Reis naar kennis Winterpaw en Steelpaw

Steelpaw stond te wachten op Winterpaw hij had al afscheid genomen met Sunpaw en hij was klaar om samen met Winterpaw voor kennis naar de windclan medicijn kat te zoeken.

Winterpaw liep naar hem toe. "We kunnen gaan. Ik hoop dat je genoeg gegeten hebt." Zei ze tegen Steelpaw. Ze mochten de hele weg naar het kamp en terug niks eten. Het was namelijk Windclan territorium. "Er zijn niet veel bomen, dus we kunnen ook niet uit een boom vallen." Zei ze met een lachje. Ze liep voorbij de vier eiken het Windclan territorium in. Ze hoopte dat ze geen patrouille tegen zouden komen, maar het kon natuurlijk gebeuren. Ze wachtte totdat Steelpaw naast haar stond en liep verder.

Ze liepen vanaf nu op vijandelijk terrein en Steelpaw zei"Winterpaw in het geval er vijanden komen rennen en niet omkijken en als de sterrenclan mij op eist zeg dan tegen Sunpaw dat ze haar leven moet delen met een ander en gelukkig worden in het geval dat ik sterf."
Ze waren pas een klein stukje maar toch rook je veel windclan en het waaide er echt heel erg Steelpaw liep tegen de wind in om te zorgen dat Winterpaw maar halve moeite had.

"Ik ga eerst met ze praten. Daarna pas wegrennen. Wat gaan we eigenlijk doen als we bij het kamp zijn?" Zei Winterpaw. Ze hadden er inderdaad nog niet bij nagedacht. Zouden ze zomaar het kamp binnen kunnen lopen en zeggen dat ze de medicijnkat willen spreken. Opeens hoopte Winterpaw dat ze iemand van Windclan tegen zouden komen, maar als ze iemand tegen kwamen kan het ook fout gaan, maar in het kamp kan het ook volledig fout gaan. Winterpaw begon ineens te twijfelen. Ze moest doorzetten. Als ze meer wilde weten moest ze naar een medicijnkat en die was in het Windclankamp.

"Ik laat jou maar praten maar ik blijf voor jouw zodat ze jouw niks doen"
Hij was klaar om haar te verdedigen.
Ze liepen en trokken heel lang.
Uiteindelijk kwamen ze bij de helft waar ze pauzeerden.
Steelpaw zei"hoe moet het wanneer ze ons wegjagen of Forestlight niet met je wil praten."

Emberstorm lag tussen het gras. Het puntje van haar staart zwiepte rustig heen en weer. Ze had haar ogen gesloten en ontspande zich. Plots rook ze wat en hief ze haar kop op. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. 'Donderclan..' Siste ze en ze krulde haar lip. Vielen ze aan? Onrustig en met overeind gezet nekhaar liep ze in de richting van de geur. Als het er teveel waren zou ze terug rennen naar het kamp, of wie weet waren ze opweg naar hoogstenen. Maar toch kon ze het risico niet nemen dat er iets zou gebeuren. Ze sprong tussen de grashalmen door en kwam bij de bron van de geur. 2 leerlingen. Ze torende hoog en dreigend boven hen uit. 'Wat doen jullie hier?' Siste ze. 'Hebben jullie niet door dat dit Windclan territorium is?' Ze zwiepte geagiteerd met haar staart.

"Teruggaan naar het kamp. Dat is de enige oplossing. Dan weet ik niet wat ik moet doen, maar dat zie ik dan wel weer." Zei Winterpaw. Ze ging liggen en liet de zon haar vacht verwarmen. Ze had de hele dag al door de wind gelopen en het had haar vacht koud gemaakt. Winterpaw was nog niet echt moe, maar ze wilde wel graag even rusten. Ze staarde voor zich uit en keek over de open vlakte. Er was niet veel te zien. Winterpaw hoorde ineens een stem. Ze keek omhoog het was een Windclanwarrior. Ze ging staan en keek de warrior aan. "We weten heus wel dat dit Windclan territorium is, maar we zijn hier met een doel. Ik wil praten met Forestlight over medicijnen. Daarvoor mag je me toch niet tegenhouden?" Ze keek naar de warrior ze zou het verliezen van haar, maar eerst praten en dan pas aan het andere denken.

"Mevrouw kan u ons helpen wij komen in vreder in namen voor hulp, Ik ben Steelpaw en dit is Winterpaw zei wil meer weten over medicijn kat omdat wij er geen hebben en zij wil er een worden."
"Dus zouden wij in vrede met uw medicijn kat kunnen praten,het is voor de gewonde en zieken."
Hij keek haar zo lief mogelijk aan in de hoop dat ze hun ging helpen.

Emberstorm hoorde het zwijgend aan en trok wat geamuseerd met haar snorharen. Zwijgend liep ze een rondje rond Steelpaw en Winterpaw. 'En wie zegt, dat het geen valstrik is voor de windclan, waarom zou ik 2 leerlingen uit de donderclan het kamp laten zien terwijl ze het zomaar kunnen doorbrieven aan de rest van hun clan?' Ze klonk sarcastisch. Waarom zou de donderclan zomaar 2 leerlingen sturen zonder krijgers erbij? Ze vertrouwde het niet en kneep haar ogen tot spleetjes.

"Omdat wij tweeen wouden gaan en zeg maar niemand anders het wist behalve mijn vriendin.Denkt u echt dat wij 2 leerlingen een kans op spionage zouden doen en trouwens wat maakt het mij uit dat ik brandnetelzalf moet maken voor een gebroken poot ofzo"

Winterpaw keek haar aan. Ze had een beetje gelijk, want Steelpaw kwam niet heel erg vriendelijk over. "Steelpaw als je wil dat ze ons erdoor laat moet je wat vriendelijker zijn." Winterpaw keek weer naar de poes. "Sorry daarvoor, maar ik wil echt alleen met Forestlight spreken. Waarom zou ik anders met een gewonde poot hierheen komen?" Winterpaw wist dat ze dit goed moest aanpakken, want anders zou de poes hun er niet langs laten. "En als je ons niet vertrouwd kun je ons ook naar de medicijnkat begeleiden." Zei Winterpaw. Ze was benieuwd hoe de poes hierop zou reageren.

Emberstorm had haar nekhaar opnieuw overeind gezet van Steelpaws toon en keek hem fel aan maar haar haren gingen weer liggen toen Winterpaw begon te spreken. Ze mompelde wat nadenkend. Haar staart zwiepte heen en weer en de wind trok aan haar vacht. Ze ademde de lucht die de wind mee bracht diep in, ze rook geen andere donderclan geuren. Ze twijfelde, hoe zou Tallstar reageren als ze 2 Donderclan katten mee nam naar het kamp? 'Nou goed dan, ik breng jullie naar Forestlight, het zal jullie berouwen als dit een valstrik blijkt te zijn' Zei ze eigenaardig rustig.

"Bedankt." Zei Winterpaw en boog haar hoofd. Ze wilde graag meer weten over medicijnen en dit was echt de enige manier. Ze liep langzaam achter de poes aan. Ze wist eigenlijk de naam van de poes niet, maar dat maakte niet heel veel uit. Winterpaw dacht na over wat ze allemaal zou kunnen leren van deze medicijnkat en ze zou ooit nog iets terug doen voor Windclan.

Steelpaw was heel erg humeurig vooral omdat hij Sunpaw een beetje miste zij gaf aan alles een leuke draai, maar hij moestzich focussen op hun missie.
Steelpaw zei"Sorry als ik een toon heb opgezet maar ik ben het hier niet gewend met deze omstandigheden en toch bedankt dat u mijn vriendin een kans geeft."
Hij zei het terwijl hij rustig met gebogen hoofd achter hun aanliep.
Hij nam niet de moeite rond te kijken ze zouden toch wel gelijk weg gaan.

Emberstorm had zich met een sierlijke beweging omgedraaid en leed ze voorwaarts. Ze leek geen last te hebben van de huilende wind die aan haar vacht trok en ze kneep even geërgerd haar ogen tot spleetjes toen ze konijn rook, ze kon nu niet jagen, ze wou de twee donderclan leerlingen uit het oog verliezen. Ze hield ze constant in de gaten. Zijzelf kwam net boven het hoge gras uit en ze keek even om naar Steelpaw en Winterpaw. 'We zijn er bijna, als jullie even willen pauzeren moeten jullie het maar zeggen' Zei ze op een vriendelijker toon dan eerst. Ze begon medelijden te krijgen met de leerlingen, zij waren deze wind niet gewend, integenstelling tot zijzelf. Emberstorm stapte ondertussen stevig door terwijl ze op antwoord wachtte.

"Bedankt dat u het vraagt maar daar beslist Winterpaw over ik ben hier alleen om haar veiligheid te geven."
Hij boog alsnog als dank en draaide zich om naar Winterpaw en vroeg"Wat vind jij Winterpaw een pauze of door naar het kamp"
Hij luisterde naar haar terwijl de wind door zijn vacht streek.

"Ik hoef niet pet se te rusten" Zei Winterpaw en liep achter de poes aan. Ze wilde het liefst zo snel mogelijk bij het kamp zijn en met Forestlight praten en daarna weer zo snel mogelijk naar huis. Ze voelde zich hier niet helemaal op haar gemak. De wind trok aan haar vacht. Het hoge gras zat haar in de weg. Ze zou in het kamp kunnen uitrusten tenzij ze weggestuurd zou worden, want dan moest ze de hele reis weer terug moeten maken, maar daar wilde ze nog niet aan denken eerst maar in het kamp komen en dan kijken we verder.

Emberstorm stapte zwijgend het kamp binnen, ze voelde de ogen van de andere warriors in haar vacht prikken toen ze de 2 leerlingen binnen bracht. Ze begon zich ongemakkelijk te voelen, hopelijk kreeg ze geen straf.. maar misschien was het wel goed dat ze ze hier gebracht had. Want het was ook niet goed dat er 2 leerlingen door het territorium zwierven, ze konden hier wel jagen. Ze bromde wat binnensmonds uit besluiteloosheid.

Winterpaw keek om zich heen. Ze zag dat alle ogen op haar en Steelpaw gericht waren. Ze voelde zich heel ongemakkelijk in deze situatie. Ze keek om zich heen om niet te laten blijken dat ze zich ongemakkelijk voelde. Ze was eigenlijk wel benieuwd naar Tallstar. Ze had hem nog nooit gezien. Ze wilde alleen Forestlight spreken en meer niet, maar ze voelde zich gewoon niet gemakkelijk. Ze staarde daarom maar voor zich uit. Daardoor konden ze niet echt zien of ze erg zenuwachtig was.

Steelpaw diende als scherm want hij ging links van haar lopen zodat ze hem zagen en niet haar en hij zei"Ben je nerveus,ik wel het is best raar om in een ander kamp te lopen.Ikhoop dat deze tocht niet voor niks is geweest."
Hij rekte zich uit en liep door.

Onderwerp: Re: Reis naar kennis Winterpaw en Steelpaw