I hate it, its to difficult[open]

Boos sloeg de kater zijn nagels in de boom, hij haatte het. Het was veel te ingewikkeld. Waarom konden dingen niet zo simpel zijn als het leek. Natuurlijk was hij blij met Dot maar het was gewoon ingewikkeld, bijna te ingewikkeld. Zijn nagels boorde zich in de boomstam en met een wrede grijns beeldde Draco zich in dat het een kat was. De witte kater had het gevoel dat hij ieder moment gestoord kon worden. De stem in zijn hoofd die al de hele dag zeurde hielp ook niet mee. Nog steeds gefrustreerd liet hij de nu bekraste boom achter op weg naar de volgende. Opnieuw ging hij in zijn hoofd weer het hele lijstje van dingen die ingewikkeld waren af. Het was allemaal de schuld van Dot. Door haar stomme gesplitste persoonlijkheid zat hij in de problemen. Maar toch was hij verliefd op haar, opnieuw sloeg hij zijn nagels in een boom. Dit keer een oude eik die hoog boven hem uit torende. Misschien... misschien moest hij gewoon naar boven klimmen en dan... Wow, wow, kreeg hij nou zelfmoordneigingen? 'Argh, ik haat het!' siste hij en boordde zijn klauwen opnieuw in de eik.

Sunset lag te rusten in een grote, hoge eik. Normaal zou ze nu de bladeren horen ruizen, maar deze nieuwblad was anders; de bomen waren nog half kaal. Ze hoorde geknars van bladeren onder zich. Een sterke bloodclangeur vulde haar neus. Ze gluurde stiekem maar beneden. Een witte kater stond chagrijnig met zijn klauwen in de boom te hakken. wat is hij aan het doen? Hij keek een beetje warrig, hakkend met zijn klauwen in de boom. Sunset ging rechtop zitten zodat ze de kater beter kon zien. Opeens begon hij te grijnzen, hij bleef maar hakken. "Argh, ik haat het!" Schreeuwde de kater. Sunset sprong een paar takken lager. "Wat haat je?" Ze liet alleen haar hoofd zien, en staarde met haar zilveren ogen naar beneden.

Toen een stem zijn oren bereikte stopte hij meteen met krabben. Licht geschrokken keek hij naar boven naar de plek waar de stem vandaan kwam. Boven hem zag hij de kop van een jonge zwarte poes. Argwanend bekeek hij haar. Draco had haar een paar keer eerder gezien en ontspande licht. Ze had zilveren ogen en was best... knap. Wow, wacht, waar kwam die gedachte vandaan. De witte kater had iemand hoe kon hij dat denken. Om zijn gedachtes af te leiden antwoordde hij de poes. Met een neutrale blik keek hij naar haar. Na een paar secondes van stilte gaf hij antwoord. 'Ach, je weet wel, het gebruikelijke' De kater klapte zijn nagels weer in en ging door. 'Dode ouders, stemmen in hoofd, bepaalde poezen.' Hij zei het zo nonchalant en ongeïnteresseerd dat Draco bijna zelf geloofde dat het hem niks kon schelen. 'Stop stomme idioot' siste de stem in zijn hoofd. De heel licht grijze kater negeerde hem en ging gewoon door, hij had zelf nauwelijks meer controle over wat hij zei. 'Je hebt trouwens mooie ogen.' Hoe kon hij dat zeggen? Zijn ogen versmalde zich licht terwijl hij zichzelf vervloekte. Er viel een stilte en de witte kater keek om zich heen, waarom was hij ook zo'n sukkel?

De kater keek recht in haar ogen. "Dode ouders, stemmen in je hoofd, bepaalde poezen." Zei hij nonchalant, het leek wel alsof het hem niet zoveel kon schelen "Ja zoiets ken ik wel ja" Mompelde Sunset "Vader die je moeder vermoord, katers die je favoriete boom bekrassen" Grinnikte de nachtzwarte poes. Gelukkig was de kater gestopt met krabben. "Je hebt trouwens mooie ogen." Mauwde hij. Sunset schrok, nu wist ze pas wie het was; Draco, de hartenbreker. "Bedankt." Mauwde de she-cat. Ze wierp een vluchtige blik in haar omgeving, en daarna keek ze naar de kater die een beetje beschaamd keek over wat hij zojuist had gezegd. "Wat is er gebeurd met je ouders?" Mauwde Sunset.

Cyber keek geamuseerd naar de witte kater, zijn kilgroene ogen priemden vanuit het doornstruikje naar de witte kater en zwarte poes. Zijn sierlijke grijns krulde omhoog, het landschap lag voor zich, de bomen waren gehavend door de woede van de jonge witte kater.. Draco. De zwarte poes kwam hem niet bekend voor. Ze waren van de Bloodclan zo te ruiken, ze stonken naar hond. "Zo zo, hallo Draco. Doty had het nog over je, hoe gaat het nu met haar?" kwam hij het gesprek arrogant binnenvallen. In de eerste paats negeerde hij de jonge zwarte poes waarna hij even in haar zilvere ogen keek. "Zo zo, goedendag mevrouw. Is Draco nu al opnieuw aan het flirten met een nieuwe poes?" zei hij met een spottende grijns tegen de zwarte poes. De struise zwart-witte kater draaide zich terug om naar de witte kater en priemde met zijn kilgroene ogen op hem "Ze waren lekker, je ouders" zei hij plagend.

"Ze waren lekker je ouders." Zei de zwart-witte kater plagend. Sunset kwam net een ruk overeind, typisch katers, iedereen vermoorden, en erover opscheppen. Rilde Sunset. Of ze doen net alsof. In haar hoofd zag ze het beeld van haar vader die haar moeder vermoordde, hoe haar moeder voor Sunset op kwam, en het levenloze lijfje van haar broertje die tegen de boom aan was gesmeten. Ze voelde haar littekens branden. Ze merkte dat ze al de hele tijd aan het sissen was. Haar kille, kleurloze ogen keken recht naar de kater. Haar klauwen boorden zich diep in de wat natte schors, ze kon die zwart witte kat nooit aan, bedacht ze bij zichzelf. En zo snel als ze kon, sprong ze naar de boom achter Draco, als een flits was ze daar, en keek de kater weer recht aan met haar zilvergrijze, kille ogen.

"Is poesiepoesi bang?" bitste de sterkgebouwde kater spottend naar de zwarte Bloodclanpoes toen die achter Draco ging zitten. "Ik dacht dat die verachterlijke Bloodclan-poesipoesjes altijd zeiden dat ze zo sterk en bloeddorstig en onoverwinnenlijk waren, toch?" spuugde hij waarna Cyber een dreigende stap naar voren zette, "kijk niet zo kil poesje" zei hij grijnzend.

~~-Even weinig inspi~~

Lync liep voor de zoveelste keer over dit territorium heen, hij wist waar elke boom stond en waar de fijnste plek was om even te rusten. Hij spitste zijn oren, als hij wist wat hij nu hoorden had hij zich weer in grote probleemen verwerkt. Hij sloop er meer op af over de koude grond, misschien was het beter om er niet opaf te gaan. Hij zette steeds een stap vooruit er stond nog steeds een koude wind, hij kroop meer ineen maar was vast besloten om daar op af te gaan. Hij hoorde een bekende stem een stem die hij niet echt vriendelijk vond, "Ik dacht dat die verachterlijke Bloodclan-poesipoesjes altijd zeiden dat ze zo sterk en bloeddorstig en onoverwinnenlijk waren, toch?" zei de stem, ja het is hem.. dacht Lync al niet te vrolijk. Alleen was hij wel de naam vergeten maar dan kwam hij er wel later achter wat zijn naam ookal weer was, hij had nog steeds zijn oren gespitst en klom in een boom. "kijk niet zo kil poesje" begon de bekende stem alweer. Toen hij in een boom was geklommen wist hij precies 2 bekende katten op te noemen, nee laat dit alsjeblieft een nachtmerrie zijn het zijn Draco en Cyber alweer maar dit kan best intressand worden. dacht hij met een grote grijns. Lync lag in een boom vlak bij het groepje alleen wist hij niet welke kat de bloodclan geur had en zwart gekleurd was maar daar kwam hij zelf wel achter, alleen was er iets wat hij nu al niet vertrouwde. Hij opende zijn ogen en merkte dat de tak af gebroken was, "nee niet alweer!!!" miauwde hij en viel de boom uit precies in het midde van het groepje. Hij keek even in het rond en kreeg een neppe glimlach, "ummm Hallo?" miauwde hij kort en wreef over zijn rug heen. Dit was niet het beste moment om de boom uit te vallen, helemaal niet als dit al zijn derde vierde keer was.

OCC: laat ik me maar eens hier mee bemoeien xD

Cyber keek geïrriteerd naar de jonge kitten voor hem. "Lync" sisste hij met kilgroene ogen gefocust op dat rotjoch. Zijn klauwen pinden in de grond en zijn zwart-witte staart zwiepte geïrriteerd heen en weer. Met een licht gegrom zakte hij in elkaar en sprong bovenop de kitten, bomen zoeften aan hem voorbij tijdens zijn sprong. Wonderschoon, maar onozel. De sterke kater lande bovenop de jonge kitten en drukte Lync met zijn poten op de schouders van de kitten tegen de drassige grond. "Draco, Miss Kittypet, dit is Lync. Een stom, klein Rogueke met een werkenlijk rotkarakter" stelde hij de kit grijnzend en met zijn klauwen licht in diens schouder voor. Ergens vond hij deze kitten wel leuk, maar dan gewoon puur om de reden dat deze kitten een idiaal speeltje voor Cyber was. Leedvermaak was zijn stijl, al paste hij die in normalere omstandigheden niet toe bij kittens.

Lync wreef een paar keer ongemakkelijk over zijn hoofd heen en kreeg ook zo'n ongemakkelijk lachje, "Lync" siste Cyber. Hij dijnste een beetje achteruit hij stond vlug op aan de reactie te zien kon hij beter nu gaan, "Ik.....uuu.. Denk dat ik weg moet hihihihi." miauwde hij. Aan Cybers ogen te zien was dit niet geweldig helemaal niet als Draco erbij is, hij zou hier zowat levend gefild worden. Al gauw zag Lync dat hij moest vluchten, helemaal het lichte gegrom en de jacht houding waar in Cyber zat. Hij besloot om wat meer naar achter te lopen maar voor het het wist was Cyber vlak achter hem, die hem tegen de grond aansmakte. Hij krabelde met zijn poten heen en weer, niet waar hij bepaalt met zijn poten waar hij sloeg. "Draco, Miss Kittypet, dit is Lync. Een stom, klein Rogueke met een werkenlijk rotkarakter" sprak Cyber hem voor, "heel erg bedankt voor mijn intro maar Draco kenden me al oud fossiel hehehehahaha." lachtte Lync die nog steeds met zijn hoofd in de harde grond geduwd. Hij zwiepte een paar keer met zijn staart en wibbelde met zijn oor, hij proeste even wat zand uit. Hij staarde naar de andere misschien had Draco deze keer geen zin om hem te verwonden dat was misschien teminsten een voordeel, alleen wist waarschijnlijk de poes van niks. "Hey moet ik blijven zand happen of mag ik er onderuit..." miauwde hij met een kort lachje er achterna, hij keek een kort moment rond met zijn blauw groen achtige ogen. Zelf was hij meer bezig met Cyber van zich af krijgen, ik haat verliezen!!!!!!!! dacht hij met een korte grom.

Woedend sprong Sunset uit de boom toen ze zag hoe de zwartwitte kater bovenop de kitten sprong, bij haar landing was de enorme wond te zien,die de hond had veroorzaakt toen Vulture en zij hem hadden weggejaagd. "Doe eens even normaal tegen die kitten!" Blies ze, ze duwde De zwartwitte kater van de arme kitten af. "Straks ga je net als mijn vader je partner en al je kits uitmoorden." Gromde ze, ze wist dat ze deze kater niet aankon met die enorme wond in haar nek. Ze duwde de kitten aan de kant zodat hij weg kon rennen. Sunset had het gevoel dat ze voor haar vader stond, en woede en wraak welde op. Sunsets ogen keken kwaad en kil naar de zwartwitte kater. Verblindt door woede sisde ze, haar klauwen kneedden de grond. Wat hij nu nog over haar zou zeggen zou haar niets doen, ze was te boos om maar iets te horen wat welke kat dan ook zou zeggen. Ze zag het beeld weer voor zich hoe haar vader haar moeder doodde en haar broertje had verpletterd, en vervolgens achter haar aan racete om haar keel ook door te bijten. Het enige wat ze nog hoorde was haar bloed dat woedend door haar heen borrelde.

Lync staarde naar de poes die de kater van hem afduwde, hij staarde even met een verbaaste blik helemaal toen Cyber van zijn rug afgeduwd werd. Hij schoot meteen in de lach, "je bent omver geduwd door een poes hahahahaha." zei hij met een grote grijns. Hij zwiepte speels met zijn staart, hij keek naar de poes en schrok al van haar blik die verscheen. "Doe eens even normaal tegen die kitten!" blies de poes, hij wist totaal niet hoe ze hette maar eerder kroop hij naar achter. Waarom gedraag je, je als een moeder? dacht hij en kroop wat weg, hij wilde niet als een kitten behandeld worden dat haatte hij. Misschien kon hij Draco maar gaan pesten, of niet pesten maar zijn dag vergallen. Hij draaide zich om en liep vrolijk naar Draco en klom weer in een boom om beter de strijd te kunnen bekijken maar ook om Draco op een afstand te houden. "Straks ga je net als mijn vader je partner en al je kits uitmoorden." gromde de poes tegen Cyber, hij keek verbaast en schoot weer helemaal in de lach. nadat hij was uitgelachen hoorde hij gesis "Umm... Poes misschien hoef je niet te sissen als een slang, want ik denk niet dat je dat bent hihihihih." miauwde hij liefjes in de boom maar eerder in de lach. Hij keek naar Draco met een grijns, "hey Drakie.... Kom maar in de boom anders word denk ik je mooie vachtje vies hehehehe." zei hij. Hij wilde niet als een kitten behandeld worden dus wilde ook dat deze poes hem ging haatten, dan had hij meer vijanden en meer katten om te bevechten. Lync zette zijn hoofd schuin en merkte dat de poes totaal niet aan het luistere was, "uu.... misschien moet je stoppen met sisen en gewoon blij zijn.... Mijn ouders hebben me alleen gelaten en nu zwerf ik al 2 aan 3 maanden in mijn uppie rond zo... Denk aan de leuke dingen?" zei hij met een glimlach waarvan hij wist dat het nu heel lonley klonk.

Cyber kreeg een nog grotere grijns om zijn lippen toen de poes hem had weggeduwd. Dreigend zette hij een stap naar voren en zonk in dreig houding "Gra!" met een behendige duw sprong hij naar voren, tot vlak voor de poes en liet zijn tanden een centimeter of wat van haar nek af dichtklappen. "Ga eens uit de weg poessie" zie hij en gaf met zijn witte poot een por in diens nekwond, dat zou wel pijn doen. Met een zwiep van zijn heupen duwde hij de poes weg met zijn achterhand en sprong naar de jonge kitten, het was een makkie om in die boom te klimmen en al snel zat hij vlakbij de kitten. "Zo zo, zelfs je ouders wouden je niet he?" Zei hij lachend, "Je was het niet waard, ik ben het eens met je ouders." zei hij en met een poot duwde hij tegen de kit, waardoor die Lync van de tak zou vallen en op de grond niet ver onder hen zou belanden.

Woedend sprong Sunset in de tak naast de kater, en keek naar de kitten op de grond. "Wat jij wilt, stomme kater." Snauwde ze, ze haatte rogues En Vulture? Ze keek weer naar de zwartwitte rogue. "Het enige wat jij doet is katten plagen en een arme kitten pesten!" Snauwde ze. "Hoe zwak ben je als je dat doet!" Blies ze erachteraan. Haar klauwen boorden zich in de boomstam. Woedend bleef ze de kater aanstaren, wat zwak; kittens pesten.

Lync keek met een vrolijke glimlach naar de twee katten, hij vermaakte zich uit stekend helemaal de woede die op Cybers gezicht was te zien. Hij lag op een tak met een grote grimas, hij had al door dat alle katten al voor een deel tegen hem waren maar daar was hij voor. "Ga eens uit de weg poessie" Miauwde Cyber die al zijn kant op kwam, fijn hebben we dat weer. dacht hij met rollende ogen en wilde een tak omhoog klimmen. Hij draaide zich om en zag al Cyber iets te dichtbij, te dichtbij. Lync schrok en maakte een sprongetje waarna hij ongemakkelijk lachtte. Hij nam een paar stappen achteruit en probeerde wat veder van hem af te staan, hij ontbloten zijn klauwtjes en staarde de kater aan met zijn turquoise ogen. "Zo zo, zelfs je ouders wouden je niet he?" Miauwde Cyber lachend, "Je was het niet waard, ik ben het eens met je ouders." Lync keek hem met een grote grijns aan en lach al gelijk in een deuk, "als of jij het waard bent hahahahaha" lachte hij en viel uit de boom van het lachen en stopte er ook gelijk mee. Al vlug sprong de poes naast Cyber op de tak, "Wat jij wilt, stomme kater." blies de poes naar Lync. Hij moest harder lachen en begon "Cyber en een Bloodclanner poes zitten op een tak hahahahaha." Hij nam een kort moment en werd weer stil, dit moment wilde hij niet missen en alleen al van wat hij dacht moest hij er al denken aan een groot gevecht. Liefdes daar kom ik nooit over te weten maar nu ga ik dit moment niet missen, dit kan namelijk wel eens leuk worden hihihihihi. Dacht Lync en keek Draco weer aan en daarna naar de andere. "Het enige wat jij doet is katten plagen en een arme kitten pesten!" snauwde de poes woest, Lync deed zijn kom schuin en staarde er even na maar knikte instemmend. "Hoe zwak ben je als je dat doet!" riep de poes in het gezicht van Cyber, "kunnen we het misschien leuk houden ik wil ook nog ergens over lachen." miauwde Lync naar de poes nog steeds wist hij haar naam niet maar dat boeide hem niet echt.

Cyber keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de stomme zwarte bloodclanpoes "Ik doe wat ik wil en That's it." Siste hij geïrriteerd waarna hij hij met een stevige poot de Bloodclanpoes duwde, of ze nu van de tak afdonderde of niet kon hem niet zo veel schelen. De zwart-witte kater was al omlaag gesprongen langs de nog vochtige boomstam richting de kleine kitten. "Cyber, Wolf Of Territory" snauwde hij nog naar boven waar die zwarte poes zat, als voorstelling. Misschien als hij zijn naam zei, en als allerbelangrijkste zijn duurverdiende bijnaam, er een lichtje aan zou gaan bij de bloodclanpoes. Cyber had namenlijk de laatste tijd heel wat vrienden in de Bloodclan gemaakt. Met een grijns draaide hij zijn zwart-witte kop om naar de kitten op de grond en duwde met één poot op de borstkas van het ukkepukje de kitten tegen de grond aan. "Zozo, jij wilt nogeens lachen kleine haarbol?" siste hij vervaarlijk tegen het ongedierte. En met een zwaai ontblote hij zijn nagels om daarna één nagel dreigend tegen de keel van het ukje te drukken.

De zwartwitte kater probeerde haar van de tak te duwen, maar geen tien katten konden haar van een tak af krijgen. "Wat jij wilt kitten!" Snauwde ze naar de kitten die platgedrukt werd door de rogue. Waarom had ze eigenlijk altijd ongeluk? Kon ze niet gewoon neutraal zijn? Of gewoon vrienden met de rogue? Maar, ze was een BloodClan poes, dus dat zal nooit gebeuren. Ze keek naar de kitten, dan had hij maar niet zo eigenwijs moeten doen, zijn schuld; zijn probleem.

Toen de zwarte poes uitviel tegen die kleine stomme kitten moest de sterke Rogue kater toch even gniffelen. Wat een poesie, zijn klauwen kneedde geaumuseerd met uitgeslagen nagels in de schouders van de kitten en zijn kilgroene ogen keken vol genot naar de wonden die hij zo creeërde

Plotseling gebeurde er een heleboel dat de witte kater niet bevatte. Zonder zijn toestemming verschenen er een aantal nieuwe katten. Eerst Sunset waarmee hij nog een redelijk gesprek had, al kreeg hij geen kans om te antwoordden. Toen een rogue die een stuk minder aardig was, en alsof dat niet genoeg was ook nog het idiote katje dat hij eerder had ontmoet. Hadden ze soms met zijn allen afgesproken om zijn leven te verpesten? Ze begonnen nog een gevecht ook, Draco was zo verstandig om niet mee te doe. Beledigingen vlogen heen en weer terwijl de katten vochten. Het katje was weer eens te vrolijk. De rogue waarvan hij inmiddels wist dat zijn naam Cyber was gedroeg zich als een pestkop. En Sunset probeerde ze te laten stoppen. De witte young-one schudde met zijn hoofd, sommige katten waren zo gestoord. 'Jij niet dan?' vroeg Dree uitdagend. Natuurlijk dat kon er ook nog wel bij. Het gevecht ging door en Draco keek toe hoe Cyber Sunset verwondde, toen was hij het zat. 'HALLO ALLEMAAL!' schreeuwde hij keihard. Toen hij de aandacht van de drie katten had vervolgde hij. 'Ik weet niet wat jullie van plan zijn, maar ik was van plan om een gesprek te houden met maar een kat.' Na een ademteug en een blik op de zwarte poes ging hij verder, 'Niet met gestoorde kittens en rogue's die iedereen aanvallen.' In zijn ogen brandde vuur en hij had zijn nagels uitgeklapt. Zijn stem was zacht en sissend terwijl hij vervolgde. Jij kleintje oprotten, en Cyber, je kunt maar beter weg gaan als Bloodclanner's een gesprek hebben' Draco hield zijn mond weer en wachtte de reacties van de verschillende katten af. 'Nou komt d'r nog wat van?'

-If I may?-

Er droop bloed van haar vacht af en de poes hinkte nog wat na. na een lange tijd van verveling en moeheid was gelukkig haar andere kant weer eens tevoorschijn gekomen. De kant die wou vechten als het moest en die niet zomaar iedereen negeerde, wat er ook gebeurde. Toen de Kittypet op haar begon te schelden, had ze hem simpelweg aangevallen en, natuurlijk,gedood. Het was heerlijk geweest, vooral om haar tegenstander zich had verweert. Kova was het nog niet kwijt. Net toen ze zichzelf wou wassen, klonken er een stem in de verte. "Jij kleintje oprotten, en Cyber, je kunt maar beter weg gaan als Bloodclanner's een gesprek hebben'Kova zocht naar de afkomst 'Nou komt d'r nog wat van?' In de verte zag ze een paar katten zitten, waarvan ze twee wel eens in het camp had gezien. De andere niet. Ze zuchtte en liep er op af. Beide Bloodclanners waren een Young One en van de Rogue was een nog maar een kitten, de andere was de enige volwassene van het stel. Kova kwam te voorschijn, "Vooruit Cyber, ga er eens vandoor"zei ze enkel en keek de zwarte witte kater aan die zonet Cyber werd genoemd.

Onderwerp: Re: I hate it, its to difficult[open]