The fish and the horse {Darkclaw}

De laatste keer dat hij hier was geweest leek alweer een eeuwigheid, maar dat was waarschijnlijk een kleine weekje. Meestal ging de jonge vader en warrior niet ver van het kamp. Hij was bang dat er iets met zijn kits zou gebeuren of met Aury. Hitsigst eigenlijk best wel dat de goudkleurige poes voor zichzelf kon zorgen, maar toch... Het was bezorgdheid die elke vader bang maakte, Never was op dat vlak geen uitzondering... Of toch wel, een extreem geval van bescherming dan.

SPT

Rustig gooide de grote donkere kater wat zand over de muis die hij net gevangen had. Die zou hij straks, opweg terug naar het kamp wel meenemen. Hij draaide zich om en wou verder lopen, maar er kwam een geur zijn neus binnen. Zijn broertje. Het was al een tijdje dat hij die gesproken had, en hij had nog meer kittens gekregen van die poes van hem, waarschijnlijk moest hij hem daar eens mee gaan feliciteren. Hij draaide zich weer op en liep rustig de kant op van de geur tot hij zijn broertje zag. 'Hey, Little brother, congrats' zei hij rustig en grijnsde even naar hem.

Het geritsel van bladeren en gekraak van taken kondigde de aantocht van gezelschap. Never spitste zij. Oren waarna hij zich omdraaide naar de zwarte silhouette die opeens vantussen de struiken verscheen. Het was zijn broer, Darkclaw. 'Hey, Little brother, congrats' Never bromde iets binnenlands wat op een bedankinkje leek. Daarna ontmoette hij de ogen van zin enige familie. "Als je me feliciteerde met de handicap van m'n zoon, dan ben ik echt.. Blij," zei hij op een sarcastische toon.