Slowly drifting

Geluidloos draafde de Riverclan kater over de drassige grond heen. Zijn pootjes zonken af en toe lichtjes weg in de waterige bodem, maar nadien vond hij algauw zijn evenwicht alweer terug. Het had de laatste dagen nogal vaak geregend, met als gevolg dus dat het territorium in een klein moeras was getransformeerd. Een zachte zucht verliet zijn mond toen hij één van zijn voorpoten ophaalde om te zien hoe vuil ze nu eigenlijk waren geworden. Een krampachtige grijns kwam op zijn gelaat te staan toen hij de vieze bruine kleur aan zijn poot zag hangen. Niet dat hij iemand was die zoveel om zijn uiterlijk gaf, maar alsnog moest hij toegeven dat hij dit soort omstandigheden uiterst lastig vond. Uiteindelijk besloot hij maar weer verder te gaan, anders kon het nog wel eens zijn dat hij straks vast kwam te zitten.

De kater keek even licht verbaasd op toen hij naderende pootstappen hoorde en begon lichtjes nerveus met zijn oren te wiebelen. Het was normaal niet van toepassing dat anderen vrijwillig op hem af kwamen gelopen, omdat het ondertussen al wel vrij bekend was geworden dat Crowmask niet bepaald de leukste gesprek partner was. En dan niet qua vriendelijkheid, maar omdat hij nogal redelijk gesloten was tegenover anderen. "'Hoi, Crowmask." Begroette de kater hem, welke hij herkende onder de naam Lynxfang. Een geluidloze zucht verliet zijn mond en zonder de medekrijger aan te kijken liep hij verder. "Goedendag, Lynxfang." Mompelde hij simpel terug, waarna hij gewoon zijn passen vervolgde en deed alsof de andere er niet was.

Zijn vacht was lichtjes doorweekt door de motregen die zonet nog had geheerst in de lucht. Snel schudde hij zijn pels nog eens uit, om vervolgens zijn blauwe blik te laten rusten op het landschap om hem heen. Echter keek hij weer ongeïnteresseerd op toen hij de kater nogmaals iets hoorde zeggen. "Is alles oké?" Oh, hij had hem gevolgd? Dat was ook eens de eerste keer, en hopelijk ook de laatste keer. Crowmask haalde even luchtig zijn schouders op en keek weer de andere kant op terwijl hij verder. "Ja." Sprak hij simpel uit, zijn aandacht op iets anders focussende.

De kater trok eventjes met zijn oren toen de volgende vraag van Lynxfang zijn oren bereikte. "Al gejaagd voor de clan?" Met een opgetrokken wenkbrauw draaide hij zijn kopje richting de bruine kater en keek hij hem slechts ongeïnteresseerd aan. "Wat dan als ik dat nog niet gedaan heb?" Vroeg hij, lichtjes uitdagend terwijl hij even met zijn staart van links naar rechts sloeg. Hij had punt een nooit om het gezelschap van de krijger gevraagd, en punt twee wou hij al zeker niet iemand in zijn buurt hebben die hem op alles terecht ging wijzen. Nee, dan was hij veel liever alleen.