Reis naar kennis Winterpaw en Steelpaw

Mintwhisker had de drie katten binnen zien komen en liep ernaartoe. Ze keek naar Emberstorm waarom zou ze twee Thunderclan leerlingen meenemen naar het Windclankamp? Het was niet aan haar om hierover te beslissen. Ze ging bij hun zitten en wachtte totdat Tallstar kwam.
Hij liep naar hun toe en keek naar de leerlingen. "Wat moeten twee thunderclanleerlingen hier?" Vroeg hij en keek naar de leerlingen en Emberstorm.
Mintwhisker keek ook naar hun zij was eigenlijk ook wel benieuwd naar wat de reden was. Vooral omdat ze beide gewond waren aan een poot. Ze keek hun met een schuine kop aan.

Emberstorm keek ongemakkelijk op naar Mintwhisker en keek even neer op de leerlingen. 'Ik vond deze twee op het terrein, ze zeiden dat ze met Forestlight wouden spreken en dus heb ik ze maar meegenomen naar het kamp' Ze voelde zich vernederd, eigenlijk had ze toegegeven aan 2 leerlingen. Ze stond op en keek op de leerlingen neer. 'Kom mee, we gaan naar tallstar' Toen keek ze op naar Mintwhisker. 'Kom jij ook mee?' Zei ze aarzelend.

"Ik ga mee. Ik wil niet dat jou iets overkomt waar ik niet bij ben." Zei Mintwhisker. "Ik begrijp het namelijk wel." Ze liep voor de drie katten uit in de richting van Tallstar's hol. Ze was benieuwd naar wat hij ervan zou vinden. Ze wachtte totdat er antwoord kwam vanbinnen het hol en liep naar binnen. Tallstar ging meteen overind zitten en keek de thunderclanleerlingen aan. "Wat moeten zij hier?" Vroeg hij met een geïrriteerde toon.
Mintwhisker voelde zich ineens een stuk minder op haar gemak. Ze had niet gedacht dat Tallstar zo fel zou reageren.

Emberstorm was gaan zitten en had haar kop gebogen. Ze legde haar oren plat van Tallstars reactie. Voorzichtig keek ze op. 'Ik vond deze 2 donderclan leerlingen op de hooglanden.. Ze wouden met Forestlight spreken. Ik wou ze niet alleen achter laten op het windclan territorium omdat ze er misschien wel zouden gaan jagen of de rest van hun clan zouden ophalen'

Mintwhisker keek naar Tallstar. Emberstorm had toch niks fout gedaan? Ze hoopte dat Tallstar niet al te boos zou reageren. Ze staarde voor haar uit, omdat ze zich niet gemakkelijk voelde.
Tallstar keek de leerlingen aan. "En wat is de reden waarom jullie met onze medicijnkat willen praten?" Deze keer keek hij niet naar Emberstorm maar naar Winterpaw. Net alsof hij al wist wie er zou gaan antwoorden.
Mintwhisker hoopte dat er een goede reden was, want anders hadden de leerlingen een probleem.

Winterpaw voelde zich heel ongemakkelijk, maar ze wilde graag meer leren over medicijnen, dus ze moest met Forestlight spreken. "Ik wil meer weten over medicijnen, want Thunderclan heeft geen medicijnkat en daar kan ik dus niks leren. Jullie hebben een medicijnkat en daar kan ik wel wat van leren." Ze keek naar Tallstar. Door haar eigen woorden voelde ze zich al iets meer op haar gemak. Zou Tallstar het goed vinden dat zij met Forestlight wilde spreken over medicijnen? Daar had ze toch alle recht toe? Misschien ook nog niet omdat ze nog geen medicijnkat of medicijnkat leerling is. Ze keek naar Tallstar en hoopte op een goed antwoord.

Mintwhisker keek naar Winterpaw. Wilde ze echt medicijnkat worden? Mintwhisker concentreerde zich weer op Tallstar. Wat zou zijn antwoord zijn? Ze krulde haar staart om haar poten en keek naar Tallstar.
Tallstar keek Winterpaw aan. "Je weet toch dat je niet zomaar iemand anders territorium in mag gaan. Als je een minder vriendelijke kat dan Emberstorm was tegen gekomen had je wel dood kunnen zijn en wat hadden we dan tegen je clan moeten zeggen? Sorry, maar twee van jullie leerlingen zijn gedood door een van onze warriors. We hadden ze namelijk betrapt op ons territorium. Je bent nog niet officieel een medicijnkat of een medicijnkat leerling, dus ik zie niet echt in waarom je het recht hebt om met Forestlight te praten."
Mintwhisker schrok van Tallstar's reactie, maar hij had wel gelijk. Ze staarde zenuwachtig voor haar uit. Afwachtend op een reactie van Steelpaw of Winterpaw.

Steelpaw had veel fout gedaan maar dit keer zo netjes mogelijk.

"Meneer Tallstar
Ik spreek voor vele van mijn clan als ik zeg dat Winterpaw het verdient zonder haar zouden er al velen dood gegaan zijn.
Ik had bijna een dodelijke ontsteking en zei had me gered eveneens bij een vriendin van ons en nog vele anderen.
Al zou u mij het zwijgen opleggen 1 ding is zeker, Winterpaw verdient het"

Mintwhisker keek naar Steelpaw. Ze vond het knap van hem dat hij zo een leider durfde tegen te spreken. Ze keek naar Tallstar. Ze verwacht een boze reactie, maar Tallstar kon ook lief zijn.
Tallstar keek naar Steelpaw. Hoe durfde hij een grote mond tegen een leider te hebben? Maar als Winterpaw echt zo goed is. Zou ze zich moeten bewijzen. "Dus jij zegt dat Winterpaw goed is. Nou Winterpaw laat dan maar eens zien wat je kan of liegt Steelpaw? We hebben vast wel een gewonde kat in de clan. Die mag jij gaan behandelen. De kruiden kun je krijgen van Forestlight." Hij keek naar Winterpaw benieuwd of ze de uitdaging aan ging.
Mintwhisker keek geschrokken naar Tallstar. Waarom zou hij Winterpaw willen testen? Wilde hij er echt zo zeker van zijn?

Winterpaw had weinig keus. Ze moest zich of gaan bewijzen of ze moest vertrekken en zo kreeg ze misschien al de kans om met Forestlight te praten. "Ik neem de uitdaging aan, maar ik wil dat u een vraag beantwoord. Waarom wilt u dat ik me bewijs? Denkt u niet dat ik de waarheid spreek? Of denkt u niet dat Steelpaw de waarheid spreekt?" Winterpaw keek hem vragend aan. Ze wilde de uitdaging best aangaan, maar dan moest ze eerst een goed antwoord van Tallstar krijgen. Winterpaw ging weer zitten en keek Tallstar strak aan. Hij moest haar vragen wel beantwoorden, want anders ging ze hier niet weg. Ze krulde haar staart over haar poten en bleef naar Tallstar kijken.

Mintwhisker keek naar Winterpaw. Ze bewonderde haar echt hoe ze daar stond te spreken. Mintwhisker zou het zelf nooit gedurfd hebben. Winterpaw was ook de juiste persoon ervoor. Ze wist altijd hoe ze het goed moest brengen. Ze keek naar Tallstar afwachtend op een antwoord.
Tallstar keek Winterpaw aan. Ze durfde wel wat, maar ze kwam minder brutaal dan Steelpaw over. De meeste medicijnkatten hebben zo'n zachtaardig karakter. Ze weten ook goed gesprekken als deze te voeren. "Oke, je hebt gelijk. Je hebt een zachtaardig karakter net zoals de meeste medicijnkatten, maar ik weet eigenlijk niet eens of Forestlight in het kamp is." Hij stond op en liep weg.
Mintwhisker keek haar leider na. "Hij gaat kijken of Forestlight er is, denk ik." Ze keek naar de twee leerlingen. "Maak je geen zorgen. Het komt allemaal wel goed."

Winterpaw keek naar Tallstar. Had ze hem daarnet nou overtuigd? Winterpaw keek naar Tallstar hoe hij weg liep. "Ik denk ook dat hij voor Forestlight gaat kijken, maar waarom gaf hij zich zo makkelijk gewonnen?" Winterpaw keek vanuit het hol naar de clan. De clan vond het vast raar dat Winterpaw en Steelpaw er waren. Winterpaw voelde zich iets meer op haar gemak, maar nog steeds niet helemaal. De meeste ogen keken nog steeds naar Tallstar's hol en dus naar Winterpaw en Steelpaw. Winterpaw draaide zich om en keek weer naar de andere katten. Ze begon zenuwachtig met haar staart heen en weer te zwiepen. Ze kon het nu niks meer schelen, want de clan kon haar niet zien en Tallstar was even weg.

Emberstorm had ondertussen nog niet gesproken en had alleen maar geluisterd. Maar ze had zich wel weer ontspannen en keek naar de 2 leerlingen. Ze sloeg haar staart om haar voorpoten heen en likte even rustig langs haar poot. 'Let niet op mijn medeclanleden' Zei ze rustig, 'Ze zijn gewoon verbaasd om 2 donderclan leerlingen hier te zien, dat is alles' Ze keek hen vriendelijk aan. Hoe volwassen en zonder angst de twee leerlingen met tallstar hadden gepraat had nieuw respect bij haar opgewerkt. Dit was ook lichtjes in haar ogen te zien. Ze knikte ze even toe.

Steelpaw keek vol bewondering voor Winterpaw ze had hem al een keer gered en nu heeft ze de kans om medicijn kat te worden, Hij was blij dat hij haar kent.
Steelpaw keek nu wel nieuwsgierig om zich heen en dacht"Zou ik de kitten zien waarmee Spottedtail eerst een ontmoeting had.?"
Hij keek naar degene die hun had gebracht "hoe heet je eigenlijk?" vroeg Steelpaw

Emberstorm was wat in gedachten verzonken geraakt en zette haar oren overeind toen haar een vraag gesteld werd. Ze keek eerst naarbuiten maar nu keek ze weer naar Winterpaw en Steelpaw. Ze glimlachtte rustig. 'Ik heet Emberstorm' Zei ze. Ze keek Steelpaw en Winterpaw een voor een aan. 'En jullie?' Vroeg ze vriendelijk maar ook kalm.

"Mijn naam is Steelpaw en ik doe mijn naam eer aan 4 keer een verwonde poot en geen blijvende schade." Hij zei het met een vriendelijke glimlach.
Hij wist nu dat hij haar kon vertrouwen dus stelde hij zich vriendelijke op.
Steelpaw rekte zich uit en vroeg"Hoelang verwacht je dat het gaat duren?"

"Ik ben Winterpaw. Je had het misschien al een keer gehoord, maar aangenaam Emberstorm." Zei Winterpaw zo vriendelijk mogelijk. Ze keek naar Steelpaw. "Je poot is nog altijd wel beter door mij." Ze ging maar weer zitten. Wat duurde dat wachten lang. Ze krulde haar staart over haar poten. Ze deed dit, omdat ze niet zenuwachtig met haar staart wilde doen. Ze staarde voor zich uit. Daarna ging ze haar vacht maar schoon likken. Er was wat stof in gekomen tijdens de reis. Dat kwam door de harde wind.

Mintwhisker keek naar de leerlingen. Het duurde inderdaad lang voordat Tallstar terug kwam. Mintwhisker wist wel bijna zeker nu dat Tallstar Forestlight niet had gevonden. Mintwhisker keek op uit haar gedachten en zag dat Tallstar naar binnen liep.
Tallstar ging voor de katten zitten en keek de leerlingen aan. "Ik moet jullie teleur stellen. Forestlight is niet in het kamp. Ze komt pas over een lange tijd terug. Sorry daarvoor. Emberstorm en Mintwhisker willen jullie vast wel naar de grens begeleiden."
Mintwhisker knikte en liep alvast het leidershol uit. Buiten wachtte ze tot de andere katten er waren.

Winterpaw keek Tallstar aan. Ze vond het jammer dat Forestlight er niet was. Ze keek voor zich uit en bedankte Tallstar nog voordat ze naar buiten liep. Ze ging bij Mintwhisker staan en wanneer iedereen er was liep ze richting de kamp ingang richting de grens. Winterpaw was wel moe, maar wilde het liefst zo snel mogelijk weer bij het kamp wezen. Ze liep door, maar wel langzaam. Haar poot deed pijn, dus ze liep nu op drie poten. Ze vond het niet heel erg, want ze wilde zo snel mogelijk weg uit Windclan's territorium. Ze zette zich voort, maar de wind rukte hard aan haar vacht en ze kwam maar moeizaam vooruit.

"Ik ga er wel voor staan" zei Steelpaw hij liep een stukje van haar flank waardoor ze minder last had van de wind.
Hij was teleurgesteld een hele reis voor niks en niets.
Hij kon tegen de wind vooral omdat het meeste tegen ze rug kwam die aardig sterk was door al dat op zijn rug dragen.

Onderwerp: Re: Reis naar kennis Winterpaw en Steelpaw