Little one, what is your problem?{Atum}

De poes was weer terug in haar;het maakt me niet uit,stand. Ze had even weer kunnen vechten en gewoon andere uitgescholden, maar dat plezier was niet voor lang geweest. Ze had een Kittypet laten lopen, nadat hij was gaan jammeren toen hij haar zag. Vele vonden dat zwak, maar zo was ze nou eenmaal. Alles was voor haar maar een bijzaak, iets wat ze nou eenmaal even moest door heen bijten. Och, als ze niet in Tirax geboren was, als haar leven niet een groot gevecht was geweest. Hoe zal ze dan hebben geleefd? In Bloodclan viel het erg mee wat betreft slechtheid, in Tirax vochten er altijd wel wat katten en bijna elke kwart maan waren ze weer in een conflict met Giat. Kova was vier herfsten lang gebleven daar, maar ze had een keuze gemaakt en nu was ze hier, samen met een kitten?Kova keek verbaasd op toen de kitten plotseling voor haar opdoemde, hoewel hij geen halsband had, kon ze ruiken dat hij hier thuis hoorde. "Hallo daar"zei ze enkel.

Atum sloop over het Bloodclan kamp heen, zijn moeder Icy was meegenomen door Riverclanners ooit zal hij haar bevrijden van hun macht. Hij keek naar de grond, er stroomde haat en verdriet door hem heen waarom kon hij haar niet beschermen?! Waarom kon hij even niet die Riverclanner aanvallen. Hij was woedend opzichzelf, hij haatte het als hij ergens niks tegen kon doen. Hij likte kort over zijn lippen, nu was hij hier zonder zijn moeder en met die twee rot leiders die zomaar haar plek hadden ingenomen. Atum knarste even op zijn tanden en gromde kort, dit was gewoon oneerlijk helemaal nu. Hij zette zijn vacht omhoog, maar met een zwiep van zijn staart was zijn vacht al weer omlaag gegaan. Hij moest zijn moeder terug halen, hij moest haar vinden en hij moest sterk genoeg zijn om binnen te sluipen bij de Riverclan. Atum trok zijn hoofd weg en wilde uit de Bloodclan alleen zou zijn moeder dat nooit willen, nooit willen dat hij haar clan verlaatte. Hij herinnerde toen ze hem had gestraft had en hem betrapt had in de Riverclan toen ze zo kwaad op hem was, "Hallo daar" sprak een poes die ongeïntreseerd leek. Hij snoof even, hij was niet in de bui om te reageeren en antwoorden alleen "Humf." Hij draaide zijn kop weg en liep door al achter haar antwoorde hij pas kort "Hoi." en keek even achterom en dan weer de verte in.

De kitten liep haar voorbij, met een humf. Kova wou net verder lopen toen er "Hoi."klonk en toen ze naar achteren keek zag ze de kitten even naar haar kijken en toen weer de andere kant op. Kova haalde haar flanken op en liep weer verder,langs twee andere katten die ze lichtjes begroette en ging vervolgens zitten om haar poot te wassen. Intussen zag ze de kitten nog steeds,er was niemand anders bij hem. Maar wat kon haar dat schelen?

Atum keek haar na hoe zij langs twee katten kruisde, hij keek even er bleek iets mer haar te zijn. Hij had ook moeten door lopen alleen miste hij Icy, zijn moeder die haar armen om hem heen legde en hem zachtjes in slaap suste. Nu door Lítill en Miles was zijn leven verknald, hij moest een reddings actie voor Icy in zette. Hij was maar een kitten en kon het niet in zijn uppie, helemaal niet nu. Langzaam rolde een traan van zijn wang af en landde op de koude grond, Icy zijn moeder waar hij bijna precies op leek alleen had hij bruine ogen. Hij zou misschien de poes kunnen vragen om hem te helpen en hij besloot om zich om te draaien en rende een beetje achter de poes aan tot hij naast haar liep, Hij keek haar gele ogen aan en kromp ineen maar hij probeerde zich sterk te houden. "Ik wil je wat vragen, als dat mag dan." miauwde hij netjes, hij had weinig met sociaal zijn en met andere praten. Hij keek haar aan met een rustige sireuze blik, "Mijn moeder is ontvoerd door Riverclanners en gevangen gezet... Kan je me alsjeblieft helpen om haar te bevrijded." vroeg hij en keek haar aan, voor een deel rillend hij kon zich voorstellen dat moment.

Ze keek op toen de kat van net weer naast haar liep. "Ik wil je wat vragen, als dat mag dan." Kova was wat verbaasd door de plotseling vraag van de pup en haar verbazing werd nog groter toen de volgende vraag kwam, "Mijn moeder is ontvoerd door Riverclanners en gevangen gezet... Kan je me alsjeblieft helpen om haar te bevrijded." Kova gaf haar borst een lik en keek de kitten aan. Hij was nog erg jong. "Dat is jammer"zei ze enkel en vroeg zich af waarom de kitten haar uitkoos. Ze was hier niet nog zo lang. "Maar wat kan ik doen tegen een hele clan"Kova had nog nooit de clans ontmoet,ja, wel hun territoriums gezien,maar nooit in geweest.

Atum probeerde de stappen van de grotere poes te volgen, alleen was het een moeilijke uitdaging. Hij was immers maar een kitten, hij zal nooit zijn moeder in zijn uppie kunnen bevrijden. Hij staarde Kova aan met zijn bruine ogen en hij nam een korte blik naar de zijkant toen de witte poes iets zei: "Dat is jammer." Het was nogal kil en bot, je zou zo denken dat deze poes geen gevoel had met zo'n antwoord. Atum keek naar de bittere grond, even. Hij wilde zijn gedachte opfrissen maar die gedachte verdween nooit, zijn tranen konden wel vallen maar hij hield ze in zodat niemand ze zag. Hij moest sterk blijven en zijn moeder beschermen en bevrijden van de greep, zijn ogen keken weer in de gele ogen van de witte poes. "Maar wat kan ik doen tegen een hele clan" zei de poes makkelijk maar bleef kil. Atum staarde haar aan en knikte op haar antwoord en sprak fier: "Genoeg, we kunnen ze afleiden en zo haar bevrijden." miauwde hij serieus maar toch vol gevoel. Hij sloeg zij staart om zich heen en zwiepte er kort mee, het was niet slim om een gesprek te beginnen maar lef moest je altijd hebben om in deze clan te blijven staan of minimaal te praten met anderen. Alleen ogen waren genoeg om op een vraag te antwoorden want een oog verraade alles, zelf was hij niet druk als de anderen want zijn leven had hem veranderd en helemaal wat er gebeurd was.

Kova zette haar neutrale blik weer op en luisterde naar de kitten, "Genoeg, we kunnen ze afleiden en zo haar bevrijden." zei hij serieus en Kova mondhoek trok even omhoog. Ze was er dan wel nog niet geweest, ze had genoeg over die clans gehoord om te weten dat dat waarschijnlijk niet zou helpen. Ze zag de jonge kat nadenken en haalde hem uit zijn gedachten's . "Waarom nemen ze je moeder dan gevangen?"vroeg ze. Waarom zou de Riverclan zomaar een random kat gevangennemen uit de Bloodclan? Om hun op hun hals te halen? Kova's gedachtens schoten door haar heen, maar haar gezicht bleef zo neutraal als wat.

Atum stond naast de poes en ging vlak voor haar zitten, om even tot rust te komen. Waarom lopen als je ook kan zitten, hij keek haar aan. Hij was serieuser geworden van wat er allemaal was gebeurd. Hij keek rustig haar aan, ze was kil deze poes waarom wilde hij dat zij hem ging helpen. Kon hij een keer iets goeds doen dan alleen maar toe kijken naar het gevaar, hij keek naar de lucht. I will protect you.. dacht hij verward, hij wilde zich weer fijn voelen bij zijn moeder. "Waarom nemen ze je moeder dan gevangen?" vroeg de poes waarvan hij haar naam nog niet wist, ze was kil maar vroeg het of ze wel iets voelden. Atum keek naar de grond, zijn poten hadden de zelfde kleur alleen zijn ogen niet. "Ze, was de leider van de Bloodclan Icy... Ik wilde dat ik er iets kon tegen doen.." miauwde hij kort en verdrietig maar schudde zijn kop en keek de poes aan met een uitdagende blik maar ook zat er verdriet in. "Ik ben trouwens Atum," miauwde hij met een glimlach en hij zwiepte kort met zijn staart heen en weer.

Nee, zij was niet de gene die in paniek uitbrak en ook niet de gene die alles in de poot nam. Enkel dingen die echt naar haar toe gericht waren, handelende ze vlug af. "Ze, was de leider van de Bloodclan Icy... Ik wilde dat ik er iets kon tegen doen.."Dit keer keek Kova op en was er voor de tweede keer die dag de verbazing op haar gezicht te lezen. Icy? Ze was hier gekomen toen Lítill al regeerde, maar de poes had dingen gehoord over de ex-Leader. Sommige vonden dat ze beter was en sommige vonden dat ze begon te verslonzen. "Ik ben trouwens Atum," zei de Little One en Kova keek weer op, Atum. "Mijn naam is Kova" stelde ze zich voort en ze wachtte af totdat de kater weer een plan had ofzo.