Was this a smart thing to do?

Icecloud bleef de kitten nog even likken tot ze een klagelijke piep liet horen, duidelijk iets anders willend dan wat er nu gebeurde en ze was niet de enige. Ook het katertje liet een piep horen. Ze pakte het poesje bij haar nekvelletje en legde haar naast haar buik neer, waarnaar ze naar Whitelion keek. "Kun je hem ook naast me neerleggen?" Het liefste wilde ze op dit moment even uitrusten, maar ze wist dat er niet heel veel tijd voor zou zijn, aangezien ze toch een keer terug naar het kamp moesten. Toch legde ze haar kop even op haar poten en sloot ze haar ogen. Het zou niet heel veel kwaad kunnen om even uit te rusten, ook al moest ze de kittens straks ook nog een naam geven, maar dat kon ook nog wel als ze terug zouden zijn in het kamp of in ieder geval nadat ze wat was uitgerust.

Hetgeen dat haar net nog had droog gelikt en opgewarmt pakte haar toen op. Ze piepte verbaasd omdat ze dat niet had aan zien komen. Toch bleef ze verder rustig het deed haar geen zeer. Al snel werd ze weer neergelegd en voelde ze iets zachts bij haar kleine kopje. Meteen snuffelde ze eraan en bewoog haar pootjes onhandig. Ze duwde haar poot in de buik van hetgeen dat haar net nog vast had gehad en piepte nog eens. Dit keer iets rustiger maar gewoon verward. Een nieuwe geur drong haar kleine neusje binnen. Ze voelde een bobbeltje onder haar neusje en nam het langzaam in haar mond. Ze bewoog iets en kneedde met een van haar pootjes onhandig in de zachte haren. Ze wist nergens nog een naam voor en begreep nog steeds nauwelijks waar ze was. Toch wist ze wat te drinken. Tevreden piepjes verlieten haar mond terwijl ze langzaam verder dronk. Een warme vloeistof zorgde er voor dat haar buik kalmeerde. Ze was al snel moe en vol en kroop onhandig tegen de zachtte vacht aan en gaapte. Een grappig geluidje verliet haar mond voordat ze in slaap viel. Tevreden en doodmoe.

Beide kittens begonnen te piepen. Icecloud legde het poesje bij haar buik. "Kun je hem ook naast me neerleggen?", vroeg ze aan hem. Whitelion staakte het likken en knikte. Voorzichtig pakte hij het jonge katertje op om hem naast haar buik te leggen. De witte poes zag er moe uit, en het leek hem best om haar even te laten uitrusten voor ze terug zouden keren. Zwijgend ging hij naast haar liggen. De pasgeboren kittens leken vredig. Het waren twee bruine tabby's, die duidelijk hun vader in zich hadden. Whitelion glimlachte. Zijn halfsiblings waren Iceclouds eerste kittens die niet wit waren. Hij en zijn zusje hadden allebei de prachtige sneeuwwitte kleur van hun moeder geërfd, en na hen ook vele van zijn eigen kittens. Niet allemaal, maar toch.. "Weet je al hoe je ze gaat noemen?", murmelde hij zachtjes.

Het jonge katertje voelde hoe hij opgepakt werd en loskwam van hetgeen dat onder hem was. Geschrokken liet hij even een piep horen, maar hij werd gelukkig al snel weer neergelegd. Het was onder hem wel nog steeds koud, maar hij kon naast hem iets warms voelen en een beetje onhandig kroop hij dichter naar de bron van de warmte toe. Hij voelde het knagende gevoel nog steeds in zijn buikje, maar er was nu ook een geur die hem aantrok. Het was een zoete warme geur en zodra hij de bron had gevonden nam hij het in zijn kleine bekje en begon hij eraan te zuigen. Een warme vloeistof gleed lichaam in en hij bleef drinken tot hij klaar was en krulde toen op in een bolletje waarna hij in slaap viel.

Het poesje begon al gauw melk te drinken en zodra Whitelion het katertje had neergezet ging deze ook drinken. Ze had haar kop even weer opgetild en keek naar de twee kittens die beide in slaap vielen toen ze klaar waren met drinken. "Weet je al hoe je ze gaat noemen?" Ze keek even naar de kater toen hij de vraag stelde en keek toen weer neer op de kittens. Ze keek eerst naar het katertje en merkte toen iets. Hij leek veel op haar broer die al een tijd geleden overleden was. "Pantherkit.." Zei ze. "Dat zal zijn naam zijn." Vervolgens keek ze naar het poesje, ze moest voor haar ook nog een naam bedenken. Even bekeek ze het poesje. "Oceankit, zo zal ze heten." Ze glimlachte even naar de twee kittens en gaf ze beide een lik tussen de oren waarnaar ze haar blik op Whitelion richtte. "We zullen zo terug naar het kamp moeten." Zei ze. Beide kittens sliepen nu, dus het zou nu wel makkelijk zijn om de kittens naar het kamp te brengen. De vraag was alleen of ze dat zelf ook al wel aan kon.

Icecloud keek naar haar kittens voor ze antwoord gaf. "Pantherkit.. Dat zal zijn naam zijn." Pantherkit. Hij herkende de naam van Icecloud's broer, die hij nooit echt goed gekend had. sowieso was hij nog heel jong geweest toen hij gestorven was. "Oceankit, zo zal ze heten." De witte poes gaf haar beide kittens een lik over hun kopje. Whitelion knikte glimlachend. "Pantherkit en Oceankit.. Dat zijn mooie namen.", murmelde hij. En in zichzelf voegde hij er nog aan toe; "en in ieder geval origineler dan Whitekit en Snowkit", maar dat zei hij niet hardop. "We zullen zo terug naar het kamp moeten." Weer knikte hij, waarna hij op stond. "Ik kan ze wel dragen, als je wil.", stelde hij voor. Whitelion was niet helemaal zeker of Icecloud wel sterk genoeg was voor de tocht naar huis, al helemaal niet als ze nog twee kittens moest meedragen. Hij kon haar altijd ondersteunen, zelfs als ze niet wou dat hij haar kittens droeg, al was het er maar ééntje.

~Ik ga er voor het gemak van uit dat White al geboren was toen Pantherface stierf, hope you don't mind :')

"Pantherkit en Oceankit.. Dat zijn mooie namen." Ze knikte alleen even en keek naar de kittens. Gelukkig sliepen ze nog steeds en zouden ze dus wel makkelijk te vervoeren zijn. "Ik kan ze wel dragen, als je wil." Ze keek even naar de kater en knikte. "Dat lijkt me wel handiger." Zei ze en probeerde toen voorzichtig op te staan. Ze wilde de kittens namelijk niet wekken en ook wilde ze niet weer omvallen. Even wankelde ze, maar uiteindelijk kon ze toch blijven staan. Ze keek even naar de kater en wachtte tot hij beide kittens zou hebben opgepakt. Het zou nog wel even lopen naar het kamp zijn en misschien zou ze af en toe even rust nodig hebben, maar het zou toch wel verstandiger zijn om nu te vertrekken.

"Dat lijkt me wel handiger.", antwoordde Icecloud. Ietwat vertederd keek de grote kater naar de twee slapende pluizenbolletjes. Voorzichtig pakte hij ze op aan hun nekvel. Proberend om ze zo min mogelijk heen en weer te schudden ging hij naast de witte poes staan, om haar wat te ondersteunen met zijn flank. Hij had wel gezien hoe ze wankelde. Ze moest uitgeput zijn, dus snel zouden ze niet terug raken. Maar ze hadden tijd.

Het duurde niet lang voor Whitelion de kittens had opgepakt en naast haar was komen staan. Ze was er eerlijk gezegd wel dankbaar voor, want dan kon ze toch een beetje tegen hem aanleunen terwijl ze liepen. "Laten we dan maar gaan." Zei ze en zette voorzichtig een paar stappen naar voren. Het leek tot nu toe nog wel redelijk goed te gaan, ook al moest ze wel toegeven dat ze kon merken dat ze niet veel kracht meer over had, maar ze was niet van plan om op te geven. Als ze eenmaal in het kamp zouden zijn, dan zou ze zo veel kunnen uitrusten als ze maar wilde.

"Laten we dan maar gaan", zei de witte poes. Voorzichtig knikte Whitelion, nog steeds proberend de jonge kittens niet te veel heen en weer te schudden. De poes begon voorzichtig te lopen. De grote kater duwde zijn flank tegen de hare, om haar te ondersteunen. Ze was vast nog uitgeput van de bevalling. Traagjes maakten ze hun weg tot aan het camp, zodat de kittens konden slapen in een mooi mosnest en zodat Icecloud kon rusten.

~Misschien een topicje dat ze toekomen in het camp? En zo ja, wie maakt? ^^

Het ging allemaal vrij traag, maar dat maakte voor haar niet uit. Het belangrijkste was dat ze terug in het kamp zouden komen, want dan zouden de kittens ook veilig zijn en dat was toch wel het belangrijkste. Haar eigen lichaam maakte op zo'n moment dan ook niet meer uit, tenzij het er natuurlijk mee ophield, maar dat gebeurde gelukkig nog niet. Ze merkte dat ze steeds vermoeider werd, maar gelukkig kwam al snel het kamp in zicht ze keek even naar de twee bundeltjes vacht die uit de bek van Whitelion hingen, waarna ze de laatste paar passen naar het kamp zette.

[Ik vind het goed^^ en ik zal hem dan ook wel maken]

Onderwerp: Re: Was this a smart thing to do?