es muss geschieden sein. (MELODYPAW)

Gib' mir deine Hand, deine weiße Hand,
Leb' wohl, mein Schatz, leb' wohl mein Schatz,
Leb' wohl, lebe wohl
Denn wir fahren, denn wir fahren,
Denn wir fahren gegen Engeland, Engeland.

Haar groene ogen flikkerde even voor ze zichzelf vol afzette en in de koude stroming dook haar kaken vormde zich rond een vissenlichaam dat ze naar zich toe had gebracht via haar poten en met krachtige slagen wist ze weer omhoog te komen en kroop de kant op doorweekt maar met een dikke vis tussen haar kaken en tevreden legde ze hem op de kant bij de andere twee. Als het zo door ging zou ze hulp nodig moeten hebben met het terug brengen. Wat begon als gewoon ontspanning was nu puur plezier aan het worden. De vissen die dieper zwommen doken niet zo snel weg en waren een stuk groter. Door compleet in het water te duiken kwam ze er veel beter bij. Tevreden likte ze haar likken en zwiepte haar staart zich klaarmakend om opnieuw in het water te springen tot ze opschrok van een geluid en haar evenwicht verloor vol in het water vallend wat de lucht uit haar longen sloeg. Haar ogen werden groter en ze klauwde in het rond maar een stroming trok haar verder omlaag en water kroop haar mond en longen binnen. Dit was het.. Dit ging ze neit overleven!

De dag begon gewoon, geen trainingen, alweer. Ze moest het weer maar zelf gaan proberen. Met een redelijk tempo liep ze richting de stroming die door het gebied liep. Ze zou maar eens gaan oefenen met vissen. Eenmaal bij het water aangekomen haalde ze diep adem, tijd om te concentreren. Haar blik strak op het water op zoek naar een vis die ze zou kunnen vangen. Echter kwam er al snel iets heel anders dan verwacht voorbij. Een calico apprentice werd door de stroming mee gesleurd. De tabby schrok hier zo van dat ze kort gilde. Meteen zette ze een sprintje in achter de apprentice aan. Het duurde niet lang of ze zat een paar meter voor de apprentice aan de rand van het water. Zo geconcentreerd mogelijk wachtte ze tot de apprentice voorbij zou komen. Zodra deze dan ook voorbij kwam klemde ze haar kaken om de staart van de andere kat. Melodypaw had al haar kracht nodig om de apprentice op het land te slepen. De langharige tabby prode een paar keer in de buik van de apprentice. "Gaat het? Leef je nog?"

Bringer of Light

Het was over, ze zou sterven.. Haar mond kwam langzaam vol met water dat haar longen in begon te spoelen en haar longen raakte vol met het smerige water. Bijna.. Haar mentor leek naar haar te glimlachen. Starclan verwelkomde haar. Stormwise.. Ze wou naar hem toe zwemmen maar een plotselinge pijn in haar nek trok haar weg van het licht en dieper in het duisternis waardoor ze buiten bewustzijn kwam.

Hoestend kwam ze op de kant terecht en opende langzaam haar ogen. "M..melodypaw?" Fluisterde de calico poes haar lichaam trillend van de kou en de pijn die door haar lichaam raasde en ze hoestte wat water op. "Natuurlijk leef ik nog.. Onkruid vergaat niet idioot.."

Gelukkig kwam de oudere apprentice al snel bij bewustzijn. Deze hoestte nog wat water op, daar had ze waarschijnlijk redelijk wat van binnen gekregen. "Natuurlijk leef ik nog.. Onkruid vergaat niet idioot.." Antwoordde de kattin op haar vraag van daarnet. Melodypaw's bezorgde gezicht veranderde meteen in een wat neutralere blik. Haar ogen had ze lichtjes fijn geknepen, waardoor ze een niet al te geamuseerde blik had. "Ik heb je leven zowat net gered, dat kan wel iets vriendelijker." Het was nou niet bepaalt aardig om het persoon dat je redde en idioot te noemen. De bruine tabby begon haar tong door de vacht van Lightpaw te halen. De kattin kon zien dat de calico helemaal rilde, een natte vacht hield daar ook niet bij. Die moest dus droog, en dit was de snelste manier om dat te doen.

Bringer of Light

Ze was nogsteeds niet helemaal bij maar staarde de bruine kattin recht aan met haar diep groene ogen en gromde. "Laat me toch alleen wench." Gromde ze en schudde haar calico vacht uit waardoor ze iets te snel opstond en gewoon weer door haar poten zakte. Een grom gleed over haar lippen en ze sloot haar ogen. "Je had me wel in die rivier kunnen laten liggen ik had het best zelf gered." Siste ze en keek weg naar het water langzaam iets kalmerend en haalde adem. "Anyway thanks.. Ik moet waarschijnlijk even langs de medicine cat.. Heb flink wat water binnen gekregen.." Mompelde ze en kwam moeilijk weer overeind en keek de poes aan.

Words: 163
Notes: None
With: Lightpaw

The song in my heart will go on forever.

Melodysong

"Laat me toch alleen wench," werd naar de bruine tabby toe gegromd. Melodypaw hield haar kopje een beetje scheef, waar sloeg dat nou weer op? De calico kattin schudde haar vacht uit waarna ze een poging deed om op te staan. Dit lukte echter niet waardoor de kattin door haar poten zakte. De bezorgde blik van Melodypaw keerde weer terug. "Je had me wel in die rivier kunnen laten liggen ik had het best zelf gered." Werd weer naar de bruine tabby gesist. Ondertussen stond ze op het punt om gewoon weg te lopen, deze kattin kon toch niet aardig doen. Lightpaw keek naar het stromende water en leek hier een beetje door te kalmeren. "Anyway thanks.. Ik moet waarschijnlijk even langs de medicine cat.. Heb flink wat water binnen gekregen.." Kwamen er toch eindelijk vriendelijke woorden van de calico. Melodypaw knikte terwijl ze Lightpaw hielp met overeind komen. "Als je aardig blijft zal ik je helpen," stelde de bruine tabby voorzichtig voor.

©rachel

Onderwerp: Re: es muss geschieden sein. (MELODYPAW)