Check, check, dubble check {Moonrose}

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De rode poten van de poes liepen langs de grens van Riverclan. Ze had de hele weg de rivier gevolgd en was dus al langs de Thunderclan en Windclan gelopen. Shadowclan grenste niet aan hun gebied, alleen bij de fourtrees, dus over hun hoefde ze zich minder zorgen te maken. Nu liep ze het laatste stukje van haar rondje. Het was al redelijk donker geworden en ze zou zo terug gaan, maar ze had besloten om geen ongelukken meer te laten gebeuren en daar zou ze persoonlijk bij helpen. Het extra controleren van de grenzen hoorde daar dan ook bij. Ze liep aan de onderkant van hun territorium, die grensde aan een boerderij van mensen. Er was daar een hond, maar die kwam nooit verder dan zijn eigen territorium, dus ze hoefde voor hem niet op te passen. Ze keek om de paar minuten om zich heen en was alert op elk geluidje en geurtje dat in de buurt was. Toen ze dus ineens een kat bij haar in de buurt voelde stond ze dan ook meteen stil. Ze snoof in de lucht, Riverclan, ongevaarlijk dus. Ze ontspande weer even en keek nogmaals om zich heen. ”Wie is daar?” Vroeg ze aan de kat.

De cremekleurige poes kon weer eens niet slapen. Nachtmerries overheersten weer. Ze gromde en liep onrustig door het kamp. Ze was het echt beu. Ze had misschien een paar dagen nog goed kunnen slapen, maar dat was dan ook alles. Moonrose keek om haar heen, maar ze had geen zin om binnen te blijven. Ze trippelde het kamp uit. Haar blauwe ogen gleden over de omgeving heen. Geuren drongen in haar neus en ze snoof zacht. Ze rook vele prooien in de buurt, maar ze wist dat ze niet snel genoeg zou zijn. Ze was moe en niet goed uitgeslapen. Ach, ze kon proberen. Haar ogen gleden opzij naar een waterrat die rondhuppelde. Ze liet haar zakken en sloop op het beest af. Ze sprong naar hem toe, maar hij was redelijk snel. Ze pakte het beest bij zijn staart want daar kon ze nog wel aan. Ze sloeg met haar poot op het beest en beet het uiteindelijk dood. Ze zuchtte even. Ze keek om haar heen en begroef het beest zodat ze het later terug kon ophalen. Moonrose liep verder langs de grenzen van de andere clans. Zou Nimblepaw hier zijn? Ze keek even naar het Thunderclan territorium maar het was heel stil. Ze liep rustig verder en snoof de geuren weer op. Een bekende geur drong haar neus binnen net als de bekende stem van haar leader. Ze keek om haar heen en trippelde op het geluid af. "Hee Dawnstar." Ze glimlachte vriendelijk naar de poes.