Well, this is WindClan... Oh! It is ShadowClan! Oh. Well...(Inner x Crow)

Crowpaw

It's who we are
Doesn't matter if we've gone to far
Doesn't matter if it's all okay
Doesn't matter if it's not our day

Je mag Crow aanvallen, maar geen blijvende handicaps!

Genietend van het stralende zonnetje rustte een rossige poes uit onder een hoge boom. Het was een van de weinige bomen in het WindClan territorium, of in ieder geval, van de Boundaries. Crowpaw, want zo heette de poes, stond op en liep een stukje verder, het zonnetje werd nu net verborgen door een enkel wolkje. Ze voelde zich erg prettig, de zon was warm op haar rode vacht, die nu oogverblindend fel was door het zonlicht dat het weerkaatste. Ze ging nu zitten onder een grote struik, die heerlijk koel was. Het voelde erg warm onder haar vacht, maar ja, wat moet je ook met zo een dikke vacht midden in Newleaf? De honger werkte haar op haar zenuwen. Ze besloot te gaan jagen, Crow had al gejaagd voor de Clan en ze had de oudsten prooi gebracht, dus ze mocht voor zichzelf gaan jagen, een echt voorrecht na het gevecht tussen Wind- en ThunderClan! Helaas was een mede-Apprentice, Willowpaw, gestorven tijdens het gevecht. En Whitelion en Everstar is het gelukt om Firestar van een leven te beroven! Net goed, hadden ze WindClan maar niet aan hoeven vallen! Maar goed, back to hunting! Daar sloop een muis rond, iets verderop. Misschien net buiten hun terrein, maar ach, wat maakt dat nou uit? Grenzen waren er om overschreden te worden, nietwaar? Grinnikend, maar op haar hoede, sloop de kattin op haar prooi af. Rustig, met haar gewicht op haar flanken, kwam ze steeds dichter bij de muis. Het bruine bolletje had geen idee wat hem te wachten stond. Met haar felle, groene ogen schatte de poes de afstand tussen de twee. Nog een paar staartlengtes... Snel en op een onverwachts moment, sloeg ze toe. Ze sprong op de muis, beet in het tere nekje en proefde bloed. Het was snel gebeurt. Het beestje was dood. Rustig, maar slordig, at Crow haar prooi op. Ze was zich van geen gevaar bewust, terwijl ze zich op een ander, vreemd territorium bevond, waar ze niemand kende. Hulp was ver weg. Als ze hier werd aangevallen, was het over. Maar helaas besefte ze dat niet, want precies op dat moment was er een vreemde kat die in de buurt zat, bezig met haar in de gaten te houden... {Innerghost}
(374 woorden)

Innerghost had het gevoel dat ze maar heel weinig geslapen had toen ze wakker werd. Dat kon ook wel kloppen, de avond hier voor was ze nog op Moonhigh Patrol gegaan. Lang slapen zat er voor de deputy dus niet in, het was haar taak om alles te regelen wat inhield; de patrouilles op tijd georganiseerd hebben, jachten op tijd georganiseerd hebben, en de trainingen op tijd geregeld hebben. Er echt last van hebben had ze normaal niet, maar nu merkte Innerghost toch wel dat ze moe begon te worden, en dan niet van haar deputy taken. Voor Innerghost de Warriors Den verliet vond haar blik de vuurrode vacht van Flamepath, haar ex-partner, of wat dan ook. Nog steeds was niks definitief gemaakt wat hun relatie betrof. Een koel briesje streek door haar vacht toen ze de Warriors Den verliet. Boven was de hemel vol met dikke witte en grijze wolken, echt een prachtige dag beloofde het dus niet te worden. Gelukkig regende het niet. Innerghost stak de open plek over en begon met het organiseren van de patrouilles.
"En jij kan mee met de Sunhigh Hunt Patrol," klonk haar stem. Ondanks dat ze zich zo vermoeid voelde, hield ze het vol kracht uit te stralen, en dat te laten blijken in haar manier van doen en laten. De katten zochten elkaar op en maakte afspraken over hoe en wat. Innerghost had zichzelf niet bij een patrouille gevoegd, nee, zij moest er even uit. De zwarte deputy verliet het kamp en besloot dat jagen wel een goed idee was. Tot haar verbazing brachten haar poten haar naar de grens met Windclan, en wat haar nog meer verbaasde was dat ze muizenbloed gemengd met Windclan geur rook. Meteen vertraagde Innerghost haar pas, en liet ze zich omlaag zakken door haar poten heen. Haar buikvacht raakte de grond net niet aan, en zo begon Innerghost op een snel tempo naar voren te sluipen, alles scherp in de gaten houdend door middel van haar zintuigen. Smakkend geluid vulde haar oren, en na nog wat naar voren geslopen te hebben zag ze een cyperse apprentice zitten, etend van een muis. Naast het feit dat de apprentice de warrior code brak door zich zelf voor haar clan te voeden, brak ze de code ook nog eens door op Shadowclan territorium te zijn. Ja, het was nog maar een jonge apprentice, maar haar lesje leren ging ze zeker. Innerghost zette af met haar achterpoten en sprong voor de apprentice neer. "Jij durft, de warrior code breken door je zelf voor je clan te voeden, én dat nog eens op verkeerd territorium te doen. En naast dat, heb je Shadowclan prooi gestolen," gromde Innerghost haar vacht dreigend opgezet, en haar oren licht naar achteren gevouwen. Ze sloeg haar nagels uit om nog eens extra dreigend over te komen, maar de apprentice echt bezeren ging ze niet, zeker dat Starclan zo'n actie zou afkeuren.