Dark reflection in the water [Cyber] [FINISHED]

Moonwhite had haar nieuw territorium ondertussen al goed moeten verdedigen tegen indringers. Vaak waren het katers geweest die wel dachten dat ze haar aankonden, maar die katten hadden haar verkeerd ingeschat, en dat zouden ze nu zeker voelen. Zonder enige zorgen liep de poes naar het beekje dat net langs haar grens lag. Ze wist niet wiens territorium het was, dat vlak naast de hare lag, maar water zou de kat zeker niet missen. Ze sprong van de ene oever naar de andere, aangezien ze daar makkelijker bij het water geraakte. Het was dan wel een klein beekje, maar ze kon het zich nu niet veroorloven om haar poten nat te maken. Ze had wel wat nuttigere dingen te doen, zoals op jacht gaan. Moonwhite richtte haar ogen op toen er een vis voorbij zwom. De vis zwom al snel weg toen een weerspiegeling van een andere kat in het water verscheen.

Tag: Cyber

Ineengedoken als een zwarte schaduw sloop de zwart-witte kater met opgekrulde lippen naar voren, zijn klauwen kneedden kwaad in de grond en zijn staart zwiepte onrustig heen en weer. Met een kleine grom zette hij zijn staart dik en zijn dikke vacht omhoog, hierdoor leek hij wel twee keer zo groot als hij werkenlijk was. "Uit mijn territorium!" gromde hij diep waarna hij naar voren sprong, op de poes die uit ZIJN kant van de beek dronk, dat ze maar op haar eigen territorium bleef! Als ze op haar eigen territorium bleef kon het hem niet boeien, dan hoefde hij haar niet te verwonden of weg te jagen. Maar Niemand, echt Niemand kwam zonder pardon op Zijn territorium! Met uitgeslagen nagels drukte hij de schouders van de poes op de grond. Maar hij zette nog niet al zijn kracht op haar, hij ging niet zo zwak doen dat hij zomaar een jonge poes zou verwonden.

Moon had de kater wel zien aankomen, maar wist zijn aanval niet af te slaan. Ze kon er alleen voor zorgen dat haar poten niet onder haar lichaam belandde. 'Hoe kan ik nu uit jouw territorium gaan, als je me tegen de grond houd.' Siste de poes droogjes. Ze merkte wel dat de kater niet zijn volledig gewicht op haar zette. Alle katten waren ook allemaal het zelfde. Allemaal onderschatte ze de kleinere. Moonwhite draaide zichzelf om en duwde de kater met haar achterpoten van haar af, richting het water. Ze trok zichzelf al snel recht en liet zich zakken in jachthouding. Haar ogen keken de kater nu kil aan. 'Nu is het tenminste eerlijk.' gromde ze en liet haar nagels verdwijnen in het natte zand van de oever.

Cyber gromde terug en sloeg op zijn beurt zijn nagels in de drassige oever. Zonet wat hij na een pijnlijke schop van de poesipoes haar achterpoten weggegooid geweest en hard neergekomen op de oever, enkele centimeters van het kouder oppervlak van het glinsterende water. Ook de zwart-witte kater liet zich zakken in vechthouding en begon rond de witte poes te cirkelen, waardoor Cyber zich niet meer bij het water bevond.. maar de poes wel. Met een sprong sprong de stevige kater plots naar de jonge poes en gaf haar een ferme duw, met wat geluk had hij deze indringer in het water van de kleine rivier gegooid.

De witte poes blies naar de kater, die nu in een boog om haar heen liep en draaide met de kater mee. Ze had een directe aanval verwacht van de kater, niet een duw richting het water. Haar oren richtte zich op bij de onverwachte aanval van de zwart-witte kater. In het water belanden deed ze sowieso, maar gelukkig kwam ze wel op haar pootjes terecht, waardoor enkel haar poten en onderlichaam nat waren. Veel aandacht gaf ze er niet aan, in plaats daarvan legde ze haar oren direct terug in haar nek en zette haar poten iets verder uit elkaar, zodat de stroming haar niet kon meenemen. Het was zwak om je tegenstander gewoon weg te duwen, maar tegelijkertijd ook slim omdat hij gebruik maakte van zijn terrein. Met elk gevecht dat ze aanging leerde ze wel wat bij. Maar nu terug naar het heden. Moonwhite tilde haar poot op en sloeg water naar het gezicht van de kater, waarna ze de kans nam om het water uit te geraken.

Cyber deinsde achteruit van de vlaag water die naar hem toe werd gespetterd "Ga je nu met dat water spetteren als een kleine kitten?" spotte hij met een gemene grijns. De poes had zich uit het water gehezen en bevond zich nu terug op zijn territorium. "Je hebt precies niet zo veel zin om weg te gaan Poesipoes?" siste hij dreigend terwijl hij met zijn klauwen in de grond kneedde, nadenkend over een volgende aanval.

'Ik deins tenminste niet achteruit voor water.' gromde ze op zijn opmerking en schudde vervolgens snel het meeste water uit haar vacht. Hoe meer vocht er in haar vacht bleef hangen, hoe meer gewicht ze met zich mee had. 'Dit is evengoed mijn territorium.' siste de poes en negeerde de 'Poesipoes' opmerking. Als ze daar nog iets op moest gaan zeggen, konden ze nog lang staan praten. Ze had haar territorium nog niet zo heel lang, maar ze stond altijd open voor een gevecht om het te vergroten. Nu wist ze ook ineens wie haar buren waren. Ze zette twee stappen naar hem toe, waarbij ze haar klauwen achter elkaar uitstak.

"Mocht je willen!" snauwde Cyber haar toe, hij ging echt geen territorium opgeven hoor! Hij zou hierom vechten, tot de dood als het moest.. allewel zouden de kits dan wel zonder familie of eten achterblijven, niet tot de dood dus best. Als deze stomme witte rat zijn buur was ging hij nog problemen krijgen hoor, bah stomme poes. De poes kwam al dominant naar hem toe en Cyber liet een diepe grom horen, met een vooruitgestoken borst en opgezette haren leek hij wel twee keer zo groot nu. "Mag ik eerst je naam weten schat?" vroeg hij gespeeld nongalant.[font]

OCC; op het eind kan Moonwhite als je wilt het stuk territorium van Cyber innemen waar ze nu zijn, de oever dus aan Cybers kant van de "Black Fish River" (ja, zo noemt dat klein stroompje dus. Omdat het water altijd donker en zwart oogt)

De poes haalde een lip op in een grijns, bij de kater zijn weerwoord. 'Moonwhite.' Beantwoorde ze zijn naam. 'And your name, Sweetie?' Vroeg ze nu zelf op een mierzoete toon. Haar gezichtsuitdrukking veranderde daarna al weer snel naar de kille blik, die ze eerder had. Eigenlijk maakte zijn naam haar niet veel uit. Ze zou hem toch sowieso herkennen aan geur en uiterlijk. Meer moest ze niet weten. Ze stond nu twee staartlengtes van hem verwijderd, de perfecte afstand voor een aanval. Waarom zelfs nog wachten op zijn naam, als je de beste kans hebt om je tegenstander aan te vallen. En ze had al wel een idee om hem onder te halen, met behulp van de omgeving. Ze sprong in het niets op hem af en haalde met haar nagels zijn schouder open, waarna ze zich achter hem bevond en direct terug in jachthouding zakte.

OOC: Ze zal zich van haar beste kant laten zien, om het te verdienen.

"Ga je nu nog vechten of niet stomme vertrapte rat?" siste Cyber zwaar geïrriteerd over deze poes die zijn namiddag afpakte. "Mijn naam is Cyber..-" verder kwam hij niet omdat hij ruw onderbroken werd door klauwen over zijn schouders waarna de poes weer in vechthouding achter hem kwam te zitten. Woedend draaide Cyber zich om en liet al zijn tanden in al hun schoonheid zien, met een kreet sprong hij naar voren, echter belande hij niet op maar naast de poes. Waardoor hij zijn poot uitstak en al rennend tot voorbij de witte poes met zijn nagels haar zij openhaalde. Dit zal wel flink zeer doen, met een lik likte de zwart-witte kater wat bloed op uit de wond op zijn schouder, het smaakte zout.

Moonwhite siste terug naar de kater, toen deze flink naar haar gromde. Ze sprong opzij zodat de snee in haar zij niet té groot werd gemaakt. De wonde Furball deed niet goed, maar was te klein om haar op de grond te werken. Nu was het genoeg. Tijd voor háár plan. Ze draaide zich naar de kater om en zette haar tanden in zijn hals, waarna ze de kater terug verder naar het water gooide. Ze was dan wel jonger, maar als je naar het kracht gehalte keek, stonden ze gelijk aan elkaar. Misschien werd de kater wel gewoon te oud voor dit. Zonder ook maar één moment te rusten, duwde ze de kater het water in en sprong bovenop hem. Haar poten duwde de kop van de rogue het water in.

Cyber lag al snel in het water en kon net op tijd ademhalen voor hij kopje-onder werd geduwd door die irritante poes. Een grom ontsnapte aan hem en nam de helft van zijn overgebleven adem met zich mee, het koste de sterke kater heel wat moeite om snel zijn achterpoten onder de poes te krijgen en begon wild te krabben, eigenlijk wou hij haar weg katapulteren maar dat scheen niet te willen lukken. Zijn kilgroene ogen opende zich woedend in het water en zijn longen stroomden vol met water, waar was die jonge poes mee bezig?

OCC; ik wil later wel nog een topic maken waarin ze een gevecht krijgen om Cybers territorium, op het einde van dat gevecht wint hij het liefst weer terug (later speelt hij het dan misschien weer kwijt aan de witte poes)

De jonge poes negeerde de nagels die de kater in haar buik zette en hield het toch nog even vol, waarna ze van de kater afsprong en op de oever belandde. Ze nam direct terug een dreigende houding aan en legde haar oren terug in haar nek. De stekende pijn in haar buik verbeet ze. De poes wist niet hoe groot de wonden waren, maar was er zeker van dat ze toch behoorlijk diep waren. Een geamuseerde grijns verscheen op haar gezicht bij het aanblik van de volledig natte kater. 'Je moet jonge poezen niet onderschatten, Cyber.' siste ze en zette de nadruk op zijn naam.

"Luid en duidenlijk. Die les heb ik dan ook weer geleerd" Gromde hij eenmaal hij weer adem had gehaald. Na een flinke ademteug of drie zakte hij weer in vechthouding en cirkelde om de poes heen. De geamuseerde grijns op de poes haar face irriteerde hem mateloos, waardoor zijn natte vacht recht kwam te staan. Hij leek zo wel een gedrocht!

De duistere grijns op haar gezicht werd alleen maar groter toen de kater terug in gevechtshouding zakte. 'Geef maar gewoon toe dat je hier te oud voor word.' Siste de poes uitdagend en draaide deze keer met hem mee, toen de kater rond haar begon te lopen. 'Wie is hier nu de poesipoes.' snauwde Moonwhite en zette haar vacht terug op. En dan te weten dat dit gevecht gestart is drie staartlengtes uit haar territorium. De kater nam zijn tijd, waardoor de witte poes even op adem kon komen. Niet dat ze dat liet merken.

Cyber snoof van minachting "Wat heeft iedereen toch met 'oud worden'? De één noemt me fossiel en de ander zegt dat ik oud ben." Met een grom sprong hij naar voren, maar niet tot zo dichtbij dat hij op haar sprong. Nu nog wachten of zijn plannetje zou werken..

'In deze tijd word er veel gezegd. mompelde de poes en zette direct een stap naar achteren, toen de kater op haar af sprong. Waar was die kat mee bezig? Moonwhite siste kort bij wat hij deed. 'Is dat alles? Ik had toch een beetje meer van je verwacht.' De wind draaide, waardoor de poes nog enkele geuren rook, geuren die van Cyber's vacht kwamen. Een grijns verscheen op haar gezicht toen het tot haar doordrong. Hij wilde zijn kittens verdedigen, door een jongere poes de grond in te duwen. Dacht het niet. Ze keek hem met geniepige oogjes aan en liet zich terug in aanvalspositie zakken.

De zwart-witte kater zou nog eventjes moeten wachten totdat zijn plannetje zou werken, wat nog niet betekende dat het niet zou werken. Het was dan ook een zelfverzonnen move'je dat hij ging toepassen, het werkte vaak. Dus daar was hij best wel trots op, met een grijnsje keek hij die witte poes aan die naar hem keek met nogal geniepige oogjes, ze zat in aanvalshouding. "Van jou kant komt er ander ook niet veel van" spuugde hij terug. Alsof dat alles was? Hah, deze poes kende de gevreesde Wolf Of Territory blijkbaar nog niet! Met zijn vier gevaarlijke pups, nee echt.. ze konden meer dan je dacht

'Mijn aanvallen zijn tenminste effectief.' siste ze en duwde haar nagels kort in de grond. Ze had hem beter kunnen laten verdrinken, in plaats van hem los te hebben gelaten. Zonder verder nog over te veel na te denken, sprong ze terug op de kater af. Deze keer viel ze niet aan om vervolgens weg te springen, deze keer haalde ze uit naar zijn gezicht om vervolgens naar zijn schouder te happen. Ze had graag naar zijn hals gereikt, maar daar kon ze in deze positie niet aan. Ze hield zich niet in en zorgde ervoor dat ze hard genoeg doorbeet, zodat ze zeker een spier wist te raken. Moon was dan wel kleiner als de kater, maar dat zei niets over haar vecht skills.

Cybers spier verkrampte toen de tanden in zijn schouder zonkten, maar hierdoor liet hij zich niet doen en met al zijn kracht zette de kater ook zijn tanden in de schouder van de poes, waar hij net bij kon. De kater liet zich express vallen zodat de poes bovenop hem viel, met een spuugende schreeuw van pijn in zijn schouder begon hij de al gewonde en bloedende buik van de poes verder te bewerken met zijn twee paar sterke achterpoten.