gehoord toen ze bijna dood was gegaan. Nu was Fawnstel weer op zieke bezoek gekomen, en dat deed haar goed. "Dat weet ik ook wel, ik wist al vanaf je geboorte dat je een goede apprentice en later warrior zal worden," miauwde Fawnstep trots. Roughkit grijnsde breed. "Maar dat is ook gewoon zo! Ik word de beste van alle!" Vulde ze haar moeder aan. Vervolgens kreeg ze zelf een aarzelende blik. Maar die ging al snel weg en werd vervangen door een vastberaden blik. "Mama, klopt het? Ben je geen goede mama? Had je nooit onze Queen moeten zijn?" Vroeg Roughkit toen, op directe toon, ze wou er niet omheen draaien.