Little paradise in a death place. (OPEN)

De grijze poes liep sluipend over de koude grond, een kleine rilling trok door haar rug en ze besloot even te gaan zitten. Waarom had ze het nu zo koud? Beetle boog zich voorover om haar pootjes te likken toen ze een geluid hoorde. De poes spitste haar grijze oortjes om beter te kunnen luister, het geluid klonk als... als water? Met een verbaasd gezicht sloop ze richting het geluid, ze bevond zich toch niet naast Riverclan? Nee, daar had ze wel op gelet. Ze boog zich voorover om door een paar struikjes te kruipen, het geluid kwam daar duidelijk vandaan. Toen de kattin een paar stappen op het gebied achter de struikjes had gezet, wist ze al dat ze een bijzonder plekje had ontdekt. Een grote grijns verscheen op haar snoetje toen ze even rond keek. Overal stonden bloemen, van rozen tot madeliefjes. Tussen het gras door kabbelde een klein beekje, en daar om heen stonden twee bomen, allebei met goud rode bladeren. De open plek zelf was heel klein, maar het was genoeg om de dag door te brengen bedacht ze zich. Met een voldaan gevoel liep de grijze apprentice naar het beekje, haar weerspiegeling liet een vrolijke jonge poes zien. Snel petste ze het water, ze zag zichzelf liever niet.

OOC; OPEN

Lightningpaw was een poes aan het achtervolgen. Waarom wist hij eigenlijk niet hij verveelde zich gewoon. De Shadowclan was zo saai. Hij was van plan om binnenkort het Shadowclan territory uit te gaan. Even weg van deze saaie clan. Gewoon even een bezoekje brengen aan andere clans. Hij volgde de poes en ze ging zitten op een plek met kleurige bloemen en een beekje. De poes petste met haar poot in het water. "Hou je niet van je eigen spiegelbeeld?" vroeg Lightnignpaw en hij ging naast de poes zitten. Hij krulde zijn staart om zijn poten. Hij keek naar zijn spiegelbeeld met zijn kille grijze ogen. Hij wachtte rustig op een antwoord van de poes.

"Hou je niet van je eigen spiegelbeeld?" Geschrokken keek Beetlepaw om. Er zat een kleine kat naast haar, hij leek bijna wel een kitten zag ze, maar toch gomte ze hem ouder, ongeveer even oud als haar. "Wat? Wie ben jij? Hoe kom je hier?" snauwde ze de kater toe, was hij haar gevolgd? De poes had nou niet bepaald zin in gezelschap, daarbij had ze ook gedacht dat dit haar geheime plekje zou worden. Niet dus.

De poes draaide zich geschrokken om. "Wat? Wie ben jij? Hoe kom je hier?" snauwde de poes. "Ik volg je al de hele tijd dat je dat niet merkte." zei Lightningpaw kalmpjes. Hij was kleiner dan de poes en daar ergerde hij zich heel erg aan. Hij was kleiner dan alle katten van zijn leeftijd. Hij hoopte dat hij snel zou gaan groeien. Hij keek de poes aan met zijn kille grijze ogen. "Hou je soms niet van gezelschap?" vroeg hij aan de poes. Hij was haar nooit in het kamp tegen gekomen dus hij wist haar naam niet.

"Ik volg je al de hele tijd, dat je dat niet merkte" Zei de kater kalmpjes. Boos keek Beetlepaw hem aan, niet merkte? Deze kleine donder was blijkbaar erg goed in sluipen. Helaas. De poes gromde alleen wat en keek weer naar het water, niet boos worden Beetlepaw. hij bedoelt het niet slecht. Herinnerde ze zichzelf. "Hou je soms niet van gezelschap?" De kleine apprentice keek haar aan met een kille blik, wat wilde hij nou? Ruzie? Maar was ze graag met gezelschap? Of was ze liever alleen? Ze wist het zelfs niet eens, ze vond gezelschap wel leuk, maar dan meer om met andere te dollen niet als vrienden ofzo. "Ik hou van gezelschap, maar op mijn manier" De kattin klapte haar nagels uit hield haar gezicht recht voor de kater, zodat ze bijna elkaar neus aan raakte. "En jij bent nou niet echt mijn manier" Siste ze zachtjes in zijn gezicht, haar poten klauwde de grond. Haar nagels nog steeds uitgeklapt, heerlijk om zo een beetje kleine katers te pesten.

"Ik hou van gezelschap, maar op mijn manier" zei de poes en hield haar gezicht recht voor dat van Lightningpaw. Ze had haar nagels uitgeklapt. "En jij bent nou niet echt mijn manier" siste de poes. Lightningpaw moest moeite doen om niet te lachen. Dacht dit poesje nou echt dat hij bang voor haar was? Lightningpaw klapte zijn scherpe nagels uit. "Ik ben niet bang voor jou poesje." zei hij met een kille stem. Hij keek de poes afwachtend aan. Hij wist niet of ze poes hem ging aanvallen maar als ze dat deed zou ze er spijt van krijgen.

Hij had de twee al een tijdje bekeken en het was blijkbaar onmogelijk dat de twee geen ruzie zouden krijgen. Hij stapte de struiken uit en ging tussen de twee in zitten. "Jullie zouden elkaar toch niet gaan aanvallen, hé? Iemand uit je éígen clan?" Miauwde Snakefang zoet maar toch kil, en hij zond beide katten een dreigende blik. "Want dan... zou er natuurlijk iemand moeten ingrijpen." Hij klapte zijn nagels uit en bekeek ze één voor één, om erachter te komen dat ze allemaal al scherp geveild waren. Toch ging hij voor het effect eventjes met zijn nagels over een steen heen, wat een schrapend geluid maakte. "Ah, ik ben omringd door idioten." Miauwde hij zachtjes, maar zodat het voor beiden toch hoorbaar was.

"Jullie zouden elkaar toch niet gaan aanvallen, hé? Iemand uit je éígen clan?" zei een kater die opeens uit de bosjes kwam. Lightningpaw bekeek de grote kater. "Ik zou nooit iemand uit mijn eigen clan aanvallen." zei Lightningpaw. Niet dat hij dat meende. "Want dan... zou er natuurlijk iemand moeten ingrijpen." zei de kater en hij klapte zijn nagels uit. De kater bekeek ze een voor een om te kijken of ze wel scherp genoeg waren. De kater haalde zijn nagels over een steen heen en dat veroorzaakte een schrapend geluid. "Ah, ik ben omringd door idioten." zei de kater. "Vertel mij wat." zei Lightningpaw met een blik op de poes. "Maar jij lijkt me wel leuk. Iemand die niet bang is om te vechten." zei Lightningpaw tegen de kater. Hij kon maar beter aardig doen tegen deze kater. Hij wilde geen klauw in zijn vacht.

Vergeten antwoord te geven op de vraag ^^"

The Common Gentleman.

Beetlepaw rolde har ogen, wat nu weer. De kater was prima, maar dat kleine opdondertje werkte haar op de zenuwen. "Ik zou nooit iemand uit mijn clan pijn doen! Was gewoon een beetje aan het dollen met deze kleine kitten hier" Ze keek met een koude blik naar de andere apprentice, daarna liet ze haar blik weer naar de oudere kat gaan. "Ik zocht alleen maar een plek om alleen te zijn..."Fluisterde de poes en keek weer in haar refelctie, moest dit altijd bij haar gebeuren? Altijd!? De kattin liet een zucht uit haar lippen ontsnappen en keek de kater aan, ze negeerde de kleine apprentice totaal. "Het spijt me en ik zou het noooooit meer doen"Dramde ze op een vervelende toon, konden ze nu allebei alsjeblieft gewoon weg gaan? Ze had al genoeg dingen aan haar hoofd.

thank you Sarah!

- this is Snakefang -

Hij hoorde zuchtend en steunend de twee katten aan. "Jongens, jongens. Jullie hoeven je helemaal niet te verontschuldigen bij mij natuurlijk... Ik bedoel, als jullie vechten en het lekt uit, dan moeten jullie je verontschuldigen bij onze geliefde Shrewstar." Het was zeer.. Amuserend, dat allebei de katten hem leken te mogen en toch wat bang voor hem leken. Tuurlijk, hij was ook erg intimiderend, maar hij had vooral van de poes niet verwacht om zulke heftige excuses te krijgen. "Maar wees gerust. Ik zal jullie het ontvlooien van de Elders besparen, dit blijft ons geheimpje. Als," vervolgde hij met een sluwe blik op de twee kittens "Jullie niet gaan vechten. Want dat zouden we niet willen, toch? Nou, schudt elkaar de poot en ga maar samen jagen of zoiets. Hebben jullie al een mentor?" zei hij met een wegwerpgebaar met zijn poot. Oh wat was het toch leuk om katten helemaal om je nagel heen te wikkelen.

Beetlepaw keek de warrior met op getrokken wenkbrauwen aan. "Vechten? Ik heb toch net gezegd dat ik dat nooit zou doen! Al maakt dit kleintje het wel moeilijk." zei ze sissend. Koppig stond de poes op en liep een eindje verder weg. Daar wilde ze NIET bij horen. "Hebben jullie al een mentor?" Langzaam draaide Beetle zich om naar de kater "Nee, natuurlijk niet! Anders zou ik nooit mijn tijd hier verdoen" Ze klonk al wat kalmer, gelukkig boosheid had ze nu niet nodig. Doods staarde ze naar de kleine apprentice ze zou hem maar al te graag het riviertje in duwen, maar dat kon ze niet maken. Respect tonen voor je mede clangenoten was een van de standaard regels, en daar zou ze zich aan houden ook.

De poes zei wat tegen de kater maar dat interesseerde Lightningpaw niet echt. "Jongens, jongens. Jullie hoeven je helemaal niet te verontschuldigen bij mij natuurlijk... Ik bedoel, als jullie vechten en het lekt uit, dan moeten jullie je verontschuldigen bij onze geliefde Shrewstar." zei de kater. Lightningpaw keek de kater boos aan. "Maar wees gerust. Ik zal jullie het ontvlooien van de Elders besparen, dit blijft ons geheimpje. Als," zei de kater met een sluwe blik. "Jullie niet gaan vechten. Want dat zouden we niet willen, toch? Nou, schudt elkaar de poot en ga maar samen jagen of zoiets. Hebben jullie al een mentor?" vroeg de kater. "Vechten? Ik heb toch net gezegd dat ik dat nooit zou doen! Al maakt dit kleintje het wel moeilijk." zei de poes sissend. "Nee, natuurlijk niet! Anders zou ik nooit mijn tijd hier verdoen" vervolgde de poes. "Moet ik haar poot schudden? Alsjeblieft doe me dat niet aan dan krijg ik allemaal ziektes van haar." zei Lightningpaw. Hij keek de poes met een kille blik aan. Hij ging nooit haar poot schudden. Hij wilde geen ziektes. "En ik heb een soort van mentor." vervolgde Lightningpaw.

- Dit is weer Snakefang -

Hij keek de twee met een grijns aan. "Dus Shrewstar heeft jou," hij wees naar de poes, "geen mentor gegeven en jou," hij wees naar het katertje "een soort van mentor gegeven? Tut tut tut," Zei hij, met een medelevende stem. Dit ging precies zoals hij het wilde. "Misschien moeten jullie dan een les van mij krijgen?" Hij negeerde de kleine toen hij begon over ziektes. "Ik kan jullie leren jagen, klimmen, rennen... En natuurlijk vechten! Maar dan moeten jullie mij belóven om dit aan niemand te vertellen hé? Want dan ga ik jullie trainen op mijn eigen maniertje, zodat jullie de beste worden van ALLE apprentice's!" Hij wachtte geduldig af op het antwoord van de twee. Natuurlijk willen ze de beste zijn.

"Dus Shrewstar heeft jou," zei de kater en hij wees naar de poes. "geen mentor gegeven en jou," zei hij en hij wees nu naar Lightningpaw. "een soort van mentor gegeven? Tut tut tut," zei de kater met een medelevende stem. "Ik kan jullie leren jagen, klimmen, rennen... En natuurlijk vechten! Maar dan moeten jullie mij belóven om dit aan niemand te vertellen hé? Want dan ga ik jullie trainen op mijn eigen maniertje, zodat jullie de beste worden van ALLE apprentice's!" zei de kater. "Kun je mij leren vechten? Mijn soort van mentor leert me alleen maar jagen, zo saai..." zei Lightningpaw. "En natuurlijk vertel ik het aan niemand." vervolgde hij. Hij wilde heel graag leren vechten. En hij wilde graag dat deze kater hem trainde. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg hij aan de kater. "En hoe heet jij eigenlijk?" vroeg hij aan de poes.

"Kun je mij leren vechten? Mijn soort van mentor leert me alleen maar jagen, zo saai..." zei de apprentice. Snakefang keek gemaakt geschokt. "Of ik jou kan leren vechten? Túúrlijk kan ik dat! Ik kan goed vechten ik ken zelfs mijn eigen techniekjes." "En natuurlijk vertel ik het aan niemand." Vervolgde de kleine en een grijns doorbrak het gezicht van Snakefang. "Mooi." Was zijn simpele antwoord. De apprentice vroeg weer verder. "Hoe heet je eigenlijk? En hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg de apprentice en Snakefang grinnikte. "Ik ben Snakefang, je mag me ook gewoon Snake noemen, als je dat graag wilt. En wat is jouw naam?" Vroeg hij, terwijl hij met een nagel in de buik van de apprentice prikte.

"Of ik jou kan leren vechten? Túúrlijk kan ik dat! Ik kan goed vechten ik ken zelfs mijn eigen techniekjes." antwoordde de kater. "Wat voor techniekjes?" vroeg Lightningpaw nieuwsgierig. "Mooi." zei hij toen Lightningpaw zei dat hij het aan niemand ging vertellen. "Ik ben Snakefang, je mag me ook gewoon Snake noemen, als je dat graag wilt. En wat is jouw naam?" vroeg Snakefang terwijl hij met zijn nagel in Lightningpaw's buik prikte. "Mijn naam is Lightningpaw." zei Lightningpaw. Lightningpaw sprong op zij zodat Snakefang niet meer in zijn buik kon prikken. "Wanneer wil je me leren vechten?" vroeg hij aan Snakefang. Hij wilde heel graag leren vechten.

Wat nu dan weer, deze kater bood haar een training aan? Samen met dat kleine scharminkel? VOOR GEEN GOUD. "Ik heet Beetlepaw" Zei ze kalm maar ongeïnteresseerd. "En nee ik wil niet deelnemen aan jou training, ik wacht rustig af tot ik een echte mentor heb."Koppig hield ze haar hoofdje ferm de lucht in, ze zou echt niet gaan trainen met die kleine snotneus die dacht dat hij heel wat was. De poes zuchtte en keek op naar de kater. "Hoe weet ik dat je ons niet gewoon voor de gek houd?" Ze zou dan misschien niet meedoen aan de training, maar ze zou het ook lullig vinden als Lightningpaw aan iets mee deed wat nergens op sloeg, misschien lokte de kater hun wel in een val. "Je mag dan wel klein zijn, maar je lijkt me ook een slimme apprentice" Fluisterde ze tegen de kleine kat. "Je moet hem niet meteen vertrouwen hoor, eerst ondervragen."

"Ik heet Beetlepaw" zei de poes. Aha dat was dus haar naam. "En nee ik wil niet deelnemen aan jou training, ik wacht rustig af tot ik een echte mentor heb." zei beetlepaw. "Hoe weet ik dat je ons niet gewoon voor de gek houd?" zei beetlepaw. Daar kon de poes een punt hebben. Maar ja, een beetje training kon toch geen kwaad? En als de kater hun voor de gek hield kwamen ze daar snel genoeg achter. "Je mag dan wel klein zijn, maar je lijkt me ook een slimme apprentice" fluisterde Beetlepaw tegen hem. "Je moet hem niet meteen vertrouwen hoor, eerst ondervragen." zei ze. "Tuurlijk herinner me er maar weer eens aan dat ik klein ben. Maar als we meedoen zien we meteen of hij ons voor de gek houd en dan verlinken we hem toch bij Shrewstar." fluisterde Lightningpaw zachtjes tegen Beetlepaw. Zo zacht dat alleen zij het kon horen. Snakefang kon het gemeen spelen maar dat kon hij ook.

"Mijn naam is Lightningpaw." De kleine was enthousiast. Geweldig! "Wanneer wil je me leren vechten?" Voordat hij antwoord kon geven, begon de andere apprentice erdoorheen te blèren. "Ik heet Beetlepaw. En nee ik wil niet deelnemen aan jou training, ik wacht rustig af tot ik een echte mentor heb." Snake's ogen vernauwden even en hij keek Beetlepaw aan. "Maar wie weet... Dat kan nog heel lang duren. Hoe oud ben je nou? Zeker iets in de 8 Moons." Nee, de poes was hoogstens 7 Moons, maar dit was voor het effect. Hij plakte een lieve glimlach op zijn gezicht. "Hoe weet ik dat je ons niet gewoon voor de gek houd?" De massieve kater keek geschokt naar de poes. "Ik zou jullie nooit voor de gek houden. Jullie zitten toch in dezelfde clan als mij? Waarom zou ik dat nou doen?" Voor meer macht, voor de leiding... Snakefang glimlach verliet even zijn gezicht toen Beetlepaw wat tegen Lightningpaw vertelde. Hij spitste zijn oren, en hoorde nog net het laatste mee. "vertrouwen hoor, eerst ondervragen." Die poes was akelig slim. "Tuurlijk herinner me er maar weer eens aan dat ik klein ben. Maar als we meedoen zien we meteen of hij ons voor de gek houd en dan verlinken we hem toch bij Shrewstar." Aha, dus het ging zo. "Sorry dat ik jullie romantiek eventjes moet verbreken," Hij grinnikte even zachtjes. "Maar ik wil graag nu jullie antwoord weten. Ik kan misschien wel andere apprentice gaan helpen, als jullie mijn hulp niet willen."

"Maar wie weet... Dat kan nog heel lang duren. Hoe oud ben je nou? Zeker iets in de 8 Moons." zei Snakefang tegen Beetlepaw. "Ik zou jullie nooit voor de gek houden. Jullie zitten toch in dezelfde clan als mij? Waarom zou ik dat nou doen?" zei Snakefang. Daar had Snakefang een punt. Waarom zou hij dat doen? "Sorry dat ik jullie romantiek eventjes moet verbreken," zei Snakefang toen Lightningpaw en Beetlepaw aan het fluisteren waren en hij grinnikte zachtjes. "Romantiek? Ik moet er niet aan denken. Bovendien is mijn type knap. Iets wat zij dus niet is." zei Lightningpaw met een gemene grijns terwijl hij naar Beeltepaw keek. Beetlepaw was niet lelijk ofzo maar die had ze nog te goed omdat ze hem klein noemde. "Maar ik wil graag nu jullie antwoord weten. Ik kan misschien wel andere apprentice gaan helpen, als jullie mijn hulp niet willen." zei Snakefang. "We willen je hulp wel. We hebben nu toch niks beters te doen." zei Lightningpaw en hij keek naar Beetlepaw met een blik van: We zien wel wat hij gaat doen. Er was toch niks te verliezen.

Onderwerp: Re: Little paradise in a death place. (OPEN)