Just like a mirror {Open}

Normaal was hij niet het type om in de nacht er alleen op uit te gaan, maar iets in hem maakte dat hij daar nu wel behoefte aan had. De sterren in de hemel, of wel de sterren in Silverpelt wat Starclan vormden schenen fel in de donkere lucht. Er waren geen enkele wolken te bespeuren, iets wat voor een keertje wel weer fijn was. De laatste tijd was het alleen maar bewolkt en grauw geweest. Zijn blauwe ogen verplaatsten zich naar voren terwijl hij dichter bij het stroompje water kwam. De sterren glinsterden mooi in het stromende water, als of het in een spiegel veranderd was. Hij zette zijn twee voorpoten in het water, waarna hij zijn kop boog om er van te drinken. Het water proefde fris en koud in zijn bek, maar niet verkeerd. Ja, nog steeds was het koud en leek het als of leafbare nog maar net afgelopen was. Het was nog lang niet het soort newleaf zoals het behoorde te zijn.

Warpaw werd gewekt uit een diepe slaap, zijn spieren waren verstart en stonden gespannen. Hij had waarschijnlijk gedroomd. Maar de levendige sensatie die hij had beleeft was nu enkel nog een lichte hoofdpijn. Stijf als hij was stond hij op en rekte zich uit. Hij had wel eens vaker zijn dag omgedraaid, in het donker jagen en overdag slapen. Toch had hij sinds kort het normale leven weer aangenomen, al leken zijn dromen nu enkel erger. Warpaw schudde het van zich af. Hij moest er niet aan denken… Gewoon zijn benen strekken en wat gaan drinken, dat zou wel helpen. Met die gedachte stond hij uit zijn nest die versiert was met enkele bezittingen. Een stuk glimmend lint, een munt, en een ketting waren bij zijn mosnest te vinden. Hij hielt van zulke dingen, ze trokken hem aan, en de neiging om dingen te stelen was groot. Weer schudde hij zijn gedachtes weg en liep naar de revier. Iedereen wist al dat hij geen volle Riverclanner was, het was aan zijn bouw te zien. Hij leek eerder op Windclan of Thunderclan dan degene waarbij hij woonde. Toch heeft hij dat simpele feit nooit geaccepteerd. De kater liet zijn mond in het koele water zakken en genoot van de zachte verkoeling die het bracht. Toen hij weer opkeek vond zijn koud gekleurde blik een andere kat. Wat verbaast bleef hij staan.

De warrior likte het koele water op, helemaal in zichzelf getrokken. Nadenkend over zijn familie, over de gene die hij niet meer had. Over hoe hij laatst een dode warrior, genaamd Lionclaw had gevonden. Het hield hem bezig, maar het maakte hem niet zwakker of verdrietig. Nee, hij bleef juist sterk op zijn poten staan. Natuurlijk waren de gebeurtenissen naar, en veroorzaakte het zeker geen gevoel van geluk of blijdschap. Hij stopte met drinken en keek naar het water wat langzaam maar zeker stopte met golven, waardoor zijn eerst vervormde spiegelbeeld weer helder werd. Maar volledig stoppen met golven deed het water niet. Shademask hief zijn kop op en zag een stukje verder op een apprentice staan, ook drinkend van het water. Shademask trok zich terug uit het water, en zag hoe de apprentice, wie hij herkende als Warpaw verbaasd naar hem staren. "Vanwaar die verbaasde blik, Warpaw?" Vroeg Shademask op rustige, licht nuchtere toon, iets wat bij hem hoorde en nooit veranderen zou.

Zijn karakter was bekent in Riverclan, en zeker bij zichzelf. Hij kende zijn zwaktes en sterktepunten, of in ieder geval, dat dacht hij van zichzelf. Maar zijn afkomst bleef een raadsel wat misschien een enkele warrior wist. Natuurlijk kon je vanaf een afstand al zien dat hij niet volop Riverclan was, hij had ander vloed. Hij had eens met een Elder gesproken die van hem af wist. En deze keer feiten in plaats van lekker aangesmeerde roddels. Maar een echt antwoord in clan en namen heeft hij nooit gekregen, hij had gesproken in raadsels. Hijzelf begreep er geen bal van. Warpaw wist heus wel dat hij zichzelf niet zo druk moest maken, toch geloofde hij er sterk in dat zijn nare droom daar weer eens over ging. Hij hielt niet van slecht slapen, het maakte hem muffig, suf. Dan zag hij dingen over het hoofd die hij normaal aan zou zien komen. Hmmf, als de zon kwam zou hij wel slaap inhalen. Misschien wat jagen, makkelijke dingen. Als het kon zou hij zuchten, toch verbood het frisse water hem dat. Eenmaal met zijn kop omhoog was hij verbaast geweest, zijn behoefte om te zuchten was verdwenen. Iets in de spanning van zijn spieren leek het alsof de ander hem had betrapt, niet dat het verboden was te gaan drinken. "Vanwaar die verbaasde blik, Warpaw?" De rustige toon liet hem zijn spieren wat verslappen. Nu pas merkte de oudere apprentice dat hij ze überhoud gespannen had. Warpaw schudde zijn gedachtes weg ’Het is niks,’ Een grimmig lachje kwam op zijn gelaat, zijn ogen lachte niet mee en stonden weer kil als altijd. ‘Ik had gewoon gedacht alleen te zijn.’ Legde hij uit aan de warrior die hij herkende als Shademask. Warpaw was goed in gezichten en namen te onthouden, die van de kater had hij vaker gehoord, al kende hij de ander niet meer dan een standaard clanlid.