Black and White [Lostvoice]

 AND THERE IN THE BLACKLIGHT

Een massieve, nacht zwarte kater zat bovenop een vervallen, stenen huis. De maan stond hoog en verlichtte de begraafplaats die achter hem lag. Hij was omheind door een hoog hek die overwoekerd was met ranken en zelfs verwoest was aan één kant door een omgevallen boom. Zo was hij binnen gekomen. Cruor wist dat dit van de twolegs was geweest. Ooit kwamen ze hier maar sinds het hek permanent op slot zat en het ver van de beschaving was gebouwd kwam er niemand meer. Zijn goudgele ogen opende zich langzaam en hij keek op. Hij kwam overeind en rekte zich uit op het platte dakje. Hij kromde zijn rug even en geeuwde toen zijn tanden bloot. Via een vierkante container sprong hij naar beneden en ging hij op jacht. Al snel kreeg hij een rat in het oog die blijkbaar ook op jacht was naar voedsel. Hij sloop om in een imposante grafsteen heen, leunde in de schaduwen, spande zijn spieren en sprong toen. Hij doodde het geruisloos en at het op waar hij stond. Elk maaltje was mooi meegenomen.

Hij gleed van de stam af en landde weer aan de andere kant van het hek. Met één blik naar achteren wist hij dat hij hier vaker zou komen. In een rustig tempo liep hij richting de boomgrens in de verte. Zijn zwarte pels viel nauwelijks op tussen al dat zwart om hem heen. Cruor onderdrukte een zucht. Het was enorm stil en dat vertrouwde hij niet. In de verte hoorde hij honden geblaf. Hij bleef even staan maar liep toen door met een uitdrukkingsloos gelaat.

Black and White [Lostvoice] Zn6b2f

TAG: LOSTVOICE | WORDS: 267 | NOTES | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Geruisloos wandelde de witte kattin door het gebied heen. Ze wist niet of het kwam door het late tijdstip, de halsband om haar nek of de sterke geur van bloed én Bloodclan in haar vacht, maar iedereen liet haar met rust momenteel. Zelf vond het ze niet zo erg, alle rust was welkom momenteel. Het maanlicht vond het leuk om haar witte vacht een soort van gloed te geven, waardoor ze een bijna spookachtige verschijning was geworden. Ze geeuwde eventjes en rekte zich uit. De nacht was nog jong, toch waren er niet veel katten te zien op dit tijdstip. Waar was iedereen?
Haar snorharen bewogen zachtjes en haar blauwe ogen vernauwde zich. De witte kattin draaide zich om in een flits en sloeg een muis tegen de grond, met zo'n kracht dat deze dood neer viel. Een maaltje om de avond mee te beginnen, waarom niet. Ze nam een hap van het muisje en snorde zachtjes, waarna ze rustig door bleef eten.

Al snel was Cruor weer omringd door bomen. Ergens hoog in een boom liet een uil zijn roep tussen de bomen weergalmen. Zijn goudgele ogen gingen omhoog en hij zag hem. Een gigantische, bruine Oehoe. Zijn ogen reflecteerde in de maan die achter een wolk vandaan kwam. Kijken uilen altijd zo vies? Vroeg Cruor zich af. Toen zag hij wat bewegen voor hem en zag hij een spierwitte poes die een muis doodde. Daarom was de uil zo boos. Ze had zijn maaltje opgepeuzeld. Hij herkende haar wel. Hij zat al heel lang in de BloodClan en had haar binnen zien komen niet al te lang geleden. Hij was er zeker van dat ze nog nooit gesproken hadden. Hij had haar wel meerdere keren gezien. Haar halsband stak fel af tegen haar oogverblindende witte pels. Cruor besloot op dat moment zichzelf toonbaar te maken en stapte de schaduwen uit. De duisternis liet hem schoorvoetend los en hij werd zichtbaar in het witte maanlicht. "Hallo Lostvoice" Zei hij met zijn gebruikelijke, diepe stem. Zijn staart ging heel langzaam heen en weer en hij droeg een valse grijns op zijn gelaat die eigenlijk niet vals bedoeld was. "Dat is een heerlijk toetje die je voor me gevangen hebt" Snorde hij en hij stapte op haar af. Hij griste de muis onder haar vandaan en knikte bedankend. Hij boog zichzelf om een hap te nemen, vanuit zijn ooghoek hield hij haar in de gaten.

Onderwerp: Re: Black and White [Lostvoice]