I Can't forget this place (Draco)

De wind ging langs haar vacht, zoals vaak bleef de wind er voor altijd. Ze liep over een paar paden, waar ze niet zou mogen komen maar ze moest voor schuld zorgen. Disasterpaw wilde dat sommige zouden boeten, ze is vaak niet op wraak uit maar ze ergerd zich zo erg aan iemand dat ze dit gewoon wilde doen en waar kon je anders katten zoeken die de schuldigen gaan opzoeken. Natuurlijk vond je katten die wraak wilden in de Bloodclan en daarom was dit de beste plek om even los te gaan, even weg van een lief poesje spelen en door gaan naar het ruigen. Ze liep over een paar tegels heen alleen bleef er weinig om haar heen, deze keer waren de tweebenige nergens te bekennen. Ze ging een zij straat in, ook hier was niks te bekennen. Eigenlijk maakte ze zich helemaal niet druk, ze vermoorde en vermoorde dag in en uit en soms verwonden want ze wilde persé dat het nieuw werd rond gebracht naar een leider of zo. Op haar gezicht verscheen een grimas, ze keek omzich heen en bleek een death end te zijn van het straatje. Disasters ogen tuurde rond en ze besloot om hier even te blijven zitten, even zich los laten komen van deze zaken die ze nog wilde verrichte in het leven.

Geïrriteerd sloeg hij zijn klauwen in de hand van de twoleg, waarom dachten ze altijd dat hij aaibaar was? Oké, hij had een pluizige, witte, zachte en mooie vacht maar dat maakte hem nog niet aaibaar. Met een arrogante grijns keek hij de twoleg na, die had nu in ieder geval iets geleerd. Met zijn staart hoog opgeheven wreef Draco langs een bankje, zo nu wisten ze dat dit zijn gebied was. Even nam de young-one de tijd om zijn vacht te wassen toen hij hij elegant door. De volgende twoleg die verscheen ontweek hij zorgvuldig, deze zag er iets te gevaarlijk uit. Om precies te zijn, hij had een mes in zijn hand en aan zijn riem een grote hond. Niet dat Draco bang was, ofzo, maar honden waren gewoon een beetje irritant. Met een grijns liet hij zijn grijze ogen over de steeg waar hij was beland gaan. Zijn blik viel op een gevlekte poes aan het eind van de straat. Ze leek net wat jonger dan hij was en de witte kater besloot de uitdaging aan te gaan. Na een arrogante blik op zijn gezicht te laten verschijnen sprong hij op een hek dat niet al te hoog was. Zijn lichtgrijze poten voorzichtig op het hek plaatsend liep hij naar de poes, tot ze hem opmerkte. Nog steeds arrogant ging hij op een uitstekende paal zitten. 'Draco Malfoy is de naam, wie ben jij poesje?' begon hij het gesprek, dat nog interessant kon worden.

Ze liep rustig over deze straten van deze tweebenige, stink beesten. Ze nam even de tijd om heen en weer te kijken, ze had een vreemd gevoel maar ook weer niet. Meestal zou ij het verrassende aanval doen maar kennerlijk hadden er al veel het bij haar geflikt, ze staarde naast zich waar op een hek een arrogante kater liep met een grote grijns. Uiteindelijk na een lange tijd ging deze kater uitgestrekt over een paal liggen, ze zou willen zeggen 'en wat doet hier een kittypet, zo wat moet je moron'. Ze nam de tijd om te wachten wat deze kater te vertellen had, 'Draco Malfoy is de naam, wie ben jij poesje?' begon de kater met dit gesprek. Ze keek hem aan in zijn arrorgante blik sprong ze onverwacht ook op het hek en kwam ze dichtbij Draco waardoor ze bijna zijn neus op de hare kon voelen, ze boog wat meer naar voren. "Zo wat wilt een moron zoals jij van me? Alleen mijn naam?" maiuwde ze met een grimmas en ontblote haar klauw en zette die onder de kin van deze Draco, ze leunde wat meer naar voren en sprak "mijn naam is Dis de duivel hetzelf in levende leiden." miauwde ze op een enge toon. Ze keek hem rustig aan en likte over haar lange tanden heen, ze lachtte even en staarde hem aan. Ze ging liggen en likte een van haar poten af die nog onder het oude bloed zat van de vorige slachtoffer, ze keek hem aan met een vreemde blik en nam kort de tijd voor haar vraag. "ben je vriendloos?" vroeg ze ineens en likte haar poot veder af, "want voor een Bloodclanner ben je nogal..." Ze keek hem even aan. Ze had geen zin om echt als zichzelf te doen zo ze pikte haar riverclanner rol in. "slapjes." maakte ze haar zin af en probeerde zo min mogelijk te lachen maar wel te laten zien dat ze zelf niet echt verdacht leek voor een gevecht.

Zijn haren gingen langzaam omhoog toen de poes dichterbij kwam. Ze bracht haar neus vlak bij de zijne en begon te praten. "Mijn naam is Dis de duivel hetzelf in levende leiden." De witte kater spande zijn spieren toen hij de klauw van de poes in zijn keel voelde. Grommend trok hij zijn lippen op terwijl de poes door ging met praatten. De volgende vraag veraste hem al liet hij dat ook niks blijken. 'Ik ben niet slap' siste hij met op elkaar geklemde kaken. De riverclanner werkte hem op zijn zenuwen. Zijn klauwen doorboorden het hout van het hek en lieten duidelijke afrukken achter toen hij ze eruit trok. Draco was de poes zat maar kon haar niet hier op het hek aanvallen. Het voordeel was dat de poes hem ook niet kon aanvallen aangezien ze dan beidde zouden vallen. Dit keer was hij de gene die de poes irriteerde door zich dicht tegen de poes aan te drukken. Dis? als ze zo heette straalde een soort zekerheid uit maar als je die negeerde was ze maar een poes. Bovendien was ze jonger en geen Bloodclanner al zou ze zich daar vast wel thuisvoelen. 'Volgens mij ben jij het slappe poesje.'

Onderwerp: Re: I Can't forget this place (Draco)