On adventure (Owlcall)

De langharige kater liep door zijn territorium met een rustige tred. Zijn staart zwiepte kalmpjes heen en weer, en hij had een grote haas tussen zijn kaken. Het was een goede, rustige dag geweest. Ondanks het gevecht tussen WindClan en ThunderClan wat niet al te lang geleden had plaatsgevonden was WindClan nog steeds een sterke Clan, en moesten dus goed gevoed blijven. De zon stond laag aan de horizon; het zou een kwestie van minuten zijn totdat hij helemaal achter de horizon was verdwenen en alles diepzwart werd. Hij liep naar een klein heuveltje en begroef zijn prooi. Later zou hij het wel ophalen.
De oren van de kater gingen plotseling recht in omhoog staan. Had hij iemand gehoord? Het duurde niet lang totdat de vieze geur van ShadowClan in zijn neusgaten kwam. Hij gromde walgend. Die vieze katten moesten hun pelsen uit zíjn Clangebied laten! De kater liep geruisloos in de richting van de geur en zag een jonge kater zitten, waarschijnlijk een apprentice. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en sloop tot achter de andere kat. Een klein lachje verscheen op zijn gezicht en hij zette zijn poot tegen de hals van de kater aan. 'En wat doet een wezen zoals jij hier op mijn gebied?' hij grijnsde en sloeg zijn nagels uit tegen de huid van de ShadowClanner. 'Een goede avond overigens.'

"Ook een goede avond, ik ben hier omdat ik me dood verveel en ik wil u vriendelijk verzoeken uw poot van mijn hals af te halen. Of wil je een onschuldige apprentice aanvallen?" de apprentice zette onschuldige oogjes op. 'Ja, dat wil ik. Goed geraden' zei hij droogjes. De leerling gaf hem een trap in zijn buik, en hij sprong opzij. De ShadowClanner wurmde zich los. "Sorry het duurde me telang." Owlcall glimlachte vriendelijk. 'Dat kan ik volledig begrijpen. Goede dag verder.' Hij draaide zich om, en stopte met een apart lachje op zijn gezicht. 'Of nee. Het is avond.' Hij sprong op, naar Lightningpaw toe en dook plotseling onder de kater. Hij zette zijn kaken om de poot van de leerling en sleurde de kater mee in zijn val. Hij krabbelde omhoog en sprong op de apprentice, zijn nagels diep in de vacht van het katertje. Hij voelde de spieren van de leerling op zijn schouders en zette de nagels van zijn achterpoot precies op de spieren. Hij duwde ze diep in de vacht van de apprentice en grijnsde. 'Dus daar zitten de schouderspieren bij jou. Altijd handig om te weten.' Hij beet opnieuw de poot van de kater hard vast.