Oswald Tips zat op het muurtje, maar stond toen op en sprong naar beneden om naast het muurtje te gaan zitten. Hij ontdekte echter dat daar alleen schaduw was, dus sprong hij toch maar weer omhoog. Hij hoopte dat niemand zijn besluiteloosheid had gezien. Besluiteloosheid paste niet bij een heer, die maakte altijd meteen de juiste keuzes. Ook over wat de beste plek was om te zitten. De reden van Tips' twijfel: zonneschijn en een koude wind. Op het muurtje zat hij in de zon, maar had ook de wind vrij spel. Onderaanhet muurtje zat hij beschut, maar ook beschut tegen de zon, waardoor het daar toch kouder was. Hij was blij met zijn zwarte vacht, die, naast dat hij prachtig kon glanzen, ook fijn snel opwarmde in de zon, zelfs al scheen die niet zo sterk. Hij was blij dat het tenminste niet bewolkt was, zoals gisteren en eergisteren en de dag daarvoor. Tips keek naar beneden en zag Berry Jones de merel over het tuinpad rondscharrelen, op zoek naar... wat hij ook at. Wormen, of zoiets. Tips was blij dat hij geen merel was, maar een kat met Beth Pendle als baasje. Al met al had hij dus heel wat redenen om blij te zijn. Het enige minpuntje was dus die wind, maar daar kon hij zich nog wel overheen zetten. Hij was tenminste blij dat het geen bladkaal meer was. Hij knipperde loom met zijn ogen en zag toen een kat door zijn straat lopen. Rustig stond hij op en liep met toch wel enigszins statige passen (al zei hij het zelf) naar het uiteinde van het muurtje. Hij hoopte dat de kat ook een reden zou zijn om blij te zijn, en niet zo'n onvriendelijke boskat. Niet dat alle boskatten onvriendelijk waren, hij kende genoeg aardige eenlingen en er was zelfs een Elitekat waar hij nog steeds over twijfelde. Maar er waren er ook genoeg die weinig beleefd waren tegen oude huiskatten.