It's boring in here!

Voor de zoveelste keer lag Dawnkit op haar rug in het nest zich te vervelen. In het begin was het nog wel leuk in de nursery maar dat duurde niet lang. Al snel gingen Queens klagen als ze een druk spelletje speelde. En van rustige spelletjes hield Dawn niet echt. Ze moest iets gaan doen, en snel. Ergens anders heen... Naar buiten! Maar niet alleen, dan was de kans dat ze op haar kop kreeg alleen maar groter. Even keek ze in het nest rond wie er nog wakker waren. Leafkit sliep, Silentkit sliep, Lockkit was aan het drinken. De eerste waarvan ze zag dat deze wakker was, was Dazzlekit. Meteen waggelde ze naar haar broertje toe. "Zullen we naar buiten gaan?" fluisterde ze in het oortje van haar broer. Als een Queen het zou horen zou het ze meteen verboden worden. En dat was niet de bedoeling, dus dan maar stiekem.

{Eerste post voor Dazzlekit}

Softvoice had hem toestemming gegeven om uit de nursery te gaan, gezien al haar siblings de oogjes open hadden. Dat was ook niet zo gek! Ze waren al een moon oud. Nog maar vijf moons en ze waren apprentices! Ja, dat was pas écht cool. Een grijnsje krulde zijn lippen terwijl hij rustig met de staart van zijn moeder speelde, tot een stem in zijn oor fluisterde. "Zullen we naar buiten gaan?" was de vraag van Dawnkit. Dazzlekit lachte naar zijn zusje. "Natuurlijk, we zijn al een moon oud!" Hij stond op en zwaaide met zijn staartje. "Of ben jij de nursery nog niet uit geweest..?" Vroeg hij toen met een scheef kopje aan zijn zusje. Ze moesten natuurlijk niet de regels breken.

"Natuurlijk, we zijn al een moon oud!" kwam een vrolijk antwoord van haar broertje af. Meteen stond hij op en zwaaide net als zij vrolijk met zijn staartje heen en weer. "Of ben jij de Nursery nog niet uit geweest..?" vroeg hij vervolgens met een scheef kopje aan haar. Dawnkit zuchtte, deze vraag had ze juist niet willen horen. "Meerdere keren geprobeerd maar één Queen houd me steeds tegen en gaat dan zeuren. Terwijl die andere kittens van een moon wel naar buiten laat." antwoordde Dawnkit met een duidelijk geïrriteerde stem. Ze werd er helemaal gek van dat die vervelende Queen alleen haar niet naar buiten liet gaan en de rest wel. Daarom wilde nu dan ook samen met Dazzlekit naar buiten die daar al meerdere keren was geweest.

"Meerdere keren geprobeerd maar één Queen houd me steeds tegen en gaat dan zeuren. Terwijl die andere kittens van een moon wel naar buiten laat." In zijn oren klonk dat eigenlijk oneerlijk. Softvoice had hem al mee genomen uit de nursery, en daar uit dacht hij dat hij er nu wel gewoon uit mocht. Dawnkit en zijn andere nest genootjes hadden de ogen ook al open, dus leek het hem logisch dat de anderen nu ook mochten. "Waarom vraag je het niet gewoon aan mama? Zij zegt er wel wat, en dan kan je gewoon de nursery uit," reageerde Dazzlekit. Oh, wat onschuldig en eerlijk weer, maar dat was gewoon wie hij was.

Het was zo vreselijk oneerlijk, het liefste zou de die Queen gewoon bijten. Maar daar zou ze waarschijnlijk nog minder kans mee hebben om naar buiten te gaan dan nu. "Waarom vraag je het niet gewoon aan mama? Zij zegt er wel wat, en dan kan je gewoon de nursery uit," Vragend keek ze haar broertje aan. Ze wilde niet hulp van haar mama inroepen, dan voelde ze zich zo klein. Nee ze wilde het zelf doen, zonder hulp. "Zullen we maar gewoon gaan?" vroeg ze ongeduldig aan Dazzlekit. Als ze dan nog niet zouden mogen gaan zou Dawnkit hun moeder wel inschakelen. Maar zo lang ze het zelf konden deed ze dat liever niet.

Echt de gewenste reactie kreeg hij niet. Maar ag, wat maakte het ook uit. Híj had toestemming om het kamp uit te gaan, dus hij mocht. Wat Dawnkit deed was haar eigen verantwoordelijkheid. Al wou hij ook niet dat zijn zusje in de problemen kwam. Prima, als het moest, zou hij haar wel helpen. "Zullen we maar gewoon gaan?" reageerde ze ongeduldig. Dazzlekit glimlachte voorzichtig en knikte toen. "Prima," reageerde hij toen met een knikje. Hij ging voor haar uit en glipte de nursery uit waarna hij om zich heen keek. Het kamp was nog steeds nieuw en super geweldig voor hem. Het was zo groot, en de frisse lucht voelde en rook zo fijn. Veel beter dan de nursery vond hij persoonlijk.

Haar broertje glimlachte voorzichtig, "Prima," zei hij vervolgens. Vrolijk maakte Dawnkit een klein hupje waarna ze haar broertje richting de uitgang volgde. Zo stil als ze kon liep ze langs de vervelende Queen die lag te slapen. Deze had hun gelukkig niet door, al snel stonden de twee buiten. Door haar neusje liet Dawnkit haar longen vullen met frisse lucht. Eindelijk buiten. Verwonderd keek de zwart witte kitten om zich heen. Het was hier nog zo nieuw, zo mooi. Ook verbaasde ze zich over alle katten die in het kamp rond liepen. En hoe groot die waren! Sommige zelfs groter dan hun vader Rushleap. Die gedachte bracht haar op een idee. "Zullen we papa zoeken?"

Dazzlekit keek met een glimlach naar zijn zusje die verwonderd om zich heen keek toen ze buiten waren. Ja, het was super in het kamp. Je kon alles zien, de andere spelende kittens, de apprentices, de elders, en natuurlijk de warriors, deputy, en leader! Dazzlekit maakte een vrolijk sprongetjes en lande voor Dawnkit neer. "Zullen we papa zoeken?" stelde ze voor. Dazzlekit grijnsde en knikte. "Ja! Papa kan ons vast van alles vertellen over de patrouilles!" Piepte hij enthousiast waarna hij wild met zijn staartje zwaaide.

Dazzlekit kwam vrolijk voor haar gesprongen, en zwaaide opgewonden met zijn staartje na haar voorstel. "Ja! Papa kan ons vast van alles vertellen over de patrouilles!" Zei hij ook, zijn stem klonk duidelijk enthousiast. Snel keek Dawnkit in het rond, waar zouden ze het beste kunnen gaan zoeken? Ze zag een den waar jonge katten uit kwamen en in gingen, die was waarschijnlijk voor de apprentices. Ook zag ze een den met een paar hele oude katten, de elders dus. Er waren ook een paar dens waar geen katten bij te zien waren, of er alleen in zaten. Gelukkig viel haar oog al snel op een den waar warriors in en uit liepen. "Daar heen!" Piepte Dawnkit trots dat ze de weg naar Rushleap wist. Vrolijk trippelde de zwart witte kitten richting de den.

Samen met Dawnkit liepen ze in de richting van de warriors den, daar zouden ze hun vader vast wel vinden. Het was haar idee geweest, en toen ook Dazzlekit zag dat daar allemaal warriors in en uit kwamen, wist Dazzlekit zeker dat Rushleap daar was. En dat bleek ook zo te zijn, want een bekende zwart-witte kater kwam de den uitgelopen. Dawnkit raasde voor hem uit en kwam bij Rushleap terecht. Niet te snel, niet te langzaam trippelde Dazzlekit achter zijn zusje aan tot ook hij bij zijn vader was. Hij kreeg een ruwe lik over zijn kop heen waarvoor Rushleap hun nog begroet had. 'Wat doen jullie zo ver van mama?' Vroeg Rushleap. Dawnkit vertelde direct wat ze deden, hem zoeken natuurlijk. "Ja klopt, want jij kan ons vast spannende verhalen vertellen over de patrouilles, toch papa?" Vroeg Dazzlekit met een lachje rond zijn lippen.

'Mij? Wat een eer zeg. Dat twee zulke bijzondere kittens mij zoeken!' Reageerde hun vader waarop Dawnkit haar kopje kort tegen zijn vacht duwde. "Ja klopt, want jij kan ons vast spannende verhalen vertellen over de patrouilles, toch papa?" Vroeg haar broertje vrolijk. 'Zal ik je een geheimpje vertellen?' Dawnkit ging naast Dazzlekit zitten en keek haar vader met grote ogen aan. De zwart witte kater boog voorover tot hij met zijn kop tussen die van hun hing. 'De patrouilles zijn eigenlijk helemaal niet zo spannend.' Fluisterde Rushleap, waarop de kitten hem meteen vragend aankeek. 'Maar weet je wat echt spannend is?' Vervolgde hij, Dawnkit stond zowat te springen van nieuwsgierigheid. Ze wilde het graag weten en doen ook. 'Zelf het kamp uit gaan.' Zei de kater waarna hij weer rechtop ging staan. Meteen draaide Dawnkit zich om en wenkte de katers met haar staart. "Waar wachten we dan nog op?"

Oké! Dat was wel het laatste dat Dazzlekit verwacht had; als kitten het kamp uit gaan. Gelukkig was er nu toestemming, en zou niets hem in de problemen werken. Een regel breker was hij toch niet. "Inderdaad! Laten we gaan dan!" Vulde hij Dawnkit enthousiast aan terwijl hij met glimmende ogen naar zijn vader keek.