Trying to hunt! (Leopardpaw)

Met een glimlachje kroop hij tussen de bomen door, bíjna geluidloos. Hij had echt veel geleerd van zijn vader maar ook van zijn deputy, Silverfang. Hij kon wel een klein musje vangen, maar een merel of rat werd het nog niet.. Hij gromde ligt geïrriteerd toen er een druppel op zijn rug viel, die stomme vogels gingen dan altijd in moeilijkere plekken zitten. Glowpaw kneep zijn ogen tot spleetjes, rond zoekend naar prooi. Zijn glimlach werd breder toen hij een onschuldig vogeltje rond zag huppen, het was geen mus maar iets anders, stiekem had hij geen idee wat. Achja, als er maar vlees aan zit. Hij maakte zichzelf nog kleiner, het was best moeilijk als je een rode vacht had, je viel best op tussen alle bloeiende bloemen. En met zijn onhandigheid... Hij wachtte rustig af tot het beestje zijn rug naar hem toe zijn keren, iets wat hij zelf heel vervelend vond. "Geduld Glow, je moet geduld hebben." Zei hij tegen zichzelf, en kwam erachter dat hij éindelijk iets in zijn hoofd zei. Hij grinnikte en zag dat het vogeltje zich weer omdraaide, wat hem liet schrikken, en de vogel dus ook. Zonder twijfel vloog dat beest de lucht in. "Verdorie!" Riep hij iets té hard... gelijk hoorde hij al voetstappen zijn kant op komen.

Leopardpaw was aan het jagen. Ze had al een konijntje gevangen. Ze had het beestje begraven en was nu opzoek naar andere prooien. Ze zag een vogeltje weg vliegen. "Verdorie!" hoorde ze een kat roepen. Leopardpaw sprong met een grote sprong over de bosjes heen en lande voor een jonge kater. "Lukt het niet?" vroeg ze. Ze zag dat de kater ongeveer even oud was als haar, ook een apprentice. Hij zal vast al een mentor hebben, dacht ze. Leopardpaw had zelf nog geen mentor maar ze had zichzelf leren jagen en vechten. Ze hoopte maar dat ze snel een mentor kreeg en dan snel een warrior kon worden.

Hij schrok zich rot toen er een kat achter hem neerplofte, was hij weer te luid geweest? "Uhm..." Hij voelde zich echt voor schut gezet door een apprentice van ongeveer dezelfde leeftijd. "Niet echt..." Gelijk voelde hij de hitte in hem opkomen en zijn wangen rood worden, waarom was hij altijd zo raar bezig? "Mijn va- ik bedoel mentor heeft het erg druk, en áls hij me traint dan ja lukt het soms... ik ben gewoon niet de handigste" Sprak hij terwijl hij met de seconde roder werd, als dat kon met zijn vacht...

De kater schrok zich rot. Leopardpaw lachte. "Uhm..." zei de kater. "Niet echt..." vervolgde hij zijn zin. "Mijn va- ik bedoel mentor heeft het erg druk, en áls hij me traint dan ja lukt het soms... ik ben gewoon niet de handigste" zei de kater. Leopardpaw zag dat de kater rood werd maar ze kon het niet goed zien omdat hij een rode vacht had. "Is Firestar je vader?" vroeg Leopardpaw. "En wees blij dat je een mentor hebt, ik heb er nog geen." zei ze een beetje somber. "Ik kan je wel helpen met jagen ik heb het mezelf geleerd." vertelde ze de kater.

Gelijk kwam zijn trots terug toen hij Firestar meldde. Hij hield zoveel van zijn vader, en hij was zo trots en blij dat hij hem zijn vader kon noemen. "Dat klopt ja! En Icestorm mijn moeder!" Zijn mond viel open bij zijn woorden. De clanleider en deputy kunnen het hem niet eens leren, en deze apprentice leerde het zichzelf? Ineens kwam zijn kitten-kant in hem naar boven, en nieuwsgierigheid werd de baas. "Dat is zo cool! Maar ik weet niet of dat mogelijk is, zelfs Silverfang kan het me niet echt leren... Maar goed! Hoe heet jij? Wat heb je een leuke vacht!! Hoe heet zo'n kleur? Hey! Jou ogen zijn dezelfde kleur als die van mij, zie je dat? Wat voor dieren heb je al wel eens gevangen? Je ziet er sterk uit zeg! Train je veel?" Hij wou bijna huppelen zo erg wou hij de antwoorden weten.

"Dat klopt ja! En Icestorm mijn moeder!" zei de kater trots. Dat is zo cool! Maar ik weet niet of dat mogelijk is, zelfs Silverfang kan het me niet echt leren... Maar goed! Hoe heet jij? Wat heb je een leuke vacht!! Hoe heet zo'n kleur? Hey! Jou ogen zijn dezelfde kleur als die van mij, zie je dat? Wat voor dieren heb je al wel eens gevangen? Je ziet er sterk uit zeg! Train je veel?" vroeg de kater allemaal enthousiast. Leopardpaw werd ook enthousiast van de kater. "Jagen is helemaal niet moeilijk ik kan het je wel leren, ik heb al veel verschillende dieren gevangen. Mijn naam is trouwens Leopardpaw, en dankje. Ik heb een beetje de vacht van een Sneeuwluipaard het heet seal lynx point. En inderdaad onze ogen hebben dezelfde kleur! En ik train redelijk veel, ik hou van rennen en springen. vertelde Leopardpaw enthousiast. "Zullen we een wedstrijdje rennen doen? Wie als eerste bij die boom daar is? vroeg Leopardpaw enthousiast en ze wees naar een boom in de verte. "En daarna ga ik je proberen te leren jagen." zei ze. Ze wist gewoon zeker dat ze de kater kon leren jagen.

"Oké, op een voorwaarde." Zuchtte hij. Het woord "snel" en Glowpaw hoor je niet echt vaak in een zin. "Je mag me niet uitlachen!" Sprak hij net een kleutertje uit, alsof hij al beledigd was. Hij glimlachte toen de kater maar bleef zeggen dat hij hem ging leren jagen, zijn vader had allang weggelopen en de kater veel succes gewenst, mét sarcasme. Zelf had hij er ook niet een al te goed gevoel over, de meeste katten probeerde het al een maand, hoe zou het deze onbekende kater nou in een dag lukken? "Trouwens! Ik weet je naam helemaal niet? Ik ben Glowpaw, en jij?"

"Oké, op een voorwaarde." zei de kater zuchttend. "Je mag me niet uitlachen!" zei de kater. "Beloofd, ik ga je niet uitlachen." zei Leopardpaw. "Trouwens! Ik weet je naam helemaal niet? Ik ben Glowpaw, en jij?" vroeg de kater. "Ik ben Leopardpaw." zei ze. "3, 2, 1, GO" riep Leopardpaw en ze sprintte weg. Leopardpaw was heel snel. Toen ze bij de boom was kwam ze slippend tot stilstand.

(Leopardpaw is een poes ;p)

- Ik merk net dat ik je steeds kater noem, sawry ;w; Gewoonte~

Leopardpaw. Wat een mooie naam... Hij schrok zich rot toen de poes al het woord go had uitgesproken, en sprintte weg. Glow struikelde bijna gelijk al over zijn eigen voeten, maar wist zich te herstellen. Leopardpaw had al een voorsprong, en het stond al vast dat hij dat niet meer kon inhalen. Vol bewondering keek hij toe toen ze slippend tot stilstand kwam, en probeerde het precies na te doen, zonder succes. Met een zachte tik kwam hij tegen de boom aan. Onschuldig keek hij de poes aan, en een zachte grinnik moest er toch wel uit komen. "Oeps..."

Ze zag dat Glowpaw haar probeerde na te doen maar helaas zonder succes. Met een zachte tik kwam hij tegen een boom aan. Glowpaw keek haar onschuldig aan en grinnikte zacht. "Oeps..." zei de jonge kater. Leopardpaw moest ook een beetje lachen. "Als het gaat zullen we dan beginnen met jagen?" vroeg ze. De kater was wel grappig en hij was ook heel aardig. Ze besefte nu eigenlijk pas dat hij heel erg veel op Firestar leek.

Geeft niet ;p

Stiekem was hij het al helemaal vergeten over het jagen, en stiekem had hij er nog niet zo'n zin in. "Wat vind je ervan om eerst wat te gaan drinken?" Zei hij licht hijgend, zijn lange vacht maakte rennen erg warm, vooral nu het best benauwd was in Newleaf. Het hielp wel dat ze nu in de schaduw hadden gerend, maar stiekem had hij ervoor al dorst. Hij schoot een vriendelijke glimlach naar zijn clangenoot, en keek al naar de richting van de Owltree..

"Wat vind je ervan om eerst wat te gaan drinken?" stelde de kater voor. "Goed idee." zei Leopardpaw. Ze liep in de richting van Owltree. "Kom je?" vroeg ze aan de kater. Leopardpaw had eigenlijk ook best wel dorst. "Is het leuk om de zoon van de leider te zijn?" vroeg ze nieuwsgierig aan de kater. Haar ouders kende ze niet... Ze wist ook niet of ze broers of zussen had...

Over die vraag moest hij degelijk wel nadenken. Natuurlijk was het leuk, maar het had ook zwarte kanten. "Uhm nouja, het is natuurlijk best wel cool. Want ja, het is de hoogste rang! En het is best handig leidersbloed te hebben, soms ben ik in een klap volwassen hoor ik wel eens! Maarja, het nadeel is is dat hij bijna altijd druk is en amper tijd voor mij en mijn broertjes en zusjes heeft..." Zei hij terwijl hij ondertussen al naast haar liep, slikkend. "En tsja, mijn moeder is er niet meer. Niet dat mijn Queen niet aardig is hoor! Alleen voel ik me dan echt een baby, en nouja, het is niet echt mijn moeder..." Hij slikte een paar keer tussen zijn zinnen door, hij had dit verhaal al zo vaak moeten vertellen en toch deed het iedere keer pijn

"Uhm nouja, het is natuurlijk best wel cool. Want ja, het is de hoogste rang! En het is best handig leidersbloed te hebben, soms ben ik in een klap volwassen hoor ik wel eens! Maarja, het nadeel is is dat hij bijna altijd druk is en amper tijd voor mij en mijn broertjes en zusjes heeft..." antwoordde Glowpaw op haar vraag. Leopardpaw knikte begrijpend. "En tsja, mijn moeder is er niet meer. Niet dat mijn Queen niet aardig is hoor! Alleen voel ik me dan echt een baby, en nouja, het is niet echt mijn moeder..." zei de kater. Leopardpaw zag dat de kater het moeilijk vond om over zijn moeder te praten. "Ik ken mijn ouders niet." zei Leopardpaw. Ze wist niks over ze... Maar het boeide haar ook niet heel veel, als haar ouders van haar hielden hadden ze wel voor haar gezorgt... Ondertussen waren ze aangekomen bij Owltree. Leopardpaw dronk wat water uit het meertje. Opeens zag ze een waterrat bij het meertje rond lopen. Leopardpaw kon het niet laten... Ze zakte in de sluiphouding en sloop naar het diertje toe. Toen ze nog maar een staartlengte van het diertje af was sprong ze. Ze landde met haar poten op het waterratje. Ze beet het ratje dood. "Sorry, ik kon het niet laten." zei ze lachend terwijl ze wat bladjes op de waterrat legde. Ze zou hem later wel weer ophalen.

Hij keek nog steeds naar Leopardpaw, ookal waren ze al bij de Owltree. "Wat naar, vind je dat niet vervelend? Wie is je queen dan, want je moet natuurlijk wel melk drinken, nouja, moest?" Hij kon het niet laten om deze vragen te stellen, hij wou zich zo goed mogelijk inleven in anderen. Zijn blik gleed naar het water, waarbij hij gelijk zijn spiegelbeeld zag. Hij glimlachte kort en begon daarna gelijk te drinken, maar toen hij omhoog kwam was Leopardpaw weg? Gelijk wiebelde zijn oortjes nerveus en keek hij zenuwachtig rond. Hij zuchtte opgelucht toen hij door had wat ze ging doen, met zoveel makkelijkheid? "Het is goed hoor! Knap gedaan." Nadat deze zin was afgelopen brandde zijn keel, vragend voor meer water. Automatisch stopte hij zijn tong in het beekje. Dit water was echt verrukelijk, niet te beschrijven gewoon...

"Wat naar, vind je dat niet vervelend? Wie is je queen dan, want je moet natuurlijk wel melk drinken, nouja, moest?" vroeg Glowpaw. "Ik was al bijna 6 moons toen ik in de Thunderclan kwam. Dus ik hoefde geen melk meer te drinken. En nee ik vind het niet vervelend. Als ze van me hielden hadden ze me vast niet achter gelaten." legde Leopardpaw uit met een emotieloze stem. Ze wilde niks weten van haar ouders. Hadden ze haar maar niet moeten achterlaten, dacht ze. "Het is goed hoor! Knap gedaan." zei Glowpaw toen ze de waterrat gevangen had. Toen hij dat zei schrok ze een beetje op uit haar gedachte. "Dankje, dat kan jij ook hoor het is helemaal niet moeilijk." zei Leopardpaw. De kater moest alleen goed oppassen dat hij de prooidieren niet liet schrikken. Ze zag dat Glowpaw nog wat water dronk. Zelf had ze ook nog wel een beetje dorst dus ze nam nog een paar slokjes water. Het water was lekker koel.

"Huh? In de Thunderclan kwam met 6 moons? Maar je mag helemaal niet uit een andere clan komen? Hoe bedoel je nou? Je moet toch in de Thunderclan geboren zijn als je er lid van moet zijn? Ben je soms helemaal geen Thunderclan kat? Je rijkt wel als een.... Ben je een verrader?" Zijn mond viel bijna open van verbazing. Hij was zo erg in de war,maar de geur van Thunderclan was zo sterk dat het niet anders kon. Of ze gebruikte magie!! "Als het niet moeilijk was had ik het toch allang gekunt?" Dat het voor haar nou verdorie zo makkelijk was!

"Huh? In de Thunderclan kwam met 6 moons? Maar je mag helemaal niet uit een andere clan komen? Hoe bedoel je nou? Je moet toch in de Thunderclan geboren zijn als je er lid van moet zijn? Ben je soms helemaal geen Thunderclan kat? Je rijkt wel als een.... Ben je een verrader?" zei de Glowpaw. "Wow wow, Nee ik ben geen verrader maar ik ben wel geboren in de Thunderclan alleen ik weet niks over mijn ouders of over mijn queen... ik wil er niet over praten sorry." legde ze uit. Ze wist het allemaal niet precies het was een deel van haar leven waar ze niks over wist... "Als het niet moeilijk was had ik het toch allang gekunt?" zei Glowpaw een beetje boos. Leopardpaw schrok. Ze wilde Glowpaw niet beledigen. "Je kan het ook want je hebt al een paar keer een prooi gevangen zei je. Ze snoof even voorzichtig de lucht op. Ruik je dat? Het is een muis, hij zit in de bosjes." zei ze. En ze wachtte even met veder praten. "Je zakt rustig in de sluiphouding." zei ze terwijl ze in de sluiphouding zakte. "Dan sluip je er voorzichtig naar toe, kijk uit dat je nergens op trapt wat geluid maakt." legde ze uit. Ze zag de muis zitten. Ze sloop naar de muis toe tot dat ze een staartlengte van het muisje af was. "En als je dicht genoeg bij je prooi ben spring je." zei ze. Ze sprong op het muisje en beet het diertje dood. "Nu jij." zei ze.

Toen ze zei dat ze er niet wou over praten hield hij zijn mond gelijk, hij wou haar niet verdrietig maken. Aandachtig keek hij naar het voorbeeld van Leopardpaw, sluiphouding had hij met Silverfang ook wel een doorgenomen. En ruiken waar het is, dat zou toch moeten kunnen? Dat kan hij tevens ook met katten. Zijn ogen werden breder toen ze de muis doodde alsof het niets was, waarom was dit zo makkelijk voor haar? "O-oke..." Zei hij ietwat zenuwachtig waarna hij zijn neusje in de lucht gooide. Gelijk rook hij een kikker. Toen hij in de sluiphouding wou gaan viel hij gelijk plat op de grond, meteen een beetje geirriteerd. "Gebruik je staart om in balans te blijven en verdeel je gewicht zoveel mogelijk over al je poten." Waren de woorden die Silverfang had uitgesproken, en daarbij lukte het. Zachtjes liep hij naar het kikkertje toe, op de geur maar ook op het geluid af. Toen hij het kikkertje in zicht had lette hij goed op zijn bewegingen, wat hij van plan was. Dat eenmaal door hebbende sprong hij met een lenige sprong naar het groene beestje toe, maar miste deze waarbij hij in het water sprong. "Zie je nou wel! Ik kan het gewoon niet!"

Leopardpaw volgde de bewegingen van Glowpaw goed. Ze zag wat hij fout deed. Hij moest oefenen met zijn balans. Als hij een goede balans had tijdens de sprong kon hij recht op de kikker landen. "Zie je nou wel! Ik kan het gewoon niet!" zei Glowpaw. "Ik zie wat er fout gaat." zei Leopardpaw bedenkelijk. "Je moet je balans verbeteren tijdens de sprong dan kan je recht op je prooi landden en het daarna doodden." legde ze uit. Ze liep naar een bosje toe en zocht naar een groot blad. Ze pakte 2 redelijk grote blaadjes en legde die op de grond neer. "Doe alsof de blaadjes je prooi zijn." zei ze tegen Glowpaw, maar het klonk een beetje als een bevel. Als de kater de blaadjes kon vangen kon hij ook een muis vangen.

#blaadjesjacht :p

Onderwerp: Re: Trying to hunt! (Leopardpaw)