Maybe you didn't expect me? {Strugglebug}

Snakefang bewoog geruisloos door de weinige struiken die er in het Shadowclan gebied waren. Hij was een prooi op het spoor, een grote muis. Hij had hem net zien zitten, tot dat mormel verder liep. Snakefang keek snel even om zich heen, zette toen met zijn massieve achterpoten af en landde in één grote sprong op de muis, die nog probeerde onder hem uit te komen. Snakefang was te snel, en duwde zijn nagels in het kleine dier. De bruine kater wist dat hij een slagader geraakt had in de nek en begon lekker te eten. Wat maakte hem het uit dat de Warrior Code zei dat eerst anderen moesten eten? Hij had honger, dus hij ging eten, punt uit. Toen hij een kraakje hoorde, had hij even spijt van zijn beslissing. Daarna at hij gewoon lekker verder.

+ Strugglebug

Haar twee groene ogen staarde door de struiken heen naar een dikke muis, die had ze al een tijdje gevolgd met haar blik en ze wachtte nog op het goede moment. Tot er plots een tabby kater op was komen doemen die ze niet kende en de prooi voor haar neus weggriste. De poes bleef nog even stil zitten, maar toen hij de prooi begon te eten leek ze wel op te rijzen uit de struiken. "Ik dacht dat de Warrior Code zegt: eerst de queens, kittens, elders en zieken?" Haar stem klonk zacht, maar toch was er die lichte strenge toon in te bespeuren die ze van haar moeder was. Nee, bang om er iets van te zeggen was ze niet, maar of het ook hielp was maar een vraag.

Snakefang had al een tijdje terug de lak gekregen aan de Warrior Code, maar het was nog nooit iemand opgevallen. Daar zorgde hij meestal wel goed voor. Dit keer dus niet. Een wit met zwarte poes stapte de struiken uit en wees hem direct op het feit dat hij de prooi aan het opeten was. "Ik dacht dat de Warrior Code zegt: eerst de queens, kittens, elders en zieken?" Snakefang verplaatste zijn gifgroene ogen van zijn prooi naar de poes en een grijns doorbrak zijn gezicht. "Dat klopt," zei hij en hij stond op en liep naar zijn clangenoot toe. Hij bracht zijn bek naar haar oor en murmelde: "Maar daar kan ik toch wel één keertje mee wegkomen?" Hij knipoogde naar haar en streek zijn staart even langs haar nek. Hopelijk trapte ze erin.

"Dat klopt," zei de kater vervolgens, iet wat simpel afgedaan als het aan haar lag, waarna hij opstond en op haar af liep. Haar gezicht verstrakte enkel. Vervolgens bracht hij zijn bek naar haar oor en murmelde wat. "Maar daar kan ik toch wel één keertje mee wegkomen?" Zijn vacht streek langs de hare toen hij zich terugtrok en wat verbaasd keek ze hem aan. Hij knipoogde en zijn staart streek langs zijn nek. De poes knipperde verbaasd met haar ogen en trok haar kop terug, zodat zijn staart haar niet langer aanraakte. "Denk maar niet dat je hiervan een gewoonte moet maken, want anders vertel ik het aan mijn moeder," sprak ze op een luchtige toon en keek hem toen aan.

Snakefang zag de verbazing in de ogen van de poes. Hij wist niet of dit positief of niet was. "Denk maar niet dat je hiervan een gewoonte moet maken, want anders vertel ik het aan mijn moeder," Snakefang knikte langzaam, met een gezicht vol onschuld. "Túúrlijk niet. Maar, je moeder? Dan moet jij Strugglebug zijn." Zei hij, net alsof hij dat nog niet doorhad. "Hoe kan het dan dat jij hier bent? Want ik dacht dat de Warrior Code zei dat leaders geen nestjes mochten hebben," Hij zette grote, onschuldige ogen op en veranderde zijn mond in een o-vorm.

De kater knikte langzaam, maar zijn blik vertrouwde ze niet. "Túúrlijk niet. Maar, je moeder? Dan moet jij Strugglebug zijn." De poes vernauwde haar ogen een beetje. "Ja, dat ben ik. Jij bent Snakefang toch?" Haar stem klonk licht uitdagend en haar ogen waren nog altijd samengeknepen. "Hoe kan het dan dat jij hier bent? Want ik dacht dat de Warrior Code zei dat leaders geen nestjes mochten hebben," Toen de kater grote ogen openzette en een o-vorm met zijn mond vormde leken haar ogen vuur te spuwen. "Dan heb jij de Warrior Code verkeerd begrepen, want het zijn alleen de medicine cats die geen nestjes mogen hebben, de leaders en deputy's wel. Misschien moet ik eens aan mijn moeder vragen waarom je eigenlijk al warrior bent, als je niet eens de Code fatsoenlijk weet."

"Dan heb jij de Warrior Code verkeerd begrepen, want het zijn alleen de medicine cats die geen nestjes mogen hebben, de leaders en deputy's wel. Misschien moet ik eens aan mijn moeder vragen waarom je eigenlijk al warrior bent, als je niet eens de Code fatsoenlijk weet." Snakefang hoorde het gezeur maar aan, wetend dat hij er even niet tussen kon komen. Hij haalde zijn schouders op. Dan had hij de Warrior Code inderdaad verkeerd begrepen, of had hij wat door elkaar gehaald, nou en? "Wow, rustig aan zeg. Ik haalde alleen even wat door elkaar." Siste hij en hij moest moeite doen niet meteen zijn nagels in de flank van de poes te zetten. Wat dacht ze wel niet? Hij kon haar makkelijk aan, als hij dat zou willen. En als ze zo even doorging, dan zou hij er nog zin in krijgen.

OOC; Waarom had Bluestar dan geen kinderen meer? Ik heb t serieus verkeerd begrepen lol

De poes snoof een beetje ongeduldig, waarom verspilde ze eigenlijk nog tijd aan hem. "Wow, rustig aan zeg. Ik haalde alleen even wat door elkaar." Siste de kater en ze zag dat hij zich moest bedwingen, wilde hij haar aanvallen? "Zorg gewoon dat je je voortaan aan de regels houd, anders vertel ik het simpelweg aan Shrewstar dat een van haar warriors lak heeft aan de Code." De poes liet haar blik even terug gaan naar hem. "En waag het niet om mij ook maar met een vuile poot aan te raken, Snakefang." Ze siste zijn naam en hierna draaide ze zich om, hem de rug toe kerend en aanstalten makend om weg te gaan.

OCC: Bluestar was nog geen leider toen, maar ze was bang dat als men er achter kwam dat ze kittens had ze haar zwak zouden vinden en haar niet zouden accepteren als leider :'3 Ze vond het als het ware 'zwak' ogen dat ze kittens zou hebben. Leaders mogen dus wel gewoon kittens hebben, I mean Firestar, Shrewstar, Stormstar, Bluestar, allemaal hadden ze kittens :'3 Alleen medicine cats mogen geen kittens hebben omdat StarClan het dichts bij hen moet staan, en geen partner/kittens, want ze hebben trouw gezworen aan StarClan.

"Zorg gewoon dat je je voortaan aan de regels houd, anders vertel ik het simpelweg aan Shrewstar dat een van haar warriors lak heeft aan de Code." De poes liet haar grasgroene ogen op hem rusten. "En waag het niet om mij ook maar met een vuile poot aan te raken, Snakefang." Snakefang keek Strugglebug met volle woede aan. "Keer mij je de rug niet toe!" Schreeuwde hij woedend en hij kon zich niet meer houden. Hij sloeg zijn nagels uit, sprong bovenop de kattin en kwam zo neer dat zij op de grond lag en zijn poten naast haar hoofd stonden. "Pas maar op. Ik ben misschien jong, maar ik ben sterker dan de gemiddelde kater!" Hij wist niet waarom, maar hij wilde haar dood. Nu. Hij twijfelde. Als het uitkwam dat hij het deed...

- oooh zo! Btw, Snakefang mag haar zeker niet vermoorden he? :p

De poes begon te lopen, omdat onder andere haar instinct haar vertelde dat ze niet langer moest blijven. Maar ze had nog maar een paar stappen gedaan voordat de kater woedend reageerde. "Keer mij je de rug niet toe!" schreeuwde hij woedend en vervolgens werd ze met een enorme kracht tegen de grond geduwd. Haar kop kwam met een dreun op de grond en er spijbelde een beetje bloed uit haar mond, die haar witte vacht daar rood lieten kleuren en zacht op de grond drupte. Zijn grote poot stond vlak bij haar gezicht en de poes begon wild onder hem te kronkelen, weg uit deze benarde positie. "Pas maar op. Ik ben misschien jong, maar ik ben sterker dan de gemiddelde kater!" De poes keek hem aan met ogen vol vuur. "Wat wil je van me, vuil mormel!" Schreeuwde ze waarna ze weer onder hem vandaan probeerde te komen.

OCC: Ofcourse niet xD Daar is ze te awesome voor xp

Hij richtte zijn kop op toen geschreeuw zijn oorschelpen bereikten. wel meteen spande de warrior zijn spieren op en trippelde hij verder. Hij had weeral niks gevangen vandaag, maar hij wist dat hij gewoon nog even duurde voordat hij iets zou vinden en kunnen vangen. Zonder een neus om op te vertrouwen was dat erg moeilijk, toch was Never al zijn hele leven zo en steeds opnieuw leek hij toch goed te presteren op dat vlak. Althans soms. "Pas maar op. Ik ben misschien jong, maar ik ben sterker dan de gemiddelde kater!" Hij keek op en zag tussen de bomen heen hoe een tabby kater een gevlekte kattin tegen de grond duwde. Wat? De zwarte kater spande zijn spieren op en rende op het duo af. Bloed kwam al tevoorschijn, hij moest snel handelen. "Wat wil je van me, vuil mormel!" De zwarte kater schoot vantussen de struiken door en sprong tegen de tabby kater aan. Hij was groter en zwaarder dan dat mormel en duwde hem zo weg waarna hij zijn klauwen in diens vacht liet zakken. Hij gromde nijdig en ontblootte zijn tanden, zijn gewicht zouden hem wel tegen de grond houden.

OOC:: toestemming van Daan ^^

Opeens werd Snakefang aan de kant gegooid. Hij keek verdwaasd op en keek recht in het gezicht van Nevermind. Er schoot een steek door zijn zij en hij begreep meteen dat dit de nagels waren. "Argh!" Schreeuwde hij en hij strekte zijn poot die hij vrij had kunnen krijgen en gaf een harde klap tegen de slaap van de ander. Hij schopte met zijn onderpoten tegen de buik van Nevermind en schoot onder de poten weg. "Nou, Strugglebug, je hebt een partner voor jezelf gevonden." Siste hij, terwijl hij aan de wond in zijn zij begon te likken. Hij vuurde een giftige blik op allebei de twee af. Oké, Snakefang, nu moet je rustig aan doen, wil je het vertrouwen ooit nog terugwinnen. Zijn gezicht veranderde van woedend naar ontspannen, en hij keek met een gemaakt vermoeide blik naar het duo. "Het spijt me. Ik heb mezelf soms echt niet... In de klauw." Blegh, wat hield hij toch niet van dat slijmerige gedoe. Maar ja, je moest iets doen om ooit de leader van Shadowclan te worden, toch?

- Okay!

Plots werd Snakefang van haar lichaam afgerukt door een zwarte kater die ze herkende als Nevermind. "Argh!" Schreeuwde de kater en er volgde een kleine worsteling. Van deze tijd sprong de poes trillend op haar poten overeind. Snakefang rukte zich los uit Neverminds greep. "Nou, Strugglebug, je hebt een partner voor jezelf gevonden." De poes keek hem verontwaardigd aan. "Waar slaat dat nu weer op?" zei ze en ze ging half achter Nevermind staan, duidelijk wat angstig voor de kater. "Het spijt me. Ik heb mezelf soms echt niet... In de klauw." De poes bracht haar mond naar Neverminds oor en fluisterde: "Pas op, hij is niet te vertrouwen." Het was zo zacht dat Snakefang haar niet gehoord kón hebben en ze keek naar de paar wonden die ze had. Hier ging haar moeder niet blij mee zijn..

De kater onder hem schreeuwde even en Never kneep zijn ogen tot spleetjes en snoof lichtjes geïrriteerd naar de kater onder zijn poten. Deze kat zou geen kans maken als hij van een andere clan was geweest, dan was deze wel meteen dood geweest, wist hij zo van zichzelf. Toen hij een klap voelde op zijn slaap werd alles even zwart en was hij zich niet bewust van de stoot van de ander. Maar al snel kwam kleur en licht terug in zijn zicht en netjes landde de kater op zijn pootjes naast zijn tegenstander. Hij gromde en zette zijn rug op alsof hij deze kattin wilde beschermen met zijn leven. "Nou, Strugglebug, je hebt een partner voor jezelf gevonden." Zijn gezicht vervormde helemaal, zijn tanden blonken in het zwakke licht dat op hem viel en wel meteeen schoot de kater naar voren zonder enige waarschuwing. Zijn tanden schoten gewoon zo in de oor van de kater waarna hij zijn kop naar boven trok om zo zijn oor aan te tasten. daarna sprong hij op, en plantte hij zijn nagels in zijn borstkast om daarna krachtig naar boven te trekken en een grote snee te maken of proberen te maken. Hij voelde hoe de woede danste in zijn borst, gedreven door deze angst en woede was hij bijna een monster. "Het spijt me. Ik heb mezelf soms echt niet... In de klauw." De zwarte kater loste zijn greep en kwam al trillend op de grond neer. Zijn spieren trilden zo hard dat hij leek te bibberen, maar dat was enkel en alleen omdat hij zoveel inspanningen moest doen om niet opnieuw op de kater te vliegen. "Pas op, hij is niet te vertrouwen." fluisterde de een. "Jezelf niet in de klauw?" zei hij op sissende bijna geruisloze toon. "JEZELF NIET IN DE KLAUW?" Schreeuwde hij vervolgens uit waarna hij met grote borst naar voren stapte, neerkijkend op de andere kater. "Jij weet niks maar dan ook niks van dat soort dingen," vervolgde hij in zijn blinde woede. "Ik raad je aan om nu onmiddelijk weg te gaan anders gaat dit echt lelijk eindigen," vervolgde hij waarna hij op veilige afstand voor de andere kat bleef staan. Als hij slim was, ging hij nu weg, anders was er een grote kans dat deze kater kreupel zou worden.