With your blood on my Claws, I feel satisfied. [OPEN]

Lichtgroene ogen staarden in de schemering naar een kat die zijn plaatsje had gevonden op het hek. Het was een zwart-witte, dikke kater. Hij leek rond de twintig maanden te zijn. Een kleine uitdaging zou het dus zijn. Claw boog zijn kop lichtjes zodat zijn hals tevoorschijn kwam. Nu was die nog vrij, maar binnenkort zou hij zorgen dat hij zijn halsband kreeg van Lítill. Hij zou één scherpe tand van deze kater meenemen als bewijs dat zijn moord succesvol geweest was. Zijn klauwen kwamen tevoorschijn en Claw grijnsde duister naar de kater. De kater keek niet erg geïnteresseerd op toen Claw hem tegemoet kwam. Aan de zwoegende flanken van de kater kon Claw zien dat zelfs het tripje naar het hek hem al te veel begon te worden. Bah. Zulke katten moesten ze met massa's uitroeien. Hij haatte ze, evenals alle Clans behalve zijn eigen. Claw gromde lichtelijk toen de kater naar hem keek. 'Kom van dat hek af, kittypet,' snauwde Claw. 'Of anders?' vroeg deze een tikkeltje verbaasd. Voordat de kittypet ook maar iets kon doen was Claw al naast hem gesprongen en boorde hij zijn klauw in diens flank. Van schrik en pijn verloor de kittypet zijn evenwicht en viel van het hek af, recht op de grond. Claw sprong op de grond. Zijn grijns verscheen vals over zijn gelaat en de kater keek hem nu met ietsje meer ontzag aan. 'Laat me met rust,' kreunde hij van de pijn. Claw schudde zijn kop. 'Nooit,' siste hij. Toen de kater merkte dat het geen zin had om in discussie te gaan, sprong hij op en zette zijn rug hoog op. Dit verbaasde Claw enigzins waardoor hij de volle klauw tegen zijn kaak niet voelde aankomen. Het scheurde zijn wang open en Claw schudde nijdig zijn kop. Hij dook ineen, sprong en kwam op de rug van de kater terecht. Zonder genade klemde hij diens nek tussen zijn kaken en hoorde de kater krijsen van de pijn. Pas toen hij iets hoorde breken hield hij even op en de kater schudde hem zwak van zich af. Omdat hij geen conditie had, was de kater al uitgeteld op de grond gevallen. In de vage schemering zag Claw hoe het bloed uit zijn wonde in zijn nek liep en hij grijnsde minachtend. 'Nog een paar laatste woorden?' vroeg hij vals. 'Doe het snel,' zei de kater. Claw grijnsde en haalde zijn klauw over de buik van de kater. Deze krijste wanhopig en deed een wanhopige beet naar Claws voorpoot. Claw gromde agressief toen hij de kaken van de kater om zijn poot voelde en dook met één snelle beweging naar de hals van de kater toe. Hij voelde de kater slap worden en hijgde lichtelijk. Het was niet veel moeite om de tand van de kater te verwjderen, de grootste dan toch. HIj begroef het ergens zodat hij het later weer op kon pikken om te tonen aan Lítill. Met een koude blik verborg hij zich in de schaduwen om te zien wie het eerste het lijk zou opmerken.

Dapplepelt vervolgde zijn tocht langs de grens. Veel katten sloegen de grens van de twolegs over, maar toch was dit één van de belangrijkste. Toen hij aankwam bij de hekken, bleef hij even staan en legde zijn oren in zijn nek. Na al die keren dat hij hier kwam, wist hij dat er iets niet klopte. Een donker stuk vacht stak uit boven het lange gras dat zich naast de hekken bevond. Voordat hij daar naartoe liep, liet hij zijn blik over de omgeving gaan, waarna hij toch naar voren stapte. Zijn vermoedens werden bevestigd. Een kittypet zo te zien. Geen natuurlijke dood, dat kon je makkelijk zien aan de schrammen en de open buik. De wonde in zijn hals vertelde de doodsoorzaak. Dit moest hij melden.

Claw trok zijn neus op toen hij al snel na de dood van de kittypet een geur rook. Het was de geur van één van zijn meest gehaatste Clans: ThunderClan. Claw keek geërgerd naar de kat die zich over het lijk boog en spande zijn spieren aan. De kater had hem schijnbaar nog niet opgemerkt. Aan de uitdrukking van de kater te zien had hij ontdekt dat de kittypet die voor hem lag geen natuurlijke dood was gestorven. Dat was één seconde te laat. Claw sprong uit de struiken en wierp zich op de rug van de kater. Met één klauw drukte hij de kater tegen zijn nek aan tegen de grond en blies nijdig. 'Going somewhere?' vroeg hij vervolgens vals. 'Je wilde toch zeker niet deze moord rapporteren aan je zielige Clan, wel dan?' Zijn lichtgroene ogen keken boosaardig naar de kater. Hij schatte de kater dezelfde leeftijd als de dode kittypet. Zijn bloederige klauwen verraadden dat hij de moord had gepleegd, evenals zijn bloederige tanden. Hij hield de kater hardhandig en met zwiepende staart tegen de grond gedrukt.

De bruine kater had de zwarte kat niet zien aankomen, waardoor zijn kop al snel in het zand lag. Dapplepelt gromde bij de woorden van de kater. De jonge kater was sterk en had hem in een behoorlijk slechte houding gezet. Wat een leuke inspectie van de grens was dit. De kater blies kort en hief zijn ene poot op, waarna hij zijn nagels in de poot zette, die hem tegen de grond hield. Dat was voorlopig het beste wat hij kon bedenken, aangezien hij niet bepaald veel meer kon doen. Natuurlijk kon hij zich nog omdraaien, dat zou zijn tweede plan zijn als dit niet werkte. 'Laat me los!' siste de kater.

Claw keek een tikkeltje geamuseerd toe toen hij een klauw in zijn voorpoot voelde. Natuurlijk deed het best wel pijn, maar die pijn was niet eens het ergste vergeleken bij wat hij al vaker had meegemaakt. 'Wat jij wilt,' zei hij droog op de woorden van de kater. Hij was echter niet van plan om deze ongeschonden weg te laten komen. Hij haalde uit met zijn scherpe klauwen. Deze drong hij diep in het vel van de kater en hij duwde zich af van de schouders van de kater, waardoor hij achterwaarts op zijn poten terechtkwam. Hij dook ineen in een aanvallende houding en blies zachtjes. 'Scheer je weg uit mijn territorium of ik vermoord je,' siste hij. 'En durf het ook maar om één van je zielige Clanleden op me af te sturen en ik weet je te vinden. Ik kan namelijk elke grens binnenkomen, weet je. Ik ben al bij ShadowClan binnen geweest, ThunderClan moet vast een eitje zijn.' Zijn ogen keken dreigend naar de kater. Hij meende wat hij zei. Als er hulp zou naderen, was de kater dood.

Sunset zat in een boom van een twoleg te kijken naar een BloodClanner die een kittypet verscheurde. Ze keek vaak stiekem naar gevechten van katten, zo had ze al een aantal dingen geleerd. De BloodClan kater was net zoals Sunset zwart, maar met groene ogen in plaats van grijze. Ze zag hoe de kater de kittypet liet lijden en na de dood een tand uit zijn bek trok en hem begroef. Ze wilde hem net feliciteren toen er een Clankat aankwam. Als er hulp zou komen, en de BloodClanner kon het niet alleen; dan zou ze helpen. Niet dát hij dat niet kan, maar wat als er 5 komen... Sunset bleef in de boom zitten, onzichtbaar door haar nachtzwarte vacht speurde ze de omgeving af naar andere clankatten die misschien de kat te hulp zouden schieten.

Note: Can i join?

De kater gromde bij het voelen van de nagels in zijn vel en draaide zich direct naar de zwarte kater om toen deze van hem af sprong. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn vacht stond omhoog. Zijn territorium? Dit was nog steeds Thunderclan gebied, tot aan de hekken van de twolegs. 'Dit is nog steeds Thunderclan gebied.' snauwde de kater. En natuurlijk zou hij dit melden. Dacht de kater nu echt dat hij dit achter zou houden voor zijn leider? Nee, nooit.

OOC: Srry, short post

Claw keek naar de kater die een en al vijandigheid uitstraalde. Wat hij wel rook en de kater waarschijnlijk niet, was dat er een geur bij was gekomen. Het was dezelfde geur die hij droeg onder zijn eigen geur: de geur van de BloodClan. Dat wilde dus zeggen dat er iemand hier stond toe te kijken en mogelijk zou ingrijpen als het uit de hand zou lopen. Dat zou hij niet laten gebeuren, maar hij was altijd wel in voor een praatje met iemand van zijn eigen Clan. Die katten - de meesten dan toch - waren tenminste niet zo zwak dan die Clankatjes van de vier Clans die hier in het woud woonden. Als BloodClan hun zou kunnen wegjagen, zouden ze kunnen heersen over het hele woud. 'Echt?' deed Claw verbaasd op de woorden van de kater. 'Ik zie hier anders nergens een bordje hangen waarop staat 'ThunderClan territory.' Hij grijnsde geïrriteerd. 'En nu oprotten,' snauwde hij de kater toe, waarna hij zich groter maakte en zijn grote klauwen tevoorschijn liet komen. Hij ontblootte nijdig zijn tanden en wachtte af.

OOC: #Angie: Altijd :3

"Ik zie hier anders nergens een bordje hangen waarop staat 'ThunderClan territory.' " Grijnste de Bloodclan kater. Sunset grinnikte bij die zin, alsof katten konden lezen. De zwarte poes schoot naar een andere boom, zo snel dat ze het vast niet hadden gemerkt. Ze zat nu pal boven de Thunderclan warrior, hij zou haar niet kunnen zien, maar de Bloodclan kater wel. Sunset probeerde over haar angst voor katers heen te komen voordat ze een mentor zou hebben, dus ging ze meer proberen met katers om te gaan en haar angst te negeren. Ze ging comfortabel op de tak liggen, ze was niet zichtbaar voor katten die aan de kant van de Thunderclan zouden komen, alleen de BloodClankater zou haar kunnen zien. De zwarte poes grijnsde, ze hoopte dat ze iets zou leren van de ontmoeting tussen deze twee katers.

De bruine kater was niet van plan om deze kat hier ongeschonden weg te laten komen. Hij zou hem wel wat wonden geven, waarover hij kon nadenken. 'Geen denken aan.' snauwde de kat en zette zijn vacht op. Zijn klauwen duwde hij afwachtend in het zand, waarna hij op de kater af sprong. Met de kracht van zijn voorpoten duwde tegen de kater zijn schouder, hem uit zijn evenwicht brengend en draaide zich direct terug naar hem om. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en liet zich terug zakken in aanvalspositie.

Claw slaakte een klein kreetje toen hij een duw tegen zijn schouder kreeg. Ondanks dat de wond die hij had toegediend gekregen van Moonwhite genezen was, was het littekenweefsel nog altijd zeer gevoelig. En die stomme ThunderClan-cat zette uiteraard net zijn poten daar neer. Claw draaide zich vol haat om naar de kater die nu in de aanvalspositie stond. Zonder na te denken zette Claw zich af waardoor hij een heel eind naar voren vloog. Zijn kaken klapten, om de kater te waarschuwen, net dicht voor diens hals. Hij plantte echter zijn klauw in de schouder van de kater, wat vast pijn moest doen als je je al bedacht waar Claw naar vernoemd was. Een poot had langere nagels dan zijn andere en deze poot gebruikte hij dikwijls om zijn tegenstander fikse wonden toe te dienen. Ook nu boorde Claw zonder medelijden zijn klauwen zo diep mogelijk in de schouder van de kater. Hij rook de smerige geur van ThunderClan nu erg dichtbij en deed een hap naar het oortje van de kater. Hij zou die kater eens een lesje leren om hier te komen!