(LIONCLAWS DEATH) Leave the lies to the liars..

LISTEN THIS WHILE READING
You suck the bottle dry
Touch fingers to the night
Feels like I've been here before
Now there's an empty hole where you were long ago
But things are different when you're young.

Droevig slenterde de doorweekte kater richting de waterval. Het was nacht, en de regendruppels stortte naar beneden. De wolken die zich voor de maan hadden genesteld zorgde voor een vlekkerig textuur in het gebied, en zijn lange vacht plakte tegen zijn lichaam. Zijn groengele ogen speurde het gebied af. Alweer een van de vele slapeloze nachten. Misschien zou een nachtwandeling hem op andere gedachten brengen. Zijn eeuwig achtervolgende verleden en zijn loyaliteit aan de Clan hadden hem volledig uitgeput, emotioneel en fysiek. Er ging geen dag voorbij dat hij niet aan haar dacht. Zij die zijn leven compleet had gemaakt, en het vervolgens met een grote hamer had gesloopt. Alles was uiteen gevallen. Zijn sanity, zijn voogdij, het vertrouwen in hem, alles. Iedereen had hem al die tijd raar aangekeken. Iedereen behalve Dawnkit, Stormstar, Skywalker en Berrynose. Bijna de hele Clan vond hem een aansteller, een monster. Zijn eens zo perfecte leventje was verwoest, verpletterd en verdwenen. Een traan rolde over zijn wang, maar werd meteen weer weggespoeld door de regen.

Hij werd uit zijn gedachten getrokken door een vreemde geur, vervolgd door een angstaanjagend gegrom achter hem. Stokstijf bleef hij staan, maar draaide zich uiteindelijk langzaam om. Zijn  ogen werden groot, en het voelde alsof zijn hart elk moment zijn ribbenkast uit kon springen. Voor zijn ogen hem stond een van de tweebeen honden, al leek deze meer verwilderd te zijn. Dreigend zette het grote beest een stap vooruit, en voorzichtig stapte de grote kater naar achteren. Nee Lion, wat doe je nou?! Wachten op hulp? Niemand komt je helpen, het is nacht! Dacht hij bij zichzelf. Inderdaad, op hulp kon hij nu niet rekenen. Hij zwaaide wild heen en weer met zijn staart en begon te grommen, in de hoop het beest te intimideren. Maar integendeel, de hond sprong naar voren en drukte Lion tegen de grond. De kater boorde zijn tanden in de poot van het beest. Een piep ontsnapte uit z'n bek. Lionclaw gromde en sprong richting de hals van de hond, om zich er vervolgens aan vast te klemmen en hem met zijn achterpoten te bewerken. De hond probeerde Lion van zich af te schudden, en de kater belandde met een klap op de grond. Nog voordat hij kon opstaan voelde hij de kaken van de hond om zijn lichaam heen. Dit was het dan.. Hij kneep zijn ogen dicht en bereidde zich voor om doodgebeten te worden, maar in plaats van hem dood te bijten, begon de hond hem door elkaar te schudden als speelgoed. Vervolgens liet hij los, en Lion vloog door de lucht heen. Bloed stroomde uit de bijtwonden op zijn rug, en met moeite lukte het hem om op te staan. Hijgend staarde hij naar de hond die hem opnieuw naderde. Lion deed een stap naar achteren, en voelde de grond onder zijn achterpoot afbrokkelen. Geschrokken keek hij naar achteren, en zag dat hij op de rand van de waterval stond. Hij richtte zijn blik weer op de hond en haalde diep adem. Deze hond.. Hij is te sterk. Hij zal een bedreiging voor de Clan vormen.. De hond kwam aangerend, en Lionclaw zette zich schrap. Op het moment dat de hond een sprong maakte richting Lion, sprong de kater ook, en klemde zich vast aan de halsband van het dier. Dit plotselinge extra gewicht was onverwacht, waardoor het zijn evenwicht verloor en samen met Lion de waterval in stortte.

Even leek zijn leven aan hem voorbij te flitsen. Hij zag zichzelf met Dreamheart. Het was de eerste keer dat hij haar ontmoette. Ze waren samen op jacht. Hij herinnerde het zich nog glashelder. Hij zag het nog precies voor zich hoe haar ogen twinkelde wanneer ze samen waren, wanneer ze beviel, en wanneer hij haar vertelde hoe hij zich voelde. Hij zag haar helemaal voor zich. Haar prachtige gevlekte pels, en haar heldere ogen. Naast haar stonden zijn kittens, en op de achtergrond stonden Stormstar, Skywalker en Berrynose. Ook alle vrienden en vriendinnen van Dream waren er. Iedereen zag er gelukkig uit, maar dit perfecte beeld werd al gauw verpest toen Crookedstar in beeld kwam. Wat hij nu zag waren Dream en Crooked, met zijn kittens en die van hen. Op de achtergrond stond hij zelf. Alleen in de hoek van het kamp. Zijn oog bloedde, net als zijn hart. opnieuw rolde er een traan over zijn wang, en met een harde klap belandde hij op de punt van een scherpe rots. Alles werd zwart..

...
R.I.P LIONCLAW, A NOBLE WARRIOR OF RIVERCLAN.

Voorzichtig opende de kater zijn ogen en keek om zich heen. Was dit.. StarClan? Plots voelde hij iets aan zijn poten. Hij keek omlaag. Een klein hoopje bont sprong vrolijk tegen hem op. De tranen sprongen in zijn ogen en een grote glimlach speelde rond zijn lippen. ''D-Deathkit..'' Hij drukte zijn neus tegen die van zijn overleden kitten, en gaf hem vervolgens een paar likken over zijn kop. In de verte zag hij een andere kat. Een poes, om precies te zijn. Het duurde niet lang voor hij haar herkende. ''Dream..'' Fluisterde hij zachtjes.

(Katten die zijn lichaam vinden zijn welkom..)

Met snelle passen rende de birmaan richting de waterval waar die vieze stank van hond weg kwam. Enkel toen het geblaf was weg geëbed begon hij het gevoel te krijgen dat hij te laat was. Met een grote sprong ging hij over een rots heen en zette daar af met zijn achterpoten om nog meer vaart te maken. Ja, er was één negatief ding aan het zijn van een Riverclan kat, die dikke vacht belemmerde je in het snel zijn.
Die akelige stank van kattenbloed drong zijn neusgaten binnen gemengd met de iets minder angstaanjagende geur van hondenbloed. Het had kunnen meevallen als de geur van dood er ook niet bij had gehangen. Als eerste zag hij een groot dood lichaam van een hond, aangespoeld. Iets verder weg zag hij een kleinere lichaam, het lichaam van één van de oudere warriors. Lionclaw. Shademask had naar hem op gekeken, hij was een moedige, nobele warrior, en had nog niet mogen vertrekken naar Starclan. Helaas was dit wel het geval, en Starclan zal het wel zo gewild hebben. Hij greep de warrior bij zijn nekvel uit het water en legde hem vervolgens weer neer. Hij besnuffelde het lichaam, maar er was geen enkele teken van leven meer aanwezig, en omdat de constateren hoefde je geen medicine cat te zijn. Een droevige zucht verlaatte zijn bek terwijl hij het lichaam op zijn rug schoof. Hij stond op, en liep langzaam in de richting van het kamp. Iedere warrior zou geschokt zijn, iedere warrior zou rouwen en zijn aanwezigheid missen in de Riverclan.

OOC: Iemand moet zo'n waardige warrior toch naar het kamp mee nemen, right?