Time for a hunt

Pantherface opende zijn ogen langzaam en keek naar Windflame naast zich. Ze lag waarschijnlijk nog te slapen en hij wilde haar niet storen, dus hij stond zachtjes op en liep de den uit. Daar strekte hij zijn lichaam even uit en keek naar de kampingang, misschien kon hij nog wel wat gaan jagen voor de clan en dan zou hij wel zien of Windflame hem kwam joinen. Hij keek even naar de prooistapel, maar hij had geen honger, dus waarom zou het dan zin hebben om wat te gaan eten, terwijl anderen er misschien wel zin in hadden. Hij liep daarom naar de ingang van het kamp toe en ging er doorheen. Hij had besloten dat hij naar de hoge vlaktes zou gaan, misschien zouden daar nog wat konijnen zitten en misschien ook nog wat andere prooi, maar dat zou hij maar moeten zien. Hij zette een sprint in en het duurde dan niet lang voor hij bij de plek aan was gekomen waar hij wilde gaan jagen. Hij rook in de lucht en het leek alsof hij meteen al gelukkig was, want er was duidelijk de geur van konijn in de lucht. Hij rook nog een keer goed om de plaats van het konijn te bepalen en keek toen die richting uit, een aantal vossenlengtes bij hem vandaan zat een konijntje. Hij ging in een sluiphouding en sloop richting het konijn. Hij was een vossenlengte van het konijn vandaan toen het hem ineens in de gaten kreeg en hij zette het op een rennen en voor hij het wist kon hij springen en beet hij het konijn dood.

Windflame sliep nog best lang door, dit deed ze vaker sinds ze echt drachtig was. Zodra ze het gevoel kreeg dat ze terug was in de warriors den rook ze dat Pantherface niet meer naast haar lag. Ze keek op en zag hem inderdaad niet liggen, hij was vast voor de Clan gaan jagen. Ze legde een van haar poten op zijn nest en voelde dat het al koud was. Langzaam stond ze op, dit ging iets zwaarder dan normaal aangezien ze al een behoorlijke buik begon te krijgen. Langzaam liep ze de Warriors den uit en keek naar de prooistapel, ze kon vast wel even wat eten voordat ze achter Pantherface aanging. Ze liep naar de stapel toe en pakte er een dik muisje vanaf dat ze snel even opat en even haar snuitje aflikte. Toen stond ze weer op en liep naar de kampuitgang. Ze verliet het kamp en vond het geurspoor van Pantherface. Langzaam begon ze het te volgen door het lichte gras. Opeens hoorde ze een muisje en dook zacht in sluiphouding, haar buikje raakte de grond een beetje en zachtjes sloop ze op het muisje af. Ze was het muisje al een eind genaderd toen ze op een takje stapte wat zachtjes kraakte. Het muisje keek op en Flameclaw sprong zo snel ze kon met haar dikke buikje naar de muis toe. Jammergenoeg was de muis sneller dan de poes en schoot het weg naar zijn holletje. '' He bahh'' mompelde Windflame die niet zoals andere keren achter het muisje aansjeeste. Daar had ze nu de kracht niet meer voor. ''Irritante rotmuis ook.'' Zei ging even zitten en sloeg haar staart even om haar voetjes heen. Toen stond ze weer op en zocht rond naar iets nieuws, maar zag niks, helemaal niks. Ze zuchtte en ging maar weer zitten. Jagen zat er nu gewoon niet meer in bedacht ze zich terwijl ze daar zat. Ze moest er maar aan toegeven dat ze niet meer de taken van een warrior kon uitvoeren. Windflame keek weer rond en zocht het spoor van Pantherface weer en stond langzaam weer op. Met elke stap die ze maakte zag je haar buikje lichtjes heen en weer wiebelen als een wieg. '' Zelfs de sloomste muis kan nog bij me wegkomen.'' mompelde ze ontevreden en liep zo zacht mogelijk weer verder. Toen viel haar blik op een konijntje en ze kon het niet laten weer in sluiphouding te zakken en het beestje te besluipen. dit keer stapte ze niet op een takje en zat ze op nog geen staartlengte van het konijntje af. Haar snorharen trilden opgewonden en ze zette zich af in een sprong. Maar weer was ze niet snel genoeg om het konijntje te vangen, haar buik maakte haar gewoon langzamer dan altijd. Het konijntje verdween in zijn hol en Windflame ging weer zitten. Ze liet haar oren opzij zakken en haar kop naar beneden. Ze bleef nog wel alert op haar omgeving omdat ze geen zin had om aangevallen te worden door een onbekende.

Pantherface liet het konijn achter op een plek waar hij het nog kon vinden en ging weer verder op pad. Hij wist dat één konijn niet echt genoeg zou zijn om de clan te voeden, maar hij zou dan ook nooit genoeg voor de clan in zijn eentje kunnen vangen, maar hij kon er altijd iets aan bijdragen en dat wsa precies wat hij bijna elke dag deed, tenzij hij op grenspatrouille moest, maar nu was hij aan het jagen en daar kon niks aan verandert worden. Hij rook nog een keer in de lucht om sporen van een prooi te vinden en gelukkig vond hij dan ook de geur van een muis. Hij zakte in een sluiphouding en sloop naar de muis toe, hij sprong op het laatste moment en het muisje had geen enkele kans voor het dood uit zijn bek hing, hij liet ook deze muis op een herkenbare plek achter, want hij had geen zin om terug te gaan naar waar hij het konijn had achtergelaten. Hij ging dus weer verder en rook nog een keer in de lucht, maar deze keer was het een geur die hem helemaal warm vanbinnen maakte. Hij volgde het en het duurde niet lang voor hij haar daar zag. Windflame zag nog net hoe ze een konijn miste en hij begreep hoe frustrerend dit voor haar moest zijn. Hij leip naar haar toe en toen hij dichtbij genoeg was, drukte hij zijn vacht tegen die van haar aan. "Goedemorgen, heb je lekker geslapen?" Vroeg hij aan haar, even naar de lucht kijkend of het wel nog ochtend was en dat was het ook nog tot zijn opluchting.

Windflame rook vanaf een afstand al een bekende geur maar bewoog geen spier. Ze hoorde dat Pantherface zachtjes naar haar toe liep en haar oren schoten vrolijk omhoog maar ze bewoon nog steeds niet. Ze keek pas op toen ze zijn vacht tegen die van haar voelde en ze snorde eventjes. "Goedemorgen, heb je lekker geslapen?" Zei Pantherface en ze knikte even. '' Ik heb heerlijk geslapen, en jij?'' Ze keek hem rustig aan en toen weer om zich heen. Ze gaf hem toen even een tedere lik over zijn kop en hoopte eigenlijk dat hij niet had gezien dat ze net haar prooi miste., en al zeker niet dat ze gefrustreerd had gereageerd. Hij hoefde even niet te weten dat ze het niet kon hebben dat ze gewoon niet meer snel genoeg was voor de jacht. Ze zwiepte even met haar staart over het gras en bestudeerde een grassprietje. Het gras groeide lekker en het was lekker om op te lopen en te zitten. Ze ademde even diep in en gaf even snel een lik over haar buik. Daarna liet ze haar kop weer tegen Pantherface aanzakken en snorde weer. Er woei een heel klein windje, niet sterk genoeg om haar vacht te doen rijzen maar wel net aan voelbaar. Het voelde best lekker. Boven haar hoofd tjirpte een vogeltje en steeg luid fladderend op.

"Ik heb heerlijk geslapen en jij?" Vroeg Windflame aan hem. Pantherface keek haar even aan, hij had geweldig geslapen. "Ik had een goede nachtrust." Antwoordde hij. Hij voelde haar tong over zijn kop gaan en hij spon even, dit voelde gewoon goed op dit moment. Hij wist wel dat het niet lang meer zou duren voor Windflame naar de nursery ging verhuizen en hij dan weer alleen zou zijn in zijn nest, maar dat zouden de kittens wel weer goedmaken en dat had hij er echt wel voor over. Hij keek even naar Windflame en keek even naar haar buik, die was al wat dikker geworden. "De kittens groeien aardig snel." Zei hij en gaf haar een lik over haar oor. Hij kon niet wachten tot de kittens er zouden zijn, maar hij wist dat hij nog even geduld zou moeten hebben, voor de kittens er zouden zijn en dat geduld zou hij ook wel hebben. Hij keek even naar de dingen om hun heen en hoorde een vogel in de lucht vliegen, maar daar besteedde hij verder geen aandacht aan.

Windflame snorde nog steeds. Ik had een goede nachtrust." Zei Pantherface en hij spon even. Ze was blij met dit antwoord en keek hem aan. Binnenkort zou ze de Nursery ingaan en dus niet meer bij hem slapen, maar dat was nou eenmaal het beste voor de kittens en voor zichzelf. Ze merkte dat hij naar haar buik keek en zelf liet ze haar blik daat ook even heen zakken. "De kittens groeien aardig snel." Zei hij en gaf haar een lik over haar oor. Windflame snorde en keek hem weer aan. '' Zeker wel, binnenkort lig ik in de Nursery, en iets later lig ik er nog steeds maar dan met hele mooie kleintjes.'' Zei ze vol trots en keek om zich heen. '' Het is alleen jammer dar ik niet meer zo goed kan jagen.'' Zei ze rustig en grinnikte even. Het zeggen was makkelijker dan het accepteren ervan. Maar dat deed er niet toe, ze wilde gewoon dat hij wist dat ze niet goed meer kon jagen en dat ze daar soms een probleem mee had. Ze vertrouwde erop dat hij ook hetzelfde bij haar zou doen als hij om een of andere reden niet kon jagen.


[en weer werken, ik ben er morgen ook niet. Moet van 10:00 tot 20:00 werken]

"Zeker wel, binnenkort lig ik in de nursery, en iets later lig ik er nog steeds, maar dan met hele mooie kleintjes." Hoorde Pantherface haar vol trots zeggen. "het is alleen jammer dat ik niet meer zo goed kan jagen." Hij keek haar even aan. Hij begreep wel waarom ze er zo over dacht, want het was toch wel een beetje raar om opeens niet meer zo goed te kunnen jagen, maar ze zou later weer kunnen gaan jagen, dat was het voordeel met kittens, als die eenmaal oud genoeg waren kon je gewoon gaan jagen. Hij strekte zijn poten even en ging daarna weer zitten, hij wilde dit liever niet kwijt, maar dit zou straks alsnog kunnen alleen dan zouden ze in de nursery of in het kamp zijn, maar dat was heus niet minder leuk en straks had hij nog kittens die hij alles kon gaan leren, nou ja, tenminste de dingen waar ze nog niet te jong dan voor zouden zijn. Hij wist nu dat het wel dichterbij kwam dat het echt niet meer lang zou duren voor de kittens kwamen, maar hij wist dat hij nog even geduld moest hebben, want anders zou het misschien helemaal wel niet goedkomen.

Windflame dacht weer even na, hoelang zou het nog duren eigenlijk? aZe wist het niet zeker, maar een ding was wel zeker. het zou echt niet lang meer gaan duren. Daar was ze best wel blij mee, want dan was ze een hoop gewicht kwijt en zou ze gewoon weer in staat zijn te kunnen doen wat ze als krijger ook deed. En als ze oud genoeg waren kon ze ze zelfs meenemen, als kitten of misschien zelfs als leerling. Eigenlijk hoopte ze zeer dat ze een van haar eigen jonkies als apprentice kreeg, ze zou niks liever willen. Ze dacht terug aan de tijd dat zij nog een apprentice was, jong en behoorlijk roekeloos. Ze was veranderd, nu was ze rustig en een stuk oplettender. Ze gaf snel een lik over haar buik en toen haar schouder. Ze keek Pantherface aan, binnenkort zou hij alles alleen moeten doen omdat het voor haar niet meer verstandig zou zijn om het kamp te verlaten, dat vond ze best jammer, maar die tijd zou wel weer komen. Ze keek om zich heen, de omgeving was zo rustgevend dat ze even zuchtte en haar kop lie zakken.

Pantherface keek even voor zich uit, het was toch wel een leuk gevoel dat hij vader zou gaan worden, maar zou hij het wel goed doen? Want wat nou als hij geen goede vader zou zijn? Hij schudde de gedachte even van zich af, dat kon hij niet nu bepalen, dat zou hij wel merken, maar hij hoopte dat hij een goede vader zou zijn, tenminste daar zou hij zijn best voor doen. Hij spon even bij de gedachte, maar hij meost er maar niet te vroeg aan gaan denken, want het was nog niet zover. Hij zwaaide even met zijn staart en rook even in de lucht, maar er was geen prooigeur, ook al wist hij niet of hij nog wel verder wilde gaan jagen. Hij stond rustig op en strekte zijn lichaam even uit. Het was wel een prettig gevoel om hier even te zijn, weer samen met Windflame, straks zou hij zekerweten niet meer zo lang buiten het kamp blijven, want dan zou hij terug naar Windflame willen en niet te lang wegblijven.

Windflame sloot haar ogen voor de zoveelste keer en snoof de geur van haar omgeving diep op. Ze liet haar kop weer even zakken en opende haar ogen langzaam weer. Ze snoof even aan het gras en keek weer naar Pantherface. Even gaapte ze en schudde zichzelf eventjes uit. Ze wist dat ze ook weer niet te lang moest wegblijven van het kamp, je weet maar nooit wat er kan gebeuren. Maar ze wist zeker dat ze nu echt veilig was, ze voelde zich overal veilig met Pantherface in de buurt. Ze zag dat Pantherface even opstond en zc\ich uitrekte. windflame wiebelde eventjes met haar oren. '' Als je nog wil gaan jagen hou ik je niet tegen hoor.'' Zei ze vriendelijk en stond zelf ook even op en zwiepte even met haar staart. Misschien kon ze wel een vangst terugtillen voor hem, dan deed ze ten minste nog wat nuttigs. Ze ging weer netjes zitten en vouwde haar staart om haar poten heen.

"Als je nog wil gaan jagen hou ik je niet tegen hoor." Hoorde Pantherface Windflame zeggen. Hij keek even naar haar, hij had al wat gevangen, dus het zou niet echt nodig zijn om nog meer te gaan vangen, want hij had al een muis en een konijn, maar die zou hij straks nog wel op moeten halen en dat was wat minder. Misschien kon hij het anders nu even op gaan halen, want anders moest Windflame straks nog mee en dat wilde hij liever niet. "Ik ga even mijn andere prooi verzamelen." Zei hij en zonder op een antwoord te wachten stond hij op en begon hij richting de plaats waar hij de prooi had gelaten te gaan. Hij zou zo snel mogelijk proberen terug te zijn, zodat Windflame niet te lang alleen zou zijn. Hij had de prooi al snel gevonden en het duurde dan ook niet lang voor hij terug naar Windflame leip met de muis en het konijn in zijn mond. Hij liep naar haar toe en legde de prooi neer. "Ik hoef niet echt te gaan jagen." Zei hij toen, want met dit zou hij ook wat hebben voor de prooistapel, ook al wist hij wel dat hij meer kon vangen, maar dat hoefde op dit moment niet per se.

Windflame wachtte geduldig tot hij zou antwoorden. Ze keek hem rustig aan. "Ik ga even mijn andere prooi verzamelen." Zei Pantherface en voordat ze kon antwoorden was hij al opgestaan en liep al weg. Ze fronste even maar wachtte gewoon. Even stond ze op en draafde een stukje heen en weer. Daarna ging ze weer zitten en gaf zichzelf nog een snelle wasbeurt. hij ging prooi halen. Ze hoopte dat ze er iets van mocht dragen, dan was ze nog even nuttig. Ze zwiepte met haar staart en keek om zich heen. Al snel zag ze hem weer komen aanlopen. Ze spitste haar oren vrolijk en stond alweer op. Ze zag dat hij een konijn en een muisje droeg. Hij liep naar haar toe en legde de prooi voor hem neer. "Ik hoef niet echt te gaan jagen." Zei hij en ze knikte maar even. '' Als dat jou wens is.'' Ze grinnikte even om haar woorden en ging weer even zitten. als hij niet meer wilde jagen vond ze dat goed.

"Als dat jouw wens is." Pantherface hoorde Windflame even grinniken. Hij had niet veel zin meer om te gaan jagen, want dan kon hij toch nog bij haar zijn, ook al was het misschien nog maar voor even, want hij wist niet hoe snel de tijd zou gaan, misschien zou het juist snel gaan of misschien juist wel heel langzaam, je wist het maar nooit, maar dat zou hij vanzelf merken. Hij ging even liggen en liet zijn blik even over de omgeving heen gaan, het was toch wel fijn om buiten het kamp te zijn, hij had nog echt geen zin om terug naar het kamp te gaan, niet nu tenminste. Hij gaf zijn voorpoten even een lik en ging toen zitten. Hij schoof wat dichter naar Windflame toe en gaf haar oor een lik, het was weer eens een dag dat het niet te warm was, maar ook niet te koud, dit vond hij altijd de fijnste dagen, maar die waren er nou eenmaal niet altijd, maar hij wist wel dat hij er dan wel van kon genieten.

Windflame zag hoe Pantherface even ging liggen en ze keek weer naar hem. Ze sloot haar ogen weer even en draaide haar oren even. Het was stil hier, er was geen vogeltje te horen en dat was wel lekker rustig. Pantherface gaf zijn voorpoten even een lik en ging weer rechtop zitten. Ze voelde hoe hij dichterbij kwam zitten en haar een lik over haar oor gaf. Ze keek hem liefdevol aan en snorde luid. Ze ging zelf ook dichter tegen hem aanzitten en keek weer nar de omgeving. Straks werd het natuurlijk weer schemeriger en zouden ze weer terug moeten, daar had ze dus echt helemaal geen zin in. Het was nu niet zo warm dus ze hield het met gemak uit , zelfs in het zonnetje. Het was gewoon heerlijk weer. Kon elke dag maar zo zijn, maar ze wist dat dat nooit zou gebeuren want dan klopte de seizoenen niet meer. En binnenkort zou ze ook nog eens alleen moeten slapen, nouja niet echt letterlijk alleen want er waren natuurlijk meer queens dan alleen zij. Maar zonder Pantherface zou het echt wennen worden. Ze zou niet meer wakker worden zonder zijn vertrouwde geur naast zich. Maar ze zou wel wakker worden met de geur van het nieuwe leven dat ze zou baren. Weer een golf van blijdschap ging door haar heen, dat had ze steeds vaker. Ze keek weer naar Pantherface en gaf hem nu een lik over zijn neus.

Pantherface staarde een beetje voor zich uit, hij wist dat het niet lang mer zou duren voor ze beter terug naar het kamp konden gaan, maar hij wilde nog even hiervan genieten, want dat was toch iets dat er voorlopig waarschijnlijk niet meer zou komen. Misschien wel, maar dan was het in het kamp en waarschijnlijk niet in het territorium ergens. Hij voelde een lik over zijn neus gaan en hij spon even, het was wel fijn dat hij nu even bij Windflame kon zijn, want hij zou niet weten hoe zijn leven zou zijn geweest zonder haar, misschien zou het dan juist heel erg saai zijn geweest of had hij de liefde nooit leren kennen, nooit kunnen begrijpen hoe andere katten zich voelden, maar hij wist wel hoe die katten zich voelden en het was een geweldig gevoel, dat kon hij nou eenmaal niet ontkennen. Hij richtte zijn blik even op de lucht en zag dat dde zon alweer lager dan eerst hing, een kleine zucht ontsnapte daarom zijn mond, hij wilde nog niet terug naar het kamp.

Windflame hield haar ogen nog even open en sloot ze weer. Ze hoorde Pantherface spinnen en snorde zelf ook even. Haar gedachtes gingen terug naar de tijd dat ze nog alleen was en ook echt alles alleen deed. Best raar want dat was niet erg lang geleden eigenlijk. Maar zonder hem was ze nooit zo gelukkig geweest en dat zou ze nooit vergeten. En de kittens zouden weten wat voor een goede vader ze hadden, en dat ze trots konden zijn zoals ze waren. Ze zou nooit wille dat ze ongelukkig zouden zijn en even zwaaide ze met haar staart en kwam weer in de werkelijke wereld met haar gedachtes. Ze deed haar ogen weer open en keek naar de lucht. Ze hoorde Pantherface zuchten en keek even opzij. Ze wist wat hij dacht en ze zei maar even niks. Zelf wilde ze ook blijven zitten want ze wilde even rust. Rust van de drukte die alsmaar in het kamp heerste. Ze waste haar borst even en gaapte weer eens. Ze begon alweer moe te worden, daar kon ze helemaal niks aan doen. Ze werd de laatste tijd sneller moe en dat irriteerde haar een beetje. Ze sloot weer even haar ogen en zuchtte zelf even voordat ze ze weer opende. Ze zat ondertussen alweer half te doezelen.

Pantherface sloot zijn ogen even. Hij was eigenlijk wel benieuwd hoe het gevoel om vader te zijn zou zijn, maar daarvoor moest hij nog even wachten, maar hij had zo'n gevoel dat het gewoon geweldig zou zijn, want hij zou dan als hij kon bijna elke dag naar de nursery gaan, maar er waren nou eenmaal een paar dagen waarin hij te druk kon zijn, maar hij hoopte dat die er niet te veel zouden zijn, want hij wilde ook tijd voor Windflame en de kittens hebben, ook al wist hij ook dat hij nog dingen voor de clan moest doen en als de kittens apprentices zouden worden, zou hij zelfs dingen samen met hun kunnen doen, maar daar moest hij nog maar niet aan denken, want dat was nog aardig ver weg, eerst moesten de kittens nog geboren worden. Hij opende zijn ogen weer en staarde naar de lucht, waarom ging de tijd toch altijd zo snel als het gezellig was? Hij wilde juist dat de tijd dan langzamer ging, maar het leek dan juist altijd sneller te gaan en dat was iets dat hij liever niet wilde, ook al wist hij dat hij er niks aan kon doen.

Windflame wist dat hij elke dag zou langskomen, daar vertrouwde ze op. En niet alleen om de kits te zien maar ook voor haar. Ze snorde nog steeds zacht. Langzaam ging ze op haar zij liggen en zuchtte even. Langzaam ademde ze in en uit en sloot haar ogen even. Ze was nu best al moe maar wilde niet dat Pantherface dat merkte en terug wilde naar het kamp. Maar ze wilde nog niet terug naar het kamp, het was hier veel te mooi en vreedzaam. Als haar kittens oud genoeg waren zou ze ze ook hierheen mee naar toe nemen zodat ook zij deze rust konden meemaken. Ze keek naar Pantherface en knipperde rustig met haar ogen zonder een woord te zeggen. Ze kon simpelweg gewoon de woorden niet vinden om haar gevoelens te uiten. De zon scheen op haar vacht en ze keek naar de blauwe lucht. Ze liet elke gedachte uit haar hoofd vloeien en ontspande volledig.