Get- Wait what?

De kater liep niet echt vrolijk rond, maar ook niet echt geïrriteerd. Je kon het normaal noemen, maar als je de kater wat beter kende wist je dat het dat niet was. Als Tall normaal rondliep was hij vrolijk, en had hij een soort trotse uitdrukking die hem erg goed stond. De leiderschap skills waren dan van hem af te lezen en hij gebruikte ze maar al te graag, dan was hij vrolijk. Nu niet dus, want wederom had een warrior die niet wilde babysitten hem ergens gedumpt, en stond hij weer eens alleen hier. Waarom wist hij niet echt, waarom steeds bij een border? Vreemd. Maar nu hij er toch was kon hij het maar het beste gebruiken voor training, dus liep hij naar de rivier, en plonste erin. Zijn slag was sterk, en al was hij niet zo stil als de riverclanners, zijn snelheid was nog wel iets om naar op te kijken. Alhoewel, dat vond hij zelf.

- Ghostpaw only

De poes was van plan naar de grens te gaan, die van de ShadowClan. Misschien leerde ze weer een nieuwe ShadowClanner tegen? Hoe cool was dat dan? Behalve als deze haar wilde vermoorden, dan was die echt totaal niet cool. Misschien kon ze er ook nog een prooi vangen en dan was iedereen blij. De poes liep met grote en gehaaste stappen richting de rivier, waar ze iets tegenkwam wat ze totaal niet verwacht had. Deze kater was sowieso geen RiverClanner, nee sowieso niet. Die had ze nog nooit gezien. "Hello~!" sprak ze met een grijns. "Een zwemmende ShadowClanner kom je niet elke dag tegen," zei ze toen rustig en ze ging aan de kant zitten. Ze ging gewoon heel cool tegen hem praten, het maakte haar niet uit of hij luisterde of niet. Als hij niet luisterde miste hij echt iets heel belangrijks. "Ik ben Ghostpaw!" sprak ze toen met een glimlach. Ghostpaw, waarom ze die naam had wist ze niet precies, maar ja. Het was wel een leuke naam, right?

Hij zwom daar gewoon chill, geen last van iets, zelfs niet van muggen, die waren allemaal nog dood of weg door de ernstige leaf bare die geweest was. Helaas duurde het heerlijke loner moment niet al te lang, en was er al snel een gesprekspartner die zich aandiende. Al leek deze kat geen partner nodig te hebben om te praten, zonder dat hij zelfs naar haar gekeken had begon ze al te praten, en had ze haar naam gezegd. Uiteindelijk wierp Tall een blik op haar, nog steeds rustig doorzwemmende. Hij bromde een onduidelijke groet, en zwom toen weer door. Wat wilde ze?

Whut? Negeerde hij haar gewoon? Nou zeg.. Ze keek hem fronsend aan en zuchtte. Waarom negeerde hij? Ze zuchtte. Dit was zwaar gemeen. De poes ging zitten en fronste. Hij mompelde een of ander iets, ze ging er vanuit dat het een begroeting was. "Okay, is goed." sprak ze kortaf, waarna ze opstond en aan de kant ging zitten, om vervolgens over het water te kijken. De poes zocht naar beweging in het water en keek naar de kater. Okay, een klein eindje verderop zitten. De poes schoof wat opzij en zag inderdaad wat vissen zwemmen - logisch want ze liepen niet. De poes keek eventjes doordringend naar het water, maar wist dat ze met haar poot niets kon vangen. En ze moest wel echt iets vangen. Want anders was het vreemd. Waarom was ze hier anders? Ze keek nog eventjes naar het water en besloot een duik in het koude, natte water te maken. Met een behendige en snelle duik sprong ze in het water om naar de vissen hierin te grijpen. Ze sloeg met haar klauw naar de vissen en duwde haar kaken op elkaar, in de hoop dat er een vis tussen zat. De poes duwde zich met haar achterpoten weer naar het oppervlakte, waar ze erachter kwam dat ze inderdaad een vis had. Geen extreem grote, maar groot genoeg voor een apprentice. De poes hees zichzelf weer op de kant, zonder verdere aandacht aan de kater de schenken en schudde haar grijze en dikke vacht uit, al was ze nu echt een heel stuk kleiner. Ze legde de vis neer en schudde opnieuw haar vacht uit.

Hij keek niet eens achterom toen de poes beledigd antwoordde, en verderging met haar eigen daden. Mooi, nu was hij weer alleen, het enige probleem was dat om te kunnen blijven zwemmen hij zo nu en dan moest omdraaien in de rivier, en dus weer opnieuw langs de poes moest zwemmen. Misschien moest hij dan toch maar even aardiger doen, dus stapte hij de oever op, het kleine neutrale strookje langs de rivier, en liep naar haar toe, net toen ze zich uitschudde. Beledigd en nat zette hij een stap naar achter, maar bedacht zich toen dat hij toch al nat was, dus was er eigenlijk niets misdaan. "Hoi, aangenaam," Mauwde hij, met een knik naar de poes. Hopelijk dacht ze nu niet al te erg over hem, want dat zou ook weer zo jammer zijn voor hem.

Dus dit was zoals ShadowClanners waren. Hmm.. Dan was de Ghostpaw die ze tegengekomen was een uitzondering? Want dit was wat ze van ShadowClanners gehoord had. Naja, het was eigenlijk ook niet meer haar zaak. De poes keek opnieuw over de rand van het water, maar zag dat ze inmiddels al alle vissen weggejaagd had. Ze schudde haar vacht uit en zag dat de kater naast haar stond. Ze probeerde zichzelf in te houden om te grinniken, wat ook aardig lukte. Ze keek dus echter glimlachend, extreem liefjes natuurlijk, naar de kater, al zat ze mentaal echt van *oogrol - zucht - oogrol*. "Hoi, aangenaam," sprak de ShadowClan kater. Ze keek hem even onderzoekend aan, zonder iets te zeggen. De poes ging voor de kater zitten. Na een korte stilte knikte ze en keek ze hem aan. "Aangenaam," sprak ze toen. "Ik ben Ghostpaw, van de RiverClan, maar dat wist je al, behalve als je met je oren onder water zat," sprak ze rustig, kijkend naar de kater. Ze zou zijn naam niet vragen, dat zei hij zelf maar. "Niet veel ShadowClanners zwemmen," zei ze toen, met een onschuldige blik, maar haar grijns maakte het goed, daardoor zag ze er een stuk minder onschuldig uit, want zij, onschuldig? Nooit.

De poes was even stil, en keek hem nadat ze haar lachen in wist te houden veel te lief aan, bij hem kwam het over als ondeugend. Het was wel leuk. Uiteindelijk sprak de poes weer, en knikte hij. "Ik had het gehoord ja," Mauwde hij, niet perse heel erg aardig, eerder businesslike. Ze was nog niet klaar, en weer knikte de kater toen ze haar stelling verwoord had. "Dat klopt," Beaamde de kater, en zag toen even geen reden om er meer woorden aan vuil te maken. "Niet veel Riverclanners spreken vreemden aan," Nu was het zijn beurt om haar clan eens te bespreken, want ja, dat niet veel Shadowclanners zwommen was wel logisch, maar dat ze hem aangesproken had erom, niet.

"Ik had het gehoord ja," sprak de kater, op een niet heel erg vriendelijke toon. De poes keek hem eventjes aan, maar wendde haar blik algauw af. "Mooi," sprak ze enkel en ze ging zitten. "Niet veel Riverclanners spreken vreemden aan," sprak hij toen, waarna ze fronste. "Oh, dat valt best wel mee hoor," sprak ze rustig, met nog steeds een kleine frons. "Ik zag er weinig dreiging in om met jou te praten, ik sta immers niet op je territorium," glimlachte ze toen liefjes, maar mentaal zat ze van: *Waarom heb ik hem aangesproken, dadelijk vermoord hij mij*. Neh, dat zal trouwens wel niet. Waarom zou hij? En ze kon zichzelf heus wel tegen deze kater verdedigen. "Dus.. wat is je naam?" vroeg ze toen, een heel klein beetje nieuwsgierig. Ze wist dat dit zo een awkward gesprek zou worden, want ze wist nu al niets meer te zeggen. "Want ja ehm het is wat vreemd om je aan te blijven spreken met onbekende gast ofzo," sprak ze toen rustig. Ja, was moest ze anders zeggen?

De poes praatte maar door, echt iets voor zo'n riverclanner om te doen maar het was haar vergeven. Hij knikte om duidelijk te maken dat hij instemde met het gedeelte dat hij geen bedreiging was, en glimlachte toen ze om zijn naam vroeg. De glimlach werd alleen maar breder toen de poes daarna ook nog eens wilde uitleggen waarom ze het vroeg. Alles wat hij deed was een wenkbrauw optrekken en glimlachen, tot ze uitgepraat was. "Tallpaw," Mauwde hij toen, de glimlach niet van zijn gezicht af halende. Hij zag er geen reden tot, want de poes was aardig, het weer was mooi, en naar haar standaarden konden ze nu een gesprek voeren. Yippie.

"Tallpaw," sprak de kater toen, waarna ze knikte. Weinig woorden, simpel. Misschien was hij niet zo van het praten? Ze keek hem eventjes aan, maar haar blik gleed algauw weer naar de rivier. "Aangenaam," sprak ze simpel, maar glimlachend. Ze ging zitten en draaide haar staart netjes om haar poten heen, haar vacht was alweer wat opgedroogd, al was ze nu echt zo een pluis, dat was het enige wat ze echt heel erg haatte aan haar vacht. Ze likte haar vacht snel plat en in model. Ze vond deze stilte niet eens zo erg, ze kon nu in alle rust haar vacht netjes maken. Een diepe zucht verliet haar bek, maar ze bleef nog steeds naar de rustig bewegende rivier kijken. Het was ontspannend. "Heb je al wat interessants gedaan, naast zwemmen?" vroeg ze glimlachend en even keek ze naar de kater, maar wendde opnieuw algauw haar blik af.

Ze keek hem niet meer aan, en ging in plaats daarvan haar vacht netjes maken. De kater nam de tijd om ook nog even naar zijn eigen vacht te kijken, maar begon niet aan het eindeloze werk om het netjes te krijgen want zometeen moest hij toch weer door de rivier naar zijn eigen kant. Zijn natte haar plakte aan elkaar, waardoor er een soort gordijntje ontstond voor zijn ogen. Nu de poes toch bezig was begon hij het in model te kammen met zijn uitgestoken nagels. Het lukte niet. "Heb je al wat interessants gedaan, naast zwemmen?" Alweer wendde ze haar blik af, was hij dan zo eng? "Mwah," Antwoordde hij, "Jij?"

De kater begon zijn vacht wat in model te brengen met zijn nagel. Ghostpaw keek even op en glimlachte. Ach, soms moest dat toch? "Mwah," zei hij, toen Ghostpaw vroeg of hij al wat interessants gedaan had. "Jij?" vroeg hij. De poes haalde haar schouders op. "Neh, gejaagd al is dat niet interessant," sprak ze toen rustig, waarna ze weer verder ging met het in model brengen van haar vacht. De poes keek even naar de bodem. "Ik moet niet meer jagen vandaag, geloof ik, jij?" vroeg ze geïnteresseerd, waarna ze naar de kater keek, zonder dit keer haar blik af te wenden. Misschien ging ze nog wat zwemmen, of gewoon met Tallpaw blijven praten. Hij was namelijk best wel een gezellige ShadowClanner, al was Ghostpaw - de andere - dat ook, dus misschien waren ShadowClanners helemaal niet zo erg als iedereen zei? Zij vond ze anders heel cool, tot nu toe.

Hij grinnikte om haar antwoord, zo enorm waar, soms was jagen echt een vreselijk karwei, vooral als het niet lukte. "Ik moet niet meer jagen vandaag, geloof ik, jij?" Hij keek even naar de overkant en dacht na, "Ik heb al wat, maar het is veiliger als ik op de terugweg ook wat zoek," Antwoordde hij toen, zich ervan bewust zijnde dat hij nu door de zin heen meldde dat Shadowclan veel prooi had dit jaar. Niet helemaal waar, maar als je naar hem keek zou je dat niet zien, hij was flink gespierd, en ook goed gegroeid. Pappies genen.

"Ik heb al wat, maar het is veiliger als ik op de terugweg ook wat zoek," sprak de kater. Dat betekende dus dat er wel genoeg prooi zou zijn, toch? Dat is fijn voor de ShadowClan. Ze knikte eventjes. "Ja, dat is het bijna altijd," grinnikte ze, waarna ze even haar tong over haar lippen haalde. "Hoe meer prooi hoe beter," sprak ze dus nog maar even, wel iets zachter, maar voor het geval dat hij haar niet snapte of zo. Het kon allemaal, allemaal kon het. Ze wist niet hoe intelligent shadowClanners waren, dus het kon zijn dat zijn IQ niet zo hoog was, al ging ze daar niet echt vanuit. Ze keek hem nog eventjes aan, naar zijn grootte. "Jij wordt vast al bijna warrior..?" vroeg ze met een kleine glimlach, kijkend naar het water. Neh, geen vissen meer vangen, ze had geen zin in een opnieuw natte vacht.

Ze snapte zijn onderliggende boodschap, wat hem vertelde dat ze intelligent genoeg was. Voor de duidelijkheid legde ze uit wat zij nou weer bedoelde met wat ze zei. Hij grinnikte even, ja, zover was de kater ook wel gekomen, toch bedankt voor de hulp hoor. Gekke Riverclanners. "Jij wordt vast al bijna warrior..?" Interessante twist van het gesprek, maar een echt antwoord had de kater helaas niet voor haar. Dus haalde hij zijn schouders op, en staarde hij onwetend naar de poes. "Jij wel?" Vroeg hij er, half uit beleefdheid, bij. Zodat het gesprek tenminste een beetje normaal was geweest.

De poes had de kater eens goed bekeken en was tot d conclusie gekomen dat hij vast een warrior zou worden, binnenkort. Echter keek hij onwetend naar Ghostpaw, die haar kop ietwat scheef hield en hem vragend aankeek. "Jij wel?" vroeg hij dus maar, waarna ze glimlachend haar kop schudde. "Nee, dat duurt nog eventjes," sprak ze vrolijk, haar oortjes wiebelden eventjes, al klonk het naast de vrolijke toon ook ietwat koeltjes. Ze had gewoon een koele ondertoon die koeler werd naarmate ze ouder was. Eerst was ze een overenthousiaste en vrolijke kitten, toen werd ze een overenthousiaste, vrolijke, avontuurlijke apprentice en nu was ze dat allemaal + koel. Tjah, zo gingen de dingen gewoon. Ze keek rustig naar voren en draaide haar staart rond haar poten. "Eten jullie bij de ShadowClan ook weleens vis?" vroeg ze toen nieuwsgierig.

De poes antwoordde tenminste eerlijk, dat viel niet te zeggen van sommige andere katten. Niet dat die nu belangrijk waren, nee, de kater was er niet bij met zijn hoofd vandaag en hij hoorde de volgende vraag dan ook maar half. Verdwaasd schudde hij even zijn kop, en keek de poes weer aan. "Sorry wat zei je?" Vroeg hij nog eens, niet helemaal blij met het feit dat hij dat moest vragen. Misschien moest hij naar huis, misschien wel ja.

"Sorry wat zei je?" sprak hij uiteindelijk, na een lange tijd niets te zeggen. De poes keek hem even fronsend aan. "Oh, nee niets interessants hoor," sprak ze met een kleine grijns. "Niet helemaal bij jongen?" vroeg ze toen, met een kleine grijns, maar langzaam verdween die weer. Misschien hield ze hem wel op, misschien moest hij wel weg. Zo ja was hij echt saai. Dan moest ze weer gaan jagen en jagen was saaaaaaai. Tenminste, het was saai als je interessantere dingen te doen had. "Als je moet jagen zeg je het maar," zei ze toen op een iets zachtere toon, haar dikke en pluizige staart lag netjes over haar poten. Ze trok wat met haar oortjes en keek weer stilletjes naar voren. Zij vond stilte niet erg.

Hij grinnikte om haar opmerking en knikte verontschuldigend. Het was lastig om altijd goed op te letten als er zoveel rondspeelde in je hoofd, hij moest nog redelijk wat doen vandaag, en het zwemmen leegde vaak zijn hoofd. Dit was echter niet zwemmen, en ook nog eens een lastig gesprek. "Als je moet jagen zeg je het maar," Hij keek haar weer aan, en draaide even met zijn oren om er weer gevoel in te krijgen. Het zwemmen had hem redelijk afgekoeld, en nu hij stilzat gebeurde dat al helemaal. "Mwah," Mauwde hij uiteindelijk, en haalde zijn schouders op, zóveel moest hij nou ook weer niet doen eigenlijk. "Moet jij jagen dan?"

"Mwah," sprak de kater toen. Oh, dus het viel mee. Mooi zo."Moet jij jagen dan?" vroeg Tallpaw toen. De poes schudde haar kop, met een kleine glimlach. "Nee, maar je keek zo doordringend naar je territorium, dat het leek dat er elk moment een muis tevoorschijn kon komen," sprak ze rustig, met een kleine glimlach. Ze keek hem aan. "Kan je vissen?" vroeg ze nieuwsgierig, waarna ze haar pootje even aflikte. Vissen. Waren er vissen in de rivier van de ShadowClan? Want dit was toch RiverClans rivier? Of deelden ze het?