The heart of my territory [MARY] [FINISHED]

Moonwhite lag languit op het dak van haar jachthut en rolde zich kort op haar rug. Er waren niet veel plekken waar je met een gerust hart van de zon kon genieten. Oude twoleg huizen waren daar de perftecte plek voor. De witte poes draaide zich in een ruk om toen een miniem geurtje haar bereikte. Wat deed een vreemde kat in het hart van haar territorium? Die moest wel gek zijn. Met een simpele sprong, sprong Moon van het dak naar de dichtstbijzijnde boom en sprong vandaar met haar vier poten op de bosgrond. Haar oren lagen plat in haar nek. Het was de eerste keer in een paar dagen dat er nog eens een indringer was in haar territorium, maar hier bij haar oude jachthut? Dit was de eerste kat die zich hier waagde. Verbergen deed ze niet, dit zou toch sowieso op een gevecht uitdraaien, dus waarom verstoppen voor iets wat je niet kon ontwijken. Ze stapte recht op de geur af, die sterker werd met elke poot die ze zette.

Weer een ander gebied. De poes rolde met haar ogen, ze werd er ziek van, al die rogue's die een eigen gebied wilden. Zonder te aarzelen stapte ze binnen, zoals ze altijd deed. anders dan anders, rook ze nu ook een andere kat, waarschijnlijk de bewoner. Een sadistische grijns vormde om de lippen van Mary, toen ze door had dat de rogue recht op haar af stapte. Dit ging leuk worden. Een witte poes verscheen in haar blikveld, met drie bruine vlekjes op haar kop. Toen Bloody dichterbij kwam, trok ze haar bek open. "Zo, zo. Wat hebben we hier..." De zwarte rogue hield haar kop scheef, en keek haar tegenstander strak aan. "Do you know my name?"

De witte poes zette haar vacht op bij het zien van de zwarte poes en hield halt. 'Your name isn't important to me.' siste de poes en duwde haar nagels in het zachte zand. Op dit moment zag ze alleen een kat die in haar territorium was, en niet zomaar in haar territorium, bijna in het hart van haar gebied. Moonwhite zette haar poten iets steviger uit elkaar en keek de kat kil aan. De geur van bloed hing om de andere kat heen. Geen bloed van een prooi, dat zou ze herkennen. Maar wel kattenbloed, iets wat haar niet afschrok.

De eigenaar stond nu vlak voor haar, en zette haar witte vacht op. 'Your name isn't important to me.' Mary haalde haar schouders op. Ook goed. Nonchalant keek de zwarte kattin opzij, maar het ontging haar niet dat de onbekende poes haar nagels uitsloeg. Een kille blik werd haar kant op geworpen, maar Mary sloeg er geen acht op. "So this is yours?" Haar stem klonk spottend, de moordlustige she-cat had grotere territoria gezien.

Moonwhite's oren lagen in haar nek. Ze had geen tijd in spelletjes en verhaaltjes van een rogue. Een grom ontsnapte uit haar mond. 'Ofcourse it is.' siste ze en zette een stap dichter naar de poes toe. Al dat gepraat, en voor wat? Om elkaar daarna in de haren te vliegen. Waarom zelfs praten als het nu ook kon. Ze zakte door haar poten en sprong op de poes af. Haar nagels zette ze direct stevig in haar flank, waarna ze achter de kat terug netjes op de grond belandde. 'Ga weg, ga anderen lastig vallen.' snauwde ze de kat toe en zakte terug in aanvalspositie. Ze zou ze sowieso niet zonder enige wond weg laten gaan. Dit was een, voor haar, onbekende kat en elke kat die voor haar niet bekend was, kreeg zeker met haar te maken. Als het niet nu was, was het wel later.

'Ofcourse it is.' Gromde de onbekende poes, die ineen zakte voor een sprong. O, ze gingen het zo spelen. Het doel van de witte rogue was Mary's flank, die ze raakte. Pff, wat erg. Ze had gevaarlijke katten ontmoet, maar haar tegenstander was er niet een van! 'Ga weg, ga anderen lastig vallen.' "Lastig vallen? Maar we hebben het juist zo leuk!" Mauwde Mary met een sadistische grijns. Toen sprong ze in aanval, en landde naast de idioot, zoals gepland. Vervolgens beet ze in de witte achterpoot van de poes. Warm bloed vulde haar mond, voor ze achteruit sprong, met een bebloede bek. "Not really tatsy." Mompelde ze, meer in zichzelf dan tegen de kattin

Moonwhite blies naar de poes, bij het horen van de sadistische ondertoon in haar stem. Wilde ze haar daarmee bang maken? Het lukte katten niet snel om Moon snel bang te maken. Ze had al vele dreigingen gehoord, maar géén van hen wist haar te raken. Haar oren schoten verrast omhoog toen de poes op haar af sprong en vervolgens haar tanden stevig in haar achterpoot wist te zette. Ze sprong direct een staartlengte verder toen de kat haar losliet en liet haar blik vluchtig naar haar poot gaan. De donkerrode kleur viel hard op in haar witte vacht. Ze draaide zich direct om naar de zwarte poes en bestat verder geen aandacht meer aan haar poot. Veel bloed, maar dat wilde niet zeggen dat ze niet meer kon lopen. Moonwhite zette haar vacht op en zette terug een stap naar de poes toe. Zonder verder nog te wachten sprong ze naar de kat toe en duwde haar met haar hele gewicht om. Haar klauwen zette ze in de schouders van Mary, waarmee de haar ook direct tegen de grond hield.

De witte poes zette haar vacht op, en ze leek klaar voor een nieuwe aanval. Hm. Toch niet hard genoeg gebeten. Onverwacht wierp de rogue zich op Mary, waardoor ze tegen de grond gepind was. "Strong girl, eh?" Ze keek haar tegenstander uitdagend, en spuugde toen in de snuit van de rogue. Door het bloed van de achterpoot was het een rode vloeistof, die nu op het gezicht van de poes kleefde. De zwarte kattin gebruikte haar achterpoten en begon de onbeschermde buik van Moonwhite open te klauwen. Hopelijk zou dit er voor zorgen dat ze er af sprong, en anders zou ze door gaan. Mary kreeg een enorme kik van vachten, hoe sterk haar tegenstander ook was.

De ogen van de witte poes sloten zich automatisch toen de zwarte poes in haar gezicht spuugde. Precies of dat zou helpen. Bij het voelen van klauwen die over haar onderbuik gingen, deinsde ze achteruit en liet de zwarte poes los. Ze wilde niet daar haar heel buik volledig werd opengehaald, aangezien dit een zwakkere plek was als ze andere. De wit met rood bevlekte poes zette een stap naar achteren, even op adem komend. Mary was dan wel even oud, maar misschien toch net iets sterker als haar. Moonwhite's blik ging naar de omgeving. Als er één ding is dat ze nog niet zolang geleden geleerd had, was het om gebruik te maken van haar omgeving. Vijandige buren, zijn dan toch nog voor iets goed. 'Come on, kittypet.' siste ze nu op haar beurt.

Haar klauwen hadden het gewenste effect; Moonwhite deinsde achteruit. 'Come on, kittypet.' Dit liet Mary koken. Ze zag de blik van de poes over de omgeving glijden. Ga je vluchten? "Fight me, Clan kitten!" De zwarte rogue hijgde, en liet snel een blik over haar wonden glijden. Een grote op haar flank. Een paar op haar schouder. No big deal. Ze wierp zich weer met nieuwe energie op de witte rogue.

Uiteindelijk viel de wonde op haar buik nog mee, het was de wonde bij haar achterpoot waar ze het meest last van had. Ze tilde deze achterpoot kort op en zette hem vervolgens terug stevig neer op de grond. Haar oren legde ze direct terug neer bij de woorden van de poes. Ze was geen kat die snel beledigingen persoonlijk nam, iets wat de andere kat blijkbaar wel deed. Op dit moment was haar plan vooral om een zwakke plek te vinden, iets wat ze bij elke vijandige kat deed. Bij Claw was het zijn schouder geweest. Geen voorpoot, geen klauwen waarmee hij naar haar toe kon springen. Misschien was dit ook wel het beste bij deze poes, al maakte de zwarte kat graag gebruik van haar achterpoten, om Moon's buik te bewerken. Moonwhite zakte direct door haar poten toen de rogue terug op haar afsprong. Ze sprong soepel opzij en zette haar tanden in haar nekvel, waarna ze de poes een eindje verder wist te werpen. Haar eerder plan was ze natuurlijk nog niet vergeten. Gebruik maken van de omgeving was nog steeds haar sterkste techniek. Ze liep direct naar de poes toe en duwde haar met haar hele gewicht verder, wetend dat er achter haar een ondiepe beek met water was. Het was dan wel ondiep, maar vorige keer had ze hier wel bijna een kater laten verdrinken.

De witte tegenstander gooide al haar gewicht in de strijd, en daar lag ze, in het water. Het was niet diep, ze kon staan, maar Mary was niet heel goed in zwemen. Hijgend klom ze weer op de kant, en braakte wat water uit. Ugh. Ze had de poes onderschat. Snel schudde ze zich uit, wilde weer aanvallen, maar kokhalsde toen opnieuw. Ze had aardig wat water binnen gekregen. Snel wierp ze een blik op Moonwhite. Die was nog oke, afgezien van haar poot. Nog een beet, en ze waren beide uitgeschakeld. Mary verstrakte. Liever quite dan verliezen. De zwarte rogue maakte een scheinbewigng, en hapte toen vliegensvlug opnieuw naar de gewonde poot. Dit keer beet ze in de pezen, om veel schade aan te richten. Uiteindelijk strompelde ze naar achter, en kokhalsde opnieuw. Al ging ze zitten, haar rode ogen priemde nog in Moonwhite.

Ze had met een geamuseerde blik neergekeken op Mary, die toch enkele keren kopje onder was gegaan. Het was dan wel ondiep, maar toch wel diep genoeg om zeker wat water binnen te krijgen. Ze zette een klein stapje naar achteren toen de poes weer uit het water klom. Ze leek op een waterrat. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht bij die gedachten. Ze schoot automatisch naar achteren toen de zwarte kat plots op haar afsprong. Ze had gedacht dat de poes het zou opgeven, maar blijkbaar wilde ze haar nog een laatste slag geven voordat ze zich eenmaal terug trok. Op zich vond ze het heel logisch, maar het was haar achterpoot die toch de hele vlaag over zich heen kreeg. Ze haalde haar poot van de grond om hem zo weinig mogelijk te belasten, maar beide houdingen deden even pijn. Haar blik ging direct naar Mary, die nu iets verder zat. Ze stonden gelijk, dat was zeker en het gevecht bleek op z'n einde zijn gekomen. Later Moon haar zeker zelf eens gaan opzoeken, als haar poot weer wat beter was, maar voor nu was het genoeg.

"May we meet again, and fight." Met deze woorden draaide Mary zich om, wierp een laatste blik op Moonwhite, en strompelde verder. Maar dit was niet afgelopen, o nee. Ze zouden elkaar weer ontmoeten. En ze zouden vechten. Moonwhite, kijk uit. Je hebt een vijand. En niet zomaar een ook. Mary liep weg, en neuriede een liedje. Ze was nu lang en breed weg uit het territorium, en voelde zich een beetje slaperig, zoals altijd na een gevecht.

-Mary topic uit
-Flut

Onderwerp: Re: The heart of my territory [MARY] [FINISHED]