It's time to reprove you, young lady [Yinyang] [FINISHED]

Moon zwiepte stevig met haar staart toen ze zag dat Yin het nest weer verlaten had. Dat was nu al de zoveelste keer dat ze weg was gegaan zonder haar te waarschuwen. Ze begon het onderhand wel beu te worden, haar gedrag. Altijd wist ze haar wel tegen te spreken. Soms gaf het Moon een falend gevoel, ook al wist ze dat ze haar best had gedaan. Het lag helemaal niet aan haar. Moon's oren lagen ondertussen in haar nek toen ze door het gat in de muur naar buiten kroop. 'Yinyang!' Ze zag nog net een zwart-witte vacht tussen de struiken sluipen. Deze keer zou ze zich niet zomaar laten doen. Dat lieve masker van de perfecte moeder kon niet voor eeuwig haar snoetje sieren. Nee, ze moest haar eens goed terecht wijzen. Claw zou hun kittens niet snel terecht wijzen, dus was zij degene die het op zich zpu nemen. Ook al betekende dat, dat ze hen tegen zich kreeg. 'Yin, als je zo voort blijft doen, moet ik je echt eens beginnen straffen.' snauwde ze kortaf, gevolgd door een korte grom.

De kit opende haar ogen, licht stroomde op haar vacht. Yin sperde ze verder open, en wierp snel een blik op de lucht. Al zonhoog? Foxdung, ze had zich verslapen! Het was haar plan geweest om vroeg op te staan, zodat ze weg kon. Ze hoorde eigelijk haar stomme moeder, Moonwhite, te waarschuwen, maar dan mocht ze nooit op pad. Claw vond het nooit een probleem. Maar zij moest weer zeuren, hoor. Yin stond op. Misschien, als ze snel en stil was, kon ze nog weg sneaken. Ze begon heel zacht te sluipen, zoals ze van haar vader geleerd had. Toen ze bijna weg was, hoorde ze een bekende stem. 'Yinyang!' Nee! "Foxdung!" Riep ze uit. Moon had haar ontdekt. Geërgerd liep ze terug en wierp haar mams een giftige blik toe. 'Yin, als je zo voort blijft doen, moet ik je echt eens beginnen straffen.' Bij de naam 'Yin' Legde het poesje even haar oren in haar nek en ontblootte haar tanden. Alleen Papa mocht haar Yin noemen. En waarom mocht ze in dungs naam niet verkennen? Oh, ze mocht Moonwhite echt niet. "Het is Yang voor jou," Begon ze. Punt 1. "En ik doe wat ik wil." Ze grauwde het bijna, haar lippen gekruld, haar ogen schietend. "Je hebt het recht niet om mij te straffen. Dus Fox off." Het was taal die ze eigelijk niet mocht gebruiken, maar wat maakte het haar ook uit. Ze ging geen moeite doen om aan te pappen met haar mams. Yang keek woedend op naar de poes, klaar voor een preek.

Moon kneep haar ogen tot spleetjes bij wat haar dochter zei. "Het is Yang voor jou," Waar had ze in hemelsnaam dat brutale gedrag vandaan? Claw zou haar dat zeker toch niet hebben aangeleerd? Right? "En ik doe wat ik wil." Ze legde haar oren in haar nek bij wat ze vervolgens zei. Natuurlijk had Moon het recht om iets op haar gedrag te zetten. Ze was haar moeder, welk recht moest ze nog meer hebben? "Dus Fox off." De witte rogue zette een stap naar voren en gromde kort. 'Young lady,' siste ze direct. 'Dat gedrag van je, staat me al een tijdje niet aan en het begint me nu echt wel op de zenuwen te werken,' snauwde ze er direct achter. Haar, normaal, zachte blik was nu wel vervaagd. Sinds ze kittens had had ze zich altijd 'zachter' voor gedaan dan dat ze was, maar door het gedrag van Yinyang begon dat 'masker' toch wel te vervagen. Het werd trouwens tijd dat de echte Moon weer terug kwam. Al dat zacht gedoe ook.

'Young lady,' Ze wist dat Moon zo op haar kookpunt was, en boos op haar zou worden. 'Dat gedrag van je, staat me al een tijdje niet aan en het begint me nu echt wel op de zenuwen te werken,' Snauwde haar moeder. Hoe lief ze was tegen Cloud, hoe b*tchy ze nu was. Ja, het was heus geen geheim. Moon mocht Cloud duidelijk meer dan haar dochter. Hoewel zij het lievelingetje was van Claw, was dit anders. Groot anders. Claw liet het niet merken, en zij duidelijk wel. Cloud kon nooit iets verkeerd doen. Boos boorde de kit haar nagels in de grond. Nee, Cloud, o zo perfecte Cloud, was altijd lief. Deed nooit iets fout. "Kijk naar jezelf. Alsof jouw lievelingetjes gedrag mij niet op de zenuwen werkt." De sfeer was snijdend, alsof het elk moment mis kon gaan. Ze wist dat haar moeder zou snappen. Ze zou ehct boos worden, misschien zou ze zelfs flinke straf krijgen. Pff. Wat maakte het haar ook uit.

Moon gromde kort bij wat de jonge poes tegen haar zei. "Ik probeer je net zoals hem te behandelen, maar je maakt het me wel moeilijk." siste ze als weerwoord. Waarom werden ze ook zo snel groot. Ze had amper tijd voor één kitten, laat staan drie. En dan was er nog het probleem dat ze zich niet gedroegen zoals ze gehoopt had, zoals ze altijd gedacht had. "Jij moet gewoon eens nadenken over de keuzes die je maakt, maak een keuze zodat ik je beter kàn begrijpen." Ze weet niet wie haar het voorbeeld had gegeven van dit 'slechte' gedrag, maar ergens had ze al wel een idee wie het was. Maar Claw zou dit toch niet doen, right? Of had ze hem al die tijd verkeerd begrepen. Twijfel nam haar even in beslag, maar dit wist ze niet te laten zien aan haar dochter.

"Ik probeer je net zoals hem te behandelen, maar je maakt het me wel moeilijk." Haar moeder bleef onverwacht kalm. Ze had verwacht dat Moon nu wel echt kwaad werd. "Jij moet gewoon eens nadenken over de keuzes die je maakt, maak een keuze zodat ik je beter kàn begrijpen." Blablabla. Ze vond het niet interessant, en luisterde dan ook maar half. Eigelijk wou ze nu gewoon weg, ontdekken. "Van wie zou ik het hebben." Yin mompelde het, maar net hard genoeg om het te horen voor haar moeder. Ze doelde natuurlijk op Claw. Het was treiterij, om haar moeder lekker verward achter te laten. "Ik ben terug voor het donker," Met een zwaai van haar zwart-witte liep ze weg, door de bosjes naar buiten. De vrijheid te gemoed. Yin zoog een diepe teug lucht in, en ging op pad. Het was heerlijk.

-In principe is Yin topic uit, maar Moon mag d'r na roepen >3