It never rains but it poors

De kater was gaan jagen met het voornemen dat hij zo veel mogenlijk zou vangen, want dat was wel het minste wat hij kon doen nadat hij een paar dagen prooi had zitte neten maar in het Camp was gebleven omdat hij lui was. Met zachte pootstappen volgde hij het geurspoor van een konijntje, maar plots kon hij zich niet meer oriënteren, hij wist niet meer waar het beest was want een andere sterkte, bekende, maar gevreesde geur boorde zich in zijn neus. Motionless hees zijn hoofd met opgezette nekharen, en besloot dat hij het geurspoor zou moeten volgen.

De geur leidde naar de kloof, waar de geur van de vos vermengd werd met de geur van een poes van zijn Clan, en merkte dat het Everstar was, die waarschijnlijk ook de vos geroken en besloten had om die geur te volgen. Hoe korter Motionless bij de kloof gekomen was, hoe sterker de geur van de vos werd. Hij liep een beetje heen en weer, tot hij Everstar's rode pels kon zien, en hij naar haar toe liep, maar ongeveer op anderhalve meter afstand van haar bleef staan.

"Motionless", Hij heef zijn blik even op naar haar, en knikte, al wist hij niet precies waarom. Maar al gauw wendde hij zijn blik af, op zok naar de nieuwe WindClan geur die zijn neus binnendrong. Een gevelkte poes, die er paniekerig uitzag, voegde zich bij hen, en de kater herkende haar als Honeyblossom. "Hebben jullie de vos ook al geroken?" vroeg zij, en net als zijn Leader knikte hij ook, zijn blik lichtelijk bezorgd in de richting van de vossengeur. "Hij is hier in de buurt, bij de kloof. Ik heb hem nog niet gezien, dus ik weet niet hoe groot hij is, maar met zijn drieën moeten we hem aankunnen. We hebben twee mogelijkheden: de vos niemandsland in jagen of hem doden. Persoonlijk ben ik voor dat laatste, aangezien dat de enige manier is om er zeker van de zijn dat hij niet meer terugkomt." Ze keek hen beide aan, en Motionless knikte instemmend. Ze had gelijk, zo'n smerige vos wegjagen kon nog steeds problemen veroorzaken. Doden was beter. "Hij is in de buurt van de kloof, dus hij heeft weinig kanten om op te vluchten. Zorg ervoor dat je in geen geval tussen de vos en de afgrond terecht komt. Met een beetje geluk kunnen we het beest zelf een misstap laten maken en het ravijn in laten vallen. Mocht dat gebeuren, zorg dan dat je buiten zijn bereik bent, anders zal hij waarschijnlijk proberen je mee te sleuren. Maar jullie zijn warriors, dus waarschijnlijk hadden jullie dit ook al bedacht."

In stilte en traag volgde hij Everstar, die richting de geur van de vos liep. Een lichte huivering trok door zijn rug toen hij het beest zag. Vossen hadden al zovel dingen verpest, bah. Zo te zien had hij een prooi gevangen, vermits er bloed rond zijn mond hing. De rosse poes voor hem trok zijn aandacht weer door met haar staart te zwaaien, langzaam en dicht bij de grond. Meteen week hij af van haar en Honeyblossom. Everstart keek naar hem en de gevelkte poes, en gaf daarna het teken dat ze mochten aanvallen. De vos had hen nog niet gezien of geroken, dus dat was wel een voordeel. Met een serieuze en kille trek om zijn mond liep hij een paar passen heen en weer, en schatte de vos die aan de klifrand stond in. Motionless zette zich klaar, nadenkend aan zijn mogenlijkheden tegenover het roodoranje beest. Hij kon proberen om tegen de schouder aan te spreken en hem de afgrond in te duwen, maar er was een grote kans dat de vos hem hoorde rennen, zag rennen, en mee zou trekken. Dus liep de zwarte kater langzaam korter, zijn ogen lichtelijk samengeknepen om te denken. Met gedempte sprongen sporng hij korter op de vos af, en besloot zijn tanden hard in de achterpoot van de vos te boren, en vast te houden. Hij hoopte dat Everstar en Honeyblossom hem snel te hulp schoten of het kon echt wel mis gaan.