No one needs me ... I'm just air to everyone

Leopardpaw rende weg. Waarheen wist ze niet. Ze wilde weg van alle katten die ze kende. Niemand had haar nodig... Ze kon niks. Iedereen was beter af zonder haar. Misschien kon ze beter naar het Thunder path gaan en voor een monster springen. Dan was iedereen van haar af. Ze kwam aan bij een groot meer. Waar was ze? Ze snoof ze lucht op. Ze rook een rare geur, een onbekende geur. Was ze soms in Skyclan territory? Ze wist het niet, maar het boeide haar ook niet. Ze ging bij het meer zitten. Ze zag haar spiegelbeeld. Ze wilde het niet zien. Draco had gelijk ze was lelijk. Ze was een lelijk mormel en ze kon niks. Ze sloeg haar poot in het water. Haar spiegelbeeld verdween een traan gleed over haar wang en viel in het water er volgde meerdere tranen.

*Eerst Fernpaw en daarna Penguinpaw*

De ThunderClan leerling liep met een muis tussen zijn kaken langs het SkyClan territorium. Hij had al een tijdje voor de Clan zitten jagen vandaag en had veel prooi teruggebracht, maar nu wilde hij zelf eten. Uitgeput van de lange dag ging hij bij het Starlake zitten. Precies toen hij zijn tanden in de muis wilde zetten merkte hij een andere kat op. Hij keek haar kant op en merkte dat het Leopardpaw was. Hey... Hij kende haar! Zij was de kat die wegrende bij het gevecht! Hij liep naar haar toe. Ze zag er niet heel vrolijk uit, om het op z'n zachtst uit te drukken. Hij ging naast haar zitten en liet de muis vallen. 'Hey, wat doe jij hier?' vroeg hij, in een miserabele poging haar wat te kalmeren.

Leopardpaw zag vanuit haar ooghoeken dat er een kat naar haar toe kwam lopen. Ze herkende de kat als Fernpaw. 'Hey, wat doe jij hier?' vroeg Fernpaw. Ze wilde de kater niet aankijken. Ze wilde hem geen trauma bezorgen, omdat ze zo lelijk was. "Ga maar weg. Ik ga zo wel naar het Thunder path en gooi mezelf voor een monster... Is iedereen van me af." zei Leopardpaw. En weer rolde er een paar tranen over haar wangen. De tranen landde in het water. Leopardpaw hoopte maar dat Fernpaw weg zou lopen. Waarom zou hij eigenlijk blijven? Om haar misschien te beledigen en te zeggen hoe onbelangrijk ze was... Want een andere reden had hij niet echt.

Fernkit' schreef:

Fernpaw keek de poes vreemd aan toen ze haar gezicht verborg. "Ga maar weg. Ik ga zo wel naar het Thunder path en gooi mezelf voor een monster... Is iedereen van me af." Nu kreeg hij pas echt een 'freaked out' uitdrukking op zijn gezicht. 'Waar heb je het over?' mauwde hij. 'Waarom zou je dat doen? Volgens mij ben je een prima apprentice. Er is niks mis met je, voor zover ik weet' hij gaf haar kop een duwtje met zijn poot zodat ze hem recht aankeek. Wow, lekker subtiel, Fern dacht hij bij zichzelf. Way to help someone with depression, niet dus. hij schudde de negatieve gedachte van zich af en keek haar aan. 'De Clan heeft meer krijgers nodig. Je lijkt een prima kanidaat' glimlachte hij.

Waar heb je het over?' vroeg Fernpaw. 'Waarom zou je dat doen? Volgens mij ben je een prima apprentice. Er is niks mis met je, voor zover ik weet' zei Fernpaw. Fernpaw duwde met zijn poot tegen zijn kop aan zodat Leopardpaw heb recht aankeek. "Ik heb geen eens een mentor omdat niemand me wil. En ik kan niks dus ik kan beter dood zijn. Mijn ouders hebben me vast niet voor niks achter gelaten. Ze zagen al dat ik een mislukkeling ben." zei Leopardpaw en ze keek weer naar beneden. "En je aanpak was trouwens niet echt subtiel..." vervolgde Leopardpaw. Ze keek weer naar het meer. Ze dacht aan haar ouders. Ze wist niks van ze... Ze hadden waarschijnlijk al meteen gezien dat ze een mislukkeling was. En hadden haar achtergelaten in de Thunderclan.

De leerling keek zenuwachtig naar de poes. Oh gosh, daar kwam het. Hij had zeker weten iets verkeerds gezegd. "Ik heb geen eens een mentor omdat niemand me wil. En ik kan niks dus ik kan beter dood zijn. Mijn ouders hebben me vast niet voor niks achter gelaten. Ze zagen al dat ik een mislukkeling ben." Hij trok een vragend gezicht. 'Wat maakt dat nou uit? Je zal vast binnenkort wel een mentor krijgen. Geen reden om je een mislukkeling te voelen' mauwde hij. "En je aanpak was trouwens niet echt subtiel..." vervolgde Leopardpaw. Fernpaw keek beschaamd weg. Ai, dat had hij zelf ook al door. 'Sorry... Ik ben slecht in het helpen van anderen. Maar echt, denk niet dat de Clan beter af is zonder jou, want dat is niet waar' mauwde hij. Hij deed zijn staart om haar heen in een poging haar rustiger te maken. 'Wil je anders iets eten?' hij schoof de muis naar haar toe.

Wat maakt dat nou uit? Je zal vast binnenkort wel een mentor krijgen. Geen reden om je een mislukkeling te voelen' zei Fernpaw. Waarom was hij zo lief voor haar? 'Sorry... Ik ben slecht in het helpen van anderen. Maar echt, denk niet dat de Clan beter af is zonder jou, want dat is niet waar' zei Fernpaw en hij sloog zijn staart om haar heen. Er ontplofte een bom van vlinders in de buik van Leopardpaw. Was ze verliefd op fernpaw? Wil je anders iets eten?' vroeg Fernpaw terwijl hij een muisje naar haar toe schoof, daardoor schrok ze op uit haar gedachte. "Nee, ik heb geen honger maar wel bedankt voor het aanbod." antwoordde Leopardpaw. "Fernpaw waarom ben je zo lief voor me? Ik ben een stomme, lelijke poes. Geen redenen om lief tegen me te doen dus." zei ik. Ik keek Fernpaw afwachtend aan met mijn heldere blauwe ogen.

Leopardpaw keek naar hem. "Nee, ik heb geen honger maar wel bedankt voor het aanbod." antwoordde ze. Fernpaw haalde zijn schouders op. 'Geen probleem' glimlachte hij. "Fernpaw waarom ben je zo lief voor me? Ik ben een stomme, lelijke poes. Geen redenen om lief tegen me te doen dus." vroeg de she-cat plotseling. Fernpaw keek haar verbaasd aan, maar grijnsde toen. 'Ik vind het niet prettig om anderen zo verdrietig te zien... Ik wil je graag helpen. Trouwens, maak jezelf niet wijs dat je stom en lelijk bent want dat is niet zo' mauwde hij tegen haar.

'Geen probleem' zei Fernpaw en hij glimlachte. 'Ik vind het niet prettig om anderen zo verdrietig te zien... Ik wil je graag helpen. Trouwens, maak jezelf niet wijs dat je stom en lelijk bent want dat is niet zo' zei Fernpaw. "Dankje, alleen..." ze stopte even met praten. "Er spoken al heel lang vragen in mijn hoofd rond. Ik wil graag weten wie mijn ouders zijn en waar ze nu zijn." zei ze en ze zuchtte. Ze staarde in de verte. Waren haar ouders misschien dood? Of hadden ze haar gewoon achter gelaten? Ze wist het niet... "Maar, misschien kun je beter gaan... Je verdoet je tijd hier." zei ze. Ze wilde liever niet dat hij weg ging maar ze wilde niet dat hij zich verplicht voelde om bij haar te blijven.

Penguinpaw had alles van het gevecht gezien. Ze rende achter haar vriendin aan. Foxdung, waar was ze heen. Na een tijd zoeken zag ze haar bij het meer zitten met een Fernpaw. Ze had hem wel is bij het kamp gezien, maar persoonlijk kent ze hem niet. 'Sorry dat ik zo laat ben, was de weg kwijt. Wacht, zijn jullie een stelletje? Oelala', zei Penguinpaw en keek lief naar de 2 katten. Fernpaw had een staart om Leopardpaw heen. Wat schattig, dacht ze.

"Er spoken al heel lang vragen in mijn hoofd rond. Ik wil graag weten wie mijn ouders zijn en waar ze nu zijn." zei ze en ze zuchtte. Fernpaw bewoog kort zijn staart op en neer, afwachtend op het volgende wat de poes zou zeggen. "Maar, misschien kun je beter gaan... Je verdoet je tijd hier." vervolgde Leopardpaw. 'Nee bedankt' glimlachte de zwart-witte kater. 'Ik kan maar beter een oogje in het zeil houden voor het geval je rare dingen doet. Dat willen we natuurlijk niet' Ugh, wat had hij de laatste tijd? Vreselijk was hij met het helpen van anderen. Hij bedoelde het goed maar zei precies de verkeerde dingen, dacht hij dan. Plots verscheen er een andere kat. Dat was... Penguinpaw, toch? Hij keek haar verbaasd aan met zijn ambergele ogen. 'Sorry dat ik zo laat ben, was de weg kwijt. Wacht, zijn jullie een stelletje? Oelala' zei de poes. Fernpaw lachte. 'Oh hoi Penguinpaw! Nee, we zijn geen stelletje. We zitten hier gewoon te praten' mauwde hij. Fernpaw voelde dat hij rood werd onder zijn vacht van schaamte. Fijn, zag zijn gedrag er dus zo idioot uit?

'Nee bedankt' zei Fernpaw en hij glimlachte. 'Ik kan maar beter een oogje in het zeil houden voor het geval je rare dingen doet. Dat willen we natuurlijk niet' zei Fernpaw. Leopardpaw lachte. "Als jij dat wilt." zei Leopardpaw. 'Sorry dat ik zo laat ben, was de weg kwijt. Wacht, zijn jullie een stelletje? Oelala', zei Penguinpaw die achter Fernpaw en Leopardpaw stond. Leopardpaw schrok zich half dood toen ze de stem van haar vriendin hoorde. Met een ruk draaide ze zich om. Voordat ze kon antwoordde op de vraag van Penguinpaw deed Fernpaw dat al. 'Oh hoi Penguinpaw! Nee, we zijn geen stelletje. We zitten hier gewoon te praten' zei Fernpaw en Leopardpaw zag dat hij zich schaamde. "Ook echt iets voor jou om de weg kwijt te raken." zei Leopardpaw lachend tegen haar vriendin. "En nee, we zijn geen stelletje we waren gewoon aan het praten gewoon." zei ze tegen Penguinpaw. Ze voelde dat haar wangen een beetje rood werden. Hopelijk zag niemand het. "Kom je erbij zitten?" vroeg ze aan haar vriendin. Ze was blij dat haar vriendin er was. Maar ze hoopte maar dat haar vriendin geloofde dat ze niks met Fernpaw had. Niet dat ze dat niet wilde. Wacht wat? Dacht ze dat nou echt? Leopardpaw stopte de gedachte weg en wachtte rustig op een antwoord van Penguinpaw. Haar staart zwiepte een beetje zenuwachtig heen en weer.

Leopardpaw is in de war xD

'Oh hoi Penguinpaw! Nee, we zijn geen stelletje. We zitten hier gewoon te praten' antwoordde Fernpaw. Ze zag duidelijk dat hij zich schaamde. "Ook echt iets voor jou om de weg kwijt te raken." zei Leopardpaw lachend. "En nee, we zijn geen stelletje we waren gewoon aan het praten gewoon." zei ze er snel achteraan. Jaja, dacht Penguinpaw. Ze zag dat Leopardpaw een beetje rood werd. "Kom je erbij zitten?" vroeg Leopardpaw. 'Ja hoor', antwoordde Penguinpaw en ging naast haar vriendin zitten. Ze keek Leopardpaw aan met een blik van: Je vind hem echt wel leuk.

FERNPAW
De poes leek dit echter niet op te merken, of dat dacht hij dan toch. Hij ging snel enkele centimeters van zijn clangenoot afzitten, het zou nogal akward zijn als Penguinpaw zou blijven volhouden dat er iets tussen hen was. Fernpaw was zelf zeker nog niet klaar om iets serieus met een poes te hebben, nee bedankt! Hij vond ze leuk, maar als er iets meer dan vrienden zou ontstaan zou hij zeker weten heel erg zenuwachtig worden in het bijzijn van die kat. Dus nee bedankt. "Ook echt iets voor jou om de weg kwijt te raken." zei Leopardpaw lachend. "En nee, we zijn geen stelletje we waren gewoon aan het praten." Fernpaw knikte instemmend op haar woorden. 'Inderdaad.' Hij merkte op dat leopardpaw een beetje rood werd. Waarschijnlijk was alles voor haar net zo ongemakkelijk als voor hem. "Kom je erbij zitten?" vroeg de poes aan Penguinpaw. 'Ja hoor' was het antwoord van de gevlekte poes. Fernpaw keek hen beiden aan. 'En... Hoe gaat het met jou?' mauwde hij om de conversatie op een beter spoor te brengen.

{laat, sorry xD ik was nieuw plaatje voor sheet aan het zoeken. What do you think?}

'Ja hoor', zei Penguinpaw. Leopardpaw zag dat Penguinpaw haar aan keek met een blik van: Je vind hem echt leuk. Leopardpaw rolde met haar ogen ze was nog niet toe aan een relatie. Ze zat nu in de put en ze wilde niemand met haar problemen opzadelen. 'Inderdaad.' zei Fernpaw instemmend toen Leopardpaw uitlegde dat ze alleen maar aan het praten waren. 'En... Hoe gaat het met jou?' vroeg Fernpaw. Hij wist al hoe het met haar ging dus Leopardpaw antwoordde niet. Ze staarde een beetje voor haar uit en haar gedachte dwaalde al snel weer af naar haar ouders. Hadden haar ouders ook zo'n vacht als haar? Misschien was ze wel een half-clan kat... Misschien was haar vader een kater van een andere clan die was omgekomen bij een gevecht en haar moeder dacht teveel aan hem als ze haar zag dus is ze weg gegaan. Dat kon het zijn! "Jongens, willen jullie helpen mijn ouders te gaan vinden? Ik had net een idee in mijn hoofd en dat kan het misschien wel zijn..." zei Leopardpaw en ze stopte even met praten. "Misschien was mijn vader een kater van een andere clan die was omgekomen bij een gevecht en mijn moeder dacht teveel aan hem als ze mij zag en dus is ze weg gegaan." legde ze uit. "Kan dat het zijn?" vroeg ze.

Super leuk kader!

'Inderdaad.' zei Fernpaw nog toen Leopardpaw zei dat ze aan het praten waren. 'En... Hoe gaat het met jou?' vroeg Fernpaw omdat het al een tijd stil was. Leopardpaw reageerde niet.'Goed hoor. Alleen beetje pijn aan mijn hoofd. Ik raakte de weg kwijt doordat met mijn hoofd tegen de boom aankwam', antwoordde Penguinpaw. Jongens, willen jullie helpen mijn ouders te gaan vinden? Ik had net een idee in mijn hoofd en dat kan het misschien wel zijn..." zei Leopardpaw. "Misschien was mijn vader een kater van een andere clan die was omgekomen bij een gevecht en mijn moeder dacht teveel aan hem als ze mij zag en dus is ze weg gegaan." zei ze erachteraan. "Kan dat het zijn?" vroeg ze aan ons. 'Ik denk dat dat wel kan. Maar hoe wil je je ouders gaan vinden?' vroeg Penguinpaw aan Leopardpaw.

Onderwerp: Re: No one needs me ... I'm just air to everyone