So, that's it? {Ashdrizzle}

De poes had het nest even achter zich gelaten en had besloten een hapje te eten in het kamp. Ze moest haar leven weer oppakken, hoe stroef het nu dan ook ging, doorzetten zat nu eenmaal in haar bloed. Een klein muisje viste ze van de prooistapel en zat vlak bij de prooistapel, zodat ze een goed zicht had op de nursery. De laatste tijd had ze weinig contact met de rest van haar clan gehad. Aan de ene kant vond ze een beetje gezelschap wel fijn, maar aan de andere kant was ze toch ook wel graag alleen. Het was moeilijk voor haar, moeilijk om na alles wat gebeurd was de volgende stap te zetten en door te gaan zonder dat al het andere goed verwerkt was.

{Ashdrizzle}

Voor een keer in een paar dagen had hij een perfecte nachtrust achter zijn rug gehad. Met een goed humeur kwam hij de Warriors Den uit en gaf zijn grijsgestreepte pels een paar schoonmakende likken, om vervolgens op de prooistapel af te lopen en daar voor neer te ploffen en een vinkje op te pakken. De kater draaide zich met zijn rug naar de hoop toe en begon rustig te eten. Plots gleden zijn achterpoten weg en raakten ze iets anders aan. "Oh sorry." Zei hij terwijl hij zijn blik gewoon op zijn eten gericht had.