These are wounds that won't heal

Mintwhisker liep over de hoge vlaktes. Ze keek naar het pad voor haar en liet haar ogen langzaam eroverheen gaan. Of het zin had om hier te zijn wist ze niet echt. Ze had haar best gedaan om Eagleheart te vergeten, maar daar zat het probleem, zodra ze aan hem dacht voelde ze de pijn weer door haar heen gaan en moest ze weer aan iets anders denken. Ze was de laatste tijd vaak buiten het kamp geweest, gewoon omdat ze daar kon denken zonder andere katten om haar heen en zonder katten om haar heen die vragen zouden stellen, want de clan wist het ondertussen ook al wel. Ze had het misschien niet gewild, maar zoiets kon je niet tegenhouden. Het was dezelfde dag nog verspreid over het kamp, maar het maakte haar niet veel uit, ze raakte er nu wel aan gewend. Ook al kon ze de pijn niet verdrijven. Misschien was het toch wel een keer tijd om te gaan praten, maar ze wist niet goed of ze het zou kunnen. Dat was de enige vraag die nog overbleef. Ze zette haar poten zo stil mogelijk neer. Als ze nog iets wilde gaan doen, dan kon ze beter niet te veel lawaai maken, want dan joeg ze alsnog alles weg. Ze stopte even om in de lucht te ruiken, misschien zou ze nog iets vinden, het was tenslotte Groenblad en dat betekende meer prooi.

[Gelieve eerst te pm'en of je erbij mag]

Eagleheart liep het kamp uit. Hij miste Mintwhisker best we, maar Mintwhisker haten hem nu vast. Nou ja Mintwhisker zet haar uit je hooft! Dacht Eagleheart. De zon scheen op hem terwijl hij naar de hogevlaktes ging. Zijn kop gebogen en alle zintuigen uit geschakelt. Hij rende tot hij tegen een kat aan liep. Hij keek omhoog. De mooie witte vacht kwam in zijn ogen. Hij wou sorry zeggen maar hij zag dat het Mintwhisker was. wat moest hij zeggen? Of wat moest hij doen? Hij wachte tot Mintwhisker de eerste woorden zei. De zon scheen fel en de paar vaage wolkjes vervaagde langzaam. Wat ging Mintwhisker zeggen? En hoe moest hij daarop reageeren? Hij wist het niet! Hij wist niet eens wat hij met dit gebeuren moest!

Mintwhisker liep verder toen ze niks dichtbij rook. Het voelde alsof ze haar lichaam moest dwingen om te gaan lopen, maar ze deed het toch maar, want ze had geen zin om hier de hele dag te blijven staan. Ze probeerde de pijn die ze voelde, de pijn die haar hart had gebroken, opzij te schuiven en zich volledig op het jagen te concentreren, misschien was het namelijk beter als ze iets zou hebben waar ze zich op zou kunnen concentreren. Ze stond even stil om de lucht opnieuw te proeven en tegelijkertijd dat ze de geur rook voelde ze iemand tegen haar opbotsen. Ze draaide haar lichaam om, zodat ze degene die tegen haar aangelopen was kon zien en zoals de geur haar eigenlijk al had verteld herkende ze Eagleheart. Ze keek hem aan en liet haar ogen even over hem heen gaan. Het voelde een beetje als een opluchting om hem te zien, maar het gaf ook meer pijn. Ze staarde hem aan met een blik die niks zei, niks weg gaf. Ze wilde aan hem niet laten zien hoe ze zich voelde. "Kun je niet beter uitkijken?" Vroeg ze hem op een neutrale toon, er was geen woede of andere emotie in te vinden. "Misschien moeten we hier nog een keer over praten." Zei ze bijna tegen zichzelf en richtte haar blik op haar poten. Ze had hun kittens belooft dat ze het zou proberen, maar het was wel de vraag of hij het ook zou willen.

"Kun je niet beter uitkijken?" Vroeg Mintwhisker. Eagleheart staardeen stond stil. Net alsof hij een stanbeeld was. "Misschien moeten we hier nog een keer over praten." Zei Mintwhisker. Heel veel vreugde kwam bij hem binnen. 'Uhm...Oké dan' Zei hij, maar zijn stem klonk alsof Eagleheart dit allemaal niet boeide, al was dat natuurlijk helemaal niet zo! Hij keek omhoog terwijl de zon in zijn ogen scheen. Hij keek weer naar Mintwhisker. Eagleheart ging zitten en waste zich zelf, wachtent tot Mintwhisker weer veder ging met praten. In gedachte verzonken waste hij zich. Waarom zou Mintwhiker er nu mee komen? En waarom eigenlijk? Meende ze het wel? Of was het alleen maar om te kijken of Eagleheart zo dom was om haar te vertrouwen? Nee Mintwhisker meende het het was een sirieuze vraag dat wist hij zeker! Maar warom kwam ze er nu dan pas mee?! Nou ja het zou vast goed komen!

Mintwhisker keek hem afwachtend aan, ze had het beloofd, dus moest ze het proberen al was het dan niet volledig voor haarzelf. "Uhm...Oké dan" Zei Eagleheart op een toon die haar vertelde dat het misschien toch geen zin had. Ze begon nu te twijfelen, misschien was het beter als ze niks zou zeggen, gewoon weggaan, want straks zou het alleen maar meer pijn opleveren en dat was iets wat ze niet wilde. Ze ademde een keer diep in en liet de adem weer ontsnappen. Ze moest het doen, er was nu geen weg meer terug. Ze ging zo comfortabel mogelijk zitten, maar geoed lukte het niet, want het gevoel dat hij het misschien niet zou willen bleef in haar hangen, wat ze er ook aan deed. "Misschien was het toch de verkeerde beslissing die we hebben genomen." Begon ze. Wat zou hij ervan denken? Dat ze zwak was? Ze schudde haar hoofd, dat zou hij vast niet denken, misschien wilde hij dit ook en dan had ze het straks zelf verpest. "Ik weet nu dat ik niet zonder je kan." Zei ze tegen hem, ze meende echt elk woord dat ze zei en ze hoopte dat hij hetzelfde zou voelen, nog steeds. Ze keek hem afwachtend aan, nu was het moment en ze wilde nu de waarheid, het maakte niet uit als het pijn zou doen, dan wist ze het wel voorgoed.

"Misschien was het toch de verkeerde beslissing die we hebben genomen." Begon Mintwhisker. Eagleheart knikte. "Ik weet nu dat ik niet zonder je kan." Zei Mintwhisker. ´Ik kan ook niet zonder jou, Mintwhisker.´ Zei Eagleheart. Hij wist niet wat hij nu moest doen. Hij was super blij. ´Sorry dat ik je te weinig aandacht gaf. Ik zal meer mijn best doen!´ Zei Eagleheart schuldig. Hij keek naar de grond. Hij voelde zich nu echt schuldig. ´Sorry van de ruzie het was mijn schuld en onnodig. Soms ben ik niet echt slim en helder´ Zei Eagleheart, terwijl hij naar de grond keek.

Mintwhisker wachtte op zijn reactie, ze wist niet wat er nu zou gebeuren het was gewoon afwachten. Ze hoopte dat hij hetzelfde gevoel had, maar daar wilde ze niet zeker van zijn, want straks zou ze alsnog teleurgesteld worden en dan deed het alleen maar meer pijn. "Ik kan ook niet zonder jou, Mintwhisker." Zei Eagleheart. Ze keek naar hem, hij had hetzelfde gevoel, dat maakte het allemaal wel een stukje makkelijker, maar wat nou als hij het niet meende? Zo moest ze niet denken, natuurlijk meende hij dit. "Sorry dat ik je te weinig aandacht gaf. Ik zal meer mijn best doen!" Ze voelde zich steeds blijer worden, maar ze wist dat zij ook wat fout had gedaan, ze had moeten weten dat hij het druk had en het gewoon moeten accepteren, maar dat had ze ook niet gedaan. "Sorry van de ruzie het was mijn schuld en onnodig. Soms ben ik niet echt slim en helder." Zei Eagleheart en ze zag dat hij naar de grond keek. Ze liep naar hem toe en drukte haar lichaam tegen die van hem aan. "Het maakt niet uit, ik heb ook fouten gemaakt, je was echt niet de enige." Zei ze en gaf hem een lik, ze hoopte dat hij zich nu beter zou voelen, want ze zou hem echt niet zo willen zien.

. "Het maakt niet uit, ik heb ook fouten gemaakt, je was echt niet de enige." Zei Mintwhisker. terwijl hij haar vacht tegen de zijne voelde en een lik kreeg. Eagleheart knikte. 'Mintwhisker ik hou van je en ik wil graag nog een nest kittens met je!' Zei Eagleheart. Hij keek Mintwhisker lief aan. Hij was weer zo verlieft als toen hij Mintwhisker net ontmoet had. Hij gaf Mintwhisker een lik over haar kop. Hij keeknaar de omgeving en vervolgens naar de mooie witten vacht van Mintwhisker. Zijn ogen straalde als allen sterren die s' nachts aan de hemel stonden.

"Mintwhisker ik hou van je en ik wil graag nog een nest kittens met je!" Zei Eagleheart. Mintwhikser keek hem aan. Ze wilde ook dolgraag nog een nest kittens, het zou misschien hun band versterken. "Ik hou ook van jou en natuurlijk wil ik kittens met jou." Zei ze tegen hem en wachtte zijn antwoord af, het was nu alleen afwachten wat hij ging doen, maar ze voelde zich nu toch wel weer wat zenuwachtiger, maar ze schoof het snel aan de kant en keek hem aan, ze hield te veel van hem om het nu te gaan verpesten. Ze likte even een paar van haar borstharen voor ze op de grond ging liggen, ze wist zijn antwoord namelijk al, het was alleen wachten op wanneer en niet op of hij het wel zou willen, want ze was er zeker van dat hij het wilde. Ze keek hem afwachtend aan en wachtte geduldig.

"Ik hou ook van jou en natuurlijk wil ik kittens met jou." Zei Mintwhisker. Eagleheart zei niks maar lachte blij. Hij was super blij! Hier en nu!

Skip
_______________________________________________________

'We moeten is terug naar het kamp Mintwhisker het word al donker!' Zei Eagleheart terwijl Hij met zijn lijf tegen die van Mintwhisker gedrukt lag. 'Ik ben blij dat we weer samen zijn!' Zei Eagleheart terwijl hij op stond en op Mintwhisker wachten. Hij keek omhoog waar de hemel paars aan het kleuren was. De eerste sterren verschenen aan de hemel.De laatste heldere zonnen schijn verdween uit de lucht. De lucht was nu donker paars gekleurt. Nou ja Hollystar zou het vast niet erg vinden als ze een keer wat later zijn!

Mintwhisker wachtte rustig, ze voelde zich eigenlijk best wel kalm vergeleken met daarnet. Wat er eigenlijk allemaal in één dag tijd kan veranderen. Daar verbaasde ze zich wel over, maar misschien ging het dan ook gewoon om gevoel en om niks anders.

Skip

"We moeten is terug naar het kamp Mintwhisker, het word al donker!" Zei Eagleheart. Mintwhisker knikte. "Ik ben blij dat we weer samen zijn." Zei Eagleheart. "Ik ben ook blij dat we weer bij elkaar zijn." Zei ze spinnend. Ze stond op en keek even naar de lucht, ze moesten zekerweten terug naar het kamp, voor andere katten zich af gingen vragen waar ze bleven. Ze liep naar Eagleheart toe en drukte haar lichaam tegen die van hem. "Laten we gaan." zei ze en begon alvast vooruit te lopen, op een rustig tempo, zodat Eagleheart haar makkelijk zou kunnen inhalen.

Onderwerp: Re: These are wounds that won't heal