Sarcasm is my only defense.

Rustig trippelde hij over het bos oppervlak heen. De kat had echt geen idee wat hij hier weer deed, maar hij zal sowieso wel een andere kat aantreffen. Dan zal hij zich weer niet normaal gedragen waardoor ze vast zullen denken dat de kat raar is. Hij zal natuurlijk ook wel zijn sarcasme in het spel zetten. Dat was ook echt het enige waar hij goed in was. En in slim zijn. Soms. En vechten kon hij eigenlijk maar een beetje. Maar als het echt nodig is kan hij wel een mep verkopen.

De kat was aangekomen ergens in het midden van het bos. Hij herkende het gebied wel goed. Maar al zijn zintuigen zaten op scherp natuurlijk. Dan kon hij weer maken dat hij weg kwam als er gevaar was. Hij stopte even met rennen om de geur op te kunnen nemen. Er was duidelijk nog een andere kat hier.

~Moonwhite~

Een korte grom ontsnapte uit Moonwhite's mond toen een nieuwe vreemde geur haar tegemoet kwam. Ze kon ook nooit eens een dag doorbrengen, zonder dat iemand haar territorium binnen viel. De poes haar oren lagen in haar nek. Moeite doen om zich te verbergen deed ze niet. De kat mocht goed weten dat zij eraan kwam. Dat hij maar snel de poten nam. 'Ik ga het geen twee keer zeggen, ga m'n territorium uit voordat ik je zelf uit moet zetten.' gromde de witte poes naar de kater, die nu enkele voslengtes van haar verwijderd was. Haar staart zwiepte uitdagende heen en weer.

Note: Kben nu weg, morgen reageer ik wel direct c:

De kater schrok van zijn woorden. "Ik eh ehm wist niet dat het jou territorium was." De kat was opgelucht toen hij het gezegd had. Waarschijnlijk zal ze het wel een tweede keer moeten zeggen aangezien hij niet van plan was te vertrekken. Hij schoof langzaam zijn poot heen en weer over het zand. Stiles had de laatste tijd wel een beetje geleerd voor zichzelf op te komen. Om sterk te blijven staan. Maar kon soms nog weleens terug vallen. "Dus ehh, dit is ehh heel jou territorium? Ik denk toch echt niet dat dit allemaal van jou is. Wat als er een kat komt binnen lopen? of dat er een kat voorbij moet omdat hij zomaar deze kant opgaat?" Hij merkte dat hij lichtjes irritant begon te worden.

De witte poes zette haar vacht op en keek hem dreigend aan. Ze waren ongeveer even oud, maar deze kater wist blijkbaar niet goed hoe hij met zijn woorden om moest gaan. Moonwhite had zich snel moeten herpakken toen haar moeder de dood vond, dus hoe jong ze zelf ook was, verdedigen kon ze zich op alle manieren die je je ook maar kon bedenken. 'Een kat die naar de andere kant moet, moet maar rondlopen. Iets wat jij beter ook gedaan had.' siste ze naar de kater en zette een stap dichter naar hem toe, om haar woorden kracht bij te geven.

"Ehm, ja maar er staat hier nergens een bordje met 'Mijn territorium. Loop om alsjeblieft' Dus iets duidelijker mag ehm wel" Hij stopte even voordat deze poes hem bij zijn nekvel zou pakken. "Maar, wat is ehm jou naam?" Kreeg hij nog net uit zin mond. Terwijl hij wat sterker op zijn poten ging staan, zocht hij oogcontact met de poes. Zijn gele ogen kwamen de haren tegemoet. Hij vond het maar raar. Die poes is helemaal in op haar territorium gericht. Het is toch veel spannender en leuker om gewoon rond te trekken. Nieuwe plaatsen zien, avontuur. Op een gegeven moment heb je het toch wel zo'n beetje gezien als je op dezelfde plaats blijft.

Een geïrriteerde grom ontsnapte uit haar mond bij de opmerking van de kater. Precies alsof iedereen hier bordjes om hun territorium zette. Haar ene oor ging verrast omhoog toen de kater naar haar naam vroeg en haar recht aankeek. Hij veranderde van onderwerp. 'Mijn naam?' Ze was wat in de war, maar herpakte zich vervolgens. De vacht op haar rug was gaan liggen, maar haar opgezette staart verraadde nog dat ze nog steeds klaar was voor eender welke aanval. 'Moonwhite.' Ze likte kort haar borst om het oogcontact te verbreken. 'Mijn naam is gezegd, ze me nu jouw naam, kater.' Ze kneep haar oogjes terug tot spleetjes en pakte haar eerdere gedrag terug op.

"Stiles Stilinski" Sprak de kater. Hij was bang dat de poes hem ging uitlachen dus begon hij snel weer. "Maar noem mij maar gewoon Stiles" Hij zei het dit keer schaamteloos. De kat wist wel dat hij voorzichtig moest doen. Hij kon zomaar een klap krijgen. Al was hij niet bang. "Waarom doe jij aan territoriums? Is het niet leuker om gewoon rond te trekken?" Zei hij zichzelf uit zijn gedachte geschud. De kater moest het gewoon zeggen. Het liep gewoon al zo lang door zin hoofd te spoken.

'Aangenaam, Stiles.' mompelde ze toch maar toen hij zijn naam ook zei. Iets zei haar dat hier geen gevecht meer op zou volgen. Ze zette zich neer in het zand en sloeg haar staart over haar poten. 'Ik heb heel mijn leven al een territorium gehad. Om nu plots m'n territorium af te staan...' Ze schudde haar kopje. 'Ook is dit jaar gebleken dat prooi schaars is, dan heb ik liever mijn eigen plek om prooi te vangen, zodat ik altijd een zekerheid heb. Voegde ze er nog aan toe en bestudeerde de kater kort. 'Waarom denk jij dat het leuker is om geen territorium te hebben?' vroeg de poes op haar beurt.

Nadat hij aandachtig luisterde, kreeg hij een vraag terug. Het was best logisch wat ze zei. En het eten is schaars hier. Dat was goed om te weten. "Gewoon. Rondtrekken is leuker. Avontuur, nieuwe dingen zien. Je beleefd wel iets. En op een gegeven moment heb ik het wel gezien op een territorium hoor." Hij sprak het uit ervaring. Terwijl hij er tot nu toe nog niet veel goede van heeft gehad. Het leek altijd dat hij bij de verkeerde katten terecht kwam waar hij ook was. Maar daar ging het nu niet over. Hij was aan het praten met een rogue. Die dadelijk misschien nog wel zijn oog eruit kan slaan. De kat knikte rustig en begon weer. "En, als je rondreist, heb je altid wel goede zekerheid op prooi. Schaars of niet. Het raakt niet op. Maar als jij hier een tijdje al zit. Zal de prooi niet lang schaars blijven."

Moonwhite luisterde in stilte naar wat de kater tegen haar zei en bewoog lichtelijk geïrriteerd met haar oren. 'Logisch dat prooi hier schaars word, als elke rogue hier prooi komt stelen. Waarom denk je dat ik zulke katten direct wegjaag?' siste ze nu plots en zette haar nagels in het zand.Praten deed ze wel graag en soms vrienden maken ook, maar al haar vrienden wisten dat ze uit haar territorium moesten blijven. Dat hadden ze allemaal wel gemerkt in een gevecht.

OOC: kleine post, srry

"Eh ja haha. Dat klopt. Maar ik kom hier niet voor prooi. Ik wandel vaak naar nieuwe plekken. Kijken wat ik dan weer beleef. En in dit geval was jij het." De kat zag hoe de poes haar nagels in het zand zette. De rillingen gingen door zijn lichaam heen. Dat ze nu plots een woede aanval zou krijgen terwijl ze niet eens weet wat hij hier kwam doen. Ookal kwam hij wel weer wat mee te maken, aangezien ze straks wel zou gaan uithalen. Dat het ooit nog weleens op een gevecht kan komen. Dan hield hij het voor gezien.

OOC; Me too,,

Moonwhite draaide even met haar ogen. 'Er valt hier helemaal niets te beleven.' mompelde ze nu en richtte haar oortjes al iets meer op. Haar ogen had ze kort op de grond gericht, maar richtte ze vervolgens direct terug op de kater. Zwakheid tonen was niet iets voor haar. Met een zwaai van haar staart draaide ze zich om. 'Volg me. Ik leid je met plezier tot aan de grens.' zei ze nu met een grijnsje. Het was typisch, de plotse verwisseling van haar karakter. Veel katten raakten vaak in de war, maar daar moesten ze maar aan wennen. De witte poes draaide zich kort om naar de kater, waarna ze weer gewoon zachtjes verder liep. 'Waag het niet om achter te blijven hé. Want dan kan het wel eens zijn dat ik je opjaag.' Riep ze nog naar achteren. Het klonk niet als een dreigement, maar het was er wel duidelijk één. Elke keer als ze haar rechter achterpoot neerzette, beet ze kort op haar lip. Het feit dat ze daar haar poot was gezakt, enkele dagen geleden, zorgde ervoor dat bij elke stap en pijnscheut door haar poot ging. Het was ook niet slim geweest om na een aanval van een kat, vervolgens een hond aan te vallen. Niet dat ze er geen spijt van had gehad, want dat was de eerste keer dat ze zo'n beest had weten te vermoorden. Niet dat ze de pijn in haar poot liet merken, nee, haar trots was daar te groot voor en dan zou ze ook nog zwak over komen.

OOC: //

"Eh ja ik kom al" Zei dat kater geschrokken. Onverwachte reactie. Ook al wist hij wel dat ze gevaarlijk kon zijn op elke momenten. Dus hij moest goed alert staan, maar nu ze toch naar de grens gaan, hoeft hij zich geen zorgen meer te maken. Dan was hij weg van deze poes. Zonder haren van zijn lijf afgerukt te hebben. Kwam hij er weer eens goed mee weg. "Dus hoe lang is het tot de grens? " Vroeg de kat nieuwsgierig.

De witte poes liep enkele staartlengtes voor de kater en hield kort halt toen de kat een vraag stelde. 'Je zult snel genoeg zien waar de grens is.' mompelde ze wat verveeld en draaide zich vervolgens terug om om door te lopen. Nu liep ze half naast hem. De rogue was niet ver haar territorium binnen gedrongen, amper zover als de rivier die langs haar gebied liep. Ze hield voor de rest haar mond, hopend dat de andere kat niet nog te veel vragen zou stellen. Nog en stukje en ze waren bij de rivier, die haar territorium scheidde van een ander territorium. In haar ooghoek hield ze de kater in de gaten. Eigenlijk kon hij haar makkelijk aanvallen, nu ze met haar rug naar hem liep.

Ze liepen langs allemaal uitgestrekt gebied. Deze poes had duidelijk een groot territorium. Overal zag hij struiken waar ze doorheen gingen. En bomen ook. De kat hoorde het geruis van de rivier al. Waarschijnlijk zal dat ook wel het einde zijn. Wel knap hoe zij in haar eentje dit territorium bijhoud. Dat doet hij haar niet na.
Na een paar minuten wat wel een uur leek te duren, waren ze bij de rivier gekomen. Een lange, maar geen brede rivier. Hij zou er zo overheen kunnen. "Dus nu eh, is het de bedoeling dat eh ik ga?"
Vroeg de kater niet wetend wat hij moest.

De witte poes draaide even geïrriteerd met haar ogen bij de opmerking van de kater. Geen slimme kater zo te zien. 'Blijkbaar.' mompelde ze droogjes en wenkte met haar staart naar het water. 'Als je aan de overkant bent, ben je uit m'n territorium.' miauwde ze er nog achter en zette zichzelf neer in het gras. De kater had een gevecht ontwijkt, dus het zou nog eens goed kunnen dat hij bij het oversteken van de beek ook nog kon falen. Dit kon nog amusant worden. De kattin had haar oren rechtop gericht en keek Stilinski afwachtend aan.

Onderwerp: Re: Sarcasm is my only defense.